ervaringen van ligfietsers

[gerkiela]

ik zou graag willen weten weke ligfietsers er lid van de wereldfietser zijn,
welke fiets met uitrusting ze bezitten en wat hen reiservaringen zijn.
Zelf heb ik een Challenge Seiran maar overweeg ook met een aangepaste mtb op vakantie te gaan ,

Ger

[_Peter_]

Nog geen ervaringen van mezelf, die heb ik volgend jaar pas. Wat me in mijn omzwervingen en contacten met ligfietsende reizigers wel is opgevallen dat klimmen op een ligfiets met bepakking toch wel even anders is (in dit geval italianen op een hurricane op weg naar Kosmas vanuit Leonidio (voor de kenners een lastige klim)). Tenzij je een trike hebt, in Griekenland een stel engelsen ontmoet die met 150 kg bagage toch de ventoux op wisten te komen al ging dat wel erg langzaam. Voordeel van een trike is dan weer dat je op lage snelheid niet omvalt.

[berg fietser]

In het verleden veel op de ligfiets op pad geweest, o.a. USA, Schotland, Corsica, Dolomieten, Spaanse Pyreneeen en Picos de Europa, de Zwitserse en Italiaanse Alpen (o.a. Stelvio, Gavia en Mortirollo). Het was een M5 blue glide met banaan tassen.



De laatste jaren ben ik weer terug gekeerd naar mijn oude randonneur omdat ik toch vind dat het te langzaam gaat. Het kost me uiteindelijk meer tijd om een berg over te komen. Ik heb nu een Optima Baron maar die zet ik niet in bij mijn vakantietrips (te laag en lastig te vervoeren in het vliegtuig).

voor mijn ervaringen zie:

http://www.luddo.nl

[cornelese]

Ik heb alleen maar gereisd met de ligfiets, nog nooit met een "gewone" fiets dus ik kan niet zeggen wat het verschil is.
Met mijn eerste ligfiets, een Nazca Cruiser, ben ik dwars door Zweden gefietst en een stukje in Finland. De Nazca is ook voor een volledig geveerde fiets behoorlijk zwaar, 20 kg. De zware fiets, zware kampeerspullen (eerste keer) en geen spd-pedalen maakte dat de klimsnelheid laag lag. Echter, op de eerste dag van deze eerste fietsvakantie, heb ik toch 170km gefietst. Vooral door de erg comfortabele en op het vlakke ook snelle fiets.
Het volgende jaar heb ik een tocht door Noorwegen gemaakt met cycletours (zonder bagage dus). Dat ging probleemloos. In de klimmen kon ik goed meekomen met de snelste fietsers van de groep. In de afdalingen was de Nazca onverslaanbaar. Stabiel, comfortabel en snel. Ook de rallarveg was goed te doen.
Een nadeel van de Nazca vond ik de forse afmetingen (net zo lang als een stadsfiets maar breder) en het gewicht. Daarom heb ik een Challenge Hurricane gekocht. Twee kilo lichter en veel kleiner en daardoor makkelijker mee te nemen in de auto, trein en in de lijnbussen. Ook deze is volledig geveerd, nadeel daarvan is het extra gewicht maar groot voordeel is de hogere snelheid op slechte wegen. Met volle bepakking dwars door de Cevennen gefietst, in zuid Finland en van Kopenhagen naar midden-Zweden. Geen echt zware gebieden wat betreft het klimmen. De enige echte berg die ik op ben gefietst is de Mont Ventoux maar dan zonder bagage.
Om bergop nog wat sneller te zijn heb ik vorig jaar een Hurricane-SL gekocht. Zeven kilo lichter (11kg) en inderdaad bloedsnel. De fiets kan echter wat minder bagage meetorsen dus is deze alleen geschikt voor tochten in de bewoonde wereld in gematigde en warme klimaten. De Fujin van Waltertje (ook op dit forum) is een betere keus voor fietsvakanties. De ongeveerde achtervork is een stuk stijver.
Komende zomer ga ik fietsen in IJsland en zal daarvoor de ultieme regen- en tegenwindfiets meenemen, een Quest. Geen last van de koude en meer dan voldoende droge bagageruimte. Alleen klimmen met een Quest gaat wat langzaam (35 kilo). Gelukkig kan je niet omvallen omdat je te langzaam gaat.
Op de tweewielers zijn mijn dagafstanden tot nu toe maximaal 180, met de Quest 230km.

Frank

[Wim]

Zelf ben ik verknocht aan mijn gewone fiets, maar je kunt heel goede redenen hebben om een ligfiets te kiezen. Er zijn genoeg voorbeelden van succesvol gebruik van een ligfiets. Het klimmen is inderdaad denk ik het grootste probleem (of heel ruw off road rijden). Bij klimmen draait het verder helemaal om gewicht, dus het beste advies is een heel lichte fiets te kiezen, en ultralight te kamperen. Walterje is hier de kampioen. Zoek maar eens op zijn ervaringen.
Wim

[De tovenaar]

Ik bezit een Challenge Wizard (bouwjaar 1998). Bij klimmen speelt niet alleen het hogere gewicht een rol, maar vooral ook de (lig)positie. Je kan niet op de pedalen staan en moet het vooral hebben van souplesse. Op m'n vorige tocht had ik de trapasbuis een paar mm te ver uitgeschoven waardoor ik tijdens het klimmen niet genoeg kracht had om de steilere hellingen van 10-15% te overwinnen, ik moest toen vaak afstappen en lopen.
Zie de filmpjes op http://vimeo.com/channels/balkan2010

Later heb ik de buis wat meer ingeschoven en ging het klimmen veel beter (conditie werd ook beter). Klimmen tot 10% gaat prima, zij het wat langzamer dan op de bukfiets. Daarboven wordt het wat lastiger. Afdalen gaat echter veel sneller, de wegligging van de ligfiets is ook veel beter (lager zwaartepunt). Met of zonder bepakking merk je ook nauwelijks dankzij de twee grote banaantassen. Het optuigen van de tassen is in een paar seconden gepiept, je gooit ze gewoon over het zitje heen.

Op de onverharde pistes in Albanië bleek de (volgeveerde) ligfiets beter uit de voeten te komen dan de randonneur met smallere bandjes, vooral bergaf. Als de wegverharding echter te mul wordt heeft het kleinere (20inch) voorwiel eerder de neiging vast te komen te zitten, wat wel weer een nadeel is.

Nadeel van het ligfietsen in die regio's is de aandacht die het trekt. Met name in Montenegro tot vervelende proporties. Ook honden rennen liever achter de ligger aan dan de bukfiets.

Verder bleek ik meer last te hebben van zijwind (groter oppervlak?). Ik vrees dat dit voor een Quest op IJsland wel eens fataal kan zijn, het kan daar behoorlijk spoken

[eric190173]

Ik heb geen ligfiets, maar wel sterk overwogen om een Mango (velomobiel, vergelijkbaar met de Quest) te kopen.
Maar na een uitgebreide proefrit was ik wel genezen, ligfiets oké, maar geen driewielig voertuig zoals de Mango. Alle hobbels neem je mee omdat je als je uitwijkt voor een gat altijd wel een ander wiel in een gat verdwijnt. Het fietst daardoor een stuk onrustiger. Ook is naast elkaar fietsen praktisch onmogelijk. Daarnaast moet je echt sturen en ik hou van het samenspel met je lichaam.
Ik zou dus altijd voor een tweewieler kiezen.

Een (klein) nadeel van een ligfiets vindt ik dat je over het algemeen minder overzicht hebt doordat je lager zit. Maar voor een vakantiefiets zou ik dat niet zo zwaar mee laten wegen. Ik denk dat als je niet teveel ruige wegen neemt het heerlijk is om op een lowracer op vakantie te gaan je ziet waarschijnlijk meer in dezelfde tijd...


Groet
Eric

[keesswart]

In vier jaar tijd heb ik 20 000 km gefietst op een Optima Orca. De tochten gingen o.a. door Ierland, Noorwegen, de Baltische Staten, Corsica en de Pyreneeën. Met twee 26 inch wielen, dikke banden en achtervering was dit een zeer comfortabele maar ook nogal zware en trage fiets. De hellingen op Corsica en in de Pyreneeën waren beter te doen dan die in Zuidwest Engeland. In Engeland werden we ook knettergek van het commentaar dat we overal kregen ("How can you cycle on these bikes?, Is it comfortable?, What does it cost?, What are these funny things in front of your bikes, that look like pedals?")
Verder kost het op- en afstappen bij ligfietsen meer tijd: voor mij een groot nadeel, omdat ik heel vaak even stop en afstap om foto’s te maken. Framebreuk en andere materiaalpech gaven uiteindelijk de doorslag om weer voor betrouwbare ‘bukfietsen’ te kiezen.
Inmiddels heb ik 12 000 km op mijn nieuwe fiets gereden, die ik zo lekker vind rijden dat mijn ligfiets nu alweer een jaar werkloos aan het plafond hangt. Alleen bergafwaarts en bij harde tegenwind is de ligfiets duidelijk in het voordeel.
Zie hier het uitgebreide verslag van onze ligfietservaringen.

[m-gineering]

Een (klein) nadeel van een ligfiets vindt ik dat je over het algemeen minder overzicht hebt doordat je lager zit. Maar voor een vakantiefiets zou ik dat niet zo zwaar mee laten wegen.

Een vakantie in bv Groot Brittannie met overal stenen muurtjes kon wel eens een stuk saaier uitvallen

[eric190173]

Een (klein) nadeel van een ligfiets vindt ik dat je over het algemeen minder overzicht hebt doordat je lager zit. Maar voor een vakantiefiets zou ik dat niet zo zwaar mee laten wegen.

Een vakantie in bv Groot Brittannie met overal stenen muurtjes kon wel eens een stuk saaier uitvallen

Inderdaad, ik vond fluitekruid in het Groningse ook al irritant aanwezig....

Gr Eric

[waltertje]

Heehoi,

mijn naam is nu zo vaak gevallen dat ik ook maar even een duit in het zakje doe. Mijn vakantiefiets is een donkergroene Fujin SL van Challenge. Oorspronkelijk ontworpen als racefiets, maar met de juiste onderdelen een geweldige vakantiefiets. Die onderdelen bij mijn fiets zijn:
- BB7 schijfrem op voorwiel, nodig in de bergen
- Tripel 53-39-30
- SRAM X0 medium achterderailleur, licht en betrouwbaar
- SRAM PG 990 11-32 cassette
- Spatborden
- Kleine bagagedrager
- XTR achternaaf

Daarmee kun je op vakantie, mits je je aan de gewichtsbeperkingen houdt: max 25 kg bagage, 105 kg totaal. Het frame schijnt veel en veel meer te kunnen hebben, je zakt eerder door je assen dan het frame. Verder heb ik uiteraard voor alle lichte opties gekozen: carbon voor de neuspijp en crankstel, pedalen met titaan assen etc. Verder rijd ik sinds een half jaar met het nieuwe smalle stuurtje van Challenge met double tap-shifters die ik met de duim bedien. Geweldig systeem.

Bagage vervoer ik in Radical banaantassen maat M met waterdichte voering, en een Haglofs Tight S rugzakje als toptas, totaal 70~75 liter. Meer dan genoeg om in Scandinavië op stap te kunnen. Ik heb weliswaar behoorlijk geoptimaliseerd, met een kleine lichte tent (Terra Nova) en slaapzak (Mountain Equipment), maar ik neem wel een paar wandelschoenen en een apres-bicyclette-garderobe mee.

Ik ben gek op klimmen. Dat combineert goed met mijn liefde voor Noorwegen, en ik heb daar de afgelopen anderhalf jaar dan ook flink wat kilometers afgelegd. Voorjaar 2009 vanaf mijn huis langs de kust tot aan de Noordkaap, dit jaar eind van de zomer een rondje Scandinavië met Grense Jakobselv als verste punt.

Klimmen op de ligfiets gaat heel goed, als je weet hoe het werkt. Om te beginnen moet je je bagage, je fiets en jezelf natuurlijk zo licht mogelijk houden. Ten tweede moet je niet gaan stoempen; schakel terug en hou een nette cadans van 80 - 100 omwentelingen per minuut aan.

Het moeilijkste is echter de juiste lichaamshouding. Je natuurlijke neiging is om meer rechtop te gaan zitten of zelfs een beetje voorover te buigen. Op die manier kun je meer kracht zetten. Dat is echter wat je precies niet moet doen. Klimmen doe je niet met kracht (Newton), klimmen doe je met vermogen (Watt).

Om zoveel mogelijk vermogen te leveren moet je soepele rondjes trappen, doodstil in je zitje zitten en je luchtwegen zo wijd mogelijk open zetten. Om dit te bereiken zet je het stoeltje zo ver mogelijk achterover. Aan het begin van de klim laat je jezelf een beetje onderuit zakken in het stoeltje en legt je hoofd in je nek. Op die manier kun je veel dieper ademen, en het voorkomt meteen dat je jezelf hard gaat afzetten tegen het stoeltje.

Ik heb dit uitgebreid beschreven in deze post op de ligfietsmailinglijst: http://groups.google.com/group/ligfiets ... 3827?hl=nl

Het verslag van mijn Noordkaaptocht vind je hier: http://www.fietsersafstappen.nl/noordkaap2009.html
Aan het verslag van mijn rondje Scandinavië wordt gewerkt.

Veel fietsplezier. de Seiran is een mooie fiets!

Grtjs, Waltertje

[gertjan]

Op Grasshopper met onderstuur laatste jaren wat tochtjes gemaakt. O.a. Engeland: (Hull-Harwich); Frankrijk: Groene Valleienroute, Tocht naar Parijs (heen met behulp van Benjaminse, terug met Sweerman's Van Gogh route) en in Duitsland ( langs de Rijn, lekker plat) Wat specificaties: Rohloffnaaf met 16 tandwiel. Voor 60 en 52 tandjes, Magura HS33 hydraulische remmen. Ervaringen: het grootste voordeel t.o.v mijn rechtopfiets (snel explorer) is wel het comfort. Ik zit meer ontspannen om me heen te kijken, kan langer doorrijden als ik dat wil, ook op onverhard hobbelterrein deint de fiets lekker door, dank zij de voor- en achtervering. Heuvel op, en zeker steile zoals in Engeland, of een Arden, gaat wat moeizamer dan op de 'gewone'fiets, maar als het te gek wordt ga ik gewoon stukkie lopen. Gewicht: Fiets+ bagage: tussen 35 en 40kg, ook afhankelijk van meegevoerd voedsel en waterstand in de 2 liter Camelback. De bagage hangt aan de fiets in Ortlieb fietstassen, die ik ook op de rechtopfiets gebruik.
Een ligfiets blijkt in buitenlanden een aandachttrekkend voorwerp te zijn met als voordeel ( vaak) dat er leuke gesprekken en contacten uit kunnen ontstaan.

Groet
gj

[erikheijn]

Ik ben volledig verknocht aan mijn Challenge Twister.
In de loop van de tijd aardig 'opgelukt' met voor vering, SON naafdynamo, voor mechanische schijfrem. In m'n achter wiel sinds een jaar een SRAM Dual Drive II met 9 versnellingen op het pion en 3 in de naaf.
Ik gebruik de fiets dagelijks en voel als of ik op vakantie ga....
Met deze fiets heb in Schatland gefietst, In Egeland van Dover naar Harwich, van Hull naar Harwich en van New Castle naar Hull.
Afgelopen zomer heb ik Vlaanderen Fietsroutes gereden. Een prachtige tocht door o.a. de Vlaamse Ardennen.
Bij thuis komst toch maar eens de fiets gewogen en geschrokken; de fiets weegt leeg 26 kg. Aan bagage had ik 35 kg. mee. Nu snap ik waarom ik ook wel eens moet lopen tegen een helling op................
Voordeel: je kan langer fietsen achter elkaar en hebt eigenlijk nooit last van zadelpijn, je hebt een prachtig uitzicht naar voren (door je houding) en ziet het landschap als het waren voor je ontwikkelen. De fiets geeft altijd aanleiding tot gesprek.
Nadeel: de fietsen zijn (vaak) zwaar en je moet dus wel eens lopen.
(Voordeel van het lopen is dat je het land(schap) no beter ervaart.)
Nog een nadeel is dat de ligfiets met bagage in de trein krijgen vaak een titanen inspanning is.
Toch, als het even kan ga ik over 13 jaar, na mijn pensionering, de Noordzeeroute fietsen op een ligfiets. (Bijven dromen hé?)
Alle verslagen van de fietsvakanties zijn te vinden op m'n site
http://heijn.mine.nu

[slangetje]

Zelf heb ik een ligfiets voor dubbel gebruik gekocht. Door omstandigheden wil mijn lichaam niet mee als ik 3 weken ong 100 km per dag trap op een rechtop fiets. De ligfiets moest dus dienen voor het woon-werk traject (25 km enkel) en voor langere reizen.

Ik koos voor een lager model (klein wiel voor) en vind dat enorm relaxed, maar dat geeft ook ongemakken: 2 soorten reserve spaken, binnenbanden, buitenbanden 20' zijn niet overal op voorraad, ...
Ook moet je op het bagagerek letten. Dat van mij zit aan mijn zitschelp vast en is dus beperkt in draagkracht. Wanneer het aan de kader van je fiets vast zit, stelt dat probleem zich niet.
Verder zou ik nu kijken naar een model van drager die gewone fietstassen kan hebben (de mijne kan alleen banaantassen en dat is minder handig).

Ik had dan ook geen vakantie-ervaring voor ik de fiets kocht, maar heb er nog geen spijt van gehad op tocht.

[waltertje]

Verder zou ik nu kijken naar een model van drager die gewone fietstassen kan hebben (de mijne kan alleen banaantassen en dat is minder handig).

Waarom gewone tassen als je banaantassen kunt gebruiken? Banaantassen hebben belangrijke voordelen tov gewone fietstassen:
- Lichter (scheelt 1 à 2 kg voor complete set);
- Aerodynamischer, erg fijn als je tegenwind hebt;
- Te repareren met naald & draad;
- Simpel ophangsysteem zonder speciale onderdelen;
- Door de waterdichte voeringen te gebruiken kun je de droge spullen gemakkelijk scheiden van de natte. Rits op een kiertje en het gaat niet stinken in je tas;
- Zwaartepunt op gunstige plek.

Er zijn vast ook nadelen, maar ik vind dit toch wel een rijtje voordelen dat de moeite van het overwegen waard is.

Grtjs, Waltertje

[keesswart]

Verder zou ik nu kijken naar een model van drager die gewone fietstassen kan hebben (de mijne kan alleen banaantassen en dat is minder handig).

Waarom gewone tassen als je banaantassen kunt gebruiken? Banaantassen hebben belangrijke voordelen tov gewone fietstassen:
- Lichter (scheelt 1 à 2 kg voor complete set);
- Aerodynamischer, erg fijn als je tegenwind hebt;
- Te repareren met naald & draad;
- Simpel ophangsysteem zonder speciale onderdelen;
- Door de waterdichte voeringen te gebruiken kun je de droge spullen gemakkelijk scheiden van de natte. Rits op een kiertje en het gaat niet stinken in je tas;
- Zwaartepunt op gunstige plek.

Er zijn vast ook nadelen, maar ik vind dit toch wel een rijtje voordelen dat de moeite van het overwegen waard is.

Grtjs, Waltertje

Nog een voordeel van het ophangsysteem van banaantassen is, dat je geen robuuste bagagedrager nodig hebt. Ligfietsen worden tegenwoordig haast altijd voorzien van een lichtgewicht aluminiumdrager. Uit eigen ervaring weet ik dat die niet zijn berekend op tientallen kilo's bagage, zeker niet als je met je bepakte fiets regelmatig uit een trein op een lager gelegen perron stapt. (Helaas zit je vast aan de drager van de ligfietsfabrikant: je kunt deze niet vervangen door een degelijker exemplaar van Tubus of Vittorio.)

Een nadeel van banaantassen lijkt me dat er erg veel in een tas zit, waardoor het lastig wordt om kleine dingen, die naar onderen zakken, eruit te vissen. Als je, zoals ik, liever wat teveel dan te weinig meeneemt en een grammetje meer of minder er niet zo toe doet, is het prettiger om vier tassen te hebben. Als je dan alles volgens een vast patroon opbergt, hoef je nooit lang te zoeken naar gereedschap, wasknijpers, muggennetje, toilettas, zak drop, batterijen, leesboek, pot met pindakaas, enz. enz. enz.
Een ander nadeel van banaantassen is dat ze de overstap van 'bukfiets' naar ligfiets extra duur maken. En ze passen niet op 'bukfietsen', dus als je tot de spijtoptanten blijkt te gaan horen, heb je er niks meer aan

[waltertje]

Nog een voordeel van het ophangsysteem van banaantassen is, dat je geen robuuste bagagedrager nodig hebt.

Klopt, het gros van het gewicht hangt aan je zitje, dat berekend is op heel zware mensen (lees: Amerikaanse markt). Een gunstige manier van je fiets belasten dus. De ligfietstassen van Ortlieb hebben veel kritiek gekregen omdat ze teveel op de drager leunen en te weinig op het zitje. Dat is ook ongunstig voor de gewichtsverdeling.

Ligfietsen worden tegenwoordig haast altijd voorzien van een lichtgewicht aluminiumdrager. Uit eigen ervaring weet ik dat die niet zijn berekend op tientallen kilo's bagage, zeker niet als je met je bepakte fiets regelmatig uit een trein op een lager gelegen perron stapt. (Helaas zit je vast aan de drager van de ligfietsfabrikant: je kunt deze niet vervangen door een degelijker exemplaar van Tubus of Vittorio.)

Tegenwoordig zie je juist veel ligfietsen met nogal zware bagagedragers, bedoeld om Ortliebs aan te hangen. De klant wil het blijkbaar, dus het wordt gemaakt. Maar het is wel zonde om zoveel potentieel voordeel te verkwisten. Ik heb dan ook een licht vermoeden dat het vaak beginners zijn die dit willen; op ligfietstreffens zie je vrijwel iedereen banaantassen gebruiken, ook op fietsen die wel zo'n lompe bagagedrager hebben.

Op veel ongeveerde ligfietsen kun je trouwens prima een reguliere bagagedrager schroeven. Maarja, de ongeveerde modellen zijn juist de lichte snelheidsmonsters, dus het zou wel heel onlogisch zijn om dat te doen.

Een nadeel van banaantassen lijkt me dat er erg veel in een tas zit, waardoor het lastig wordt om kleine dingen, die naar onderen zakken, eruit te vissen.

Valt heel erg mee. De tassen ritsen namelijk over de volle lengte open, je kunt daardoor juist erg gemakkelijk zoeken. De zaken die je onderweg nodig hebt, stop je gewoon in je toptasje.

Een ander nadeel van banaantassen is dat ze de overstap van 'bukfiets' naar ligfiets extra duur maken. En ze passen niet op 'bukfietsen', dus als je tot de spijtoptanten blijkt te gaan horen, heb je er niks meer aan

Een advertentie op http://ligfiets.net doet wonderen

Nog een voordeel is trouwens dat je ze aan een van de hangbanden over je schouder kunt hangen. Als je toptas vervolgens een rugzakje is of een draagriem heeft, kun je al je bagage dragen met je handen vrij.

Grtjs, Waltertje

[Yvon J-R]

Inderdaad Walter, een advertentie op ligfietsnet heeft mij een set banaantassen opgeleverd voor een prikkie. Ik ben er erg tevreden mee. Dat het zwaartepunt prettiger komt te liggen vind ik een groot voordeel, zeker als beginnende ligfietser is de behendigheid nog niet op het bukfietsnivo zeg maar .

[keesswart]

Ligfietsen worden tegenwoordig haast altijd voorzien van een lichtgewicht aluminiumdrager. Uit eigen ervaring weet ik dat die niet zijn berekend op tientallen kilo's bagage, zeker niet als je met je bepakte fiets regelmatig uit een trein op een lager gelegen perron stapt. (Helaas zit je vast aan de drager van de ligfietsfabrikant: je kunt deze niet vervangen door een degelijker exemplaar van Tubus of Vittorio.)

Tegenwoordig zie je juist veel ligfietsen met nogal zware bagagedragers, bedoeld om Ortliebs aan te hangen. De klant wil het blijkbaar, dus het wordt gemaakt. Maar het is wel zonde om zoveel potentieel voordeel te verkwisten. Ik heb dan ook een licht vermoeden dat het vaak beginners zijn die dit willen; op ligfietstreffens zie je vrijwel iedereen banaantassen gebruiken, ook op fietsen die wel zo'n lompe bagagedrager hebben.

Op veel ongeveerde ligfietsen kun je trouwens prima een reguliere bagagedrager schroeven. Maarja, de ongeveerde modellen zijn juist de lichte snelheidsmonsters, dus het zou wel heel onlogisch zijn om dat te doen.

De hogere ligfietsen (2x 26 inch wiel) waar ik enkele jaren belangstelling voor had vanwege comfort/veiligheid/overzicht, hebben vaak bagagedragers die er wel lomp uitzien, maar niet sterk zijn. Ze werden/worden wèl aangeprezen als 'geschikt voor alle soorten tassen'. Wie doorvraagt, krijgt van de dealer te horen dat hij nog nooit klachten heeft gehad. Als nietsvermoedende beginnende ligfietser kom je er dan na pakweg duizend kilometer achter dat in ieder geval geen vòlle tassen werden bedoeld...
Naar ligfietsbijeenkomsten ben ik nooit gegaan omdat ik tot het soort fietsers behoor dat niet zo geïnteresseerd is in fysieke prestaties, maar vooral wil genieten van landschap, cultuur, cappuccino of een lokaal biertje. Bij de Wereldfietser hoor je dan bij de appeltaartgroep. Ik heb een donkerbruin vermoeden dat je die in het ligfietserswereldje niet hebt .

[Ligger]

Bij de Wereldfietser hoor je dan bij de appeltaartgroep. Ik heb een donkerbruin vermoeden dat je die in het ligfietserswereldje niet hebt .

Jawel hoor, elke zaterdag koffie met gebak met een groepje liggers en als ik met m'n vrouw op de (ligfiets) tandem weg ga, maken we van elke appeltaart een foto met de plaats en een kwaliteitsbeoordeling. Staan allemaal in een apart album en wel leuk om eens weer terug te kijken. Grappig hoe snel je soms wat kwijt raakt.