Additionally, paste this code immediately after the opening tag: Col d-extreme ? - Forum Wereldfietser

Col d-extreme ?

Beste mensen,
Ik las met veel plezier de vernieuwde uitgave van de wereldfietser, maar ik werd verrast door de foto die was geplaatst bij het stukje van reisorganisatie Col- d-extreme. De foto past echt niet bij de doelgroep waar de reizen voor georganiseerd worden. Is dit een foutje ? Ik ken col-d-extreme als een organisatie die zich vooral richt op de zeer sportief ingestelde fietser, en ik vroeg me af of mensen niet een heel verkeerd beeld krijgen na het zien van deze foto. Wat overigens een leuke vakantiefoto is hoor !!!
Maar past niet helemaal in het beeld wat ik heb van col d-extreme.
Met vriendelijke groet,
Andeman
Mooie foto, maar dat is inderdaad niet helemaal representatief voor wat ik met Col d'Extreme heb ervaren. Ik heb 2 keer de Transpirinaika gereden en heb dus geen ervaring met de tochten voor randonneurs en racefietsers. Hieronder een kopie van het verslag dat ik op het forum van mountainbike.nl heb geplaatst met wat "andere" fotos :P



13 September 2008:
Na een snelle reis met de TGV gisteren in Hendaye aangekomen. De achtervolging van Christiaan kent zijn ontknoping op Gare Paris Montparnasse als hij, terwijl de conducteur op zijn fluitje blaast, de trein in springt: wat een thriller.

Etappe 1 - vertrek: 9:00 aankomst: 17:45 – Netto rijtijd: 7.58 – 93.4 km – 2041hm

Het weer ziet er 's ochtends niet best uit. Na een aantal hevige plensbuien zetten we met z'n allen koers richting het strand. Snel een kiekje op het strand en gaan! Het gaat vrijwel meteen weer regenen en binnen de kortste keer ben ik zeiknat. Het regent onderweg nog een paar keer zachtjes. De (onbekende) slotklim van St. Jean Pied de Port naar Hountto hakt er geweldig in. De balans wordt opgemaakt: nat, koud en belgische fries Gunther heeft een beste smak gemaakt toen hij moest uitwijken voor een tegemoet komende auto...

Afbeelding

's Nachts maken we kennis met de soms vreemde gewoonten van onze baskische medereiziger...


Etappe 2 - vertrek: 9:15 aankomst: 17:45 – Netto rijtijd: 7.55 – 88.3 km – 2495hm

's Ochtends meteen naar het balkon... Het ziet er bewolkt uit en dat geeft een bijzondere blik op het landschap.
Afbeelding

Vandaag een rit over de prachtige D-301 richting de spaanse grens. Eerst de lange klim vanaf Esterencuby. In de afdaling naar het bos van Irati zien we een gigantische gier die aan het opdrogen is. Even verderop zien we zelfs talloze gieren die een schaap (of wat er van over is) aan stukken scheuren.

De lus vanaf de Alto Laza blijkt zeer mooi. Bovenop de bergkam waait het enorm en de laatste afdaling van de dag naar Urzainqui gaat met een krankzinnige snelheid.


Etappe 3 - vertrek: 9:00 aankomst: 17:00 – Netto rijtijd: 7.12 – 49.3 km – 1250hm

Vrolijke gezichten bij het ontbijt: strak blauwe lucht !

De benen voelen bij het vertrek uit Urzainqui nog prima na de eerste twee flinke etappes. Vandaag staat de rit door de Anso en Hecho vallei op het programma. Na een bakkie in Anso volgt een heerlijke lunch. De ene dorpsbewoner die rustig op het bankje zit, zet het op een lopen als hij de 22 fietsers ziet aankomen en de plaatselijke ontmoetingsplek omtoveren in een lunchroom...

Na de lunch zijn er gelukkig genoeg vrijwilligers voor de avontuurlijke route. We moeten regelmatig van de fiets, maar de omgeving maakt alles goed. In de afdaling naar Hecho heeft Jan pech (en dat zal niet de laatste keer zijn). Een tak in de derailleur en tot overmaat van ramp krijgen we dat ding niet van de gebroken achterpad af. Het is maar een paar kilometer naar Hecho en we besluiten Jan te gaan duwen: fietsen verbroederd.

Afbeelding

Op de camping is het gezellig zitten. De was aan de waslijn is door de straffe wind in 5 minuten droog, al kost het wat moeite om de weggewaaide was weer terug te vinden.


Etappe 4 - vertrek: 9:30 aankomst: 17:55 – Netto rijtijd: 7.36 – 49.5 km – 1345hm

De overnachting was top. Een waardige vervanger voor het wat hoger gelegen Gabardito. 's Ochtends weer even kennis gemaakt met een baskische traditie: de pot van de buurman onder schijten en weer lekker naar je eigen bed op je eigen kamer. Wat een manier om wakker te worden.

De rit door de Aguas Tuertas is een prachtige. Strak blauwe lucht en iedereen is volledig onder de indruk van dit stukje verscholen natuurschoon. De eerste groep kiest de verkeerde kant van het dal en komt erachter wat Aguas Tuertas betekent!

We moeten uit het dal klauteren en Jan maakt een knieval. Op zich niet erg, maar wel als je langs een ravijn loopt met de fiets net aan de verkeerde kant. Met de schrik in de benen gaan we verder naar de Col de Somport. Even een bakkie doen en dan gaan we pionieren.
Onverhard afdalen over de St. Jacobs route. De schelp wijst de weg en op het tweede deel is het weer Jan die pech heeft. Met een dikke enkel verbijt hij de pijn totdat we in Villanua zijn.

Afbeelding

's Avonds vertelt buschauffeur Ad zijn zoveelste anekdote. Ditmaal over het bod van 1 euro op het gigantische station van Canfranc.


Etappe 5 - vertrek: 9:30 aankomst: 17:20 – Netto rijtijd: 7.12 – 79.2 km – 2102hm

En alweer schijnt het zonnetje...
Dat was in 2006 anders en dus kan ik nu wel de echte route rijden. Prachtige omgeving, mooie route en een heerlijke lange afdaling met springbultjes. Als een stel BMX-ers schieten we over de heuveltjes en zo lanzamerhand krijg ik blijkbaar een naam als het om afdalen gaat...

Na de lunch in Larres, rijden we nu richting Linas de Broto. In de klim van Oros Bajo naar Oros Alto krijg ik het voor het eerst zwaar. Ik raak volledig aan de kook en loop met een vuurrooie kop de laatste kilometer. In Yesero pakken we een colaatje (en dat was maar goed ook!)
De klim over de Cotefablo is moordend.

Afbeelding


Etappe 6 - vertrek: 7:30 aankomst: 17:40 – Netto rijtijd: 7.28 – 89.2 km – 2074hm

Naar deze rit kijk ik al tijden uit: De Ordesa canyon.
Vanuit Torla moeten we (volgens de permisssie van de burgemeester) twee aan twee omhoog rijden. Ik ben gekoppeld aan Paul, maar al snel zien we een clubje in de berm over een wiel gebogen. Een body grijpt niet meer en samen met Rob fixen we het. Als Rob weer op zijn fiets stapt blijkt die van hem hetzelfde euvel te hebben: toeval bestaat niet.

Hoe hoger we komen des te dichter de bewolking. Moeder natuur is onverbiddelijk en we rijden zelfs in de dichte mist, terwijl ik van de fotos weet hoe mooi het uitzicht is. Eenmaal boven krijgen we genade en klaart de lucht wat op. Geen pretje voor mensen met hoogtevrees, de kloof is duizend meter diep.

Helaas is er vanaf de miradors geen zicht op de Breche de Roland. Ik geniet zo lang van het uitzicht dat ik alleen de afdaling in moet. Volle bak naar beneden en ik maak van een kwartier achterstand 1 minuut. De lunch is wat verplaatst en de uitgekozen plek blijkt het bezit van diezelfde burgemeester. Hij is ‘not amused’ en er moet wat smeergeld aan te pas komen.

Door de Desfiladero de Vellos tegen het verkeer in naar beneden en via een extra (zwaar) lusje naar Saravillo in de Gistain vallei. Pfff, morgen een halve rustdag.

Afbeelding


Etappe 7 - vertrek: 9:30 aankomst: 16:40 – Netto rijtijd: 6.53 – 57.2 km – 1610hm

Rustdagen zijn funest voor de benen (dat hoor ik tenminste altijd tijdens de TdF). Dus maar gewoon de hele dag in het zadel.

We komen in Plan, een dorpje waar eens een prachtige documentaire over is gemaakt. Er waren veel mannelijke vrijgezellen en geen vrijgezelle vrouwen. Dus werd er een advertentie geplaatst en kwam een bus vol met vrouwen uit heel Spanje naar het verlaten dal van Gistain link: Dal der zuchten

De verdere route is zo mooi: eerst een hilarisch stukje "klompenpad", daarna over de Col de la Cruz en een heftige afdaling naar Seira. Ik krijg nog een flinke kei tegen mijn scheen en Jan is weer aan de beurt: een wesp/bij/insect steekt 'm in de bovenlip. Met een zwellend aangezicht bereikt hij samen met ons de herberg in El Run.

Afbeelding

Een drietal fanatiekelingen raakt volledig de weg kwijt en staan na 70 kilometer weer bijna bij het vertekpunt. Met 100 kilometer op de teller en invallende duisternis, bereiken ook zij de herberg. Wat nou rustdag?...


Etappe 8 - vertrek: 9:00 aankomst: 17:30 – Netto rijtijd: 8.11 – 97.3 km – 2348hm

Twan heeft vannacht de essentie van dit avontuur in 1 zin samengevat en als een volleerde DJ bracht hij het ter gehore: “Alles draait om de eenvoud”. Een enkeling kon zich geheel in deze stelling vinden en onderbouwde deze stelling al snel: “Als je geen adem haalt, krijg je het benauwd!”. Ik heb wat meer tijd nodig en denk: ” Als het geen moertje is dan is het dus de bout”. Waarom gaan ze midden in de nacht het bos omzagen, terwijl het keihard regent ?

Met de bibbers in de benen stap ik vandaag op. 100 kilometer, waarvan de laatste 20 kilometer "vals" plat. 2 jaar geleden ging ik op dat laatste stuk volledig kapot.

Het vertrek gaat rap en we zijn als 1 van de eerste bij de lunch in El Pont de Suert. We nemen met gemenge gevoelens afscheid van Inaki. Wat een verhaal: op een oude stalen, ongeveerde fiets (een mtb of atb durf ik het niet te noemen) met brakke remmen de bergen in. De zadelpen steekt 2 centimeter in het frame en de verdere uitrusting is ook redelijk basic... Gelukkig zijn we hem fietsend de baas, anders had hij ons nogmaals te kakken gezet met onze kostbare hightech spulletjes.

Vervolgens richting de Col de Creu de Perves. Daarna weer een overvalst stukje pionieren: Asfalt rukt ook in de Pyreneeen op en aan ons om een nieuwe overharde track te testen. Schot in de roos, want de route is prachtig en verlaten. In Adons zien we een kerk op een markante heuvel. Aan het einde van de track zien we ook nog eens het dorpje Servelo op een bergkam liggen.

In Senterada op het terras voel ik me nog redelijk fit. Ik besluit de laatste 20 kilometer richting Cabdella rustig aan te doen, maar toch zak ik de laatste 5 kilometer weer volledig in, wat een kolere stuk asfalt !
Ik mag samen met Gerard in het tuinhuisje slapen. Na een roffel op het daar aanwezige drumstel leg ik nog maar een extra deken over me heen: het is koud brrrr.

Afbeelding


Etappe 9 - vertrek: 9:10 aankomst: 18:55 – Netto rijtijd: 8.47 – 94.7 km – 2608hm

Koninginne etappe!
Vrijwel direct vanaf het vetrek begint de klim naar 2300 meter. Eenmaal boven rijden we een kilometer of twintig op deze hoogte. Indrukwekkende uitzichten.

In het laatste stuk van de onverharde afdaling gaat het goed mis. Ik sta te lang te wachten met uitzicht op Baiasca als Heiko komt vertellen dat Roger een doodsmak heeft gemaakt. We hebben geen GSM ontvangst en dus besluit ik verder af te dalen, zodat ik George en Ad kan bellen. In Llavorsi gaan we, ondanks de enorme domper, met z'n drieen op pad om de extra lus te rijden. Ik heb al snel last van een leeglopende achterband en de andere twee horen me niet roepen. Ik rij moederziel alleen naar de top, waar ze alsnog staan te wachten. Rond een uur of 19.00 bereiken we de overnachtingsplek. Een uur later komen de laatsten aan, onder luid applaus worden ze als helden binnengehaald!

Afbeelding

's Avonds laat komt het nieuws dat Roger een paar ribben heeft gebroken en in het ziekenhuis moet blijven. Wat een dag...


Etappe 10 - vertrek: 9:00 aankomst: 16:45 – Netto rijtijd: 5.58 – 71.4 km – 1642hm

Voordeel van een herberg op 1800 meter: je kan de volgende dag dan lekker relaxed beginnen. In de afdaling rij ik lek en ik kan de fiets maar nauwelijks onder controle houden. Met kunst en vliegwerk kom ik tot stilstand. Bandje plakken en op weg naar Noves de Segres. Attractie van het dorp is een cafeetje wat gerund wordt door drie duitse "dames" die voortreffelijk Kuchen kunnen bakken. 1 maal Chocola und 1 maal Zitrone bitte ! Lekkere Cafe con lecce en de dag kan niet meer stuk.

Dit keer wel de korte maar o zo steile piste naar de Coll d'Arnat. Een hele lange afdaling met een prachtig stukje singletrack brengt ons naar de lunchplek in Sorribes.

Na de lunch kiezen we een extra lusje, maar dat is een grote martelpartij. Blij dat ik in het catalaanse Tuixent ben, lekker douchen en daarna koffie gedronken in de plaatselijke Cantina. Laat in de middag gaat het regenen...

Afbeelding

Roger is ‘s avonds weer teruggekomen uit het ziekenhuis en gaat proberen de laatste dagen in de bus bij de groep te blijven, top!.


Etappe 11 - vertrek: 9:45 aankomst: 16:15 – Netto rijtijd: 5.14 – 49.3 km – 1714hm

Een dag om snel te vergeten. Mistig, regen, koud. s'Ochtends verschrikkelijk slechte benen.

Dit was zo'n beetje het uitzicht de hele dag, terwijl je hier normaal gesproken de imposante Pedraforca ziet:
Afbeelding

Na de lunch in Baga aan de klim naar Rebost begonnen. De klim viel mee, het uitzicht vanaf de refuge nul komma nul, maar wat een geweldige plek: de sfeer die hier hangt is onbeschrijfelijk.

Afbeelding


Etappe 12 - vertrek: 9:50 aankomst: 14:55 – Netto rijtijd: 4.14 – 47.5 km – 1270hm

We verlaten Rebost en klimmen door naar de Coll de Pal. Onderweg nemen we een kijkje bij de kleine mijn die volgens mij de aanleiding is geweest voor de bouw van de refuge.

Afbeelding

Het asfalt verandert nogal abrupt in een ruige afdaling door het skigebied van La Molina. In het dorp aangekomen is het natuurlijk weer tijd voor een bakkie. Schuddebuikend luisteren we naar het karakteristieke commentaar van Dick op de nogal penetrante brandlucht in het kroegje.

Op de col de Tosses doen we, tussen de lunch door, een wedstrijdje wie het verst tegen een steile helling op kan fietsen. Ik verlies halverwege de balans en val midden in een prikkelstruik. Ik blijf door de slappe lach nog een paar minuten liggen. In de asfalt afdaling naar Planoles is het tijd om het snelheidsrecord dan maar op te eisen. Vanuit de slipstream van Henk duik ik de afdaling in en noteer 80km/h.

De pater staat ons bij de herberg op te wachten, enkele wagen een duik in het koude zwembad, de kachel gaat vol aan en de dames in de keuken bereiden een hemels diner.


Etappe 13 - vertrek: 9:30 aankomst: 16:30 – Netto rijtijd: 5.23 – 55.7 km – 1804hm

Vanuit Planoles zetten we koers richting Camprodon. Na een half uur zitten we echter alweer aan de koffie in Ribes de Freser.
De Collada Verde heeft een paar verschrikkelijke steile stukken. In de afdaling zet Stefan zijn helcamera aan en filmt hoe ik me naar beneden laat storten.

Na wederom een voortreffelijke lunch bij de middeleeuwse brug van Camprodon moeten we zien dat we ongeschonden de grens met Frankrijk over komen. Het pad is maar moelijk te vinden en bovendien is het lastig klauteren met een fiets op je nek. Het prikkeldraad over en we staan aan de franse zijde. De bremstruiken begroeien het pad en zorgen voor de nodige krassen op armen en benen. Aan het geschreeuw hoor ik dat de rest er ook last van heeft. In de verte zien we de overnachtingsplek van vandaag: Notre Dame Du Coral. Iedereen neemt even een kijkje in de kapel en geniet van de omgeving.

Afbeelding


Etappe 14 - vertrek: 8:30 aankomst: 18:00 – Netto rijtijd: 8.25 – 110 km – 1962hm

Slotetappe van 110km, nog 1 keer vlammen.
Maar daar heeft de uitbater van deze uitspanning geen weet van en wijst ons de weg naar een GR pad, "prima te fietsen". Na ruim een uur martellen zijn we 5 kilometer verder, nog maar 105km te gaan...

Om enigzins de tijd goed te maken, gaan we in volle draf richting de kust. Even voor Amelie les Bains zet ik bijna mijn sillhouet in de zijkant van een tegemoetkomend busje van de postbode, nu maar even kalm aan doen.

In de laatste klim naar de Col d'Ouillat krijg ik weer een mentale inzinking. Als er om de bocht een bankje staat, kan ik de verleiding niet weerstaan. Gelukkig kan ik nog een reserve vinden en bereik nog net voor een achtervolgend clubje de top. In de afdaling toch nog maar een keer genieten en samen met Henk halen we wat gekkigheid uit. Halverwege de afdaling zien we de middelandse zee. Na een klein uurtje rijden we Argeles in om even later het strand op te rijden. Champagne ! (waarbij de overgebeleven twee flessen aan de lokale dorstigen worden overhandigd)

Afbeelding

Het zit erop. Weer een avontuur rijker schuif ik aan voor het Paella buffet. Morgen terug naar Nederland en volgend jaar zien we wel weer of het me gegeven is om voor een derde maal de Transirinaika te mogen rijden. Wat zijn de pyreneeen elke dag weer mooi, wat een kleurrijke organisatie en wat een bont gezelschap.

Meer info: www.col-d-extreme.nl
Met dank aan George en Ad voor de inspiratie, passie, begeleiding en mooie verhalen.
Over foto's gesproken ......
Tijdens de komende fietsvakantiebeurs in het Belgische Retie (bij Turnhout) zal Wim Tollenaere een digitale fotopresentatie verzorgen met opnames gemaakt tijdens zijn off road coast to coast van west naar oost door de voornamelijk Spaanse Pyreneeën.
Wim heeft (samen met zijn vrouw Isabelle) ondermeer gefietst in Zuid-Afrika, het Midden Oosten en coast to coast in de USA.
Tijdstip: zondag 22 maart 2009, 17.00 uur
George schreef:Over foto's gesproken ......
Tijdens de komende fietsvakantiebeurs in het Belgische Retie (bij Turnhout) zal Wim Tollenaere een digitale fotopresentatie verzorgen met opnames gemaakt tijdens zijn off road coast to coast van west naar oost door de voornamelijk Spaanse Pyreneeën.
Wim heeft (samen met zijn vrouw Isabelle) ondermeer gefietst in Zuid-Afrika, het Midden Oosten en coast to coast in de USA.
Tijdstip: zondag 22 maart 2009, 17.00 uur
Isabelle en Wim hebben een fietsenwinkel "De Fietser" in Opwijk (niet ver van Brussel). Zie: www.defietser.be
Nog meer foto's .......

Op 16 april 2009 zal Arthur van Zuylen een presentatie verzorgen met betrekking tot de Transpirinaika, de "off road coast to coast" van west naar oost door de Pyreneeën. Arthur is freelance journalist met een sterke passie voor avontuurlijk fietsen in bergachtig gebied. Zowel in 2005 als in 2006 heeft hij deelgenomen aan de Transpirinaika en naar aanleiding hiervan een tweetal artikelen geschreven die zijn geplaatst in respectievelijk FIETS en FietsSport Magazine. Voor degenen die eerder aan de tocht hebben deelgenomen een aardige gelegenheid herinneringen op te doen.

Gegevens t.a.v. de presentatie:
Datum: donderdag 16 april 2009
Locatie: stadhuis Gouda
Adres: Markt, Gouda
Tijdstip: 20.00 uur
Toegang: gratis