Vrachtwagens werden door de politie van de weg geplukt, bussen mochten niet meer verder en campers stonden ook aan de kant van de weg. Ze moesten allen wachten tot de wind ging liggen. De smalle bergrug versterkt de wind. Op de eilanden heb je veel minder last.
Albanië was erg ruig. Zodra je bij de grens komt wordt het heel leeg en rustig met verkeer. Een zeer smal weggetje was de hoofdweg.
Doel is diep in albanie te gaan. Eerst fietsen we langs brede rechte wegen uit podgorica. Naar de grens met Albanie wordt de weg zeer rustig en mooi langs het Skadar meer. Bij de grens zijn we zo door. Het dal begint verhard met een behoorlijke klim naar 800 meter. Daarna houdt het asfalt op. De afdaling die dan volgt is spectaculair de canyon in.
Het lijkt op Amerika canyonlands met zeer veel haarspeldbochten. De afdaling is nauwelijks te fietsen erg veel los gravel en met 10 km per uur dalen af. In Tamare doen we wat noodzakelijke boodschappen. De Albaniers zijn zeer nieuwsgierig naar de ligfiets en iedereen wuift of roept ons toe. Hier woont het Kelmend bergvolk dat jaren afgesloten was van de buitenwereld. Vrouwen zijn tradioneel in zwart gekleed.
De klim die daarna volgt is nauwelijks te doen en we moeten ruim twee uur lopen. Ons uiteindelijke doel Gusinje moeten we al snel laten varen. In Selce wordt het donker en een paar jongens geven aan dat we wel in het weiland kunnen wildkamperen. Ze zijn heel behulpzaam met het opzetten van de tenten. Een van de jongens tracht echter de toptas te stelen door deze in de greppel te gooien maar gelukkig hebben we het in de gaten. Je moet toch erg oppassen. De mensen zijn erg arm, dus het is ook wel te begrijpen. Nadat we hebben gezegd dat we geen mobiele telefoon hebben en er voor hun niets te halen is haasten ze er vandoor.
Nadat we snel iets hebben gekookt barst er een enorm noodweer los. Urenlang blijft het regenen en bliksemen. Van Albanese bandieten hebben we geen last want die wagen zich ook niet meer buiten met dit noodweer.
De volgende ochtend staan we vroeg op om te voorkomen dat we meer ongewenst bezoek krijgen. Om zeven uur zitten we op de fiets. We hebben weer ingesteld op een wandeldagje. Het eerste stuk is erg lastig. We leggen 10 km af in twee uur met het duwen van de fiets over zeer grof gravel.
Er rijden een paar autos langs, voornamelijk Mercedessen. Ook een huwelijksstoet gaat langs en we krijgen snoepjes van de bruid en drank en sigaretten aangeboden.
Na de pas nabij Lepushe (1500 m) wordt het wegdek beter. In het dorpje komen weer hordes kinderen op ons af en mogen ze de ligfiets proberen. De afdaling naar de grens met montenegro valt mee, is een stuk beter te fietsen en rond het middag uur passeren we de grens. Het avontuur in het wilde albanie zit er op. Meteen begint het asfalt en snel zijn we in Gusinje.
Een ervaring die we niet hadden willen missen en grote indruk heeft achtergelaten. Zowel het landschap, de weg als de mensen.
Voor het hele verhaal zie:
http://luddo.freehostia.com/Balkan/Balkan2010.htm
Veel mannen met baarden en houthakkers. Bevolking uitbundiger en nieuwsgieriger dan de gemiddelde Kroaat. Ook veel meer jongeren. Prijsniveau iets lager dan Kroatië, campings gemiddeld 2 euro pp, sobes rond de 10 euro pp. Hotels 40-50 euro per kamer incl ontbijt.
