Additionally, paste this code immediately after the opening tag: Splügenpas vanuit Italië (dus eigenlijk Passo dello Spluga) - Forum Wereldfietser

Splügenpas vanuit Italië (dus eigenlijk Passo dello Spluga)

Beste Forumleden,
Druk met een nieuwe route uit te stippelen rijst bij mij de volgende vraag:
Iemand hier ervaring met het beklimmen van de Splügenpas vanuit Italië?
Ik vind wel info over de beklimming vanuit Zwitserland en de afdaling naar Italië met veel steile stukken en donkere tunnels, maar kan niets vinden over of de beklimming vanuit de Italië te doen is op een bepakte fiets. Zijn er veel tunnels en zijn ze erg lang/onverlicht?
Dat het afzien word is een feit, maar ik wil geen kilometers moeten lopen.....
Nog een vraagje: is er vrachtverkeer op de pas?
Het lijkt mij super om deze pas te tackelen, de foto's op internet zijn om te smullen!
Alvast dank voor jullie reacties
Ik fietste hem vorig jaar van Noord naar Zuid. Geen tot weinig verkeer, niet veel tunnels. Het wegdek is niet altijd denderend, maar heerlijk rustig. Wel is de zuidkant heel veel steiler en de noordkant heeft ook al kilometers lang 9%. Benjaminse waarschuwt fietsers die hem van zuid naar noord willen rijden vanwege de stijgingspercentages en adviseert hen een andere klim te nemen. Ik ga rdelijk goed omhoog, maar bij zo'n waarschuwing zou ik toch een andere pas nemen.
De tunnels kun je vermijden door de route via Isola te nemen.
Ik heb jaren geleden de Spluegenpas vanuit Italie gedaan met volledige kampeeruitrusting. Een pittige klim vanuit Ciavenna op slechts 300 meter. Er zitten echter veel bochten in de weg en de moeilijkheidsgraad wisselt steeds.
De tunneltjes zijn vrij kort. In een paar tunnels is het wegdek slecht en stroomt er water. Op zich geen probleem, want je duikt niet met zo'n vaart de tunnels in als tijdens de afdaling.

Vlak voor de top is desolate wintersportplaatsje Monta Sluga.

Tijdens mijn klim sloeg het weer om. In Como was het over de 30 graden, maar net voor de top werd het koud en sloeg de regen toe.
Bij de Italiaanse controlepost op de top was geen beambte te bekennen. Na een paar km afdalen stuitte ik op de Zwitserse post. In de stromende regen moest ik mijn tassen leeghalen.

Ik had het vooral koud tijdens de afdaling.
Ik kwam echt moe op de camping van Spluegen aan. Geen puf meer om te koken.
Gelukkig een wintercamping met verwarmd sanitair en hete chocolademelk.

Het geheel is wel een ervaring op zich.

Zie meer over de beklimming van deze kant:
http://www.climbbybike.com/NL/beklimmin ... ainID=3026
Ik vond de afdaling destijds "niet leuk". Bedacht me toen al dat daar omhoog klauteren me meer plezier zou geven. Lekker doen dus :D
De Splügenpas vanuit Zwitserland was in 2004 mijn eerste echte Alpenpas, dus mijn ervaringen zijn mogelijk niet helemaal eerlijk :wink:, maar ik herinner me inderdaad van de afdaling naar Chiavenna de tunnels (of meer 'gallerias'), en de steilte en lengte.

Als ik nu, met veel meer alpenpas-ervaring het hoogteprofiel bekijk (zie: http://www.climbbybike.com/NL/beklimmin ... ainID=3026), vallen me vooral de lengte en het total aantal te overwinnen hoogtemeters op (30 km vanuit Chiavenna met 1780 hoogtemeters)! Dat is langer dan bijv. de Stelviopas, die toch ook bekend staat om z'n lengte (maar met ongeveer evenveel hoogtemeters).

Qua steilheid valt het mee, gemiddeld 5.9% en zo te zien nergens meer dan 8.9%.

Tunnels en/of galleria's heb je op veel passen en kun je vaak niet ontwijken. Goede verlichting (óók/vooral aan de achterkant voor achteropkomend verkeer) en evt. een reflecterend veiligheidsvestje komen dan goed van pas.

Of het voor jou te doen is, hangt van heel veel dingen af. Gezien de lengte en het aantal hoogtemeters zal het sowieso een pittige klim worden. Op tijd beginnen, goed eten en jezelf niet al in de eerste kilometers helemaal leegfietsen zijn dan belangrijk.

Ik zie dat er bij Campodolcino een camping is. Je zou de klim dus goed op kunnen splitsen in twee delen, dan heb je de eerste 700 hoogtemeters al gehad voor je aan 'de echte klim' begint.

Of anders deze klim zonder bagage doen (omhoog en ook weer afdalen) en dan met bagage een andere route kiezen? Iets meer naar het oosten ligt vanuit Oostenrijk de Reschenpas. Die is gemakkelijker en heeft aan de Italiaanse kant een fietspad, waardoor je (bijna) geen gemotoriseerd verkeer hebt.

Succes!

Gudrun
Hartelijk dank voor alle reacties!

@Aart Veldhuizen: dank voor deze info, dit wist ik nog niet. Ik weet wel dat ik geen briljante klimmer ben :shock:
@ Peter de Rijk: via Isola? kan ik niets over vinden. Kun je nog een tipje van de sluier lichten?
@ Bert Sitters: leeft die Zwitserse beambte nog :wink:
@ Gudrun: Ja dat is nog een goede back-up die camping!
@ gios: grappig ik dacht precies het zelfde met al die tunnels en bochten is het klimmen wellicht fijner dan het dalen...

Maar nu ben ik logischerwijs wel gaan twijfelen, en beter nu dan met heel veel spijt halverwege een pas te moeten besluiten niet verder te gaan...
De Reschenpas is minder spectaculair denk ik en eindigt ook niet in Basel waar ik mijn trein naar huis hoop te scoren.. maar als ik er naast zit hoor ik het wel :lol:

Ik wil hem wel heel graag doen maar heb nog wel wat extra input en ervaringen nodig om een goede beslissing te nemen... dus alvast bedankt voor extra input.

Als zelfs een van de "fietsroute grootmeesters" het in zijn boek afraadt wie ben ik dan....
Waarom ik ook twijfel is omdat ik een vrouw ben van bijna 40 (nee dit is niet oud maar gewoon minder sterk dan een fietsfanatieke meneer van 30, niet seksistisch bedoeld, gewoon een feit..) met niet bijzonder veel ervaring en talent in klimwerk. Heb dan wel weer doorzettingsvermogen en waar een wil is is een weg.....

Heb wel wat geklommen maar nog nooit een heuse col getackeld.
Afgelopen voorjaar in Luxemburg had ik een fietsdag van 117km met 1851 hoogtemeters, dat is nog niet de 2100 van de Splugen en uitgesmeerd over veel km maar toch ik vond het een pittig dagje waarna ik nog wel instaat was om de tent op te zetten, te genieten van een biertje en te koken. Zijn deze getallen hoopvol voor een succesvolle beklimming van de Splugen?

En wat ik ook graag zou lezen: zijn er dames op t forum die vanuit Italië, met bepakking en een fiks portie afzien en uiteindelijk mooie herinneringen de pas hebben gefietst??
Ik heb de Splügenpas van de zomer vanuit Zwitserland gefietst. Niet helemaal waar je naar op zoek bent dus, maar als ongeoefende vrouwelijke klimmer van een luttele 28 jaar oud vond ik de Zwitserse kant met 25kg bagage en een 22-32 verzet al zwaar zat.

Keerzijde is dat ik na het bereiken van de top nog wel de puf had om nog zo'n 60 km door te fietsen tot aan het comomeer (waarvan zo'n 30 bergaf?) en daar de tent op te zetten (koken heb ik van de 31 dagen 31 dagen sowieso niet gedaan).

Andere keerzijde is dat ik niet bijster sportief ben en slechts bij vlagen goed in vorm. Ben er dus van overtuigd dat er genoeg mensen (mannen en vrouwen) zouden moeten zijn die een pas als de Splügenpas met meer gemak kunnen bedwingen dan ik :D

De waarschuwing in het boekje van Paul Benjaminse zou mij er persoonlijk waarschijnlijk van doen afzien om de Splügenpas met bagage vanuit Italië te bedwingen.
Hi Roomijsje,
Dank voor je reactie, ik denk dat je gelijk hebt en het verstandig is om wat anders te bedenken maar iets in mij wil nog steeds die berg op.... gelukkig nog de hele winter om te beslissen :D
Ik heb jou reis in juni ook gevolgd en gesmuld van je blog ( destijds niet gereageerd omdat ik nog geen account had) op naar de volgende reis?
Heel leuk om te horen Cosnemo! Blijft leuk, al die positieve reacties op mijn blogje :D

Uiteindelijk is de keuze natuurlijk aan jezelf. Misschien moet je het wel gewoon doen? Ben in de voorbereidingen van mijn eigen reis genoeg mensen tegengekomen die het fietsen naar Rome als waanzin bestempelden. En wat is er leuker dan het ongelijk van al deze mensen te bewijzen :D of aan te tonen dat je zelf waanzinnig bent :shock:

Volgende reis? Santiago of de Noordkaap. Ik ervaar sinds ik terug ben een soort rusteloosheid en hunker naar meer! Ben alweer druk aan het lezen geslagen! Heb in ieder geval weer een jaar om iets naar uit te kijken!

Anywayzzzz heel veel plezier met je eigen voorbereidingen en alvast succes met de beklimming van je eerste pas, welke dat dan ook mogen zijn!
cosnemo schreef:
@ Peter de Rijk: via Isola? kan ik niets over vinden. Kun je nog een tipje van de sluier lichten?
Als je vanuit Chiavenna in Campodolcino links aanhoudt, kun je het dal blijven volgen tot vlak voor Isola, daar klim je omhoog naar de Splügenroute (SS36). Wij zijn langs die weg afgedaald dus over de steilte van deze route kan ik alleen zeggen dat we héél hard naar beneden denderden. In elk geval ontloop je de meeste (of alle?) tunnels (zie mijn reisverslag).
De tip om halverwege te overnachten lijkt me een goeie, in één keer vanaf Chiavenna omhoog naar de pas is echt wel een buitencategorie prestatie met bagage.
Hoi,

Ik ben over meer dan 30 Alpenpassen van boven de 2000 meter gefietst. De beklimming van de Splugenpas vanuit het zuiden was één van de mooiste. Er was ook niet veel verkeer. Ik denk dat de beklimming vanuit het noorden minder fraai is.

Mijn website is wat achter met de reisverslagen, daarom hieronder het reisverslag van de beklimming:

1-8-2013 58 Haarspeldbochten op de Splügenpas 114 km / 2418 hm
Na mijn ontbijt fiets ik door het centrum van Chiavenna. Dit is een leuke typisch Italiaanse stad. Bij de brug over de rivier stop ik even. De huizen zijn hier gebouwd op de steile bergwand langs de rivier. Het ziet er prachtig uit. Aan de rand van de oude stad zie ik de lelijke betonkolos van het hotel waar ik vannacht geslapen heb.
Even verderop in de stad zie ik een oude vervallen kerktoren. De kerk onder de toren is verbouwd tot woonhuis. Eenmaal buiten het oude stadsdeel fiets ik meteen de Splügenpas op. Gisteren ben ik -via de Abulapas en langs de prachtige bergmeren rond Sankt Moritz- naar het zuiden gefietst tot net over de Italiaanse grens. Vandaag fiets ik weer naar het noorden Zwitserland in. Ik probeer de komende week zo veel mogelijk over hoge Alpenpassen te fietsen.
Volgens mijn boekje "Mit Velorouten durch die Schweiz" liggen er de komende 31 kilometer 58 haarspeldbochten op me te wachten. Chiavenna ligt op 325 meter hoogte. De top van de Splügenpas ligt op een hoogte van 2115 meter. Een groot deel van de dag zal ik dus bergop fietsen.
De Italianen rijden wat strakker langs me op dan andere Europeanen. Ze nemen ook veel risico's in het verkeer. Bij de eerste haarspeldbocht -die naar rechts gaat- zit er achter me een zware vrachtauto. De vrachtauto gaat links rijden om de scherpe bocht te kunnen nemen. Een dalende auto wacht niet tot hij er langs kan, maar geeft flink gas en schiet over de verkeerde weghelft langs de vrachtauto. Bij de volgende haarspeldbocht neem ik ruim de buitenbocht. De vrachtauto haalt me in door de binnenbocht aan te houden.
Het klimmen gaat lekker makkelijk. Meestal is het steigingspercentage 5% en zelden is het meer dan 10%. Als het met meer dan 10% omhoog gaat word het zwaar fietsen voor me. Ik fiets steeds in de schaduw. Naar mate ik hoger kom zakt de temperatuur van 19 naar 15 graden. Rond de 1000 meter hoogte doe ik mijn windstopper aan omdat ik het te koud krijg. Ik verbaas me over de kou omdat de weersverwachting aan gaf dat het in het dal ruim 30 graden zal worden.
Terwijl ik mijn windstopper aan doe zie ik dat een wielrenner tijdens het afdalen een auto aan het inhalen is. Het lukt de wielrenner wel om naast de auto te komen, maar hij komt er niet voorbij. Ondertussen komt er een auto tegemoet. Op het laatste moment remt de auto -die de wielrenner probeert in te halen- iets af zodat de wielrenner net op tijd naar rechts kan. "Die wielrenners hier zijn al net zo'n maffe racecoureurs als de automobilisten", denk ik ondertussen.
Rond de 1400 meter boven zeeniveau doe ik de jas weer uit. Met 18 graden is het in de zon te warm met de jas aan, in de schaduw is het weer te koud zonder jas. Ik sta net voor een bordje "10 tornanti". Het komende deel van de bergpas is spectaculair aangelegd. De ene na de andere haarspeldbocht volgt. De weg zit vol met tunneltjes. De langste tunnels zijn gevaarlijk donker. De weg is aangelegd tegen een bijna vertikale bergwand. Bij één van de bochten hang ik over de vangrail, ik zie maar één bocht onder me. De andere bochten liggen zo strak eronder dat ze aan mijn zicht onttrokken worden.
Op het einde van dit spannende stukje kom ik een donkere tunnel uit. Wandelaars vragen me of ze door de tunnel kunnen wandelen. Ik zeg ze dat het kan maar dat het wel een beetje gevaarlijk is omdat ze licht nodig hebben. Ze proberen het met het licht van hun mobiele telefoons.
Op de hellingen aan de overzijde van het dal lijkt het alsof ze enkele dorpen tegen bergwanden aangeplakt hebben. Prachtig slingeren er wegen door de bergen naar deze dorpen.
Net voor de Lago de Mont pluga krijg ik een hongerklap. Ik fiets rustig verder tot ik een bankje in de schaduw van een gebouw zie staan. In de zon is het lekker warm, in de schaduw nog fris. Ik doe mijn windstopper aan en ga in de schaduw wat eten. Ik zal vandaag nog meer dan genoeg in de felle zon zijn.
Eenmaal weer op de fiets ben ik al snel bij het op 1894 meter hoogte gelegen bergmeer. Het meer ligt tussen indrukwekkend hoge bergen. Aan de andere kant van het meer ligt het dorpje Monte Spluga. Op een terrasje in het dorp eet ik iets wat op een combinatie van een pannenkoek en lasagna lijkt. Het smaakt prima, maar het valt -misschien wel gelukkig met nog een flinke klim voor de boeg- in de bekende bodemlose put.
In het laatste deel van de beklimming is het nergens steil. Gisteren vertelde ik een wielrenner nog dat er op alle meer dan 2000 meter hoge Alpenpassen een -voor mij- te moeilijk gedeelte is waar het even loodzwaar fietsen is. Ik heb me vergist. Dit was wel een bergpas met een groot hoogteverschil, maar ik ben makkelijk boven gekomen.
Op de bergpas stop ik maar heel even. In de afdaling volgt er al snel een deel met wel een stuk of 10 haarspeldbochten. Van boven af zie ik 10 wegen die met Zwitserse precisie op een rij zijn gelegd waarover iedereen naar boven of naar beneden slingert. Het is een prachtig schouwspel.
Net als gisteren rond Sank Moritz rijden er hier veel aparte -en waarschijnlijk peperdure- cabrio's. Het grote geld zit in de vakantieperiode waarschijnlijk in dit deel van de wereld.
In Splugen haal ik wat te eten en te drinken bij een supermarkt. Het is nog prachtig weer en ik besluit om vandaag ook nog de Passo del San Bernardino over te fietsen.
Even volg ik fietsroute 6. Op het moment dat de fietsroute de heerlijk rustige oude hoofdweg verlaat, blijf ik de oude hoofdweg volgen. Iets verderop volg ik route 6 weer een stukje over een leuk bospad. Weer terug op de oude hoofdweg zie ik dat route 6 over enkele extra heuveltjes gaat. Hier besluit ik om weer de oude hoofdweg te blijven volgen.
Op het punt waar de nieuwe hoofdweg een tunnel in gaat, wordt het weer iets drukker op de weg. De echte beklimming van de bergpas gaat hier beginnen. Op een bordje staat dat er 450 meter hoogteverschil is in de komende 8 kilometer.
Ik heb weer honger en dorst. Ik neem me voor om op een derde van de beklimming pauze te houden. Omdat het zo makkelijk omhoog gaat stel ik deze pauze steeds weer uit. Dan ben ik plotseling te laat. Ik wil in de schaduw pauze houden, maar ik ben alweer boven de boomgrens. Tijdens de pauze ga ik in het gras liggen, zodat mijn hoofd in de schaduw van mijn fietstassen is. Het is heerlijk weer. Op bijna 2000 meter hoogte is het met 20 graden een klein beetje fris, maar dat wordt ruimschoots goed gemaakt door de warme felle zon.
De Passo del San Bernardino wordt de tweede makkelijke Alpenpas met een hoogte van meer dan 2000 meter. Op de pashoogte maak ik enkele foto's. Aan de afdaling die volgt lijkt daarna geen einde aan te komen. Ik blijf de oude weg naar Bellinzona volgen. Er is zo goed als geen verkeer op de weg en deze weg lijkt me sneller en makkelijker dan de fietsroute. Overigens volgt de fietsroute ook stukken van de oude hoofdweg.
De camping -die op mijn kaart staat- 8 kilometer voor Bellinzona blijkt niet meer te bestaan. Er zit niets anders op dan door fietsen naar Bellinzona. Gelukkig gaat het bergaf allemaal lekker snel.
Na een heerlijke douche zit ik de rest van de avond op het terras van de camping. Zwitsers hebben iets met vlaggen. Zelfs midden op de pizza die ik besteld heb hebben ze een Zwitserse vlag geplaatst. Na het eten maak ik plannen voor de komende dagen. Ik stuur een SMS naar Ine en Marcel of we misschien nog een stukje samen kunnen fietsen. Zij fietsen in het noorden van Zwitserland. Ine heeft echter last van haar knie. Ze hebben daardoor de route verlegd en blijven in het Rijndal. Vanaf Vaduz zullen ze de trein naar Zurich nemen. Dat valt niet te combineren met mijn plannen. Ik heb tot na de Simplonpas de tijd om na te denken of ik de hoge passen in het midden van Zwitserland op ga fietsen of dat ik richting de Franse Alpen zal fietsen.
Het was vandaag een superdag door prachtige bergen. Ik blijf me erover verbazen dat ik zo makkelijk fiets met mijn vakanties terwijl mijn conditie met sporten de laatste jaren flink aan het dalen is. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit zo makkelijk zoveel kilometers en zoveel bergen over fietste dan de laatste paar jaar.

Wilbert Thoonen wilbertgatochfietsen.nl
Alle reageerders nogmaals dank voor de input en aanvullingen op de input :D
iemand enig idee welke van de twee sites het meest betrouwbaar is?
http://www.cyclingcols.com/col/Splugen_Spluga
of http://www.climbbybike.com/NL/beklimmin ... ainID=3026
Het scheelt namelijk nog wel een beetje....
In het grafiekje op de eerste site heb ik echt de neiging om de beklimming maar te verbannen naar categorie "niet te doen" maar in het tweede geval denk ik: heftig maar niet onmogelijk en ontzettend kicken om het toch gewoon te doen...
Overdrijf ik nu? een % meer of minder is dat echt zo erg?
Het is best te doen hoor ;-) Kijk anders eens naar de combi Maloja/Julier. Dat is misschien makkelijker.
Hahah gios dank voor je positiviteit, als ik besluit de pas wel te nemen en ik haal de top dan zal ik aan je denken en je gelijk geven :lol: beloofd!
cosnemo schreef:Als zelfs een van de "fietsroute grootmeesters" het in zijn boek afraadt wie ben ik dan....
Waarom ik ook twijfel is omdat ik een vrouw ben met niet bijzonder veel ervaring en talent in klimwerk. Heb dan wel weer doorzettingsvermogen en waar een wil is is een weg.....
De twijfel "of je het al dan niet zal halen" en "dat je er niet halverwege achter wil komen dat het een te zware opgave is" herken ik nog van toen ik mijn eerste Alpenpas reed.

In feite kan iedere (asfalt-)Alpenpas altijd lukken als de planning goed is. Dwz neem heel ruim de tijd, begin met de langste passen altijd in de ochtend, en neem voldoende voedsel en warme kleding mee.

Aangezien jouw beklimming geen wedstrijd is en je er zo lang over kan doen als nodig is, is je doorzettingsvermogen de enige voorwaarde om het te halen. Zelfs als je grote gedeelten zou moeten lopen is het nog op een dag te doen. De vraag is dus niet of je het kan (ja), maar hoe graag je het wilt en hoe gelukkig je je in dit terrein voelt.

Het profiel lijkt van de Italiaanse zijde niet veel zwaarder dan van de Zwitserse. De profielen zijn echter een zeer grove afspiegeling van de werkelijkheid.
Van de waarschuwing van Benjaminse hoef je je niets aan te trekken, jij bepaalt wanneer het voor jou nog leuk is. Klimmen is soms afzien, maar bij uitzichtpauzes en zodra de klim klaar is wordt dit gevoel van afzien als bij toverslag omgezet in het tegenovergestelde.

Hans
@Hans dank voor deze wijze woorden ik denk dat je gelijk hebt!
En mijzelf kennende zal ik me anders altijd blijven afvragen of ik het niet toch had kunnen halen en wat voor een waanzinnig mooie vergezichten ik nu allemaal misloop (fiets hoop ik :D )

Dus onder het mom van ik heb liever spijt van iets wat ik gedaan heb dan iets wat ik niet gedaan heb...Ik ga er voor!

@ Peter de Rijk Gisteren nog even ingezoomd op het stukje naar Isola en wat bleek? daar liep mijn route al langs (ja inderdaad GPX data van Benjaminse waarvoor dank) omdat ik van jou begreep dat dat stuk vanuit Zwiterland naar Isola heel steil is heb ik hem verlegd waaroor ik nu de hoofdweg blijf volgen, deze zijn vaak wat minder steil dan van en naar de dorpen, toch? Daardoor heb ik wel meer tunnels maar dos mijzelf wel uit met verlichting.

Een rustdag nemen voor de pas, optijd beginnen, onderweg voldoende rusten en blijven eten/drinken en genieten en afzien en weer genieten, en als het echt tegenvalt kan ik de klim nog splitsen door een overnachting op Campodolcino.

Van Camping El Rancho naar Camping Auf dem Sand is 56km met daarin de Spluga pukkel van 30km lang. Als ik hem eind mei ga fietsen (ja nog steeds als, ik moet nog vrij regelen..) is het vroeg licht en laat donker en het idee dat je dus zat tijd hebt om het te halen geeft rust.
En nu nog maanden tijd om te trainen en een paar kilo's persoonlijk gewicht en baggage gewicht te dumpen, met 5 kilo minder gaat het toch wel makkelijker :D

Iedereen nogmaals dank voor de reacties en het meedenken!
De pas is in principe open van mei t/m oktober. In mei moet je toch erg oppassen met het weer. Kou en sneeuwval liggen op de loer. Bekijk dus voor vertrek goed het weerbericht en vraag aan de locals hoe de weg erbij ligt. Hier staat een kaartje met Zwitserse info over het wegennet.
Alvast veel (trainings)plezier :)
Ja dat lijkt mij juist ook heel gaaf, door de sneeuwresten fietsen, de noordkaap is stukken verder :D Maar inderdaad het kan dan nog wel spannend worden met het weer, dank voor de link! En handschoenen staan op de paklijst.
Verleden jaar hebben wij de Splugenpas beklommen van Italië naar Zwitserland. Vanuit Italië is de pas aanzienlijk zwaarder als vanuit Zwitserland maar goed te doen. We hebben de pas in twee gedeelten gedaan. Het eerste stuk tot Corti op ongeveer 1100m. Je hebt daar een heel vriendelijk camping met prima restaurant. Op het traject daarna krijg je een paar stukken van 10% en een stukje van 12% Ik kan mij niet herinneren dat dit veel problemen gaf, we hebben het hele traject gefietst. Er zijn een aantal korte tunnels de meesten zijn half open. Overigens viel het ons op dat het onderweg heel rustig was, weinig autoverkeer. Na de afdaling is er in het mooie stadje Andeer een camping met slechtweerverblijf voor de "echte" kampeerders. Verderop in Zilles is een heel mooi kerkje met beschilderd plafond en een museum gewijd aan de Via Mala kloof. Neem verderop vooral de smalle weg door de Via Mala kloof en daarna het fietspad over de Polenweg. Daar zal je geen spijt van krijgen

Veel plezier

Ronald van der Perk