do 18 apr, 2019 18:15
Fietsen in zuid Portugal
Met een camper, twee oude honden en de fietsen hebben we twee maanden rondgereisd in zuid Portugal.
Het boekje van Luc Oteman mee ter inspiratie voor een weekje fietsen.
Voor de honden hebben we alvast een geweldig pension in de Algarve gevonden, zodat we de handen echt even vrij hebben. Ter voorbereiding eerst een paar korte tochtjes.
In de omgeving van Alandroal, aan de oostzijde van zuid Portugal, staan we op camping Rosario aan de rivier. De camping ligt aan een route vanuit het boekje.
Vanuit de camping maken we een paar kleine tochtjes.
Daarna een wat grotere tocht, 60 km, op en neer naar Monsaraz.
Er zijn in deze streek weinig wegen, dus we maken samen met een enkele auto er gebruik van.
We fietsen door een mooi gebied met olijfbomen maar ook akkers, de boer op de heenreis is op de terugreis nog steeds aan het ploegen. We groeten elkaar als oude bekenden.
De route gaat door dorpjes waar oude mannetjes voor het café zitten en ons aanmoedigen.
Er lijken geen jonge mensen meer te wonen. Het tempo is traag!
Monsaraz zien we al op 15 km afstand liggen, de laatste loodjes zijn fors, afstappen, even uitblazen en dan weer verder.
Maar de beloning is een prachtig oud stadje, zoals je hier meer ziet. Allemaal op een heuvel met het zicht op Spanje.
Met de camper bezoeken we meer van die stadjes, en zakken we verder af naar het zuiden waar we uiteindelijk vanuit Sao Bartelomeu de Messines onze fietstrip plannen.
Een rondje via Mertola, Alcoutin, Tavira en weer terug naar Messines. Tentje mee om zo mogelijk wild te kunnen kamperen.
Aan de hand van de kaartjes in het boekje en de hoogtelijnen van pocket Earth zien we wel forse heuvels maar kunnen niet goed inschatten hoe zwaar de eerste etappes zullen zijn. En dat hebben we geweten.....
Vanuit Messines fietsen we door heuvelachtig terrein, beetje wasbord, je kan moeilijk in een fietscadans komen. Na 20 km wordt het steeds steiler en gaat het 10% of meer omhoog en ook weer naar beneden. Met ongetrainde benen en lijven is dat te zwaar dus we moeten duwen.
Na 50 km zijn we er helemaal klaar mee en vinden we een prachtige plek om de tent neer te zetten aan de rivier de Vascão.
De volgende dag begint weer met een megaklim waarna we in Ameixial mogen uitblazen.
Bij het café begrijpt men niet dat we ‘die weg’ hebben gekozen, dat is iets voor wielrenners.
Hierna zijn de enorme steile hellingen voorbij maar blijft het landschap flink golven.
De laatste loodjes naar Mértola zijn ook weer fijn, maar hier kunnen we bij trekken met een douche en echt bed. Mértola is een prachtig stadje om een dag langer te verblijven.
Vanuit Mértola gaat de route naar Alcoutim, de eerste 10 km is weer pittig fietsen, heuvelachtig én druk. De paasvakantie is ook in Portugal begonnen.
Alternatieven zijn er niet om te fietsen.
Ook Alcoutim is een bezoekje waard!
Vanuit Alcoutim volgen we de Rio Guadiana naar Castro Marim.
De weg kronkelt en glooit mee met de rivier.
Het laatste stuk voor Castro Marim is wat hectisch, je moet via drukke rotondes de stad in, waar het ook enorm druk is. Zaterdag en paasvakantie is geen goede combi voor rustzoekers.
Vanuit Casto Marim zoeken we de aansluiting met de EV 1 naar Tavira.
Dit gaat op z’n Portugees. Soms is er een fietspad en soms stopt het acuut.
De EV1 is ook een bijzonder fietspad, bordjes staan er soms wel en vaker niet, afgesloten bruggetjes/ doorwaadbare plaatsen komen spontaan op je pad. Zonder Pocket Earth fiets je fout.
In Tavira blijkt de camping gesloten, een jeugdherberg biedt uitkomst.
Omdat de fitheid uit de lijven is en ons nog een flinke klimroute wacht, nemen we de trein vanuit Tavira, met een overstap in Faro, naar Messines.
Het is zeer goedkoop maar het valt nog niet mee om een fiets hoog in het strandboemeltje te krijgen.
In de intercity moeten de fietsen hangen!
Vanuit het station is het nog 5 km tot de camper, bergop
.
Conclusie: ongetraind is zuid Portugal niet echt een fietsland. Het kost dan teveel energie om ook nog van de omgeving te genieten. In 2017 heb ik ook een stuk gefietst, toen met de Jacobs route tot in de Pyreneeën in de benen, dan gaat het veel soepeler.
De kustroute vonden wij niet bijzonder, veel zoutpannen, kreken, golf resorts en massa toerisme.
Het oostelijk stuk van de route is fraai en rustig. Mooie oude stadjes, zeer rustig.
Portugezen zijn relaxt en aardig, het leven is hier erg goedkoop. En wat ook fijn is, je kan hier gewoon uitgebreid eten om 12/13 uur. Ook in de avond hoef je niet tot 21 uur te wachten zoals in Spanje.
De keuken is niet spectaculair en niet ingesteld op vegetariërs.
Helaas lukt het mij niet om meer foto’s te plaatsen.
Zie hiervoor de Fb site van de wereldfietser.
Met een camper, twee oude honden en de fietsen hebben we twee maanden rondgereisd in zuid Portugal.
Het boekje van Luc Oteman mee ter inspiratie voor een weekje fietsen.
Voor de honden hebben we alvast een geweldig pension in de Algarve gevonden, zodat we de handen echt even vrij hebben. Ter voorbereiding eerst een paar korte tochtjes.
In de omgeving van Alandroal, aan de oostzijde van zuid Portugal, staan we op camping Rosario aan de rivier. De camping ligt aan een route vanuit het boekje.
Vanuit de camping maken we een paar kleine tochtjes.
Daarna een wat grotere tocht, 60 km, op en neer naar Monsaraz.
Er zijn in deze streek weinig wegen, dus we maken samen met een enkele auto er gebruik van.
We fietsen door een mooi gebied met olijfbomen maar ook akkers, de boer op de heenreis is op de terugreis nog steeds aan het ploegen. We groeten elkaar als oude bekenden.
De route gaat door dorpjes waar oude mannetjes voor het café zitten en ons aanmoedigen.
Er lijken geen jonge mensen meer te wonen. Het tempo is traag!
Monsaraz zien we al op 15 km afstand liggen, de laatste loodjes zijn fors, afstappen, even uitblazen en dan weer verder.
Maar de beloning is een prachtig oud stadje, zoals je hier meer ziet. Allemaal op een heuvel met het zicht op Spanje.
Met de camper bezoeken we meer van die stadjes, en zakken we verder af naar het zuiden waar we uiteindelijk vanuit Sao Bartelomeu de Messines onze fietstrip plannen.
Een rondje via Mertola, Alcoutin, Tavira en weer terug naar Messines. Tentje mee om zo mogelijk wild te kunnen kamperen.
Aan de hand van de kaartjes in het boekje en de hoogtelijnen van pocket Earth zien we wel forse heuvels maar kunnen niet goed inschatten hoe zwaar de eerste etappes zullen zijn. En dat hebben we geweten.....
Vanuit Messines fietsen we door heuvelachtig terrein, beetje wasbord, je kan moeilijk in een fietscadans komen. Na 20 km wordt het steeds steiler en gaat het 10% of meer omhoog en ook weer naar beneden. Met ongetrainde benen en lijven is dat te zwaar dus we moeten duwen.
Na 50 km zijn we er helemaal klaar mee en vinden we een prachtige plek om de tent neer te zetten aan de rivier de Vascão.
De volgende dag begint weer met een megaklim waarna we in Ameixial mogen uitblazen.
Bij het café begrijpt men niet dat we ‘die weg’ hebben gekozen, dat is iets voor wielrenners.
Hierna zijn de enorme steile hellingen voorbij maar blijft het landschap flink golven.
De laatste loodjes naar Mértola zijn ook weer fijn, maar hier kunnen we bij trekken met een douche en echt bed. Mértola is een prachtig stadje om een dag langer te verblijven.
Vanuit Mértola gaat de route naar Alcoutim, de eerste 10 km is weer pittig fietsen, heuvelachtig én druk. De paasvakantie is ook in Portugal begonnen.
Alternatieven zijn er niet om te fietsen.
Ook Alcoutim is een bezoekje waard!
Vanuit Alcoutim volgen we de Rio Guadiana naar Castro Marim.
De weg kronkelt en glooit mee met de rivier.
Het laatste stuk voor Castro Marim is wat hectisch, je moet via drukke rotondes de stad in, waar het ook enorm druk is. Zaterdag en paasvakantie is geen goede combi voor rustzoekers.
Vanuit Casto Marim zoeken we de aansluiting met de EV 1 naar Tavira.
Dit gaat op z’n Portugees. Soms is er een fietspad en soms stopt het acuut.
De EV1 is ook een bijzonder fietspad, bordjes staan er soms wel en vaker niet, afgesloten bruggetjes/ doorwaadbare plaatsen komen spontaan op je pad. Zonder Pocket Earth fiets je fout.
In Tavira blijkt de camping gesloten, een jeugdherberg biedt uitkomst.
Omdat de fitheid uit de lijven is en ons nog een flinke klimroute wacht, nemen we de trein vanuit Tavira, met een overstap in Faro, naar Messines.
Het is zeer goedkoop maar het valt nog niet mee om een fiets hoog in het strandboemeltje te krijgen.
In de intercity moeten de fietsen hangen!
Vanuit het station is het nog 5 km tot de camper, bergop
. Conclusie: ongetraind is zuid Portugal niet echt een fietsland. Het kost dan teveel energie om ook nog van de omgeving te genieten. In 2017 heb ik ook een stuk gefietst, toen met de Jacobs route tot in de Pyreneeën in de benen, dan gaat het veel soepeler.
De kustroute vonden wij niet bijzonder, veel zoutpannen, kreken, golf resorts en massa toerisme.
Het oostelijk stuk van de route is fraai en rustig. Mooie oude stadjes, zeer rustig.
Portugezen zijn relaxt en aardig, het leven is hier erg goedkoop. En wat ook fijn is, je kan hier gewoon uitgebreid eten om 12/13 uur. Ook in de avond hoef je niet tot 21 uur te wachten zoals in Spanje.
De keuken is niet spectaculair en niet ingesteld op vegetariërs.
Helaas lukt het mij niet om meer foto’s te plaatsen.
Zie hiervoor de Fb site van de wereldfietser.
