Additionally, paste this code immediately after the opening tag: Contact journalistieke fietstocht van Brussel naar Lissabon - Pagina 4 - Forum Wereldfietser

Contact journalistieke fietstocht van Brussel naar Lissabon

124 berichten
Ik heb in de Vlaamse media gewerkt, onder meer een jaar of acht als journalist voor het VRT-journaal en voor het programma Terzake, en ik heb een moeilijke vraag. Je hoeft er niet op te antwoorden, dat spreekt vanzelf.

Maar hoe denk je met die fietstocht meerwaarde te geven aan je verhaal?

Het zal een geweldige ervaring worden voor jou, maar hoe maak je van dat fietsen iets bijzonders voor de lezer (of kijker, als je ook video’s gaat maken)?

Vanuit mijn journalistieke verleden zie ik wel een paar invalshoeken. Om een eerder banaal voorbeeld te geven: zelfs in de dunst bevolkte Franse streken zijn de kleinste wegen, waar je nauwelijks autoverkeer tegenkomt, vrijwel altijd van goede of zelfs zeer goede kwaliteit. Hoe doet Frankrijk dat, en vooral: waarom is er die haast religieuze attentie voor een goed wegdek op plaatsen waar haast niemand meer leeft? (Misschien heeft het iets te maken met Napoléon?).

Een ander, verwant en zo mogelijk nog banaler voorbeeld: in relatief korte tijd is het weggedrag van Franse automobilisten spectaculair veel verbeterd in de goede zin. In 1999 werden we als fietser nog wel eens nonchalant voorbij gescheurd door een Renault R4 in een onoverzichtelijk bocht; in 2019 bleef menige vrachtwagenbestuurder netjes achter ons op een verlaten weg tot hij van de wegcode mocht voorbijsteken.

Waarom kan dat in Frankrijk en niet in België, en vooral: wat zegt dat over Frankrijk en de Franse manier om “dingen te regelen”? Waarom kan de centrale overheid een dergelijke mentaliteitsverandering afdwingen, maar tegelijk massaal protest veroorzaken wanneer ze suggereert dat een leeglopend dorp met 250 inwoners beter zou fuseren met een ander leeglopend dorp met 325 inwoners?

Er zijn mogelijkheden en invalshoeken zat, maar ik geef het eerlijk toe: ik zou niet genoeg fantasie en talent hebben om van dat fietsen de rode draad te maken van een verhaal. Begrijp me niet verkeerd, ik vind je initiatief geweldig (en betreur stiekem dat ik niet meer jong en wild genoeg ben om het zelf te doen), maar voor je begint te fietsen, moet je over zulke dingen nadenken.
derdekeer schreef:
za 15 feb, 2020 21:57
zelfs in de dunst bevolkte Franse streken zijn de kleinste wegen, waar je nauwelijks autoverkeer tegenkomt, vrijwel altijd van goede of zelfs zeer goede kwaliteit. Hoe doet Frankrijk dat, en vooral: waarom is er die haast religieuze attentie voor een goed wegdek op plaatsen waar haast niemand meer leeft? (Misschien heeft het iets te maken met Napoléon?).
De dunstbevolkte streken in Frankrijk zijn toch flink dichtbevolkt in vergelijking met de dunstbevokkte delen van Spanje. In ben in beide landen in die gebieden geweest. (M.u.v. het hooggebergte)
Het antwoord op de vraag zal waarschijnlijk beantwoord kunnen worden door na te gaan waar het geld vandaan komt.
De Spaanse wegen zijn vaak heel wat breder en "beter" dan de Franse.

Ysn: bijna alle Spaanse plaatsen zijn te vinden op es.wikipedia.org, compleet met bevolkingsstatistieken. Vertaling met google translate kan, maar er zijn betere vertaalwebsites. Ik kan even niet op de naam komen.
Leon schreef:
za 15 feb, 2020 22:36
...maar er zijn betere vertaalwebsites. Ik kan even niet op de naam komen.
DeepL.

Ook op pc of laptop te downloaden. Erg handig.
Die ja!
Leon schreef:
za 15 feb, 2020 22:36
Het antwoord op de vraag zal waarschijnlijk beantwoord kunnen worden door na te gaan waar het geld vandaan komt.
De Spaanse wegen zijn vaak heel wat breder en "beter" dan de Franse.
Ik kan wellicht een deeltje van het Spaanse "raadsel" verklaren.
Ik ken Spanje - met intervallen - al bijna 40 jaar. Heel lang was het wegennet adequaat maar echt niet meer dan dat (en dus regelmatig bepaald niet prettig voor een langere auto-rit, en zeker niet voor de fietser).
Het lijkt erop dat ze in de periode dat "het niet op kon" een slimme EU-subsidie-motor hebben gebruikt (ik zeg wel eens met wat spot: Dat ze net als Griekenland en Italië op subsidie draaiden, alleen met dat verschil dat ze in Spanje ook van alles met het subsidiegeld deden.
Het is overigens lang niet altijd een werkelijk positieve ontwikkeling: Valleien waar voorheen een niet te brede hoofdweg liep, en waar je goed kon fietsen ondanks het verkeer (want men was nog correcter als de meest correcte Fransman), daar ligt nu een 4-baans autoweg doorheen gedrapeerd. Met wat geluk is er ook een via verde voor de fietser (met dat zelfde subsidiegeld aangelegd) maar die vallei heeft door die rappe autoweg wel vrijwel al z'n charmes verloren ... de wereld (en dus Spanje) wordt er niet groter maar juist kleiner van.
Wie zoals ik ook iets met goede(ren)treinen heeft weet dat er grote stromen dure Duitse auto's richting Spanje gaan (en terug gaan dan de goedkopere kleinere "zuinige" in Spanje geproduceerde auto's die bij ons de wegen verstoppen) ... er is dus naast de vele verarmden ook een toplaag die geprofiteerd heeft van de grote geld-injecties.
Leon schreef:
za 15 feb, 2020 22:36
derdekeer schreef:
za 15 feb, 2020 21:57
zelfs in de dunst bevolkte Franse streken zijn de kleinste wegen, waar je nauwelijks autoverkeer tegenkomt, vrijwel altijd van goede of zelfs zeer goede kwaliteit. Hoe doet Frankrijk dat, en vooral: waarom is er die haast religieuze attentie voor een goed wegdek op plaatsen waar haast niemand meer leeft? (Misschien heeft het iets te maken met Napoléon?).
De dunstbevolkte streken in Frankrijk zijn toch flink dichtbevolkt in vergelijking met de dunstbevokkte delen van Spanje. In ben in beide landen in die gebieden geweest. (M.u.v. het hooggebergte)
Het antwoord op de vraag zal waarschijnlijk beantwoord kunnen worden door na te gaan waar het geld vandaan komt.
De Spaanse wegen zijn vaak heel wat breder en "beter" dan de Franse.

Ysn: bijna alle Spaanse plaatsen zijn te vinden op es.wikipedia.org, compleet met bevolkingsstatistieken. Vertaling met google translate kan, maar er zijn betere vertaalwebsites. Ik kan even niet op de naam komen.
Het gaat me niet om die wegen; dat was slechts een voorbeeld om mijn veel algemenere vraag te illustreren: welke haakjes gaat die fietstocht je geven om je verhaal aan op te hangen?
derdekeer schreef:
za 15 feb, 2020 21:57
....

Vanuit mijn journalistieke verleden zie ik wel een paar invalshoeken. Om een eerder banaal voorbeeld te geven: zelfs in de dunst bevolkte Franse streken zijn de kleinste wegen, waar je nauwelijks autoverkeer tegenkomt, vrijwel altijd van goede of zelfs zeer goede kwaliteit. Hoe doet Frankrijk dat, en vooral: waarom is er die haast religieuze attentie voor een goed wegdek op plaatsen waar haast niemand meer leeft? (Misschien heeft het iets te maken met Napoléon?).

Een ander, verwant en zo mogelijk nog banaler voorbeeld: in relatief korte tijd is het weggedrag van Franse automobilisten spectaculair veel verbeterd in de goede zin. In 1999 werden we als fietser nog wel eens nonchalant voorbij gescheurd door een Renault R4 in een onoverzichtelijk bocht; in 2019 bleef menige vrachtwagenbestuurder netjes achter ons op een verlaten weg tot hij van de wegcode mocht voorbijsteken.

Waarom kan dat in Frankrijk en niet in België, en vooral: wat zegt dat over Frankrijk en de Franse manier om “dingen te regelen”? Waarom kan de centrale overheid een dergelijke mentaliteitsverandering afdwingen, maar tegelijk massaal protest veroorzaken wanneer ze suggereert dat een leeglopend dorp met 250 inwoners beter zou fuseren met een ander leeglopend dorp met 325 inwoners?

.....
Wellicht heeft het Franse wegennet naast Napoleon ook z'n roots in de revolutie .... het is nog niet zó lang geleden dat Frankrijk zich ontworstelde aan de greep van de kerkelijke en wereldlijke heersers.

De vele (vaak kleine) gemeenten hebben een klein eigen bestuur (dat niet erg veel heeft in te brengen) ... en daarnaast zijn er ook nog een paar tussenlagen voordat je op landelijk niveau bent ... en kort voor iedere verkiezingsronde werkt de gemeente aan een of ander project, en zo ook het canton en het departement en de regio.
De gemeente met 35 km2 en 22 inwoners waarvan ± 3/4 stemgerechtigd is en dus meer dan de helft van de stemgerechtigden in de gemeenteraad is natuurlijk een slecht voorbeeld (bovendien heeft de gemeente die ik in gedachte heeft zelf nauwelijks een weg of ander bezit binnen zijn grenzen).
De gemeente met zo'n 300 inwoners, en een beetje enthousiaste burgemeester (een gemeente waar ik regelmatig kom) draait heel aardig, en daar zie je dus iedere verkiezingsronde een of andere verbetering ... ja je moet er dus wel 25 jaar komen om te zien wat er echt speelt, maar het draait (overigens "onze" burgemeester zit er ook al zo'n 25 jaar, en ze is daarbij nog steeds jonger als het gemiddelde).

Een heel andere gemeente, eentje die ik al wel lang ken, maar waar de verhoudingen voor mij nog niet helemaal duidelijk zijn heeft sinds 2 perioden een burgemeester groot-grondbezitter die desondanks een nogal links programma voorstaat: De lichtkrant voor het gemeentehuis meldt wanneer de advocaat zitting heeft voor juridische bijstand, en wanneer je je voor vakantiebaantjes kan inschrijven. De gemeente-werker(s) houden de wandelpaden bij etc. etc.
En bij dit laatste komt dan het "geld" kijken: Je kan wellicht beter he geld uitgeven aan dit soort van kleine werkjes. Doe je dat niet dan loopt iedereen in de "steun" en verloedert alles. Zet je met je beperkte geld zoveel mogelijk mensen aan het werk dan wordt misschien niemand echt "rijk" maar je hebt wel een "rijk leven" of althans een war rijker aangenaam leven in een aangename omgeving.

Het is min of meer analoog aan wat ik iemand in de gezondheidszorg hoorde zeggen: De Franse gezondheidszorg is bijna failliet, maar daardoor hoort het wel tot de betere in Europa ... er wordt niet gekeken naar wat het kost.
Andere analogie: Fransen (althans sommigen) gaan overdreven jong met pensioen, maar ook heel veel Fransen hebben slechts een klein pensioentje ... ze klussen wat bij, hebben een moestuin en zijn vaak opvallend tevreden met hun bestaan.
Er mist in Frankrijk dus veel van het "calvinistische" arbeidsethos: In ieder geval in Noord-Nederland (over)heerst de "je leeft om te werken" gedachte soms wat teveel. Je werkt om te leven kan ook goed werken ... op tijd met pensioen, en dan misschien met een kleiner pensioen geeft het leven misschien wel meer zin als de zingeving van het werk.
derdekeer schreef:
za 15 feb, 2020 21:57
...

Maar hoe denk je met die fietstocht meerwaarde te geven aan je verhaal?

Het zal een geweldige ervaring worden voor jou, maar hoe maak je van dat fietsen iets bijzonders voor de lezer (of kijker, als je ook video’s gaat maken)?

....

Een ander, verwant en zo mogelijk nog banaler voorbeeld: in relatief korte tijd is het weggedrag van Franse automobilisten spectaculair veel verbeterd in de goede zin. In 1999 werden we als fietser nog wel eens nonchalant voorbij gescheurd door een Renault R4 in een onoverzichtelijk bocht; in 2019 bleef menige vrachtwagenbestuurder netjes achter ons op een verlaten weg tot hij van de wegcode mocht voorbijsteken.

Waarom kan dat in Frankrijk en niet in België, en vooral: wat zegt dat over Frankrijk en de Franse manier om “dingen te regelen”? Waarom kan de centrale overheid een dergelijke mentaliteitsverandering afdwingen, ....

Er zijn mogelijkheden en invalshoeken zat, maar ik geef het eerlijk toe: ik zou niet genoeg fantasie en talent hebben om van dat fietsen de rode draad te maken van een verhaal. Begrijp me niet verkeerd, ik vind je initiatief geweldig (en betreur stiekem dat ik niet meer jong en wild genoeg ben om het zelf te doen), maar voor je begint te fietsen, moet je over zulke dingen nadenken.
Tja, het lijkt mij ook moeilijk, maar ik zie ook een Belgische/Vlaamse traditie.

Ik herinner me een serie op de TV waarin een schip over (Franse) kanalen voer, een heel prettig soort ontspannen slow-documentary, en dat was eigenlijk zelfs ook nog een nogal boodschapsloze reeks.
Verder kan je ook denken aan Pascal Verbeken met het boek Grand Central Belge ... waarin hij een voettocht maakt lands die ooit uiterst belangrijke zuid-noord-spoorlijn, maar eigenlijk doet de voettocht er niks toe, het is het verhaal van het land, het landschap en de mensen. Die Grand Central Belge werd later ook nog op TV "samengevat" in naar ik meen enkele afleveringen.   (In het Frans denk ik dan aan bijv. Jean-Paul Kauffmann die vanuit Parijs naar de bronnen van de Marne loopt.)
In de Noord-Nederlandse traditie moet er (in het algemeen) een boodschap met een hoofdletter B in zitten (als ik denk aan bijv. een reeks over Santiago-wandelaars ... het wordt dan heel snel een explicite boodschap, zonder ruimte voor de kijker).
O ja, een voorbeeld van een reeks zonder zo'n voorgeprogrammeerde boodschap is die van Raoul Heertje en Frans Bromet ... daar lijk je als kijker in een soort van ander Alice in Wonderland terecht te komen.
ysn schreef:
za 15 feb, 2020 08:56
Maar mijn vraag in dit topic is eigenlijk hoe fietsers Frankrijk ervaren en ...
Dat is extreem afhankelijk van waar je op het platteland bent, en ook weer niet.
Afhankelijk omdat er doodsaaie gebieden zijn, boeiende gebieden, vlakke gebieden, steile gebieden, drukke gebieden, stille gebieden etc. etc.
Aan de andere kant is de opbouw van Franse dorpen altijd opmerkelijk identiek, om niet te zeggen saai, en kun je na verloop van tijd ook wel op de tast de camping, de bakker, de super, het café, het wandelpark-met-meertje, het tankstation, de begraafplaats (met kraantje aan de zij- of achterkant) en dergelijke vinden.
Leon schreef:
zo 16 feb, 2020 11:55
ysn schreef:
za 15 feb, 2020 08:56
Maar mijn vraag in dit topic is eigenlijk hoe fietsers Frankrijk ervaren en ...
Dat is extreem afhankelijk van waar je op het platteland bent, en ook weer niet.
Afhankelijk omdat er doodsaaie gebieden zijn, boeiende gebieden, vlakke gebieden, steile gebieden, drukke gebieden, stille gebieden etc. etc.
Aan de andere kant is de opbouw van Franse dorpen altijd opmerkelijk identiek, om niet te zeggen saai, en kun je na verloop van tijd ook wel op de tast de camping, de bakker, de super, het café, het wandelpark-met-meertje, het tankstation, de begraafplaats (met kraantje aan de zij- of achterkant) en dergelijke vinden.
Tja, dat kan je saai noemen, maar je kan het ook "betrouwbaar/vertrouwd" noemen.
Bovendien is het net zo waar als zeggen dat ieder Nederlands dorp op een Nederlands dorp lijkt.

Qua Franse dorpen merk je bijv. snel genoeg iets over de historie, de ontginning en de vererving etc.
Je hebt dorpen, nee hele streken, met alle huizen+boerderijen in het dorp, je hebt ook het ontginningssysteem met boerderijen verspreid in het land ... om maar wat te noemen. De volksaard is ook verschillend, het is natuurlijk overal "Frans" - het centralistische systeem heeft een zekere egalisatie teweeg gebracht - maar als je iets meer als het triviale contact met de bevolking hebt merk je weldegelijk regionale verschillen.

En dan even iets over mijn "ervaring" als fietser. Ik zie één duidelijke algemene regel: hoe meer stadse import, hoe meer er sprake is van plattelands-rijkdom (bijv. een wijnstreek waarvan de wijn "in de mode" is), hoe meer je huizen ziet met hekwerken, hoe minder toeschietelijk men is, hoe vaker je hufterig verkeersgedrag ziet. De stadse invloed is een functie van de grootte van de stad, rond Parijs strekt die invloed van 100 tot wel 200 km, bij kleinere steden is het navenant minder. Zaken als die wijnstreek-rijkdom, dat is heel duidelijk afgegrensd, net als die wijnstreken, ben je in de streek van de Chablis dan weet je dat snel genoeg om maar wat te noemen.
Bridgestone SM schreef:
zo 16 feb, 2020 10:45
Leon schreef:
za 15 feb, 2020 22:36
Het klopt dat de toetreding van Spanje tot de EU veel goeds gebracht heeft.
Na de dictatuur omarmden de Spanjaarden de democratie en werden ze ook lid van de Europese 'familie' en economie. Het ontspoorde internationale financiële systeem zorgde vanaf de 21ste eeuw bovendien nog méér voor roekeloze kredietstromen. Het land leek te floreren. Tot eind 2008. Daarvan dragen ze nu nog de gevolgen. Maar minder dan Griekenland.

Bovendien is je opmerking over die autowegen (en ook de hogensnelheidstreinlijnen) treffend? Het lijkt alsof er bovenop het rurale Spanje gewoon infrastructuur is heengelegd die de grote metropolen met elkaar verbindt. Zonder dat de krimpende bevolking er veel aan heeft. In die zin is er wel degelijk een 'urban-rural divide'
ysn schreef:
zo 16 feb, 2020 17:14
Bovendien is je opmerking over die autowegen (en ook de hogensnelheidstreinlijnen) treffend? Het lijkt alsof er bovenop het rurale Spanje gewoon infrastructuur is heengelegd die de grote metropolen met elkaar verbindt. Zonder dat de krimpende bevolking er veel aan heeft. In die zin is er wel degelijk een 'urban-rural divide'
Er zijn inderdaad nationale snelwegen aangelegd, ook na 2014, maar ook ontstellend veel wegen van nergens naar nergens, zoals deze, waar het geen toeval is dat je geen auto ziet. Ik heb daar gefietst en er kwamen hoogstens vier auto's per uur langs, op een werkdag, niet in de Spaande vakantie:

https://www.google.nl/maps/place/SO-132 ... 7c02c88c7f
derdekeer schreef:
za 15 feb, 2020 21:57
Maar hoe denk je met die fietstocht meerwaarde te geven aan je verhaal?
Er zijn mogelijkheden en invalshoeken zat, maar ik geef het eerlijk toe: ik zou niet genoeg fantasie en talent hebben om van dat fietsen de rode draad te maken van een verhaal. Begrijp me niet verkeerd, ik vind je initiatief geweldig (en betreur stiekem dat ik niet meer jong en wild genoeg ben om het zelf te doen), maar voor je begint te fietsen, moet je over zulke dingen nadenken.
Dankje voor deze bedenking. Laat me beginnen met te zeggen dat deze onderneming atypisch is. Ik beschouw het als een soort zwerfjournalistiek, of slow journalism waarbij ik vooral de stem van de plattelander zelf wil laten horen. Die ontbreekt vaak in het debat. Door dit subjectieve element te contrasteren met het officiële discours van Europa over het platteland en zijn uitdagingen (lees er de bvb. site van https://enrd.ec.europa.eu/about/brief_en eens op na) hoop ik een genuanceerd beeld te krijgen van de rurale conditie. Ik wil daarbij wel vaste thema's voorleggen aan de mensen die ik ontmoet. (landbouw, arbeid, onderwijs, mobiliteit, energie, de EU, ouder worden, 'de' politiek...) Daarmee hou ik de zaken consistent.
Daarnaast - en nu komt het fietsen- wil ik met mijn artikels weergeven wat voor soort ruimte dit is. Hoe ik die beleef, welke vorm ze aanneemt, welke processen er zich in afspelen. Ik denk dat door dit echt lichamelijk te beleven ik een andere ervaring heb als stedeling en dat dit me ook zal beïnvloeden. (ergens werd eens de term psycho-geografie gebruikt) ik wil deze reis dus Embodied and embedded beleven. Dat is een risico ik weet het, maar anderzijds heb ik de vrijheid gekregen van mijn sponsor om dit zo te doen, dus waarom niet?

Ik kijk uit naar je reactie en dank je nu al voor alle tips. (zelf ben ik een onervaren journalist, eerder een boekenwurm die af en toe eens iets schrijft)
ysn schreef:
ma 17 feb, 2020 10:53
... waarbij ik vooral de stem van de plattelander zelf wil laten horen.
Daar zie ik wel een punt van aandacht. Dé plattelander bestaat natuurlijk niet. Hoe hou je je selectie representatief en blijf je niet steeds in hetzelfde kringetje? Als je op een doordeweekse ochtend de kroeg binnenloopt krijg niet echt een genuanceerd beeld te horen. De succesvolle mensen zijn namelijk aan het werk, niet zelden in de grote stad om pas op vrijdagavond terug te komen. Veel anderen hebben helemaal geen behoefte om jou te woord te staan. In Spanje heb ik in kleine dorpjes, die net over hun minimum aantal inwoners heen waren, wel gekletst met mensen die wel de nadelen kenden van het leven daar, maar er ook domweg gelukkig waren. Die mensen waren uiteraard ook niet representatief want een Spanjaard die met je kletst is toch iets raars.
Leon schreef:
ma 17 feb, 2020 11:20
ysn schreef:
ma 17 feb, 2020 10:53
... waarbij ik vooral de stem van de plattelander zelf wil laten horen.
Daar zie ik wel een punt van aandacht. Dé plattelander bestaat natuurlijk niet.
Uiteraard. Het zal sowieso een bonte verzameling stemmen worden. En of dit dan representatief is? Deels. Volledig zal het ook niet zijn, maar het brengt wel nuance aan. En het geeft iets persoonlijks aan ons denken over al die verschillende plaatsen op het platteland. Nuancering van de data en grafieken. Beschouw het als vignetten van al dan niet toevallige ontmoetingen. Het gaat niet om exacte wetenschap, maar eerder om observaties.
ysn schreef:
ma 17 feb, 2020 11:36
Leon schreef:
ma 17 feb, 2020 11:20
ysn schreef:
ma 17 feb, 2020 10:53
... waarbij ik vooral de stem van de plattelander zelf wil laten horen.
Daar zie ik wel een punt van aandacht. Dé plattelander bestaat natuurlijk niet.
Uiteraard. Het zal sowieso een bonte verzameling stemmen worden. En of dit dan representatief is? Deels. Volledig zal het ook niet zijn, maar het brengt wel nuance aan. En het geeft iets persoonlijks aan ons denken over al die verschillende plaatsen op het platteland. Nuancering van de data en grafieken. Beschouw het als vignetten van al dan niet toevallige ontmoetingen. Het gaat niet om exacte wetenschap, maar eerder om observaties.
Tja, ik ken je schrijven niet, en ook verder je kwaliteiten niet, maar als je kijkt naar de toch minstens een beetje "succesvolle" Pascal Verbeken, en zijn Grand Central Belge leest dan is daar, als je toevallig de weg kent* in juist dat gedeelte waar hij wat meer over schrijft, ook het nodige aan op en aan te merken (en misschien soms ook af te dingen). Het is gewoon een andere, anekdotische, invalshoek, en ondanks zo hier en daar een moment van twijfel las ik het graag en stak ik er ook nog weer wat van op. Een objectieve blik bestaat niet, zeker niet als het slechts één onderzoeker/schrijver is, er is altijd het toevallige perspectief op het hier en nu van de toevallige ontmoetingen (of dat nu ontmoetingen met personen of andere informatie-bronnen zijn).

  * Ik ga graag meermaals terug naar een zelfde (mooie) streek, pas als je echt vaak ergens komt leer je meer over samenhang en achtergronden. Ik hoef niet de hele wereld te zien omdat er in een klein stukje wereld een hele wereld aan belevenissen schuilt, meer dan genoeg voor een mensenleven (zeker als je een paar van zulke kleine stukjes wereld "adopteert" en daar (on)regelmatig weer terugkomt)
ysn schreef:
ma 17 feb, 2020 10:53


Ik kijk uit naar je reactie en dank je nu al voor alle tips. (zelf ben ik een onervaren journalist, eerder een boekenwurm die af en toe eens iets schrijft)
Ik zal even nadenken over tips, maar als lezer kan ik je wel al zeggen dat veel auteurs het moeilijk hebben om een levensechte dialoog neer te pennen (de Amerikaanse schrijven Elmore Leonard was op dat gebied een onovertroffen meester).

Wat mij aantrekt als lezer, is daarnaast een auteur met een goed gevoel voor details. De auteur Tom Wolfe legt daarop veel nadruk. Hij noemt het "status details". Ook iemand als Balzac was daarin ongelofelijk goed. Ik denk dat het heel moeilijk is. Voor je het weet, suggereren de details die je neerschrijft om een situatie of een persoon te schetsen, meer over jezelf dan over die persoon of situatie.

Een amusant en bij Europafietsers wellicht bekend voorbeeld van dat laatste is het routeboekje de Groene Weg naar de Middellandse Zee. In mijn editie staat steevast vermeld of een dorp een oude wasplaats heeft. Ik heb die route gereden en al snel interesseerden die wasplaatsen mij niet meer. Maar ik begon me wel af te vragen wat de auteur had met wasplaatsen. Was hij toen hij de route uitstippelde altijd blij dat hij even kon stoppen en een slok fris water drinken? Zat hij erbij wanneer zijn grootmoeder de was deed? Vind hij frisgewassen lakens erg belangrijk? Woonde hij naast een wasserette? Ik begon hem een beetje intrigerend te vinden maar ik vermoed dat het niet zijn bedoeling was.
derdekeer schreef:
ma 17 feb, 2020 16:42
Een amusant en bij Europafietsers wellicht bekend voorbeeld van dat laatste is het routeboekje de Groene Weg naar de Middellandse Zee. In mijn editie staat steevast vermeld of een dorp een oude wasplaats heeft. Ik heb die route gereden en al snel interesseerden die wasplaatsen mij niet meer.
Hoe, herkenbaar! Hoe vaak heb ik me afgevraagd waarom elke reisgids leek te draaien om het bezoeken van kerken en andere zaken van eeuwen her? Gelukkig zijn veel reisgidsen wel wat veranderd. Ik heb me altijd het meest geïnteresseerd hoe de mensen van nu leven en uiteraard hoe dat zo gekomen is. Maar na een stuk of vier plattelandskerken ben je qua kerkthema wel op de hoogte voor dat land.

Waar ik nooit ben achter gekomen is waarom de klokken van de kerkjes in Spanje allemaal knettervals klinken.
Leon schreef:
ma 17 feb, 2020 16:51
Waar ik nooit ben achter gekomen is waarom de klokken van de kerkjes in Spanje allemaal knettervals klinken.
Mag ik een speculatieve suggestie doen (en tegelijk een retorische vraag stellen)?

Zouden die klokken niet vals zijn omdat ze nu nooit meer een nieuwe klok kunnen betalen?
Of te wel: ooit was er genoeg geld om zelfs meer klokken in de kerk te hangen, nu is er zelfs geen geld om er nog éénte bij te hangen, dus als een klok door de tijd heen vals raakt (of gebarsten oid) dan blijft dat zo.

Ook dit is dus een potentieel itempje voor "ysn", de valse kerkklokken.

PS Je ziet dit effect in heel veel zaken.
Kijk eens in boerenschuren, kijk naar de schuur zelf, of naar de inmiddels in onbruik geraakte machines, karren etc. Stuk voor stuk met zorg gemaakt, vaak met details en versieringen die nu onbetaalbaar zijn ... de moderne machine is op z'n best adequaat.
Kijk je naar de huizenbouw dan zie je iets vergelijkbaars, kijk je naar bijv. stations dan is het vaak zelfs heel opvallend.
O ja, je ziet 't vaak ook bij de lavoirs ... aandacht voor "mooi" etc. waar we nu geen geld meer voor (over) zouden hebben.
ysn schreef:
ma 17 feb, 2020 10:53

Daarnaast - en nu komt het fietsen- wil ik met mijn artikels weergeven wat voor soort ruimte dit is. Hoe ik die beleef, welke vorm ze aanneemt, welke processen er zich in afspelen. Ik denk dat door dit echt lichamelijk te beleven ik een andere ervaring heb als stedeling en dat dit me ook zal beïnvloeden. (ergens werd eens de term psycho-geografie gebruikt) ik wil deze reis dus Embodied and embedded beleven. Dat is een risico ik weet het, maar anderzijds heb ik de vrijheid gekregen van mijn sponsor om dit zo te doen, dus waarom niet?
Die psycho-geografie lijkt me wel iets interessants. Ik koester de geheel onwetenschappelijke maar niettemin vaste overtuiging dat het landschap en zijn topografie waarin mensen opgroeien en leven, een invloed hebben op hun mentaliteit. Oorspronkelijk sloeg die psycho-geografie vooral op de stad, zijn architectuur en op het flaneren door de stad. Ik ben benieuwd wat je daarvan kunt maken op het leeglopende platteland. Daar heb ik nog nooit iemand zien flaneren; verplaatsingen zijn er strikt utilitair; en daar komt de mentaliteit "flaneur" dus niet voor.

Heb je ooit iets gelezen van Graham Robb? Hij schreef een biografie van Balzac, maar is ook de auteur van onder meer https://www.freewheelingfrance.com/book ... -robb.html. Dat is een heel aardig boek waarin hij het fietsen soms heel inventief gebruikt als haakje voor interessante verhalen over Frankrijk.

In het algemeen is mijn tip: lees honderd werken over het onderwerp dat je wilt coveren, van plattelandsromans over brochures van projectontwikkelaars tot wetenschappelijk onderzoek, beleidsplannen en boeken over de resten van het feodalisme in de negentiende (en de twintigste?) eeuw.

Maar ik veronderstel dat je daarmee al bezig bent :D