ma 17 nov, 2014 17:29
Zojuist een fietstocht gemaakt met vrienden Rob en Lilian en Greg, van Chiang Mai , Thailand naar Hanoi in Vietnam. totaal was het ongeveer 1350 km.
We heben met z'n vieren , eerst nog in Thailand met volgauto, een fietstocht gemaakt via Laos naar het Noorden van Vietnam.
Het was voor mij een onvergettelijke , prachtige, enerverende reis. Elke dag waren er weer nieuwe verrassingen, prachtige natuur met veel mooie panorama's mooie tussenstops en heel veel gastvrije en vriendelijke mensen.
Elke dag moesten we aan de bak. Niet een dag echt vlak. Altijd wel weer een verrassing om de hoek.
We vertrokken vanuit Chiang Mai ( Bo Sang, het papieren parapluiedorpje) via Doi Saket over de 118 naar Mae Kachan,. Daar via de 120 naar Payao en dan door via de 1292 naar Chiang Kham. Iets daarvoor rechtsaf naar Song Kwae, waar we met z'n vijven op een kamer moesten slapen. Toen via de 1092 naar Chiang Klang. Hier was de beklimming tegen de 20 % aan maar niet al te lang ong een km of 5.
na de koffie door naar Tung Chang, aan de 101 ( 1081). Dat was daags voor de grensovergang. We besloten de rit met de auto eerst te verkennen. dat was een goede keuze. Er is niet veel te doen aan de grens De overgang heet Huay Khon.- muang Ngeun. er bleek in het dorpje na Huay Kon een goed guesthouse te zijn en dat is via een binnendoor verbnding slechts 3 km van de grens af. De grensformaliteiten gingen relatief vlot en na de grens bleken ook nog een boel guesthouses te zijn. In het dorp gingen we linksaf richting Pak Beng. Bij de mighty Mae Kong aangkomen met de boot naar Luang Prabang. De fietsen gingen op het dak van de boot. Wel even wat spanning van de banden halen . We hadden een lekke band door de hitte van die dag. Daar in LPB, hebben we een rustdag ingelast.
Daarna zijn we via rolling hills langs de rivier de Ou naar pak Mong gereden ong 120 km. goed te doen.
het GH was basic maar het ging. In de stad waren ze de weg aan het herbestraten, tot laat in de avond, Geen problem dachten wij, ; dat zal zo wel voorbij zijn. eerst was het nog leuk.. Maar dat werd allengs minder veel minder.. De weg nr 1 van Pak MOng naar Oudomxai ( muang Xai) is onder constructive!!! en voor ons nauwelijks berijdbaar.. naar een uur of vier waren we welgeteld 20 km opgeschoten met nog ruim 60 voor de wielen. Een busje dat passeerde bracht gelukkig soelaas.
Daags daarna zijn we via de weg nr 4 naar Muang Khaou en Muag Mai gegaan.
Vandaar uit via een prachtige beklimming naar de Vietnamese grens. Ons vooraf aangeschafte visum was dik in orde en de douane verzorgde zelf de omwisseling van de Laos KIP naar de Vietnam dong, voor een goede koers. Je kunt nu dus gewoon met een geldig visum bij elke grensovergang Vietnam binnen. Geen probleem. Meteen doorgerreden naar Dien Bien Phu. Daar waar de Fransen hun finale veldslag verloren. Incl bijbehoren museum en monument.
Vervolgens de QL 6 weg gevolgd via Tun Giau naar Son La. waar we weer een rustdagje inlastten.
Vervolgens weer de bergen in om in dichte mis terecht tekomen en de temperatuur zakte ook flink. Waar we in Laos nog 41 o C hadden was het nu nog geen 14 graden meer. Regenjassen aan , licht op de fiets, want het was er erg mistig op 1450 m. hoogte. Werd er ook nog aan de weg gewerkt en een dam gebouwd. Gevolg; een dike lag modder op de weg. Dus met dichtgeknepen remmen en billen heel voorzichtig met amper 20 km p/u naar benenden. Nooit aan gedacht dat ik weleens een voorspatbordje nodig zou kunnen hebben. Dus zo zwart als " zwart piet" kwam ik benenden aan waar we in eenn klein dorp in een guesthouse terecht konden. Eerst met de brandslang de modder van onszelf en de fietsen afgespoten en toen een warme douche, Heerlijk.
Volgende dag meteen een beklimming van 10 km a 8 a 10 % weer de mist in. Bij een uitzichtpunt , met koffie, opende de mistwolk zich en gaf ons een enervererend uitzicht op een prachtige vallei et een mooi stadje erin.
Nog steeds volgden we de Ql 6, via Moc Ciau naar Hua Binh. Daarr in een lekker hotelletje met een aantal dameswielrenploegen die voor een Vietnamees kampioenschapdaar waren gelogeerd. Klaar voor de finale.. De intocht in Hanoi. Het verkeer in Vietnam is al druk en het werd natuurlijk steeds drukker.. en men gebruikt de claxon in Vietnam. Veel , heel veel en heel lang en heel harrd.. Maar vooral om te waarschuwen..Dus echt irritant was het op een gegeven moment ook niet meer. Bovendieen hadden wij Rob met zijn fluitje.. Dat werkte goed...
We zijn nog een paar dagen in Hanoi gebleven en toen teruggevlogen met de fietsen in een doos via BKK.naar CM.
. Greg had een fietsenzaak gevonden die de fietsen kon demonteren ( stuur, pedalen en andere uitstekende zaken) en.in een doos wilde doen. Maar hoe komen die dan bij het hotel??? Geen problem.... 4 fietsen in een 4 dozen, achter op de brommer en vort er mee..
Tijdens deze reis hebben we geprobeerd er voaral van te genieten en niet te jagen of te racen. In grotere plaatsen heb je meer kans op een redelijke slaapplaats dan in een gehucht.
Ik heb , met mij vrienden veel mooie dingn meegemaakt en ga zeker nog meer van zulke reizen maken..
Vragen of opmerking omtrent dit verslagje zijn welkom,
Jan Stappaerts.
We heben met z'n vieren , eerst nog in Thailand met volgauto, een fietstocht gemaakt via Laos naar het Noorden van Vietnam.
Het was voor mij een onvergettelijke , prachtige, enerverende reis. Elke dag waren er weer nieuwe verrassingen, prachtige natuur met veel mooie panorama's mooie tussenstops en heel veel gastvrije en vriendelijke mensen.
Elke dag moesten we aan de bak. Niet een dag echt vlak. Altijd wel weer een verrassing om de hoek.
We vertrokken vanuit Chiang Mai ( Bo Sang, het papieren parapluiedorpje) via Doi Saket over de 118 naar Mae Kachan,. Daar via de 120 naar Payao en dan door via de 1292 naar Chiang Kham. Iets daarvoor rechtsaf naar Song Kwae, waar we met z'n vijven op een kamer moesten slapen. Toen via de 1092 naar Chiang Klang. Hier was de beklimming tegen de 20 % aan maar niet al te lang ong een km of 5.
na de koffie door naar Tung Chang, aan de 101 ( 1081). Dat was daags voor de grensovergang. We besloten de rit met de auto eerst te verkennen. dat was een goede keuze. Er is niet veel te doen aan de grens De overgang heet Huay Khon.- muang Ngeun. er bleek in het dorpje na Huay Kon een goed guesthouse te zijn en dat is via een binnendoor verbnding slechts 3 km van de grens af. De grensformaliteiten gingen relatief vlot en na de grens bleken ook nog een boel guesthouses te zijn. In het dorp gingen we linksaf richting Pak Beng. Bij de mighty Mae Kong aangkomen met de boot naar Luang Prabang. De fietsen gingen op het dak van de boot. Wel even wat spanning van de banden halen . We hadden een lekke band door de hitte van die dag. Daar in LPB, hebben we een rustdag ingelast.
Daarna zijn we via rolling hills langs de rivier de Ou naar pak Mong gereden ong 120 km. goed te doen.
het GH was basic maar het ging. In de stad waren ze de weg aan het herbestraten, tot laat in de avond, Geen problem dachten wij, ; dat zal zo wel voorbij zijn. eerst was het nog leuk.. Maar dat werd allengs minder veel minder.. De weg nr 1 van Pak MOng naar Oudomxai ( muang Xai) is onder constructive!!! en voor ons nauwelijks berijdbaar.. naar een uur of vier waren we welgeteld 20 km opgeschoten met nog ruim 60 voor de wielen. Een busje dat passeerde bracht gelukkig soelaas.
Daags daarna zijn we via de weg nr 4 naar Muang Khaou en Muag Mai gegaan.
Vandaar uit via een prachtige beklimming naar de Vietnamese grens. Ons vooraf aangeschafte visum was dik in orde en de douane verzorgde zelf de omwisseling van de Laos KIP naar de Vietnam dong, voor een goede koers. Je kunt nu dus gewoon met een geldig visum bij elke grensovergang Vietnam binnen. Geen probleem. Meteen doorgerreden naar Dien Bien Phu. Daar waar de Fransen hun finale veldslag verloren. Incl bijbehoren museum en monument.
Vervolgens de QL 6 weg gevolgd via Tun Giau naar Son La. waar we weer een rustdagje inlastten.
Vervolgens weer de bergen in om in dichte mis terecht tekomen en de temperatuur zakte ook flink. Waar we in Laos nog 41 o C hadden was het nu nog geen 14 graden meer. Regenjassen aan , licht op de fiets, want het was er erg mistig op 1450 m. hoogte. Werd er ook nog aan de weg gewerkt en een dam gebouwd. Gevolg; een dike lag modder op de weg. Dus met dichtgeknepen remmen en billen heel voorzichtig met amper 20 km p/u naar benenden. Nooit aan gedacht dat ik weleens een voorspatbordje nodig zou kunnen hebben. Dus zo zwart als " zwart piet" kwam ik benenden aan waar we in eenn klein dorp in een guesthouse terecht konden. Eerst met de brandslang de modder van onszelf en de fietsen afgespoten en toen een warme douche, Heerlijk.
Volgende dag meteen een beklimming van 10 km a 8 a 10 % weer de mist in. Bij een uitzichtpunt , met koffie, opende de mistwolk zich en gaf ons een enervererend uitzicht op een prachtige vallei et een mooi stadje erin.
Nog steeds volgden we de Ql 6, via Moc Ciau naar Hua Binh. Daarr in een lekker hotelletje met een aantal dameswielrenploegen die voor een Vietnamees kampioenschapdaar waren gelogeerd. Klaar voor de finale.. De intocht in Hanoi. Het verkeer in Vietnam is al druk en het werd natuurlijk steeds drukker.. en men gebruikt de claxon in Vietnam. Veel , heel veel en heel lang en heel harrd.. Maar vooral om te waarschuwen..Dus echt irritant was het op een gegeven moment ook niet meer. Bovendieen hadden wij Rob met zijn fluitje.. Dat werkte goed...
We zijn nog een paar dagen in Hanoi gebleven en toen teruggevlogen met de fietsen in een doos via BKK.naar CM.
. Greg had een fietsenzaak gevonden die de fietsen kon demonteren ( stuur, pedalen en andere uitstekende zaken) en.in een doos wilde doen. Maar hoe komen die dan bij het hotel??? Geen problem.... 4 fietsen in een 4 dozen, achter op de brommer en vort er mee..
Tijdens deze reis hebben we geprobeerd er voaral van te genieten en niet te jagen of te racen. In grotere plaatsen heb je meer kans op een redelijke slaapplaats dan in een gehucht.
Ik heb , met mij vrienden veel mooie dingn meegemaakt en ga zeker nog meer van zulke reizen maken..
Vragen of opmerking omtrent dit verslagje zijn welkom,
Jan Stappaerts.
