Additionally, paste this code immediately after the opening tag: Marco Geurts in Siberie - Forum Wereldfietser

Marco Geurts in Siberie

Er is een nieuw bericht van ons oud-bestuurslid Marco Geurts uit Siberie. Zie voor meer over de expedite van Marco: www.crossingcontinents.nl


Yakutsk

Hallo allemaal, Ik ben aangekomen in Yakutsk, dat ook aan de Lena rivier ligt. Voor de kritische kaartlezers: het klopt, er ligt geen brug. En ik ben dus met de veerboot overgestoken. 'Maar dan heb je de reis niet op eigen kracht gemaakt!'. Fout! Ik stond op de oostelijke over en ben naar de westelijke oever gevaren. Dus in feite ben ik teruggereisd. Wanneer ik terugga met de boot , pak ik daar de route weer op. De afgelopen 10 dagen waren wederom erg zwaar. De kaart beloofde bijna 1000 km asfalt, maar het bleek maar zo'n 300 km echt zo te zijn. De rest was of gravel of modder. Er was veel vrachtverkeer (om Yakutsk te bevoorraden) dat dikke dieselrook uitspuugde op de hellingen. De uitlaat zit vaak aan de rechterkant ter hoogte van mijn schouder, zodat ik vaak, snakkend naar adem, moest stoppen. Op een gegeven moment ben ik zelfs links gaan fietsen (als het kon). Bijna alle chauffeurs groeten me. Sommigen stopten zelfs om een praatje te maken. Net als veel automobilisten. Ook in de dorpen/steden maken velen een praatje met me. Ik voel me hier (vooral in de Republiek Yakutskia) dan ook een echte bezienswaardigheid. Iets wat erg leuk is, maar soms is het ook wel vervelend.Onderweg had ik ook een middag die eigenlijk erg vervelend was.
Ik word namelijk ingehaald door een vrachtwagen die prompt stopt. De chauffeur stapt uit en begint te praten. Het duurde even voor ik door had dat de chaueffeur dronken was. Even later komt er nog een vrachtwagen toeterend aan. Ook deze chauffeur bleek dronken te zijn. Van de tweede chauffeur kreeg ik een smerig hoedje en even later een beschimmeld brood en een paar geplette tomaten. Ik wist vervolgens weer op de fiets te stappen, ze bleven namelijk maar kletsen. Na een tijdje komt chauffeur nr.1 voorbij. Even later gevolgd door nr. 2. Deze stopt echter weer en hij biedt aan mijn fiets in de vrachtwagen te vervoeren. Dan kan ik gaan slapen... Ik wijs dat natuurlijk af. Maar het 'dringt' niet tot de man door en hij blijft maar aanbieden. Ik wijs het weer af en stap weer op de fiets, ondertussen frommel ik het hoedje in een rooster van de vrachtwagen en ga verder. Maar het lukt niet om het de man duidelijk te maken dat ik wil fietsen, want hij komt weer voorbij en stopt weer. En weer hetzelfde ritueel. Dit herhaalt zich een aantal keer, waarbij ik van alles probeer om hem weg te krijgen. Tot ik het zat ben en de man woest naar zijn cabine sleep en daar zelfs met een mes, dat hij in zijn deur bewaarde, voor zijn ogen zwaai . Dat mes gooi ik later op de bijrijdersplek. Nu begrijpt hij het en ik krijg 100 roebel. Na dat we elkaar voor de zoveelste keer geknuffeld hebben, vertrek ik weer. Ik fiets zo hard mogelijk op zoek naar een zijpad of iets om uit het zicht te zijn. Ik vind iets maar als hij langskomt, toetert hij lang. Niet zo veel later komt hij echter terug gereden. "Oh nee... niet weer!" maar nu denkt hij dat ik zijn mes heb gestolen. Als ik in de cabine klim en het mes laat zien, is het goed, maar dan weer begint hij weer dat de fiets achter in moet. Nu ben ik het helemaal zat en ik pak de contactsleutels. Het lukt me zonder problemen op te stappen en ik fiets weg, de chauffeur verbijsterd achterlatend. 20 km verder op zou een dorp zijn, denk ik, maar tegelijkertijd zie ik in mijn spiegel dat hij weer rijdt (blijkbaar had hij reserve sleutels). Als hij weer bij me is, stop ik en geef ik de sleutels terug. Boos is hij niet en blijkbaar begrijpt hij het nu. Na weer de zoveelste knuffel krijg ik zijn telefoonnummer en nog eens 100 roebel. Als de man eindelijk voor goed vertrekt haal ik op- gelucht adem.
En kan ik me weer concentreren op het fietsen. Dat is wel nodig want 398 km voor Yakutsk heb ik weer grote pech gehad. Toen is namelijk mijn de kooi (het gedeelte waar je voeten op rusten) van mijn rechtertrapper afgebroken/weggesleten. Dus op de kale as moest ik verder.
Zo'n 200 km voor deze plaats waren ze met de weg bezig. Nou gebruikte ze daar klei voor...? En met de regen die was gevallen, was het voor het verkeer zeer moeilijk en bijna iedereen kwam dan ook vast te zitten. Meer lopend dan fietsend heb ik deze barriere genomen, maar alles zat onder de modder. Toen ik weer op vaste grond was, moest ik eerst mijn ketting schoon maken. Toen ik daar me bezig was, stopte er een vrachtwagen. De chauffeur stapt uit en vroeg of ik problemen had. Ik zeg van niet, maar dan ziet hij mijn kale trapper. Hij loopt naar zijn auto en komt terug met een trapper... Verbaasd vraag ik wat hij er voor wil hebben, maar hij hoeft niks voor en gaat weer verder. Nog steeds in een soort roes zie ik hem in de verte stoppen en een collega aanhouden, die vervolgens weer bij mij stopt en de andere trapper geeft. Ik had er zelf nog niet eens aan gedacht of het wel de goede kant was. Maar dat maakte nu dus niet meer uit. En zo had ik 186 km voor Yakutsk weer trappers.
En zo ben ik hier dus aangekomen, waar de plaatselijke fietsclub me ook nog geholpen heeft en mijn (nog steeds gebroken) achterdrager weer gerepareerd heeft. Zelf heb ik mijn wielen uit elkaar gehaald, want die begonnen ook slijtage te vertonen.
De meeste mensen hier hebben trouwens een echt Aziatische gezicht (o.a. spleetogen) en een klein lichaam, wat maakt dat ik me 'echt' een reus voel.
Morgen 16 september zal ik de stad verlaten. Ik moet weer verder naar Magadan want onder tussen heb ik met hulp van verschillende mensen (dank daar voor) een schip gevonden (tegen een veel vriendelijke prijs dan mij eerst is verteld). Mijn moeder heeft vervolgens met hulp van de buren (jullie ook bedankt) mijn spullen naar Rotterdam gebracht. En als het goed is, komen die eind september aan in Magadan. Dus dan moet ik daar ook zijn.
Wordt vervolgd...

SPANNEND !!!!!!!

Wat een mooie verhalen, Marco, je gaat al een beetje afzien!
Wordt het al kouder? Is de herfst al begonnen?
De spullen in Magadan, is dat je slee met toebehoren?

Groeten, John.

Hoi John,

Misschien moet je Marco even mailen via zijn site, dit bericht is namelijk geplaatst door Bert... geen idee of Marco het zelf ook leest!

De site staat bij onze favorieten, echt heel leuk om te lezen inderdaad! Dus snel kijken allemaal!

Groeten,
El & El

Voor wie ook wil ZIEN waar Marco mee bezig is (of wat ie deze keer weer gesloopt heeft :P ) : http://crossingcontinents.objectis.net/foto

Er is een nieuw bericht van ons oud-bestuurslid Marco Geurts uit Siberie. Zie voor meer over de expedite van Marco: www.crossingcontinents.nl

De berichtgeving van Marco stemt me somber....


John.

Voor de mensen die marco een hart onder de riem willen steken: marcogeurts@yahoo.com. Zo te lezen kan ie wel wat support gebruiken.

Marco is weer onderweg.

http://crossingcontinents.objectis.net/
Marco is beroofd van het grootste deel van zijn uitrusting. Hij is nu weer in Yakutsk, gaat op weg naar Magadan om de rest van zijn spullen op te halen, die per boot zijn verstuurd. De plaatselijke autoriteiten zijn uiterst medewerkend. Marco is zelf uiteraard aangeslagen, maar hij mankeert niets. Zodra ik meer van 'm hoor, zal ik het hier neerzetten.

Hoe is het mogelijk. Hij was koud terug op de plek waar ie gebleven was. Gelukkig is ie ongedeerd. Ik ben benieuwd naar de toedracht.
Dickie Dick schreef:Marco is beroofd van het grootste deel van zijn uitrusting. Hij is nu weer in Yakutsk, gaat op weg naar Magadan om de rest van zijn spullen op te halen, die per boot zijn verstuurd. De plaatselijke autoriteiten zijn uiterst medewerkend. Marco is zelf uiteraard aangeslagen, maar hij mankeert niets. Zodra ik meer van 'm hoor, zal ik het hier neerzetten.
Hoi Dickie Dick!

Hoe kom je aan je informatie en hoe ken je Marco?
Jammer dat Marco weer eens de zoveelste hoop ellende te verwerken krijgt.
Hopelijk kan je meer duidelijkheid verschaffen.

Groeten, John.
johntelleman schreef:
Dickie Dick schreef:Marco is beroofd van het grootste deel van zijn uitrusting. Hij is nu weer in Yakutsk, gaat op weg naar Magadan om de rest van zijn spullen op te halen, die per boot zijn verstuurd. De plaatselijke autoriteiten zijn uiterst medewerkend. Marco is zelf uiteraard aangeslagen, maar hij mankeert niets. Zodra ik meer van 'm hoor, zal ik het hier neerzetten.
Hoi Dickie Dick!

Hoe kom je aan je informatie en hoe ken je Marco?
Jammer dat Marco weer eens de zoveelste hoop ellende te verwerken krijgt.
Hopelijk kan je meer duidelijkheid verschaffen.

Groeten, John.
Hoi John,

Ik hoor bij het vriendenkringetje van 'm, heb hem alleen niet uit kunnen zwaaien omdat ik bedlegerig was. Ik hoorde het nieuws van zijn moeder. Van haar zal ik ook horen hoe nu verder, en dat zet ik dan wel hier neer.

Groeten,
Dick

Ik dacht al bijna dat zijn kat aan het posten geslagen was, die heet immers ook Dikkie Dik. :wink:

Tjonge, dat er nou weer ellende is voordat ie goed en wel vertrokken is, ongelooflijk.

Dennis

Dennis de Vries schreef:Ik dacht al bijna dat zijn kat aan het posten geslagen was, die heet immers ook Dikkie Dik. :wink:

Tjonge, dat er nou weer ellende is voordat ie goed en wel vertrokken is, ongelooflijk.

Dennis
1 letter, en een wereld van verschil :P
Ik verwacht dit weekend meer te horen, waar mogelijk hou ik jullie op de hoogte.

Als Marco Geurts de Beringstraat toch niet zou halen heeft hij in ieder geval alle records gebroken wat betreft pech. Je kunt niet zeggen dat hij niets meemaakt en geen avontuur heeft gehad. Die Beringstraat lijkt me ten opzichte van alle ontwikkelingen maar een saaie bedoeling :lol:
Ik wens hem ontzettend veel sterkte en vooral veel wijsheid.
Marco, als je dit leest, je weet ons te vinden. Mochten we je kunnen helpen mail/bel gerust!

Marco komt weer onze kant op. Jammer van zijn vele inspanningen. Heeft ons oud-bestuurslid een gigantisch vermogen, een tomeloze inzet en een zee aan bloed, zweet en tranen gekost. Hoe kunnen we Marco waardige ontvangst bezorgen. Marco Geurts heeft dat onmiskenbaar verdiend!!!!!!!!!

Helemaal mee eens dat we Marco warm moeten welkom heten. Een kleine Wereldfietser delegatie naar het station van aankomst (ik neem aan dat hij weer met de trein terugkomt?)

Dennis

Jongens, overlaad Marco niet met mail. Als gevolg van mijn misschien wat onbesuisde actie wordt hij nu met mail overspoeld. Als er iets bekend wordt over z'n terugreis, zal ik het hier plaatsen.

Dickie Dick schreef:Jongens, overlaad Marco niet met mail.
Hoi Dickie,

Ongelovelijk wat Marco is overkomen. Jammer dat het losse flarden verhalen zijn die via jouw en Bert Sitters tot ons komen.
Laat ons gauw wat details weten, dan hoeven we Marco niet met mails te overladen.
De mensen die op dit topic reageren geven om Marco, wat mij betreft is het geen sensatie of leedvermaak, alleen ongeloof en medeleven.

Groeten,

John Telleman.

Klopt het dat z'n site ook uit de lucht is?

Ja de website kan ik ook niet meer bereiken, maar waarschijnlijk staat daar toch geen verdere informatie op. Het wachten is op een reactie van Dickie Dick wat er precies is gebeurd. Aan Marco lijkt pech te zijn verbonden in al zijn vormen. Misschien dat de Tovenaar of een fee hem de volgende keer van onheil kan behoeden.

Aan Marco zou je een heel dik boek kunnen wijden Ik heb met hem in 1997 nog tien dagen in the Rocky Mountains gefietst. Het was best lachen met hem. We spraken af met elkaar op het vliegveld van Denver en kwamen terecht in een heel vaag motel. We kampeerden daarna ergens in de sneeuw boven op een heuveltje. Om naar de weg te gaan moesten we fiets en bagage naar beneden brengen, goed voor drie keer lopen. Marco vond het verstandig om dat op zijn blote voeten te doen .... Marco is Marco! Zo fietsen en lopen er maar weinig rond van in de wereld. Dus koester hem!!! We gaan een steunfonds oprichten. :D :?:

Rutger
www.rutgersreizen.nl