Bijzondere kampeerplekken

[Anneke]

Via een onverharde weg meters naar beneden rijden (wetende dat je de volgende dag daar mee moet beginnen, maar dan omhoog) naar dit mooie plekje aan t meer net buiten de Rockies in Canada. De hele avond het schouwspel van onweerswolken in de bergen bekeken.



Wildkamperen in Marokko. Opeens eindigde de weg in een dorpje en de enige weg verder was een geitenpaadje de berg op. Intussen werd het donker, werden we door zeurende kinderen gevolgd, en werd t lopen met de fiets. De zon en het uitzicht op de besneeuwde toppen 's morgens....geweldig!

[Flappie]

Mijn allermooiste slaapplek ooit. Dit was het aan het einde van de Laguna-route bij Laguna Blanca/Verde in Bolivia. Lees het forum al tijden, post (bijna) nooit wat, maar deze moest ik plaatsen... Maar misschien komt er nog een mooiere, ben momenteel op weg naar Ushuaia.

Matthijs

[joop123]

Tja, deze moest er nog even bij. Mooiste zonsondergang ooit.
Salar de Uyuni


joris-en-stellafietsen.webs.com

[GerdC]

White Sands National Park, New Mexico. USA



Hieronder de bijbehorende passage uit mijn reisblog:

Bij de Tourist Information in Alamogordo hadden ze me verteld dat in/bij White Sands NP niet gekampeerd kon worden. Dus ik was van plan onderweg - na 12 mijl - even vlug White Sands NP te bekijken en dan nog 52 mijl tegen de wind in naar Las Cruses te fietsen. Gelukkig liep het anders. Tussen haakjes White Sands NP is een vrij groot gebied (40% National Park, 60% militair) met allemaal witte duinen en in de dalen daartussen enige spaarzame begroeiing. Anders dan de naam doet vermoeden is het geen zand, maar gips.
Nadat ik enkele mijlen door White Sands was gefietst, bekeek ik de folder eens die ik in mijn handen gedrukt had gekregen. Daarin stond dat "primitive backcountry camping" in beperkte mate mogelijk was. Dat leek een mooie gelegenheid om eindelijk de rustdag te nemen die ik nog steeds achter was. Ik terug naar de ingang en vragen. Ja hoor kamperen was mogelijk en van de 10 beschikbare plaatsen waren er nog 8 vrij. Ik mocht kiezen en koos - achteraf gelukkig - de plaats die het dichtst lag bij het begin van het pad waaraan alle kampeerplekken lagen. Nadat ik nog wat gegeten had in het visitor's centrum, ging ik om 11 uur 's morgens op weg naar mijn kampeerplek. Dat was nog een redelijk eind en onderweg had ik weer eens een lekke band. Nadat ik hem een keer opgepompt had haalde ik echter het parkeerterrein waar het pad naar de kamplekken begon. Ik dacht in eerste instantie wel met mijn fiets en bagage op weg te kunnen naar mijn kampeerplek, maar het was al gauw duidelijk dat dat geen optie was. Het witte "zand" was ruller dan rul. Toen pakte ik vrij willekeurig mijn tent en nog wat spul mee en dacht wel in twee of drie keer alles over te brengen. Ook dat bleek tegen te vallen. Het was echt "backcountry camping". Lopen door de duinen naar mijn kampeerplek bleek een minuut of twintig te duren. Ik had het over een pad, maar dat was het niet echt. Er stond gewoon telkens op zichtafstand een paal waarop de richting van de volgende paal aangegeven was. Sporen daartussen waren er niet. Aangezien het fors waaide waren alle sporen in het zand binnen 5 minuten verdwenen. Onderweg kwam ik een andere kampeerder tegen die een hele grote plunjezak achter zich aan sleepte. Hij wist kennelijk wel dat het handig was om alles in een keer mee te nemen. Nadat ik mijn kampeerplek bereikt had, besloot ik de broodnodige rest van mijn bagage in een keer op te halen. Mijn fiets heb ik gewoon met de rest van mijn bagage (op slot) op het parkeerterrein achtergelaten.
Wederom op mijn kampeerplek aangekomen ging ik mijn tent opzetten. Het was een vrij groot dal ("mijn dal": andere kampeerplekken waren minstens een duin of meer verwijderd) en midden in stond met een paaltje aangegeven wat mijn kampeerplek was. Het waaide inmiddels vrij behoorlijk. Nadat mijn tent overeind stond en ik net de stormlijnen wilde gaan vastmaken, was het ineens woeps, weg tent. Voordat ik het wist rolde mijn mooie koepeltentje tientallen meters verder. Ik er achteraan, mijn tent over de eerste duin. Bovenop die duin gekomen zag ik mijn tentje nog net over de tweede duin verdwijnen. Ik erachteraan. Steeds langzamer want hardlopen door deze duinen was niet eenvoudig. Steeds ongeruster, zou ik mijn tent nog terugzien en zo ja, in wat voor toestand. Nadat ik over de derde duin was, zag ik een heel stuk naar links het geel van mijn tent. Hij was ergens achter blijven steken dus ik kan 'm rustig op gaan halen. Om een lang verhaal kort te maken. Een van de aluminiumstokken was verbogen, maar de tent was verder nog gewoon bruikbaar.
Daarna heb ik mijn tent nogmaals - met meer omzichtigheid - opgezet, maar dit keer zoveel mogelijk uit de wind net onderaan een duin.

Gerd

[_Peter_]

White Sands National Park, New Mexico. USA


Daarna heb ik mijn tent nogmaals - met meer omzichtigheid - opgezet, maar dit keer zoveel mogelijk uit de wind net onderaan een duin.

Gerd[/quote]

Gerd, hoever was het duin inmiddels opgeschoven de volgende ochtend en in welke richting? Je moet er niet aan denken als dat jouw kant op komt.

[GerdC]

Gerd, hoever was het duin inmiddels opgeschoven de volgende ochtend en in welke richting? Je moet er niet aan denken als dat jouw kant op komt.

Ach, dat viel wel mee. Wandelende duinen gaan niet zo snel. Nadat het de hele nacht stevig was blijven waaien, zag mijn tent er de volgende ochtend van binnen zo uit:


Zelfs een jaar later stuitte ik in mijn fietsbagage nog af en toe op "wit zand".

Gerd

[fud0]

Echt mooi om te zien, al het natuurschoon en daar dan zijn en kamperen,
je krijgt er gewoon weer zin in, gewoon simpel fietsen, eten, slapen en een iedere dag weer even een thuis opbouwen dmv je tent(je), zodat je er de volgende dag weer tegenaan kunt.

[Shane]

Wild kampeer plek voor mijnzelf 24 t/m 26 dec 2013