Additionally, paste this code immediately after the opening tag: Wel of géén waarschuwingsbel?? - Forum Wereldfietser

Wel of géén waarschuwingsbel??

Vaak op combinatie paden voet-en fietspad ben ik aan het afwegen; wel of géén waarschuwingsbel.

In de verte zie ik ze al wandelen, het pad is breed genoeg, maar ja, ze lopen een beetje richting het midden van het pad. Ik ben onderweg met mijn (tweewielige)kar en wil hun bij het passeren niet laten schrikken en anderzijds heb ik ook liever géén aanrijding. Ik besluit om te bellen, deze sjokkende hand-in-hand senioren horen mijn bel blijkbaar niet. Even later tringel ik nogmaals, ja hoor, zij horen mij nu en draaien zich beide tergend langzaam om, de een rechtsom en de ander linksom en kijken vervolgens in mijn richting. Oh jee, is hun constatering, daar komt een fietser met zo’n geval erachter. Inmiddels heb ik hun al op zeer korte afstand benaderd, blijkbaar is mijn fietssnelheid net iets sneller dan hun reactie- en/of bewegingsvermogen. Van het ouder echtpaar wil de een voor mij opzij naar links en de ander opzij naar rechts. Ik hoor haar zeggen, “Toe nou Jan, die fietser komt eraan, ja Marie, ga dan opzij”. Dat ouderlijke gekibbel hoort er blijkbaar op deze leeftijd bij. Ik besluit om af te remmen en hun langzaam te passeren met een vriendelijke gebaar van dankjewel en goedendag.

Km’s verder moet ik helaas door een stad, wederom fietsend op een combinatie van voet-en fietspad en nader van achteren een voor mij ouder iemand op de fiets. Deze mevrouw heeft schijnbaar géén aandacht op datgene wat gebeurt op het fietspad, zij bekijkt meer datgene wat te zien is in winkeletalages dan rechts te houden. Omdat er voldoende ruimte is besluit ik haar te passeren zonder te bellen. Met een wijde boog haal ik haar in. Op het moment dat ik naast haar ben, ziet zij links in haar beleving iets leuks en komt toch in mijn richting. Zonder met elkaar in aanraking te komen, heb ik haar kunnen inhalen. Een paar honderd meter verderop bij het stoplicht staat zij plotseling achter mij en spreekt mij met zéér boze bewoordingen aan “Zeg jongeman (ik vereerd door uitspraak jongeman), jij moet de volgende keer bellen, want ik ben erg geschrokken. U bent een vlegel”. Met enkele malen een duidelijke verontschuldiging besluit ik uiteindelijk toch maar verder te fietsen bij het groene licht.

Tja, wat moet je; ..... bellen of niet?
Het blijft telkenmale afwegen wat te doen.

Frits
Herkenbaar. In geval van twijfel bel ik altijd, maar probeer nog wel enige subtiliteit in het bellen te laten doorklinken. De oudere medeweggebruiker (ik word volgend jaar 60 maar zie mezelf kennelijk nog niet zo ;-) ) wordt met een vriendelijk tringeltje benaderd, maar dat kan omslaan als ze hardhorend (b)lijken te zijn.
De breed uitwaaierende scholieren worden wat kordater gewaarschuwd dat ik graag zonder problemen wil passeren. Ik zal bijna nooit nalaten te bedanken voor de geboden ruimte. Dit leidt echter zelden tot een reactie, verbijsterd als men kennelijk is door deze blijk van waardering.
Ik ga meestal van het principe uit: Bij twijfel bellen, dan zijn de medefietsers of -wandelaars in ieder geval gewaarschuwd.Ik zit ook wel eens te suffen, maar ik probeer er op te letten dat ik zo ruim mogelijk minder behendige wandelaars of fietsers passeer en als het echt krap wordt, vaart minderen en bij het naderen van een kruising, erachter blijven hangen en pas te passeren als het veilig kan.
Bij scholieren wil een kreet als "Denk om de lak!" nog wel eens helpen. Zijn ze in ieder geval gewaarschuwd. Ook bedanken wekt meestal vriendelijke reacties op. Ook wel eens bijdehante opmerkingen, maar dat is scholieren eigen en in de regel niet slecht bedoeld.
Ik bel heel vaak op smalle weggetjes/paden als ik er langs wil. Dan weten ze dat er iemand aankomt. op de grotere wegen fiets ik er met een boogje omheen.
Ha ha, het onderwerp kwam me al bekend voor. Misschien moeten we er deze keer maar geen 4 pagina's met reacties aan wijden. :-)
PeterVanRijn schreef:Ha ha, het onderwerp kwam me al bekend voor. Misschien moeten we er deze keer maar geen 4 pagina's met reacties aan wijden. :-)
Of juist wel: maar dan vooral vanuit de invalshoek: "hoe ga ik er mee om" i.p.v. gemopper over "wereldvreemde bejaarden", "wielerterroristen" etc. :) :twisted:
Ik heb het bericht naar Kletspraat verplaatst omdat het niet echt een reisverhaal is. Mocht je over deze beslissing willen discussiëren, dan graag even via PB om niet van het oorspronkelijke topic af te dwalen.
Zelf vermijd ik het op mijn randonneur te bellen maar kondig aan dat ik even wil passeren. Zo'n bel maakt een nogal - vind ik zelf - irritant en dwingend geluid. Mensen schrikken daar vaak van en maken dan van die onverwachte bewegingen.

Bel ik niet dan krijg je vaak de vraag of ik geen bel hebt :D Die laat ik dan maar demonstratief horen :lol:

Ach, zo is er altijd wat.

Jan
ik bel altijd, mijn devies is ook, keep it simple stupid.

het is nu eenmaal een feit dat deze "paden" voornamelijk bevolkt worden door senioren, zondagrijders en hondenbezitters.

en ieder van deze categories heeft hun unieke eigenschappen (net als ik, natuurlijk)

daarom bel ik altijd ruim van tevoren, zelfs meerdere malen, irritant, maar dan wordt je wel opgemerkt. en heb ook een werkende actioncam gemonteerd, om ingeval van discussies met hondenbezitters te laten zien dat de hond echt niet aangelijnd zat.... :twisted:
Frits mijn buurman op leeftijd heeft van zijn kleinkinderen een olifantje met een zeer luide claxon gekregen, het geluid is niet te harden, je knijpt even in het bolletje en krijgt een enorme herrie, mijn honden (ma Flodder en moe Tokky} horen het zowaar en gaan direckt aan de kant. Helaas horen een hoop mensen mijn bel ook niet, dit gaat veranderen mij horen ze binnenkort op 500 meter afstand aankomen. :)
gr Kirsten
Ik ben "gezegend" met een zeer luid freewheel (Hope Pro 3 Mono naaf). Sommige mensen kunnen daar niet op fietsen, zelf stoor ik me er niet aan.

Het (zeer) grote voordeel is dat je mensen op een "natuurlijke" manier kunt attenderen dat je eraan komt zonder het dwingende van een bel. Even de benen stil en men gaat vanzelf aan de kant. UITERAARD HEB IK OOK NOG EEN BEL ALS MEN WAT HARDHOREND IS. :wink:
Ik vind het altijd als wandelaar fijn als fietsers gewoon even kort aangeven dat ze eraan komen. Soms voelt het ook irritant omdat er genoeg ruimte is, maar ik bedenk er dan altijd wel bij dat het goed bedoelt is. Behalve dan misschien bij van die asfalthijgers maar dat is een heel ander verhaal.

Als ik zelf op de fiets zit vind ik het gewoon netjes om even aan te geven dat je er langs komt suizen dit omdat vaak mensen je gewoon niet aan horen komen.
Ik merk dat vooral mensen met honden dit wel kunnen waarderen. Natuurlijk krijg je soms kwade blikken toegeworpen maar ach als dat alles is.

Dus terukomend op Ventie's vraag: bellen is wel zo netjes
Het wordt tijd voor een universele belcultuur. Want uit zulke discussies en de ervaringen van vele mensen (waaronder mezelf) blijkt dat wat men ook doet, men een deel mensen tegen de borst stoot. Sommige mensen worden kwaad als er niet gebeld wordt, andere omdat er wel gebeld wordt in situatie met voldoende ruimte. Sommigen vinden bellen agressief, anderen vinden het onbeleefd als met de stem de komst aan wordt gekondigd, ...

Het zou trouwens ook fijn zijn als mensen die achter zich horen bellen zouden beseffen dat men dan gewoon voorzichtig naar rechts moet uitwijken. Het is dus niet nodig om eerst naar achter te kijken en daarbij naar links uit te wijken, het is niet nodig om links te gaan rijden (heeeeel irritant) en als men met tweeën is, is het niet nodig dat de ene naar links gaat en de andere naar recht (ook heel irritant). En als mensen die twee laatste dingen doen en ik weiger voorbij te fietsen, dan wordt men kwaad ...
(Gelukkig gaat het meestal wel goed en kan ik voldoende van het fietsen genieten :wink: )

Maar een 'belcursus' zou dus wel mooi zijn met de volgende afspraken:
- Men belt altijd als men iemand voorbij wil rijden;
- Men belt tijdig en herhaalt de bel zo nodig;
- Men haalt altijd links in;
- Men bedankt als er netjes en op de juiste manier ruimte wordt gemaakt.

Voor de 'voorligger':
- Men gaat gewoon netjes naar rechts als men een bel hoort. (Natuurlijk rijdt men sowieso redelijk rechts op een voldoende breed fietspad.);
- Als men al rechts rijdt, blijft men gewoon netjes rechts. Er is geen reden om zich te ergeren aan de bel;
- Als men slechthorend is (of zichzelf slechthorend maakt door o.a. muziek) zorgt men dat men altijd netjes rechts rijdt of een spiegeltje heeft welke men veelvuldig gebruikt;
- De bedanking van de beller wordt gevolgd door een 'graag gedaan'.

Ik geef toe dat ik me voorlopig niet altijd aan regel 1 en 3 houd vanwege de 'onduidelijkheid'/de wisselende reacties van de voorliggers. Maar bij deze mijn goede voornemen. De rest doe ik behoorlijk consequent.

Overigens zijn er in België wel wat fietspaden die de toepassing van regel 3 erg moeilijk maakt. Zeer smalle fietspaden (bruikbare breedte 40-120 cm) met links vlak naast het fietspad geparkeerde wagens, bomen, ... en rechts (al dan niet naast een gemeen gevaarlijk randje) een leeg voetpad. In die gevallen kies ik soms ook voor het rechts inhalen (over het voetpad) omdat dit in sommige gevallen de 'minst slechte' oplossing is.

Renaat
En over 140 jaar staat er in de digitale encyclopedie een lemma het 'Fietsbelwetje van Renaat', analoog aan het 'Kinderwetje van Van Houten'. :D

Zonder gekheid: het besluipen (achteropfietsen, benaderen) van de medeweggebruiker, afremmen, bellen (altijd), wachten tot er ruimte is, passeren, 'dank u'-zeggen ongeacht de (on)vriendelijkheid van de gepasseerde, aanzetten en op snelheid komen is niets anders dan intervaltraining. Iets om je op te verheugen. ;)

OT. Ten aanzien van de smalle tweerichtingsfietspaden aan één zijde van de weg in België: de planoloog die dat bedacht en de autoriteit die het goedkeurde dienen beide vervolgd te worden voor het, zij het indirect, toebrengen van zwaar lichamelijk letsel.

N.a.v. de melding van Yopie hieronder: beren vreten in het voorjaar liever paardebloemen dan dat ze reageren op een bellende fietser.
Revanho schreef:Het wordt tijd voor een universele belcultuur.
Leuk bedacht Renaat, maar op mijn fietsen komen toch echt geen bellen:
. op een racefiets is een bel verboden (geen discussie mogelijk)
. op een fatbike ook
. op de mtb heb ik hem niet nodig want elanden en rendieren lachen om een bel
. alleen de trekkingfiets is een twijfelgeval, maar daar een bel een lelijk onding is en ik nog altijd stembanden heb is hier de keus snel gemaakt.
Op het gevaar af voor "brave burger" uit te worden gemaakt: op iedere fiets die op de openbare weg wordt gebruikt, hoort een bel. Daarover is in ieder geval met de wetgever geen discussie mogelijk...
OT. Enerzijds pleit ik voor het (verplichte) gebruik van de knipoog-smiley of een ironieteken op webfora om zulks duidelijk te maken, anderzijds zou het voor de oplettende lezer niet hoeven uitmaken.
aardvark schreef:OT. Enerzijds pleit ik voor het (verplichte) gebruik van de knipoog-smiley of een ironieteken op webfora om zulks duidelijk te maken, anderzijds zou het voor de oplettende lezer niet hoeven uitmaken.
En ik pleit voor een verbod op onnodige links. :wink: