Additionally, paste this code immediately after the opening tag: Het einde van de fietsenmaker zoals we die nu kennen? - Pagina 2 - Forum Wereldfietser

Het einde van de fietsenmaker zoals we die nu kennen?

*heel voorzichtig*

Ik snap de irritatie en wil het helemaal niet wegwuiven, maar de uitlijning van de onderbuis is optisch belangrijker dan functioneel. Het is helemaal niet gezegd dat hierdoor het frame merkbaar uit het lood staat.

Het is overigens lastig zo in te schatten, de vloer maakt het optisch rommelig en doordat het frame iets scheef gehouden wordt zie je zowel de bovenbuis als de staande achtervorken waardoor ik echt twee keer moest kijken (leek veel meer dan 2 mm).
Wat moet ik op de foto precies zien wat er niet recht zou zijn? De foto is in meerdere opzichten niet recht gefotografeerd, dus dat is lastig zien. Bovendien werkt de glans van de lak niet mee met het inschatten van randen.

... O, de donkere rand van de buis hoort bij de buis zelf en dat is niet de andere buis.

Het lijkt mij interessant om een rei langs zit- en onderbuis tegelijk te houden.

Leon
Het is lastig om het kromme frame op de foto te zetten. Hoe dan ook zijn zowel de onderbuis als de zadelbuis ontzettend uit het lood op de bracket gelast. Het frame is oa niet normaal te richten, de voorderailleur klemt nu tegen het achterspatbord enz. Ik wil het nog geeneens over de hardsoldeerverbindingen hebben die onder de lak vandaan kwamen maar houdt het maar op slecht. Nog erger is dat dit niet het enige voorbeeld is dat ik tegen ben gekomen in frames voor wereldfietsers van andere fabrikanten.

Moraal vh verhaal: niet alleen Beppie met haar fiets van internet of uit de bouwmarkt komt beunwerk en dozenschuiverij tegen, ook wereldfietsers die volbepakt een onverharde bergweg afrijden lopen hier tegenaan als ze niet uitkijken.
Leuke discussie, het onderwerp zou een artikel in het blad waard zijn. Het (fiets) winkellandschap zal de komende jaren ongetwijfeld veranderen, niet in een klap maar geleidelijk. Internet is geen hoofdoorzaak, dat is een misverstand, het heeft slechts het laatste duwtje gegeven of zal dit nog doen. De traditionele handelaar zal het moeilijk krijgen en vele zullen het niet redden. Natuurlijk de gespecialiseerde en bekende wel, die kennen hun klanten, hun wensen en hebben expertise in huis. Waar het aan ontbreekt, naast de vrouwelijke verkoopster!, is commercieel gevoel, het jachtinstinct, voelen wat de klant wil en of hij of zij al dan niet een duwtje nodig heeft. Dat kun je niet leren, dat heb je of niet. De markt zal veranderen en ik zie een goede toekomst voor de gespecialiseerde fietsenwinkel, desnoods in combinatie met een internetwinkel. Dat kun je ook samen met anderen doen, dat doen verschilende Duitse handelaren ook. De fietsenwinkel was tenslotte al eens op sterven na dood. Toen ik in de jaren 70 van de vorige eeuw door Duitsland en Denemarken fietste en mijn fiets wilde laten repareren, werd ik aangekeken als een soort ontsnapte gek. Fietsen buiten een straal van 10km van je woonnplaats dat deed je niet, de fiets bestond de facto niet meer. Een blik op de website van Rose bewijst dat het kan verkeren.
captain_fabulous schreef:Ik proef in het gepraat over de 'fietsemaker op de hoek' ook veel nostalgie, en vraag me af wat dat voor tijd was, toen fietsemakers nog klantvriendelijk waren, en alles vakkundig wisten te repareren. Ik ben 43 en heb die tijd eerlijk gezegd niet meegemaakt.
Ik ben nu 42 en heb hem wel meegemaakt, tot een jaar of tien geleden. :) Het zal dus minder van (leef)tijd afhangen dan van individuele fietsenmakers. Tot hij zonder opvolger met pensioen ging, had ik in de buurt een fietsenmaker die gerust een naaf uit elkaar haalde in plaats van je een heel nieuw wiel aan te smeren. Toen ik er eens kwam met een gebarsten remmantel, kreeg ik er eentje mee uit een vervangen naaf waar iets anders aan stuk was; geld wilde hij er niet voor aannemen. En dan gaat het er niet om dat ik dingen gratis wil krijgen, maar wel om het vertrouwen dat hij wekte zodat ik er ook met plezier een smak geld uitgaf als dat eens wel nodig was.

Ik vrees dat we met zijn allen krijgen wat de meerderheid verdient. Als de meeste mensen altijd voor een dubbeltje op de eerste rang willen zitten, verdwijnen de echt goede voorstellingen waar je een kwartje voor moet betalen.

Carl
Alien schreef:De rest kan wat mij betreft door het ijs zakken, ik zal er geen traan om laten. Het zijn beunhazen, oplichters, dozenschuivers en diverse combinaties van voorgaande kwalificaties.
[moderator]opmerking verwijderd. [\moderator]
Carl schreef:
captain_fabulous schreef:Ik proef in het gepraat over de 'fietsemaker op de hoek' ook veel nostalgie, en vraag me af wat dat voor tijd was, toen fietsemakers nog klantvriendelijk waren, en alles vakkundig wisten te repareren. Ik ben 43 en heb die tijd eerlijk gezegd niet meegemaakt.
Ik ben nu 42 en heb hem wel meegemaakt, tot een jaar of tien geleden. :)
Carl
Ik kende ook twee van die ambachtslieden, toevallig ook tot een jaar of tien geleden. Eéntje heeft zelfs ooit in de boiler van mijn espressomachine een hardnekkige bout verwijderd. Ik had 'm stukgedraaid. Hij zei vaderlijk:

"Komd'hie, mènneke. Goa zèt ne sukkelèr, poas ek."

("Kom hier, jongen. Je bent een sukkel, nietwaar?")

Hij heeft me drie fietsen verkocht, en nog wat exemplaren aan vrienden en kennissen die ik naar daar gestuurd had.
Intussen heeft zijn zoon al een jaar of vijf de zaak overgenomen. Die zoon is heel beleefd en spreekt geen dialect. Hij is ook op de eerste plaats een handelaar. Met een bout in een boiler hoef je niet meer langs te gaan. Ik heb er nog niets gekocht en mocht de zaak verdwijnen, zou me dat vrij koud laten.

Ik heb het gevoel dat zijn vader beter gewapend was tegen de aanval van de webwinkels etc. dan hij.
loknor schreef:*heel voorzichtig*

Ik snap de irritatie en wil het helemaal niet wegwuiven, maar de uitlijning van de onderbuis is optisch belangrijker dan functioneel. Het is helemaal niet gezegd dat hierdoor het frame merkbaar uit het lood staat.

Het is overigens lastig zo in te schatten, de vloer maakt het optisch rommelig en doordat het frame iets scheef gehouden wordt zie je zowel de bovenbuis als de staande achtervorken waardoor ik echt twee keer moest kijken (leek veel meer dan 2 mm).
Lijkt me een super interessante spin-off van deze discussie die absoluut een eigen draadje verdient :wink:
Overigens, een goede kennis van me heeft een echt mooie fietsenzaak, niet helemaal zoals ik hetzou doen want veel van de hier genoemde clichés zijn ook daar van toepassing . Hij vertelde me echter dat het ontzettend lastig is om goed gemotiveerde sleutelaars aan te trekken met gevoel voor de klant. Hij gaf als voorbeeld dat het nog lukt om iemand het vak te leren maar dat die jongens vaak niet het gevoel hebben wat het betekent voor een klant als hij een racefietsje van zeg drie of vier duizend euro met de lak tegen de werkbank parkeert. Zo'n fietsje betekent voor zo iemand veel meer dan een middel om van A naar B te komen en dat is blijkbaar lastig te begrijpen. Overigens denk ik dat beloning hier ook de crux is (want dan kan je andere eisen stellen) maar héé zeg dat maar eens tegen een winkelier die het vooral minder ziet worden.

In het algemeen zijn er veel fietsenmakers die lijden aan het fat cat syndrom. Verwend in de tijden dat de bomen tot in de hemel groeiden zijn ze nu verleerd om muizen te vangen...
Carl schreef:
captain_fabulous schreef:Ik proef in het gepraat over de 'fietsemaker op de hoek' ook veel nostalgie, en vraag me af wat dat voor tijd was, toen fietsemakers nog klantvriendelijk waren, en alles vakkundig wisten te repareren. Ik ben 43 en heb die tijd eerlijk gezegd niet meegemaakt.
Ik ben nu 42 en heb hem wel meegemaakt, tot een jaar of tien geleden. :) Het zal dus minder van (leef)tijd afhangen dan van individuele fietsenmakers.
Ook ik heb ze nog meegemaakt in de jaren 80 en 90, toen ik in Amsterdam woonde. De Vakantiefietser bestond nog niet en ik had genoeg tijd om mijn fietsen zelf te repareren. Alleen had ik daar niet het juiste gereedschap voor. Als ik mijn schroefpignon niet van mijn achterwiel kreeg, ging ik met dat wiel altijd even naar Brands in de Javastraat. Brands was een aardige vent, die er altijd uitzag alsof hij net terug was van een skivakantie. Met een indrukwekkend vertoon van spierkracht en de juiste tools kreeg hij de kransjes altijd los. Rijk is hij van mij niet geworden, want ik verving alleen de tandwieltjes die versleten waren, meestal goedkoop spul van Suntour. Ook kocht ik er wel eens een band of een zadel. Voor het upgraden van mijn Gazelle Tour de France ging ik in 1984 echter naar een kennis, die ik nog van een fietsvakantie kende. Die kon mij helpen aan cranks van TA en wielen met Maxicar naven. Brands had wel mooie spullen van Campagnolo voor racefietsen, maar hield zich niet bezig met vakantiefietsen.

Toen het frame van mijn Gazelle in 1990 aan vervanging toe was, kocht ik een maatframe bij een andere kennis, die in de buurt van Kortrijk een zaak geopend had met de naam Creafiets, met mooie randonneurs als specialiteit.
Om deze fiets te kunnen verzekeren (wat ik toen nog nodig vond voor een tocht van 5 maanden door het zuiden van Afrika), had ik een aankoopbewijs nodig. Dat had ik niet, omdat ik geen compleet nieuwe fiets had gekocht: de TA cranks en Maxicar wielen had ik op het nieuwe frame laten zetten. Ik mocht de fiets ook als tweedehands laten taxeren door een erkende fietsenmaker en verzekeren voor een waarde van maximaal 1500 gulden. Toen wist ik Brands weer te vinden. Met een brede grijns bevestigde hij dat mijn Creafiets wel 1500 gulden waard was, schreef het bedrag op een bonnetje en zette er een stempel op. (Nee, ik heb de fiets niet laten stelen: na tienduizenden kilometers staat hij nu op het balkon van mijn broer te wachten op een grote opknapbeurt. Helaas kan Brands daar niet meer bij helpen, die is al jaren met pensioen - als hij überhaupt nog leeft.)

Ook bij Lohman in de Clercqstraat kwam ik vaak, omdat ik daar meestal vond wat ik zocht. Het was een mooie bomvolle winkel, waar na de eeuwwisseling nog steeds losse kransjes voor mijn inmiddels hopeloos verouderde schroefpignon te krijgen waren. (Hoewel ik in 1992 bij Snel in Utrecht een nieuw handgespaakt achterwiel had laten maken, zat daar nog altijd een Maxicar naaf met schroefdraad op, omdat dat toen nog gangbaarder was dan een cassettenaaf.) Ook mijn eerste fietsbroeken en Karrimor tassen heb ik bij Lohman gekocht.

Toen mijn Creafiets 11 jaar oud was, kwam ik er drie dagen voor het begin van een tocht door Portugal achter dat het trapstel (met de inmiddels 17 jaar oude TA cranks) acuut vervangen moest worden. Inmiddels woonde ik in Leiden, waar het wemelt van de fietsenzaken. Toch wilde geen enkele fietsenboer mij uit de brand helpen. 'Die spullen worden niet meer geleverd', kreeg ik steeds te horen. 'De cranksets die we hebben, passen niet op deze fiets.'
Ten einde raad ging ik naar Van Herwerden in Voorburg. Zonder probleem werd de Creafiets daar binnen een dag voorzien van een modern trapstel (vierkante as met 22-32-44 triple; vandaag de dag wordt die haast alleen nog met buitenboordlagers geleverd). Van Herwerden maakt ook mooie vakantiefietsen en ik had al besloten om daar mijn volgende fiets te gaan kopen. Dat is er echter niet meer van gekomen, want enkele jaren later werd ik getroffen door het ligfietsvirus...

De enkele keer dat ik nu nog in een fietsenwinkel kom, valt het me steeds weer op dat winkeliers vaak wel weten hoe ze iets moeten verkopen (niet aan mij, maar aan de doorsnee klant die er binnenkomt), maar dat hun technische kennis zich meestal beperkt tot wat er in de folders van Shimano staat. De enige high-end fietsenzaak in Leiden wordt gerund door een dominante man met een luide stem (beetje Fred Teeven type ;-)), die niet lijkt te beseffen dat ik graag wil dat hij naar mij luistert in plaats van andersom.
Ook worden er steeds meer fietsen verkocht die ik niet wil hebben. Winkels waar je 15 jaar terug een goede boodschappenfiets kon kopen (ik heb nog zo'n stalen exemplaar met dubbele bovenbuis, grote canvastassen op de achterdrager en een krat op de voordrager; hiermee kan ik moeiteloos 40 kilo boodschappen vervoeren), zijn nu helemaal overgestapt op hippe 'urban bikes', waar alles draait om design en waar je helemaal geen fietstassen aan kunt hangen.
AndreM schreef:Hij vertelde me echter dat het ontzettend lastig is om goed gemotiveerde sleutelaars aan te trekken met gevoel voor de klant. Hij gaf als voorbeeld dat het nog lukt om iemand het vak te leren maar dat die jongens vaak niet het gevoel hebben wat het betekent voor een klant als hij een racefietsje van zeg drie of vier duizend euro met de lak tegen de werkbank parkeert. Zo'n fietsje betekent voor zo iemand veel meer dan een middel om van A naar B te komen en dat is blijkbaar lastig te begrijpen. Overigens denk ik dat beloning hier ook de crux is (want dan kan je andere eisen stellen) maar héé zeg dat maar eens tegen een winkelier die het vooral minder ziet worden.
Een zwager van mij is fietsmonteur in Gent. Hij heeft voor verschillende gerenommeerde fietsenmakers gewerkt en heeft mij wel eens verteld over het chronische gebrek aan goede sleutelaars, het gebrek aan tijd om een klus goed uit te voeren en het gebrek aan goede secundaire arbeidsvoorwaarden. Als hij een dag vrij wil nemen, is het standaard antwoord 'Dà zal nie haan' (Gents voor 'dat kan niet').
keesswart schreef:[…] technische kennis zich meestal beperkt tot wat er in de folders van Shimano staat.
Als ze dát al weten. Een "gerenommeerde" (race)fietsenverkoper in Amsterdam (ik zal geen namen noemen) probeerde mij wijs te maken dat 8v cassettes niet meer gemaakt worden. Kijk, zó raak je klanten kwijt.

Nogal wat detailhandelaren van de oude stempel lijken niet te beseffen dat tegenwoordig elke sukkel met een internetverbinding bij de fabrikant kan opzoeken wat er zoal te koop is. Men lijkt nog te leven in een verleden waarin de winkelier de hoogste autoriteit was en de klant kon wijsmaken wat hem en zijn voorraadbeheer het beste uitkwam.
AndreM schreef:Hij vertelde me echter dat het ontzettend lastig is om goed gemotiveerde sleutelaars aan te trekken met gevoel voor de klant. Hij gaf als voorbeeld dat het nog lukt om iemand het vak te leren maar dat die jongens vaak niet het gevoel hebben wat het betekent voor een klant als hij een racefietsje van zeg drie of vier duizend euro met de lak tegen de werkbank parkeert.
Een van de betere sleutelaars bij mijn (stadsfietsen) FM die ik kende was zo'n grapjas.

- Reed zelf geen fiets.
- Kon prima fietsen afstellen (echt prima)
- Luisterde slecht... als ik zei ketting vervangen kon hij rustig besluiten dat het nog wel even kon.

De eigenaar is zowel een goede sleutelaar als liefhebber en een top sporter van allure geweest. Toen ik mijn fiets ophaalde en de sleutelaar vertelde dat hij de ketting toch maar niet had vervangen en met mij in discussie ging, kreeg de eigenaar die in de buurt stond een kleurtje tomaat. Hij nam de sleutelaar apart en na drie minuten kwamen ze naar buiten en werd het snel gefixt met excuses erboven op.

Er moet gezegd worden, de verstandhouding met de sleutelaar werd BETER en hij kwam daarna altijd uitgebreid praten over wat we zouden moeten doen als ik weer een fiets kwam langs brengen.

We moeten gewoon niet vergeten dat die sleutelaars soms heel erg sociaal beperkt zijn en die vooral geleerd hebben om fietsen te repareren. Klanten? BRRRRR engerds die het toch niet snappen.

De muziek moet worden bepaald door de dirigent. We moeten dus best kritisch zijn op de sleutelaars, maar de eigenaar moet gewoon zorgen dat het goed loopt en wanneer het niet goed loopt moet hij bijsturen.

Het grappige dat de teneur in deze draad wordt gespiegeld in de werkelijkheid.

Een goede eigenaar met hart voor de zaak en die LUISTERT naar de klant en bereid is mee te denken houdt prima stand.

Die geeft je desnoods de distributeurs catalogus en een kop koffie om precies dat ene stuur met de juiste setback te vinden. En als het niet leverbaar is belt hij collega's op. Als je echt in nood zit fixt hij het vandaag of geeft je een leenfiets. En ja, dat zijn vaak slecht betaalde uren. Maar klanten komen wel degelijk terug en gunnen je die handel.

Ik ken een paar van die zaken. Ik koester ze 8)
Ik prijs me gelukkig mijn fietsenmaker heeft zelf 5 jaar als monteur en eindcontroleur bij Santos gewerkt, dus mijn Travelmaster is daar in vertrouwde handen.
De uitdaging van de fietsenmaker is er één op verschillende fronten. Ik woon in een klein dorp (5.000 inwoners) waar de fietsenmaker floreert. Een nononsense zaak waar woon-werk en schoolfietsen staan. Hij staat iedereen vriendelijk te woord en mensen die niet fietsfanaat zijn kunnen daar prima terecht. Ik koop er mijn kinderfietsen en bijbehorende dagelijkse spul.

Dan heb je een dorp verderop (Roden) 2 zaken die het goed doen.

De ene is een echte sportzaak die snapt dat fietsen meer is dan trappen alleen. Zij doen aan community building met een eigen fietsploeg, ride-out's en heuse wedstrijden (http://www.drenthe200.nl/). Deze jongens spelen in op de emotie van het fietsen. Zij bieden iets wat Rose niet kan bieden en zijn daar imo goed mee bezig. Iedereen die hier aan een fiets sleutelt is ook wielrenner. Een één van de eigenaren is ook zo'n iemand die op een cyclocrosser met dragertje meerdaagse tochten door Frankrijk en Spanje maakt (Pico Veleta aan de zuidkant omhoog fietsen op een cyclocrosser).

De andere zaak probeert het iets hogere fietssegment te bedienen met door de verkoop elektrische fietsen aan de forens. Ik denk dat de elektrische fiets veel zaken een boost gegeven heeft. Dit soort klanten willen graag net zo behandeld worden als in een autogarage, en de techniek is zo langzamerhand zo ontwikkeld dat die vergelijking wel opgaat.

Maar lever je niet 'meer' dan de gemiddelde internetshop dan krijg je het inderdaad moeilijk denk ik, maar niet door de internetshop maar door het type zaken die ik hierboven beschrijf...
Het is helemaal mesjogge dat online fietsen kopen bestáát. Het is echt maatwerk, de voorlichting in de fietsenzaak, de zadelhoogte en zo veel meer. Een nieuwe fiets uitproberen, alles goed bekijken, het gewicht voelen en dat kan niet via een stom fotootje op internet. Ik zie nog dagelijks mensen fietsen met het midden van hun voeten of zelfs met de hak op de pedalen. Dat kan toch niet en het moet verboden worden!
Wat is mooier dan een fietsenzaak binnen te stappen en je ziet daar veel modellen staan, de geuren van rubber en olie en zo veel meer.
Martin E. van Doornik schreef:Het is helemaal mesjogge dat online fietsen kopen bestáát. Het is echt maatwerk, de voorlichting in de fietsenzaak, de zadelhoogte en zo veel meer. Een nieuwe fiets uitproberen, alles goed bekijken, het gewicht voelen en dat kan niet via een stom fotootje op internet. Ik zie nog dagelijks mensen fietsen met het midden van hun voeten of zelfs met de hak op de pedalen. Dat kan toch niet en het moet verboden worden!
Aangezien in het merendeel van de fietsenwinkels dit niet anders is, maakt het voor de consument uiteindelijk vaak niet uit.
Martin E. van Doornik schreef:Ik zie nog dagelijks mensen fietsen met het midden van hun voeten
Inderdaad heel raar om deze meest efficiënte manier van fietsen (op een gewone stadsfiets) te fietsen, het zou verboden moeten worden door 'de echte fietsenmaker'. Die hebben tenslotte allemaal zo veel kennis en klantvriendelijkheid. Om over het uitgebreide en goed doordachte assortiment nog maar te zwijgen.
Martin E. van Doornik schreef: Ik zie nog dagelijks mensen fietsen met het midden van hun voeten of zelfs met de hak op de pedalen. Dat kan toch niet en het moet verboden worden!
Daar is niks mis mee, sterker nog, dit is mechanisch vermoedelijk efficienter dan äs onder de bal van de voet" (die ik zelf overigens ook gebruik, want aangeleerd).

Google maar eens "Midfoot Cleat position".

Hier is alvast een tweetal linkjes om te starten

https://www.stevehoggbikefitting.com/bi ... -position/

http://www.trainingbible.com/joesblog/2 ... ition.html
Martin E. van Doornik schreef:Het is helemaal mesjogge dat online fietsen kopen bestáát.
Het is echt maatwerk,
Daarvoor staan er geometriekaartjes op die websites.
(en maattabellen, fitting tools etc)
En hoeveel FM's meten méér dan binnenbeenlengte?
de voorlichting in de fietsenzaak,
:lol: (de goede uitzonderingen daargelaten)
de zadelhoogte
Die stel ik zelf wel af
Een nieuwe fiets uitproberen
Bij hoeveel zaken krijg je méér probeermogelijkheden dan een rondje over een parkeerplek? (dat zelfs dat er al in zit)
alles goed bekijken
Detailfoto's
het gewicht voelen
Specs kijken, 10% bij op tellen en je weet het ;)
Ik zie nog dagelijks mensen fietsen met het midden van hun voeten of zelfs met de hak op de pedalen
Ik denk er méér mensen zo fietsen op een fiets van de FM dan op een internetfiets :lol:
Wat is mooier dan een fietsenzaak binnen te stappen en je ziet daar veel modellen staan
Gemiddeld niet veel meer dan het standaard Gazelle/Accel spul, eventueel wat sportievere fietsen van Giant, en de mainstream speciaalzaak heeft dan nog Specialized of Cannondale erbij. Niet zo spectaculair toch?