Poll / column Marco Meijerink

[Peter Klomp]

Marco e.a.,

Ik vind de column van Marco Meijerink in de nieuwe Wereldfietser erg treffend. Hoewel een beetje voorbereiding van b.v. een flinke fietstocht beslist niet onzinnig is, vraag ook ik me wel eens af wat men zoal zoekt aan (schijn?)zekerheden en of men nog durft het avontuur van het onbekende aan te gaan.

Maar tegelijk met het lezen van de column was er in ieder geval een vraag die in m'n hoofd bleef hangen en die ik toch plagerig op dit forum moet stellen aan Marco: met de inhoud van de column in gedachte, waarom geef je zelf (b.v. vorig jaar) eigenlijk workshops 'Voorbereiden van een Wereldfietsreis'? En om helemaal eerlijk te zijn: ik ga binnenkort naar zo'n bijeenkomst.

groet,
Peter.

[fietsjunks]

Maar wat is er uberhaupt nog onbekend??? Wat kun je nog ontdekken? Elke reis is voor iedereen steeds weer een ontdekkingsreis. Voor ons zijn nog ontelbare delen van deze aardbol onbekend, en dan kun je 100 keer naar RTL Travel kijken, Discovery Channel, Travel Channel, Internet... het is toch wat anders als je er zelf bent, dus ook dan is het voor een ieder een ontdekkingsreis en een avontuur.

We hebben helaas (nog) geen wereldreis gemaakt, maar dan kan ik me voorstellen dat je geen routes volgt.. ik kan me ook voorstellen dat er ergens diep in Kirgizie geen routebordjes van de lokale ANWB te vinden zijn...

In ons korte leven als fietsreizigers bepalen we eigenlijk altijd zelf onze route, in Denemarken echter hebben we een deel van de North Sea Cycle route gevolgd en we zijn ervan overtuigd dat we door veel rustigere delen gefietst hebben dan als we de witte weggetjes op de kaart zelf uitgezocht hadden. Nu fietsten we waar geen auto kwam.. heerlijk was dat!

El & El

[VoorheenRJ]

De enige zekerheid die ik nodig heb is genoeg eten (rijst met tomatenketchup?), drinken (water?), veiligheid (geen vervelende mensen/honden), en gezondheid (lekker kunnen fietsen). En tja, dat is in vrijwel heel de wereld het geval...

[Leo Zwieserijn]

Volgens mij is de voorbereiding niet zo zeer een kwestie van zekerheden inbouwen als wel van alvast genieten van wat je gaat doen. Ervaring leert (in ieder gaval die van ons) dat de reis zelf toch altijd weer heel anders verloopt dan je had gedacht. Je globale route ziet er ineens bijvoorbeeld door weersomstandigheden, politieke onrust of wegafsluitingen door natuurrampen heel anders uit (vrienden van ons wilde graag de Karakoram Highway fietsen en zijn in mei vanuit Nederland vertrokken, inmiddels hebben ze de route moeten aanpassen).

In mijn optiek is het wel verstandig je in medische zin voor te bereiden. Als je in een gebied gaat fietsen waar malaria, gele koorts of meer van dat soort ellende heerst, je er goed aan doet je vaccinaties te halen. Ook is het handig je fiets eens goed na te lopen voor je weg gaat. Verrasingen zijn leuk, maar persoonlijk vind ik materiaal pech (en zeker als dat te voorkomen had geweest) behoorlijk vervelend.
Avontuur kom je toch wel tegen en risico's moet je altijd al nemen (al was het alleen al dat je je baan moet opzeggen als je echt wat langer weggaat ).

En Peter, de workshop van Marco is zeker de moeite waard en maakt je reisecht niet saaier

Groet Leo

[De Vakantiefietser]

Hieronder een stukje uit mijn nieuwe boek. Het handelt over Onzekerheid Vermijding, het onderwerp waarover Marco, Leo, Peter L&L en RobertJan discussieren.

Als vakantiefietser kom je in aanraking met onbekende culturen. Vaak resulteert dat in eerste instantie in een cultuurschok. Pas later ga je de vreemde cultuur waarderen. Maar wat is vreemd? Vreemd is het afwijken van het verwachte. In dit geval het afwijken van jouw culturele wereld.

Geert Hofstede heeft in zijn gerenommeerde Culture’s Consequences vier dimensies vastgelegd aan de hand waarvan de nationale cultuur gedefinieerd kan worden. De eerste dimensie is Machtsafstand. De Machtsafstand geeft de mate aan waarin iemand de macht van een ander aanvaardt. Een fietsende Keniaan geeft een grote vrachtwagen voorrang. Een westerse fietser neemt juist zijn recht als hij voorrang heeft. Gelukkig voor hem, heeft hij in ieder geval een goede reisverzekering.

De tweede dimensie, Onzekerheid Vermijding, heeft alles met die reisverzekering te maken. Veel westerlingen gaan verzekerd op vakantie. Ziektekosten zijn vaak dubbel verzekerd: via het ziekenfonds én via de reisverzekering. Als ik in Nederland fiets, neem ik vaak een LF-route, omdat ik de onzekerheid van het nodeloos omfietsen wil vermijden. Dat ligt ook aan mijn prestatiegerichtheid; op een LF-route kom ik minder verkeerslichten tegen, zodat ik lekker kan doortrappen.

Die prestatiegerichtheid is mijn Mannelijke dimensie, de derde dimensie, die ervoor zorgt dat ik ‘moet presteren’. Ik ga vaak met kracht de strijd aan, terwijl Maria met haar Vrouwelijke dimensie een wijs compromis zoekt om de vrede te bewaren.

De laatste en vierde culturele dimensie is Individualisme/Collectivisme. Denk hierbij aan fietsers die in georganiseerde groepen reizen en daardoor hoog scoren in Collectivisme. Alhoewel? De deelnemers hebben met alle vier dimensies te maken. Ze hebben met Vrouwelijkheid te maken. De groep weet dat er iemand is die voor eten en onderdak zorgt. Zo’n groepsreis bestaat bij de gratie van Onzekerheid Vermijding. Deelnemers weten van tevoren welke afstand ze moeten fietsen en hoe laat ze moeten opstaan. Ze weten hoe zwaar de tocht wordt en wanneer ze waar aankomen. Of heeft het toch meer met Machtsafstand te maken? Misschien geven ze het hele jaar leiding aan personeel en vinden ze het fijn om in hun vakantie aangestuurd te worden.

Helaas slaan westerlingen soms door in de dimensie Onzekerheid Vermijding. GPS, internet, reisgidsen, mobiele telefoons maken reizigers minder afhankelijk van de bui van een voorbijganger aan wie ze iets vragen. Ze komen steeds verder af te staan van de lokale bevolking. En dan maar klagen dat alle landen zo westers worden.

En als je dit stukje gelezen hebt, en je wilt de onzekerheid vermijden; De Wereldfietser organiseert samen met De Vakantiefietser op 28 maart een avond over het voorbereiden van een lange reis.

[els]

Tja, wat is zekerheid? Wat is ontdekken?
Voor mij was de voorbereiding heel belangrijk toen we net begonnen met reizen. Omdat ik het eigenlijk doodeng vond om zomaar met de rugzak naar India te gaan, was ik dolgelukkig met de route die ik had voorbereid uit de reisgids en liepen we met de lonelyplanet stevig onder de arm geklemd een hotel te zoeken. Achteraf totaal onnodig, maar op dat moment gaf een gedegen voorbereiding ons het gevoel van zekerheid dat we nodig hadden om dit aan te durven.
Veel is veranderd in de tussentijd.
Wat mij juist een gevoel van zekerheid en vrijheid geeft is de ervaring dat het (bijna) altijd wel goed komt. Dus ook al sta je met materiaalpech in de woestijn, ook al heb je geen slaapplaats, het komt altijd wel goed. Misschien niet op de manier dat je gewild had, maar een oplossing is er altijd wel. En vaak maak je dan juist de bijzonderste dingen mee. Een inzicht waar ik ook in het dagelijkse leven heel veel aan heb.
En ontdekken is voor mij een manier van kijken en beleven. Bijna alles is al eens gedaan, dus daar hoef ik niet meer voor op pad. Ik fiets misschien wel 100 keer per jaar het zelfde rondje hier in de Biesbos, maar blijf het mooi vinden, blijf me verbazen over een dikke roofvogel op een paaltje vlakbij, blijf vol ongeduld de spruitjessprietjes de grond uitkijken tot het maanden later grote stinkende spruitjes planten zijn.
Meestal bereiden we nu wel voor, maar de accenten zijn veranderd. De route en waar je slaapt is minder belangrijk geworden. In Nederland nemen we tegenwoordig zelfs een kaart mee of nemen ons voor om een deel van een route te volgen, lekker gemakkelijk. Alleen slagen we er bijna nooit in omdat dat ene weggetje naar links er zo leuk uit ziet. Zo kwamen we vorig jaar een keer na een hele dag fietsen 5 km van onze oude camping op een nieuwe uit.
Voor buitenlandse tochten vind ik het wel handig om me een beetje te verdiepen in welk gebied ik wil reizen en wat ik perse wil zien. Informatie over de veiligheid, inentingen en culturele zaken zijn voor mij onmisbaar. Ik lees vooral veel reisverhalen of romans die zich in het betreffende gebied afspelen om een gevoel bij een land te krijgen. En dan laten we ons lekker verrassen en passen onze vage plannen iedere dag wel een keer bij. Routes van anderen kunnen erbij helpen om een idee te krijgen van hoe een land er uitziet en wat de afstanden zijn. En dan toch je eigen plan trekken.
Ik denk dat veel mensen de dingen die ze doen vooral aandurven als ze het idee hebben dat ze zich goed voorbereid hebben en dat dat zekerheid geeft. Ik denk dat die neiging pas weggaat of minder wordt als je door ervaring merkt dat veel waar je je druk over maakt, totaal niet belangrijk blijkt te zijn. Als je je gezond verstand blijft gebruiken en je ogen en geest open stelt, kun je overal wel wat ‘’ontdekken’’….

Els

[Marco Meijerink]

Marco e.a.,

Ik vind de column van Marco Meijerink in de nieuwe Wereldfietser erg treffend. Hoewel een beetje voorbereiding van b.v. een flinke fietstocht beslist niet onzinnig is, vraag ook ik me wel eens af wat men zoal zoekt aan (schijn?)zekerheden en of men nog durft het avontuur van het onbekende aan te gaan.

Maar tegelijk met het lezen van de column was er in ieder geval een vraag die in m'n hoofd bleef hangen en die ik toch plagerig op dit forum moet stellen aan Marco: met de inhoud van de column in gedachte, waarom geef je zelf (b.v. vorig jaar) eigenlijk workshops 'Voorbereiden van een Wereldfietsreis'? En om helemaal eerlijk te zijn: ik ga binnenkort naar zo'n bijeenkomst.

groet,
Peter.

Hoi Peter,

Die vraag had ik aan moeten zien komen
In principe heb ik niets tegen workshops, scholing, studie, enz. Integendeel zelfs. Waar ik wel moeite mee heb is de totale afhankelijkheid van, én de overgave aan, workshops. "Omdat het gezegd wordt is het waar, omdat het er staat klopt het"........
Informatie tot je nemen is prima. Informatie zonder vraagstelling overnemen niet. Blijf jezelf altijd vragen stellen, blijf altijd nadenken en ga ook uit van de kracht van jezelf. Dat is een meer lastige weg dan klakkeloos overnemen wat een ander zegt maar het geeft wel meer diepgang.
Wat de workshop "Voorbereiden van een Wereldreis" betreft: hoor het aan, pik de dingen op die belangrijk voor je zijn maar blijf vragen stellen aan jezelf en aan je omgeving. Vooral bij een wereldreis ben je zelf verantwoordelijk voor wat je doet. Garanties zijn er niet.
Eén van de redenen dat ik die workshops heb gegegeven was vanwege het feit dat er mensen op af kwamen die juist vragen durfden te stellen. Daar hou ik van, mensen die zelf denken en gelukkig doen veel wereldfietsers dat.

Dit jaar geef ik deze workshops niet meer. De workshop die Eric in zijn winkel geeft is naar alle waarschijnlijkheid iets anders van opzet. Ik heb wel mijn boekje "Voorbereiden van een Wereldreis" aan Eric ter beschikking gesteld en als ik het goed heb begrepen gaat hij dat ook (deels?) gebruiken.
Ik wens je in ieder geval heel veel plezier en geluk bij het maken van mooie reisplannen.

Groet,
Marco

[Peter Klomp]

Marco,

Ik deel je stelling over het vragen blijven stellen. Ik ben dus ook erg benieuwd en nieuwsgierig wat de workshop van Eric ons gaat brengen (we hebben er ons al een tijdje geleden voor opgegeven). Ach en verder, ik ben zeker niet tegen voorbereiding, ik haal er zelfs veel plezier uit omdat je er toch naar toe leeft: lezen over landen en culturen, grofstoffelijk routes bekijken,... Je zou voor de gein de muur vullende kaart die ik op heb gehangen eens moeten zien.
En zolang je ergens nog niet geweest bent en het een totaal andere cultuur betreft, vind ik het toch al 'avontuur' en 'ontdekken', ook al ben ik niet de eerste.

groet,
Peter.