Additionally, paste this code immediately after the opening tag: Angst en mieperigheid vs vrijheid en zelfredzaamheid - Pagina 3 - Forum Wereldfietser

Angst en mieperigheid vs vrijheid en zelfredzaamheid

alma schreef:
ma 09 mar, 2020 17:07
derdekeer schreef:
ma 09 mar, 2020 15:16
Een voorbeeld waarom dit draadje interessant maar ook wat richtingloos is. Wat is namelijk "goed voorbereiden" en wat "obsessief voorbereiden"?
Goed voorbereiden = alles doen wat noodzakelijk is om het avontuur (zo goed als zeker) te overleven en voor jou persoonlijk tot een succes te maken.

Voor iedereen is dat dus iets anders. Het hangt af van het soort avontuur en van je persoonlijke voorkeuren.
Daar sluit ik me bij je aan. Hangt inderdaad af van het soort avontuur en zo. Landkaarten aanschaffen, routes uitstippelen, adressen van overnachtingen prikken en de afstanden berekenen. Weerkaarten in het land van je bestemming bestuderen. Vlieg-, trein- of bootreis regelen, verzekeringen, fiets nakijken, reserveonderdelen kopen. Soms kan het nodig zijn om de vreemde taal van het land, waar je naar toe wilt, onder de knie te krijgen, zoals op de foto hieronder.
Lesboeken Hebreeuws.jpg
Martin E. van Doornik schreef:
ma 09 mar, 2020 19:05

Daar sluit ik me bij je aan.
Ik ook.
Het lijkt me trouwens heel normaal dat je, achteraf bekeken, tot de ontdekking komt dat je te veel - of te weinig - voorbereid aan een tocht begonnen bent.

Een voorbeeld van dat eerste is mijn allereerste lange fietstocht. Ik had een enorme hoeveelheid werktuigen bij, een extra en zeer zware buitenband etc. Wanneer ik nu in Frankrijk rij, blijft het bij twee extra binnenbanden, een pompje, wat spul om banden te plakken en een drie inbussleutels.

Een voorbeeld van het tweede was een vijfdaagse fietstocht in de Franse Alpen, op een fiets met een zadel dat ik nooit grondig getest had. Na drie dagen was mijn onderstel een prachtig plaatje voor een medisch tijdschrift. Dat was me toch te veel avontuur. Ik heb toen gezworen dat het mij nooit meer zou overkomen - wat overigens niet gelukt is, maar dat is een ander verhaal.

Fietstochten maken is ook een leerproces.

(*) Waarom twee binnenbanden? Omdat ik mezelf ken. Ik vergeet steevast de splinter uit de buitenband te verwijderen, waardoor ik een paar kilometer verderop weer lek rijd. Als ik een derde keer lek rijd, heb ik alsnog het plezier om langs de kant van de weg een binnenband te plakken. En voor de rest is een prettiger om aan de slag te gaan op de camping.
Edwin* schreef:
ma 09 mar, 2020 14:06
Geen nood, gewoon plakken en verder gaan.... dacht ik... totdat ik de band met autoventiel wilde oppompen met dat kleine pompje dat we altijd bij ons hebben.

Dat lukte dus voor geen meter, ik kreeg er geen lucht in gepompt. We stonden in de schaduw van een boom te bedenken wat we moesten doen.
Ik herken dit wel, maar dan iets anders.

Vóór de autoventielen (die ik nu dus juist graag heb) hadden we gewone ventielen ... en in een erg natte zomer (en dus ook nog vóór de bijna niet lek te krijgen banden) hadden we nogal wat leeglopers ... en tot overmaat van ramp een pompje dat het begaf (met droog weer hielden de banden het zo goed dat ik nooit echt omgekeken had naar een beter pompje, het was zo'n aluminium ding (en 't was nog bij een nieuwe Bridgestone geleverd).

Als je dan ergens in Zuid-Picardië staat dan zijn winkels echt niet om de hoek. Dan maar gewoon even ergens aangeklopt: nee een fietspomp hadden ze niet, en een compressor ook niet, maar geen nood: De heer des huizes reed me, met het lekke wiel, naar een dorpje verderop want daar zat een klusser met alles wat ik nodig had ... en mijn wederhelft kreeg ondertussen koffie.

Daarna onderweg verderop toch maar een pompje gekocht, het meest kløte pompje dat je je maar kon bedenken, maar beter dan niks. Het is mooi dat er tegenwoordig wat meer Decathlons etc. zijn, maar ik hecht nog meer aan mijn huidige gewone bagage-pompje ... het pompt (ook) banden met autoventielen goed. Verder hebben autoventielen mijn voorkeur want iedere garagist kan je helpen, en dat is minder evident als je een traditioneler fietsventiel hebt.

En die reserve binnenband of misschien zelfs twee: Op het moment dat je echt zo'n binnenband nodig hebt omdat je lek na lek rijdt is de eerstvolgende winkel vele 10tallen kilometers verder, en/of gewoon dicht. We reden ooit speciaal langs Millau omdat er in Nant (de eerste iets grotere plaats die we op de Causses aandeden) niks te koop was. Dat was maar zo ruim 30 kilometer in een richting die we niet van plan waren (makkelijk helling af, over een mooi traject, maar toch waren we liever langer boven gebleven).

Nog veel langer geleden overnachtte ik bij een boer, in de schuur, en toen ook veel lek door veel regen (het toenmalige rubber hield niet van vuursteen steenslag, de band zag er uit alsof er iemand met opzet met een mes - type Opinel - in geprikt had).
De boer had in minder dan geen tijd iemand geregeld die een band voor me had, voor 20 Franse Franc (dus nog geen 7 gulden).

Dus ... neem ik graag een reserveband mee (geen reserve pompje!) en verder vertrouw ik natuurlijk ook op de goedheid van iedereen, er zijn nog heel erg veel aardige mensen die je willen helpen. Net zo als ik anderen help.
derdekeer schreef:
ma 09 mar, 2020 20:25
(*) Waarom twee binnenbanden? Omdat ik mezelf ken. Ik vergeet steevast de splinter uit de buitenband te verwijderen, waardoor ik een paar kilometer verderop weer lek rijd. Als ik een derde keer lek rijd, heb ik alsnog het plezier om langs de kant van de weg een binnenband te plakken. En voor de rest is een prettiger om aan de slag te gaan op de camping.
Gelijk weer een 2e x lekrijden vind ik persoonlijk een enorme ergenis. Het lukt ook lang niet altijd om aan de kant van de weg in alle rust de buitenband te inspecteren. Ik neem daarom vaak een smal binnen+buitenbandje mee (die al in elkaar liggen) zodat ik in geval van lekrijden gewoon de hele zwik vervang en weer verder kan.

Later in de pauze of camping idd de oude band rustig inspecteren, ontdoen van troep, en de binnenband plakken.
bast1aan schreef:
ma 09 mar, 2020 22:39
derdekeer schreef:
ma 09 mar, 2020 20:25
(*) Waarom twee binnenbanden? Omdat ik mezelf ken. Ik vergeet steevast de splinter uit de buitenband te verwijderen, waardoor ik een paar kilometer verderop weer lek rijd. Als ik een derde keer lek rijd, heb ik alsnog het plezier om langs de kant van de weg een binnenband te plakken. En voor de rest is een prettiger om aan de slag te gaan op de camping.
Gelijk weer een 2e x lekrijden vind ik persoonlijk een enorme ergenis. Het lukt ook lang niet altijd om aan de kant van de weg in alle rust de buitenband te inspecteren. Ik neem daarom vaak een smal binnen+buitenbandje mee (die al in elkaar liggen) zodat ik in geval van lekrijden gewoon de hele zwik vervang en weer verder kan.

Later in de pauze of camping idd de oude band rustig inspecteren, ontdoen van troep, en de binnenband plakken.
En dit is dus geen mieperigheid maar zelfredzaamheid en luiheid :roll:

Mieperigheid is hier vragen hoeveel reserve-binnenbanden je nodig hebt als je van Narbonne naar Nederland fietst, en daarbij dan ook nog wilt weten wanneer welke fietsenmaker in Millau op vakantie is.

Zelfredzaamheid is je band plakken met een stukje isolatietape omdat je zo weinig lekke banden hebt dat de solutie is ingedroogd.
Voor de goede orde: Het lukte nog ook, met isolatietape een nood-verbandje leggen (ik heb niet altijd een reserve-binnenband bij me).
bast1aan schreef:
ma 09 mar, 2020 22:39
[
Gelijk weer een 2e x lekrijden vind ik persoonlijk een enorme ergernis.
Zelfs de Indische Zen-meester Bodhidharma verloor volgens de legende zijn cool wel eens wanneer hij kort na mekaar twee keer lek reed. Mij overkomt het minstens één keer per jaar. Ik vraag me soms af wat ik misdaan heb, om het universum zo kwaadwillig te maken.
Maar het sterkt me wel in de overtuiging dat je beter correct voorbereid aan een lange fietstocht begint.
Voor sommige avonturen is het ook nodig dat je zelf een flinke dosis onnozele beslissingen maakt.

Ruim een jaar geleden fietste ik van Zweden terug naar Nederland en kwam ik keurig 3 uur te vroeg, zo rond 19:00 aan in Trelleborg. De veerboot naar Duitsland vertrok pas ergens om 23:00 en je kon boarden vanaf 22:00 dus ik moest de tijd zien te doden. Het was uitgestorven en na een uur in een restaurant en kroeg had ik het daar wel gezien. Buiten was het stervenskoud geworden, zo rond 0° en een nare harde vochtige zeewind. Ik besloot om mezelf maar warm te fietsen door nog een rondje om de stad te fietsen. Dat rondje werd.. "net" wat te ver en om 21:30 en op 12km afstand wilde ik omkeren, maar.. voelde ik ineens dat de fiets moeizaam vooruit kwam en vreemd zwalkte. De voorband bleek bijna leeg, lek! Iets wat me al heel veel kilometers niet was overkomen, maar uitgerekend nu. Het was stikdonker, koud en ik was 12km verwijderd van de veerboot en had nog krap een uur om op die boot te komen. De reserveband lag nu net ergens ver onderop de bagage, en de band liep niet heel snel leeg dus ik besloot de lekke band snel op te pompen met een minipompje (wat een rotdingen zijn dat) en zo snel mogelijk verder te fietsen. Gelukkig heb ik met 4x pompen, een lamme pijnlijke hand van het rottige pompje, en met een bijna lege band zwalkend en zwoegend alsnog net op tijd de veerhaven gered.
Nou, koud had ik het in ieder geval niet meer :)
derdekeer schreef:
ma 09 mar, 2020 23:10
bast1aan schreef:
ma 09 mar, 2020 22:39
[
Gelijk weer een 2e x lekrijden vind ik persoonlijk een enorme ergernis.
Zelfs de Indische Zen-meester Bodhidharma verloor volgens de legende zijn cool wel eens wanneer hij kort na mekaar twee keer lek reed. Mij overkomt het minstens één keer per jaar. Ik vraag me soms af wat ik misdaan heb, om het universum zo kwaadwillig te maken.
Maar het sterkt me wel in de overtuiging dat je beter correct voorbereid aan een lange fietstocht begint.
Geduldig tweemaal plakken in natuurlijk het toppunt van "Zen".
En daarenboven een voorbeeld van onzelfredzaamheid wanneer het de fiets van je wederhelft betreft.
Wat mij betreft had ze net iets eerder mogen "miepen".
Het eerste lek was een geklepelmaaide stekel van een Meidoorn, het tweede lek heel kort daarna was een stukje glas dat zich door het rijden op een te zachte band in het onplatbare rubber had weten te dringen.