Additionally, paste this code immediately after the opening tag: Angst en mieperigheid vs vrijheid en zelfredzaamheid - Forum Wereldfietser

Angst en mieperigheid vs vrijheid en zelfredzaamheid

Op het gevaar af dat ik mensen hiermee enorm voor hun hoofd stoot (sorry alvast daarvoor), maar er valt me toch iets op aan de vragen (en erop gegeven antwoorden) die ik op dit forum voorbij zie komen, en waar ik me gewoon over verwonder.

Het lijkt soms wel dat veel mensen in hun voorbereiding op een fietsreis enorm bezig zijn met het minimaliseren van risico's en het uitsluiten van verrassingen onderweg en daarmee de weerbarstige realiteit van het onderweg zijn lijken te (willen) ontkennen, en hun zelfredzaamheid onderschatten.

Om herkenning te voorkomen en mijn punt te verduidelijken heb ik even een fictieve hyperbolische voorbeeldvraag bedacht:

- 'Help, ik ga in 2021 van Pieterburen naar de Pietersberg fietsen volgens de route van Benjaminsema maar nou hoorde ik dat er ter hoogte van Luttelgeest-Oost een boomwortel door het asfalt van het fietspad steekt waar ik met de 2.4" tractorbanden van mijn IDworx Offrohler nooit heelhuids overheen kom, dus help wat moet ik nu doen?"

Waarop ik dan denk: "Nou, wat dacht je zelluf? Gewoon ter plekke kijken of je je fiets er overheen kunt tillen of dat je een paar kilometer om moet fietsen. Hemelsbreed moet je naar het zuiden, kan niet missen. En anders weet Google Maps het wel, en anders vraag je het aan een local. En zelfs al loopt alles in de soep: je zit in een veilig en ontwikkeld west-europees land met een gematigd klimaat, uitstekende infrastructuur, degelijk mobiel netwerk en fantastische medische voorzieningen, waar iedereen Engels spreekt (allez amai, in dit voorbeeld zelfs gewoon Nederlands he), dus waar maak je je druk om?"


Ook vragen en adviezen over bijvoorbeeld (reserve)materiaal en uitrusting neigen vaak naar 'beter ermee verlegen dan erom verlegen' Ook risicomijdend dus.

Is niet juist de charme van wereldfietsen (en van reizen in het algemeen, en van het leven in het algemeen) het accepteren van een bepaalde onzekerheid, het loslaten van je angsten en het vertrouwen op je eigen probleemoplossend vermogen en eventueel de hulp van aardige gastvrije behulpzame mensen (want die kom je overal ter wereld tegen)?

Of is mijn beeld gewoon vertekend omdat mensen nu eenmaal vragen stellen over zaken waar ze onzeker over zijn, en durven de meeste mensen wel zelf na te denken onderweg?
ik zou je de hand willen schudden, maar dat wordt in delen van Nederland afgeraden 8) :D

het is aan de ene kant je wel voorbereiden en 'better safe than sorry'.
aan de andere kant loopt het toch altijd iets anders dan je verwacht (zou ook heel saai zijn als het niet zo was. dan kun je net zo goed via Goegel-straatblik je traject door'lopen'. scheelt ook slijtage aan je banden en ketting :wink: ).
in de samenleving neigen we steeds meer naar 'better safe than sorry' en dat lijkt me vooral een teken van hoe goed we het hebben en (inderdaad( waar we ons (deels onnodig) druk om maken.

groet! hoogframe
Ik denk dat je beeld vertekend is doordat de vragenstellers hier op dit forum komen maar degenen die wel op avontuur zijn niet. Ik ervaar dat er nu veel minder voorbereidingsvragen gesteld worden dan jaren geleden, dus dat zou jou juist tevreden kunnen stellen. Maar ik snap je gevoel wel.
Leon schreef:
za 07 mar, 2020 14:48
Ik denk dat je beeld vertekend is doordat de vragenstellers hier op dit forum komen maar degenen die wel op avontuur zijn niet.
Dat kan haast niet anders. Onderweg kom ik ook zelden mieperige mensen tegen, en zijn het vooral niet-fietsers die vragen of ik niet bang ben voor allerlei potentiele ongemakken.
Ik ervaar dat er nu veel minder voorbereidingsvragen gesteld worden dan jaren geleden,
Ik denk dat ik het forum niet lang en intensief genoeg volg om zo'n trend te kunnen ontdekken, maar dat klink alvast positief :)
Wil bericht van TS 'liken' met 'plusje', maar weet niet hoe.
Bij deze mijn instemming met strekking van bericht.... :?
Rickie
Past met waarde maatschappij naar toe gaat. Totale controle over alles willen hebben. De angstcultuur, die steeds groter wordt, de baas willen zijn.

Minivoorbeeld van mij zelf vandaag: mooie mountainbiketocht gemaakt vandaag. Op een lekke band was ik voorbereid, op een tegen vallende conditie niet :lol: (ik heb nog geen e-mtb..) Op karakter naar huis gereden :P Nu nagenieten 8)
Ik vind de meeste vragen eerlijk gezegd tamelijk redelijk. Er gaan nu veel meer mensen op fietsvakantie dan vroeger, en dat is mooi, maar dan is het niet gek als mensen vanuit hun gebrek aan ervaring vragen stellen. Weten zij veel welke problemen makkelijk op te lossen zijn en welke niet? Daar is nu net zo'n forum voor.
Ik denk ook niet dat veel antwoorden van het soort zijn liever mee verlegen dan om verlegen. Integendeel.
Beter een concrete mieperige vraag dan een vage algemene vraag: "We gaan in 2022 misschien fietsen in Zuid-Soedan. Wie heeft er nog tips?"
Mooi land, gewoon doen! Wel genoeg water meenemen.
Ik ga het liefst wel goed voorbereid op weg. De fiets is het belangrijkst. Het kan ook gevaarlijk zijn. Bovenop een berg en een remkabel die knapt. Dat soort dingen.
Natuurlijk wil 'iemand' me dan vast naar het dal brengen, maar.. ik houd er niet van. Sommigen zien daar dan idd. het avontuur van in. Dat vind ik echt we top als je het zo aangaat, respect ook voor dat soort mensen, die er 'zo' instaan idd.

Ik ben idd. dan wel een beetje een angsthaas, maar ik ga iig op weg.. :)

Ooit was ik een keer 'verdwaald' op de Ackernalm in Oostenrijk en ging op de top via wandelpad verder, omdat ik geen zin had om terug te fietsen. Ik dacht dan kom ik OOK op DIE weg of die plaats. Op de top waren jongeren zich te pletter aan het zuipen in de aanwezige berghut. Ze lachten me uit, maar ook hadden ze hun bedenkingen... wat doet die nou, of gaat ze nou echt met die fiets dat wandelpad af??( ik verdween in een weiland :D ) Het ging supersteil naar beneden en ik miste een bordje.. tot ik het weer vond.. brrrr was ook heel erg eng.. helemaal alleen, niemand die je hoort, superglad af en toe, op mijn Shimano open schoenen met klittenband... zou het dat wel houden.. anders moest ik op blote voeten.. blauwe plek van het zadel in mijn zij..
ik dacht, soms moet je gewoon terug gaan om de weg weer op te pakken, .. doe dat dus nooit weer, zei ik tegen mezelf, maar.. wel een avontuur..nondeknetters.. In de avond kwam ik aan op camping, wederom regen en mocht ik overnachten in een speelhonk voor kinderen, want er was bijna niemand.. vanwege de regen.. dan ineens weer veilig en zo dankbaar dat er dat weer tegenover stond.

Dus goed voorbereid houd ik van en als er dan iets niet doet of kapotgaat of misloopt, dan is het ook 'echt' en dat is idd het avontuur, vooral voor achteraf natuurlijk.
Ik houd er ook niet van als sommige mensen zeggen... maar we gaan naar Spanje, DAAAAR kun je toch ook slippers, zonnebrand etc. kopen?.. ja maar, ik ga mijn tijd niet verdoen met zoeken naar, want dan zal je net zien... DAT dus.. gewoon meenemen die slippers dus.

Zo had ik ineens iets van 4 lekke banden achter elkaar, wat later een bijna niet te voelen stukje ijzerdraad bleek te zijn, wat ik pas bij lamplicht kon vinden de volgende ochtend,
maar ik heb in nood toen maar mijn reservevouwband erop gedaan met mijn laatste binnenband. Het regende en ik had al 3 banden oid. geplakt. Dus op mijn laatste binnenband ging ik de berg op ri camping. Het regende, er was wind, de berg op een niet zo heel brede weg. Tegenliggers af en toe ik vond het verre van aangenaam en met tegenliggers zelfs gevaarlijk.

De aardige campinghouders in Miribel les Echelles verwezen me naar sport 2000 waar ik de volgende ochtend na een uurtje fietsen nieuwe voorraad binnenband haalde en weer op nog steeds die laatste binnenband. De rest van de vakantie geen lekke banden meer gehad..
Dus bij deze, bij snel achter elkaar lekke band, voel nog eens tien x zo goed :)

Maar die avond was ik kapot en zat om 22.30 mijn potje eten te eten..

Achteraf een avontuur, maar daarvoor was het best 'koud', want liep in een stad met lekke band en daar was geen fietsenmaker.. een zwaar bepakte fiets met lekke band is ineens.. best awkward.. dus toen maar bandenplakken onder een afdak.. omdat het regende, maar het was al bijna 17.00 eind september.. en richting donker aan het gaan.

vond het maar niets... maar hé.. het was wel een avontuur hoor, maar moest er toch wel even van bijkomen :oops: :)
Het komt ook omdat ik altijd alleen fiets, dan wil ik liever op safe spelen,
de volgende dag beloning: zon en weer lekker doorgaan.

Ik durf niet goed naar landen buiten Europa. Ben bang voor persoonlijke aanval of overval of diefstal of iets vervelends.. wat overal kan gebeuren, maar ik weet denk ik niet goed hoe ik me moet gedragen om dat te voorkomen oid.. ben bang veel meer te moeten vragen om simpelweg de dag door te komen. In Europa weet ik de weg naar de supermarkt, camping en evt. voorzieningen. Ik houd het liever op Europa, maar anders had ik overal naartoe willen fietsen zonder te hoeven vliegen, zoals AziË bv. het idee dat je vanuit hier helemaal naar Thailand kunt fietsen.. geweldig, maar dat durf ik dus niet. Maar Europa vind ik meer dan mooi en bijzonder genoeg.
Het is een beetje dubbel. Ik hou van het onbekende en het avontuur. Maar precies daarom probeer ik goed voorbereid te vertrekken. Enkel wanneer je goed voorbereid vertrekt, kun je helemaal genieten van het onbekende en het avontuur. Vind ik toch. Een goede voorbereiding geeft je de flexibiliteit om af te rekenen met wat het lot je voor de wielen gooit.
het idee dat je vanuit hier helemaal naar Thailand kunt fietsen.. geweldig, maar dat durf ik dus niet.
Je bent niet de enigste! (En wat maakt dat uit?!). :wink:

Enkel wanneer je goed voorbereid vertrekt, kun je helemaal genieten van het onbekende en het avontuur.
Dat klinkt mij een beetje teveel als reklamepraat. Is het niet meer een bepaalde "mindset" die mensen door ellende, pardon, avontuur helpen?!
Shrek schreef:
za 07 mar, 2020 14:18
enorm bezig zijn met het minimaliseren van risico's
Is dat ook niet een beetje de schuld van de winkels waar we onze spullen kopen? Stap als onbevangen fietser een gemiddelde fiets(vakantie)winkel binnen en vraag welke fiets-/uitrusting je voor je rondje naar Rome nodig hebt, en al snel prijst men een € 1500 (of liever nog duurder) rijwiel aan. Vervolgens worden zoveel uitrustingsstukken aanbevolen, waardoor men inderdaad denkt minimaal ook nog 5 grote fietstassen nodig te hebben.

Helaas spiegelt men hier graag in het Westen zijn/haar mate van succes aan de hoeveelheid en waarde van zijn/haar bezit.
Soms moet je eerst een fietsreis maken om voldoende zelfvertrouwen te vergaren om die verkrampt overkomende vragen niet meer te hoeven stellen.
abre facil schreef:
za 07 mar, 2020 23:49
Is dat ook niet een beetje de schuld van de winkels waar we onze spullen kopen? Stap als onbevangen fietser een gemiddelde fiets(vakantie)winkel binnen en vraag welke fiets-/uitrusting je voor je rondje naar Rome nodig hebt, en al snel prijst men een € 1500 (of liever nog duurder) rijwiel aan.
De beruchte Rohloff maffia :lol:

eindgebruiker schreef:
zo 08 mar, 2020 00:05
Soms moet je eerst een fietsreis maken om voldoende zelfvertrouwen te vergaren om die verkrampt overkomende vragen niet meer te hoeven stellen.
Is ook weer zo.

Als kind ging ik met mijn ouders altijd op vakantie in Noorwegen, en toen ik voor het eerst zonder mijn ouders naar Frankrijk ging waarschuwde mijn vader me: "Pas op hoor, let goed op je spullen, Frankrijk is geen Noorwegen!!" :lol:
fud0 schreef:
za 07 mar, 2020 19:42
Ik houd er ook niet van als sommige mensen zeggen... maar we gaan naar Spanje, DAAAAR kun je toch ook slippers, zonnebrand etc. kopen?..
Over de tandpastavergeetangst leerde ik thuis gelukkig weer de wijsheid "We gaan niet naar de wilden!" :lol:

Ik snap ook heel goed dat mensen bang zijn. Manmanman, wat ben ik zelf bang geweest. Bang dat ik 'niemand meer zou zijn' als ik basically blut, dakloos en werkloos weer terug zou keren in NL. Bang voor beren, voor alleen zijn. Bang voor Mexico, en toen ik eenmaal in Mexico zat was ik bang voor Guetemala, in Guatemala was ik weer bang voor El Salvador. :lol: Een deel van die angst was ook terecht, en een deel van mijn voorbereiding was er ook wel op gericht om de kans dat ik dood zou gaan onderweg te verminderen (b.v. een Spot Tracker meenemen en bepaalde gebieden mijden)

Achteraf zou ik bijna zeggen dat die angst (en de omgang daarmee) de meeste intense en meest leerzame ervaring van mijn lange fietsreis is geweest.
En de belangrijkste lessen misschien wel dat je met gezond verstand een eind komt, het overgrote deel van de mensen extreem behulpzaam is ik enkel en alleen al door het feit dat ik een Nederlands paspoort heb extreem bevoorrecht ben.


Prachtig stukje over angst en vooroordelen in de TED Talk van Tom Perkov :lol:
fud0 schreef:
za 07 mar, 2020 19:42
bv. het idee dat je vanuit hier helemaal naar Thailand kunt fietsen.. geweldig, maar dat durf ik dus niet. Maar Europa vind ik meer dan mooi en bijzonder genoeg.
Tja, ik weet niet eens of ik het durf ... ik heb er geen zin in, niet eens vanwege de kilometers maar gewoon omdat het heel mooi is om enerzijds een stukje van de wereld toch wat beter te kennen, en van andere delen alleen maar het hoognodige te kennen.  Het is een persoonlijke keuze, maar ik weet liever iets meer van iets minder als nergens eigenlijk iets.
 
Enkel wanneer je goed voorbereid vertrekt, kun je helemaal genieten van het onbekende en het avontuur.
Tja, zoals al gezegd: het lijkt nogal een reclametekst:  
't Past ook prima op een of andere Mid-Life-Crisis familie-Suf (pardon SUV, of "CrossOver").

Toch zit er "iets" in.
Zonder een minimale voorkennis van land en gebruiken, en zonder het geduld om nog eens terug te komen, wordt het moeilijk om niet als een toerist aan de toeristische oppervlakte te blijven.

En dan een stukje dat je kan/moet overslaan als je snel leesmoe bent.
Mijn eerste "wereldfietstocht" (dus meerdaags en meer landen) vertrok ik met teveel bagage, een ongeschikte fiets en te weinig geld. Op dag twee verloor ik mijn korte broek - het was zo warm dat ik in mijn zwembroek fietste - en in die korte broek zat oa mijn portemonnee met ± 20% van mijn "vermogen". En op dag één en twee braken er al verschillende spaken.
Na het vervangen van de spaken, en het doen van aangifte van verlies op dag drie (na aan het eind van dag twee eerst nog een heel eind in W-Vlaanderen vruchteloos (niks gevonden dus) op en neer terug gefietst te hebben. Op dag drie. na de aangifte fietste ik Frankrijk binnen, verbaasde me een halve dag over het richtingaangeven (dat was voor mij, ik werd ingehaald). Op dag drie waren er ook ineens de eerste hellingen (beginnend met Cassel). En op dag drie, vier werd ik snel steeds handiger met het Frans. Weinig later maakte ik kennis met de Franse ordehandhavers: In Rouen had ik mijn fiets bij het "hoofdbureau gezet, en de geüniformeerde die ik bij het neerzetten sprak vond het mooi en prima ... toen ik terugkwam was er een ander en die vond het maar niks. Anyway, ik kwam sneller als geplanned aan in Z-Bretagne, moest daar zelfs nog een aantal dagen wachten op de verschillende anderen waarmee de "afspraak" was gemaakt, ik had in ieder geval wel mijn "weddenschap" gehaald (het was geen echte weddenschap: twee anderen hadden gezegd: wij komen wel langs, liftend, en ik zei: op de fiets kan het ook).
De voorbereiding was dat ik twee jaar eerder in N-Bretagne was geweest (toen nog redelijk braaf met mijn ouders, en dus met de auto), en verder dat ik de kaarten 1:100.000 had gekocht en bestudeerd (en onderweg ook nog een groene Guide Michelin kocht).   Nu had ik wel (wild)kampeer-ervaring, en een enigszins lichtgewicht tent (een enkeldaks katoenen expeditietent, dus wat gedateerd, en 3,5 kilo zwaar, maar wel heel handig opzetten, de tent nam weinig plek en had zo'n degelijk grondzeil dat een matje niet nodig was), en verder degelijke fietstassen (sommige leven nog steeds) en een Optimus-primus etc etc.
Terug vroeg mijn oom naar mijn fietstocht, en naar het mooie ervan. Hij was schooldirecteur, ging degelijk voorbereid op reis, om en om naar Engeland en Zwitserland, wist precies waar hij kwam, en de krant werd nagezonden. Het meest avontuurlijke wat hij ooit deed was het meenemen uit Engeland van een klein rood katertje. Toch begreep hij dat de reis zelf, de onderneming en de opeenvolging van kleine belevenissen ook een vakantie kunnen vormen ... een onvergetelijke ervaring.
O ja het echt jammere was dat ik pas de laatste dagen een slimme truuk bedacht voor de hellingen: Een langere riem achter aan de bagagedrager en een verstelbare lus voor om de schouder: Daarmee kon ik de fiets helling-op duwen zonder al die kilometers met een verdraaide schouderpartij te lopen ... ik kon zelfs met een hand sturen (het is een heel leuke truuk, maar vereist een fiets die zo lang is dat de achterbagage niet steeds tegen je hielen komt).

Daarna kocht ik een betere fiets, en die fiets werd daarna nog steeds beter (maar de daggemiddelden van die eerste keer heb ik nooit meer gehaald). De tent werd ook beter etc etc. Nog een aantal keren naar Normandië en Bretagne geweest, maar ook steeds meer naar andere delen van (vooral) Frankrijk. En ... het heeft ook wel wat als je in de Zwitserse Jura water vraagt en de boerin zegt: "Ah bent u daar weer" (de vorig keer was al weer jaren terug, en de voor vorige nog weer meer jaren), en je daarna verteld wordt dat de schoonvader overleden is, en ze verder gaat met haar problemen met het leven. Je bent geen familie-vriend, zelfs geen bekende, maar dus wel vertrouwd, en dus welkom als medemens (en niet als toerist).
abre facil schreef:
za 07 mar, 2020 23:28
Enkel wanneer je goed voorbereid vertrekt, kun je helemaal genieten van het onbekende en het avontuur.
Dat klinkt mij een beetje teveel als reklamepraat.
Reclamepraat? Wat probeer ik te verkopen?
Door de komst van het Internet is het mogelijk geworden om een reis tot in het kleinste detail voor te bereiden. Ik moest daar eerlijk gezegd ook wel even aan wennen.

Het is de kunst om voor vertrek alleen die informatie te zoeken die je echt nodig hebt, zodat er voor onderweg nog genoeg verassingen over blijven.
Wat zou het leven voor sommigen overzichtelijk zijn als er één type mens zou zijn - liefst passend in het eigen straatje :roll:
alma schreef:Het is de kunst om voor vertrek alleen die informatie te zoeken die je echt nodig hebt, zodat er voor onderweg nog genoeg verassingen over blijven.
+++++!

Je kunt je voertuig en de bestemming overigens wel scheiden. Als je op de bonnefooi gaat fietsen kun je evengoed je fiets prima in orde hebben. Andersom kan ook; als het je avontuur van je fietsvakantie haalt uit een twijfelachtig vervoermiddel dan mag dat. Alleen als je met echt ongeschikte remmen op pad wilt of naar het andere eind van de wereld met een fiets waarvan de kans die dat niet gaat halen best groot is wil ik op dit forum nog wel eens zeurderig worden.

Aanvulling: .... en als mensen zeggen dat je best wel een keer in je tentje met je brander kunt gaan koken.
(Het is weer eens misgegaan: https://nos.nl/artikel/2326293-twee-ned ... iging.html)