Diversiteit op het fietspad

[123456]

Het is wel een interressante vraag: waarom rijden mensen allemaal dezelfde route? Ws omdat ze niet weten hoe een eigen route uit te zetten.

Ik denk eerder aan kuddegedrag.

Wij doen dat wel graag zelf ...

+100

[Flix]

...dus ben benieuwd naar ervaringen.

Oké dan.
Vorige maand deze route(s) gereden. In Duitsland vrij veel fietsers tegen gekomen; veel daarvan met Ortliebs, dus vermoedelijk op een meerdaagse rit, en e-bikes. Ik denk dat veel daarvan met corona te maken had.
Dat ik ze daar tegen kwam is natuurlijk puur toeval, in die zin dat betreffende fietsers natuurlijk geen idee hadden zich op de Reitsma route te bevinden. Vermoedelijk was ik ze op elke route tegen gekomen.

Verderop in Oostenrijk veel sportfietsers in de bergen, in Italië een stuk rustiger, maar toch nog best wel wat Via Francigena gangers (die dus gedeeltelijk op dezelfde route zitten).

Maar ik vond het nergens 'druk'.

Grappig: je vraagt je af waarom mensen 'dezelfde routes' rijden; je vind dat je het beter zelf kunt doen, en vervolgens wil je via zo'n route richting Istanbul.

[hoeksie]

Grappig: je vraagt je af waarom mensen 'dezelfde routes' rijden; je vind dat je het beter zelf kunt doen, en vervolgens wil je via zo'n route richting Istanbul.
[/quote]

Ik schrijf er ook bij dat deze routes een eerste uitgangspunt zijn.
Wat mij er aan bevalt, is dat de maker vaak al mooie paden voor je heeft gevonden en dat ze rekening houden met bv stijgingspercentages.
De ervaring die we nu hebben, is dat we de avond ervoor de route die we willen gaan rijden bekijken en in pocket earth wegschrijven.

Maar omdat we relatief beginnende fietsers zijn (6 weken Thailand/Maleisie als eerste fietsreis en nu 2 weken Frankrijk), maak ik nog wel eens wat foutjes met het maken van routes, zodat we her en der op hele steile weggetjes uitkomen of bv op single tracks die minder geschikt zijn voor volbepakte fietsen. LOL

[dijken63]

Prima basis een bestaande route.

En dan zelf met MapOut of pocket earth wat alternatieven zoeken.
Ook even op Google maps kijken of het echt een pad is of toch een stroompje waar een koeienpaadje langs loopt.
En inderdaad soms verrassend, en soms weer terug fietsen omdat het echt niet gaat.

Eerste tocht 5 jaar geleden braaf de route gevolgd, in april en mei Langs Oude wegen.
Ik kwam toen amper fietsers tegen. In het weekend wat wielrenners en rond een stad wat mountainbikers.
Pas in Spanje kwam ik meer ‘pelgrimerende’ fietsers tegen in dorpjes of stadjes.
Misschien is het nu veel drukker op bestaande routes?
Zal ook met de tijd van het jaar te maken hebben.

In juni in Duitsland erg druk langs de rivieren en door de bossen. Zal toch Corona gerelateerd zijn.

Zelf wat puzzelen is leuk, maar een bestaande route volgen kan ook heel ontspannen zijn.

Veel plezier met voorbereiding.

Anja.

[Shrek]

Het is wel een interressante vraag: waarom rijden mensen allemaal dezelfde route?

Ik denk eerder aan kuddegedrag.

https://www.vpro.nl/speel~VPWON_1259596 ... oven~.html

En dan even doorzappen naar 4:50

[Fedor]

Ik denk eerder aan kuddegedrag.

Eerder luiheid of denken "Da's vast een mooie route want iemand heeft alles al uitgezocht".

Soms laat ik de Fietsersbond-routeplanner wat uitzetten (karakter: Natuur). Niet naar kijken en importeren op de GPS. Levert iig verrassende routes op Maar ik zoek net zo graag zelf wat uit (zo veel mogelijk natuur, variatie en fietspaden).

[123456]

Het is wel een interressante vraag: waarom rijden mensen allemaal dezelfde route?

Ik denk eerder aan kuddegedrag.

https://www.vpro.nl/speel~VPWON_1259596 ... oven~.html

En dan even doorzappen naar 4:50

Ha ha, hilarisch. Het is dus vooral angst voor het onbekende.

Capture+_2020-08-16-19-07-09.png

[peter de rijk]

Het is wel een interressante vraag: waarom rijden mensen allemaal dezelfde route? Ws omdat ze niet weten hoe een eigen route uit te zetten.

Nou, als je in Duitsland bijvoorbeeld langs een rivier gaat rijden omdat je weet dat je dan minder hoeft te klimmen en je veel leuke horeca tegenkomt en langs het ene na het andere pittoreske dorpje en Anton Pieck-kasteel fietst in plaats van langs eindeloze graan- en maisvelden op de agrarische hoogvlaktes tussen de rivieren, is het vrij evident hoe je moet rijden en meestal hangen er dan ook routebordjes, al dan niet aan weerszijden van de rivier. Dus ja, langs de Moezel en de Rijn ben je zeker niet de enige fietser maar de alternatieven liggen meestal echt niet voor het opscheppen, zoals in Nederland. In landen als Spanje en Italië al helemaal niet, want daar zijn maar weinig wegen die voor fietsers geschikt zijn.
Hoe dan ook, op de meeste routes van bijvoorbeeld Paul Benjaminse of andere routemakers kom je maar weinig fietsers tegen, uitzonderingen in het hoogseizoen daargelaten. Het is vaak handig zo'n langeafstandsroute te volgen omdat de auteur (of zijn proeffietsers) een gebied terdege hebben verkend en de meest geschikte fietswegen hebben uitgekozen. Dus de hellingen van 15% of meer zijn er meestal wel uitgefilterd of je wordt er voor gewaarschuwd (hierbij ga ik er even van uit dat dergelijke steile hellingen niet de voorkeur hebben van de meeste vakantiefietsers).
Oftewel: waarom zou je het wiel opnieuw uitvinden? Met luiheid (zoals elders in deze draad beweerd wordt) heeft dat niet zoveel te maken lijkt me.

[Fedor]

Gelukkig zijn er veel fietsers die een "uitgezette" route fietsen. Dat stimuleert routemakers weer om andere routes te maken

[geelfietsje]

En maakt de overige wegen een stuk rustiger.

Wat ik niet herken is dat je in sommige landen niet veel keuze zou hebben. In Spanje bijvoorbeeld ligt het in mijn beleving vol met nauwelijks bereden wegen en weggetjes. Soms laat ik me dan wel "verrassen" door een onverwachte klim en dat is niet altijd handig als je al een ambitieus dagje bedacht had.
Nu ik er over nadenk: Ook weleens na 400 stijgen in een matig begaanbaar drooggevallen rivierbedding, toch weer om moeten keren of op een snelweg beland, of op een boerenerf omringd door herdershonden. Ik vind dat af en toe niet zo erg. Houd het spannend.

[derdekeer]

Gelukkig zijn er veel fietsers die een "uitgezette" route fietsen. Dat stimuleert routemakers weer om andere routes te maken

Ik heb verschillende uitgezette routes gereden in Frankrijk, waarbij de heel populaire Groene Weg.
Dat was doorgaans (maar niet altijd) in de eerste helft van juli.
Om eerlijk te zijn: veel andere fietsers ben ik nooit tegengekomen. In 2018 ben ik op 800 of zo kilometer op een dergelijke route zelfs helemaal geen andere fietsers tegengekomen, met uitzondering van enkele lokale wielertoeristen op de laatste dag. Een dag dat ik van de route afweek, trouwens. Toeval of niet?

Het is wellicht prettig om zelf routes uit te stippelen, of om het gevoel te hebben dat je niet doet wat in een boekje staat.
Maar om overweldigende volksmassa's te mijden hoef je het niet te doen in mijn ervaring.
Dat kan vanzelfsprekend anders zijn op vlakke of bijna vlakke routes die grotendeels langs rivieren, kanalen, de Vennbahn etc. lopen.

EDIT: Ha, dat verraderlijke geheugen. Bij nader inzien ben ik in 2018 vier andere fietsers tegengekomen, twee van hen op de camping. Als ik die wielertoeristen buiten beschouwing laat, kom ik zo aan 1 andere fietser per 200 kilometer ongeveer. Dat valt best mee, vind ik.

[nn001]

Mijn eerste solo-fietsvakantie was vanuit Enschede naar de Ardèche in Frankrijk, ergens rond 1975. Zelf uitgezet, eerst grote lijnen op de overzichtskaart, daarna verder uitgewerkt en ingetekend op gele Michelinkaarten van 1:200.000. Het was iets van 1200 km.

Dat had zo z'n charme, maar ik had wel een voortas helemaal vol met ruim 15 Michelinkaarten en een dikke campinggids. De campinggids van Frankrijk was alfabetisch gerangsschikt op plaatsnaam, waardoor ik alles mee moest nemen, niet een paar delen.

Zoveel mogelijk de grote rivieren gevolgd, maar dat heeft ook z'n nadelen. Zo kwam ik tussen Namen en Dinant in het Maasdal op drukke wegen terecht, waar ik liever iets anders had gehad. Voor mij was het steeds de keus tussen lekker kunnen doorfietsen en toch niet te druk. Door de beperkte middelen van die tijd (geen gps, geen streetview en een beperkt aantal kant en klare routes) voor mij toen het best haalbare.

Tegenwoordig fietsen we routes van Benjaminse of anderen. Dat is tot nu toe altijd goed bevallen. Het zelf uitwerken van een route kost veel tijd en bovendien is het uitwerken een itererend proces, waar je als vakantiefietser meestal geen tijd voor hebt. Dezelfde route moet je meerdere keren fietsen om de meest plezierige variant te ontdekken. Als anderen dat al hebben gedaan vind ik dat prima, graag zelfs.

[Flix]

Ik ben het met geelfietsje eens, dat juist Spanje nog onbeperkte keuzes heeft in fietswegen. Zo'n beetje elke weg, behalve een snelweg is rustig (zelfs de grote N-wegen, als er een vervangende snelweg naast loopt). Op sommige wegen kun je bij wijze van spreken je tentje opzetten. En altijd zeer goed asfalt. Oei, wat is het daar heelijk fietsen!

Groot verschil met Italië: álle wegen, ook de smalste lokale weggetjes, zijn druk met hardrijdende Italianen, én hebben allemaal een abominabel wegdek.

Waaruit volgt dat je in Spanje makkelijk ad hoc wat aan kan fietsen, en in Italië heel goed moet plannen, en het daarom makkelijker is om een voorgereden route te volgen.

Voor Duitsland geldt dit m.i. ook: als je niet (heel) goed plant, zit je al snel op levensgevaarlijk drukke wegen.

Frankrijk was altijd relaxed, vond ik. 30 jaar geleden waren de meeste 'gele wegen' (Michelin 1:200k) behoorlijk rustig, terwijl de meesten daarvan tegenwoordig niet meer lekker te fietsen zijn, want te druk. Nu moet je naar de 'witte wegen' en omdat die lokaal gericht zijn, moet je meer uitzoeken.