Additionally, paste this code immediately after the opening tag: Flinke hersenschudding - Pagina 2 - Forum Wereldfietser

Flinke hersenschudding

Hoi Martin, dit is niet tof. Sterkte.
Martin E. van Doornik schreef:Het gaat nu – het is inmiddels 31 augustus 2015 geworden – nog steeds niet goed met mijn hoofd. Nog op 9 mei j.l. heb ik tussen Winschoten en Bunde (Dld.) gefietst, wegens harde wind niet veel kilometers gemaakt. Op 25 mei heb ik een mooie fietstocht gemaakt van Wolvega naar Kampen – 84 kilometer met de wind mee. Maar eenmaal thuis voelde ik me niet lekker, teveel duizelingen en een week ziek in bed gebleven. Tijdens onze vakantie in Zweden afgelopen juni heb ik daar maar een paar rondjes gefietst.
Ik kan nog maar net dagelijks fietsen naar m'n werk en ik kan m'n hoofd maar weinig omdraaien (veiligheid > omkijken). De pijn wil maar niet weg en ik neem regelmatig Naproxen als medicijn.
Ik moet helaas met pijn in mijn hart afscheid van mijn 46 jaar (!) oude hobby als wereldfietser, het gaat me gewoon niet lukken. Ik ben nu al ruim 64½ jaar. Vroeger was ik met mijn fiets echt niet tegen te houden, maar nu durf ik niets meer! Mijn laatste fietstocht met overnachtingen was in Ierland, nu precies een jaar geleden, daar denk ik nog met veel plezier aan. Maar ik blijf wel lid van onze prachtige vereniging De Wereldfietser!
Ik ben met deze topic misschien wat te ver doorgeschoten: ik voel me nu veel stukken beter, maar ik kan m'n hoofd nog steeds niet ver naar links of rechts draaien. Maar fietsen gaat wel veel beter! Ik wil ter afsluiting nog één mooie fietstocht maken en wel in Beieren, Oostenrijk, Italië en Slovenië eind juni 2016. Daarna stop ik echt ermee, want in augustus a.s. ga ik met pensioen van mijn werk en dat geldt ook voor verre fietstochten. Ik heb al lang genoeg gefietst en ik wil ook graag vaker bij m'n vrouw zijn.
Fijn dat het stukken beter met je gaat. :D
Maar :wink:
Als ik over 20 jaar met pensioen mag, dan hoop ik dat mijn lange fietstochten alleen maar vermeerderen ipv dat ik ermee zou stoppen :P
Mijn voordeel is dan weer wel dat mijn vrouw graag mee gaat.
gios schreef:Fijn dat het stukken beter met je gaat. :D
Maar :wink:
Als ik over 20 jaar met pensioen mag, dan hoop ik dat mijn lange fietstochten alleen maar vermeerderen ipv dat ik ermee zou stoppen :P
Mijn voordeel is dan weer wel dat mijn vrouw graag mee gaat.
Vergeet niet dat ik na m'n pensioen minder inkomen zal krijgen. Het wordt geen vetpotje meer en fietstochten kosten ook geld. M'n gele Giant is al bijna 13 jaar oud en de fietstassen van Karrimor uit 1977 beginnen rafelig te worden. Niet de moeite waard om nieuwe (en dure) fietstassen te kopen.
Martin E. van Doornik schreef:
gios schreef:Fijn dat het stukken beter met je gaat. :D
Maar :wink:
Als ik over 20 jaar met pensioen mag, dan hoop ik dat mijn lange fietstochten alleen maar vermeerderen ipv dat ik ermee zou stoppen :P
Mijn voordeel is dan weer wel dat mijn vrouw graag mee gaat.
Vergeet niet dat ik na m'n pensioen minder inkomen zal krijgen. Het wordt geen vetpotje meer en fietstochten kosten ook geld. M'n gele Giant is al bijna 13 jaar oud en de fietstassen van Karrimor uit 1977 beginnen rafelig te worden. Niet de moeite waard om nieuwe (en dure) fietstassen te kopen.
Goede levensduur van die tassen :p.

Verder begrijpelijke keuze. Fiets vakanties kosten nu éénmaal redelijk wat geld. En ik kan mij goed voorstellen dat zodra je éénmaal gepensioneerd bent en een rijk aantal fietsreizen achter de rug hebt, je ook niet echt warm meer loopt van low budget reizen en bivakkeren in het wild om de kosten te drukken :lol:.
stef.l schreef:
Martin E. van Doornik schreef:
gios schreef:Fijn dat het stukken beter met je gaat. :D
Maar :wink:
Als ik over 20 jaar met pensioen mag, dan hoop ik dat mijn lange fietstochten alleen maar vermeerderen ipv dat ik ermee zou stoppen :P
Mijn voordeel is dan weer wel dat mijn vrouw graag mee gaat.
Vergeet niet dat ik na m'n pensioen minder inkomen zal krijgen. Het wordt geen vetpotje meer en fietstochten kosten ook geld. M'n gele Giant is al bijna 13 jaar oud en de fietstassen van Karrimor uit 1977 beginnen rafelig te worden. Niet de moeite waard om nieuwe (en dure) fietstassen te kopen.
Goede levensduur van die tassen :p.

Verder begrijpelijke keuze. Fiets vakanties kosten nu éénmaal redelijk wat geld. En ik kan mij goed voorstellen dat zodra je éénmaal gepensioneerd bent en een rijk aantal fietsreizen achter de rug hebt, je ook niet echt warm meer loopt van low budget reizen en bivakkeren in het wild om de kosten te drukken :lol:.
Ik kan nog altijd mooie fietstochten niet ver van mijn huis maken. Verder hebben wij een tweede huis in Zweden. Daar heb ik nog een fiets staan. :wink:
Het is vandaag 7 januari 2017, precies twee jaar en een maand na m'n heftige kopstoot tegen het paard van de maalstenen in mijn molen. En ik heb nog steeds last van mijn nek. Niet altijd, soms wel. Vooral vaak slecht geslapen. Zucht....
hallo
Zoals jullie al hebben gelezen, heb ik begin april 2017 door Zuid-Limburg en België gefietst. Het gaat dus langzaam aan beter met me. Wel slaap ik soms slecht met pijn in mijn nek. Niet meer op mijn linker zij, maar rechter zij. Een paar keer per week neem ik paracetamol op voor het slapen gaan. Maar in tegenstelling wat ik eerder heb gezegd, wil ik mijn fietsliefhebberij toch nog niet opgeven, excuses. Daar is die hobby veel te mooi voor!

Afbeelding
Excuses? Dat is toch juist harstikke mooi!
Berger schreef:Excuses? Dat is toch juist harstikke mooi!
Ik bedoel dat ik excuses wilde maken over deze woorden: Ik moet helaas met pijn in mijn hart afscheid van mijn 46 jaar (!) oude hobby als wereldfietser, het gaat me gewoon niet lukken. Ik ben nu al ruim 64½ jaar. (nu 66 jaar) Dat had ik gewoon niet moeten zeggen.
Martin E. van Doornik schreef: Maar in tegenstelling wat ik eerder heb gezegd, wil ik mijn fietsliefhebberij toch nog niet opgeven, excuses. Daar is die hobby veel te mooi voor!
Ik had niet anders verwacht Martin :wink:
Het is ook wel een beetje "stating the obvious" Martin, we kunnen hier allemaal zien dat je nog hartstikke gek bent op het fietsen. Maar die pijn in je nek...? Wordt daar nog aan gewerkt?
sterkte! beterschap!
Travelmaster schreef:Wordt daar nog aan gewerkt?
Nee, ik heb geen zin meer om bij de artsen, fysio's en zelfs de MRI-scans de deur plat te lopen en hoge rekeningen bij de zakkenvullende zorgverzekering te betalen. Ik laat het maar zo en ermee leren leven. Bijvoorbeeld het naar links draaien van mijn hoofd doet nog wat pijn. Lastig bij het achterom kijken in het verkeer, ik gebruik dan ook een achteruitkijkspiegeltje op m'n bril. In landen met links verkeer zou het voor mij veel gemakkelijker zijn.
Weefselschade door welke oorzaak dan ook is gebaat bij rust, dan wel reduceren/minimaliseren van de belasting ervan om het optimaal gelegenheid te geven om zich te herstellen. Het probleem van weefselschade aan delen van het lichaam die je erg moeilijk níét kunt gebruiken is dat dit gebrek aan 'rust' het herstelproces aanzienlijk kan vertragen. Die constante belasting van nog niet herstelde weefsels houdt het daar aanwezige ontstekingsproces gaande (en ja daar vindt een ontstekingsreactie plaats want dat is de enige reactie die het lichaam 'kent' bij beschadigingen door welke oorzaak dan ook). Die ontstekingsreactie veroorzaakt zelf ook juist weer een beetje schade. Dit is mede verantwoordelijk voor de pijn. Pijn is in principe een teken van schade/beschadiging en moet je dan ook niet negeren maar adequaat aandacht aan schenken en indien mogelijk adequaat behandelen.

Met name gewrichten/gewrichtsvlakken zijn hier bijv. gevoelig voor en kwetsbaar door. Arthrose leidt tot arthritis welke de arthrose weer doet toenemen en zo raak je in een vicieuze cirkel die de schade en de klachten en de functieafname snel kan doen toenemen. Daarom is het zo effectief, om niet te zeggen essentieel, om met ontstekingsremmers deze vicieuze cirkel te doorbreken zodat de weefsels zich kunnen herstellen en het ontstekingsproces tot rust kan komen. De zogenaamde NSAID's (Non Steroidal Anti Inflammatory Drug) zijn hiervoor de eerste keuze omdat langdurig gebruik van de lichaamseigen corticosteroïden over het algemeen meer bijwerkingen geeft. Heel veel mensen met gewrichtsklachten slikken dan ook vele jaren continu dergelijke middelen en ondervinden daar meestal geen nadelige effecten van.

Van wat ik zo even lees gebruik je niet structureel dergelijke medicijnen en ik zou willen suggereren om dat, zo nodig in overleg met je huisarts of evt. specialist die je voor deze klachten hebt geraadpleegd, wel een tijd te doen om de effectiviteit hiervan in jouw geval te testen en er waarschijnlijk het herstel mee te bespoedigen. Prettig neveneffect is dat deze groep middelen tevens een pijnstillende werking heeft waarvoor ze het meest bekend staan wat dus ook de dagelijkse klachten direct kan verlichten. Twee vliegen in één klap. Deze middelen worden erg veel langdurig gebruikt en zijn meestal erg veilig zonder bijwerkingen langdurig te gebruiken maar dat kan individueel verschillen en dat zal dus altijd in laatste instantie per persoon vastgesteld moeten worden. Het feit dat ze relatief veilig zijn is ook af te leiden uit het feit dat een aantal hiervan ook al vele jaren in de vrije verkoop zijn gedaan en er geen recept meer voor nodig is. Je bent dus vrij om het ook zelfstandig eens te proberen. Bij iemand zonder onderliggende reeds bestaande lichamelijke aandoeningen zal dat vrij risicoloos zijn. Had je direct na het trauma bijv. een half jaar 2-3 maal daags 200-400mg Ibuprofen (afhankelijk van lichaamsgewicht en klachten) gebruikt dan was je er misschien allang vanaf geweest.

Mensen hebben helaas vaak een té grote en niet echt rationele weerzin tegen medicijngebruik. Ja, er is te veel onnodig medicijngebruik met nadelige effecten tot gevolg maar er is net zo goed te veel onnodig lijden en onnodige ziekte door onnodig gebrek aan medicijngebruik. Het geheim is de juiste balans te vinden waarbij je maximaal baat hebt bij rationeel en zinvol medicijngebruik en minimaal schade ondervindt van onnodig of verkeerd medicijngebruik. Ik vind het altijd jammer te horen dat mensen vele jaren klachten ervaren of zelfs hun eigen gezondheid significant schaden als dat wellicht volstrekt onnodig was omdat het heel goed te voorkomen was geweest met dergelijk adequaat medicijngebruik. Vandaar dat ik even de moeite neem dit te schrijven.

Voorbeeld: Mensen die last hebben van chronisch 'zuurbranden' (terugstromen van maagzuur naar de slokdarm) en geen adequate middelen slikken om die zuurproductie te remmen (want al die pillen kunnen nooit goed voor je zijn) lopen daardoor een zéér sterk verhoogd risico op het ontstaan van slokdarmcarcinoom, met vaak dodelijke afloop. Ik ben zo een oom verloren waarvan ik helaas nooit geweten heb dat hij die klachten had, anders had ik hem wel gewaarschuwd. Nóg een interessant 'neveneffect' van NSAID's. Het is bekend dat chronisch NSAID gebruik verreweg de belangrijkste factor is die het risico op het ontstaan van coloncarcinoom reduceert. Het heeft een veel groter effect op het voorkómen hiervan dan 'gezonde voeding' wat de meeste mensen wellicht zouden denken.

De keuze is aan jou. Het lijkt me dat je niet veel te verliezen hebt en potentieel veel te winnen hebt door bijv. te beginnen eens een weekje elke dag 2 maal 400mg Ibuprofen te nemen om de 12 uur. Kijken wat dat voor effect heeft op het dagelijkse welbevinden. Voor dat permanente herstel zal langduriger gebruik noodzakelijk zijn. Alternatief zou zijn dat je voorafgaand aan activiteiten die de klachten doen verergeren zo'n dosis neemt, en evt. 4-8 uur later nog een, zodat je die belasting onder bescherming van zo'n ontstekingsremmer doet waarmee extra schade door die extra belasting geminimaliseerd wordt. Het is in principe die extra schade die je na afloop weer die verergering van de klachten doet ervaren.

MAAR! Ik wil niet op de stoel van de jou behandelende artsen gaan zitten dus je moet zelf bepalen in hoeverre je hen eerst wilt raadplegen als je dit wilt gaan doen. Dit is GEEN officieel medisch advies.

Succes ermee. En met de molen. Mooie hobby.
Reuze bedankt, Man met Fiets, voor je uitvoerige uitleg. Ik kan me daarin zo ongeveer wel vinden. Dat jij niet op de stoel van de mijn behandelende artsen wil gaan zitten, is heel logisch en begrijpelijk.
Hoewel ik wel Ibuprofen in huis heb, durf ik geen ‘zware munitie’ te gebruiken en ligt nog steeds ongeopend. Met een keer of twee per week twee tabletten paracetamol ben ik al goed geholpen. Ik heb nu geen zin in gedoe en aangezien ik nu met pensioen ben, leid ik een rustig leven thuis. Wel hier en daar wat klussen, met de auto winkelen, puzzelboekjes in voorraad, aan de computer zitten, dvd’s kijken of af en toe wat rondfietsen. Momenteel zit ik aan de naaimachine om een nieuwe ritssluiting in de jas van m’n vrouw te naaien. Straks nog de Zweedse belastingformulieren invullen, voor mij veel gemakkelijker dan de Nederlandse 'blauwe envelop'. M’n lieve schat kan heerlijk koken en ik word door haar goed verwend. En vier lieve, spinnende katten om me heen. In de tuin hebben we kippen rondlopen. Iedere zondagmiddag draai ik op de molen van Kolham. Wat wil een vent nog meer?
Groeten van Martin, die nu alweer nieuwe fietsplannen aan het bedenken is. :wink:

Afbeelding
Inderdaad, molens zijn mijn andere hobby. Hier een molenzeil verstellen op 25 meter hoogte (!)
Martin E. van Doornik schreef:Nee, ik heb geen zin meer om bij de artsen, fysio's en zelfs de MRI-scans de deur plat te lopen en hoge rekeningen bij de zakkenvullende zorgverzekering te betalen. Ik laat het maar zo en ermee leren leven.
Heb jij die rekeningen van toen je daar nog wel 'de deur plat liep' zelf betaald of heeft die zakkenvullende zorgverzekering dat voor jou gedaan?
In dat laatste geval zijn hun zakken nu minder vol.
Hangt ervan af Martin gestopt is voor zijn eigen risico bereikt was;). Maar doet het nog ter zake, nee toch?
Het verhaal van Man Met Fiets komt op mij rationeel over. Een aanvullende suggestie heb ik ook nog. Ik ben een leek, zo moet het ook gelezen worden. Ik wil niet zeggen dat dit het is of dat het gaat helpen, noch dat dit huisarts en fysio vervangt.

Een van de benaderingen die fysiotherapeuten (en b.v. triggerpointmasseurs) in hun arsenaal hebben is massage. Het is mij al enkele malen overkomen dat ik na (weefsel) trauma (spieren/pezen) na de normale herstelduur en bijbehorende rust bleef zitten met pijn op de plek van het trauma. Bij voorzichtig maar diep masseren bleek de pijnlijke plek goed te lokaliseren en verhard. Bij mij is in alle gevallen massage van deze pijnlijke plek zeer effectief gebleken (eigenlijk onmiddelijk effect). In mijn geval heb ik het zelf gedaan, alhoewel in overleg met een (fysiotherapeut‐)triggerpointspecialist.

U zou kunnen beginnen met de spier in de lengterichting door te masseren, voorzichtig maar wel diep met de duimen. Het doel is een pijnlijke verharding te vinden. Omdat uw trauma assymetrisch is kunt u dan links en recht vergelijken of te kijken of u te maken hebt met een soort van triggerpoint of weefsel wat anderszins hard is. Vind u het eerste dan kunt u proberen het weg te masseren.

Warmte helpt vaak enorm. Zorgen dat de huid wat glad is ook, dat samen zegt al "douche". Daarbuiten wat slaolie, Nivea, whatever. Zorg voor korte nagels en overbelast de duimen niet ("overstrek" de duim niet). Er zijn allerlei hulpmiddelen in de handel, bijvoorbeeld deze: https://www.amazon.de/Body-Back-Company ... ybackbuddy .