Additionally, paste this code immediately after the opening tag: Hoe groot zijn de gevaren? - Forum Wereldfietser

Hoe groot zijn de gevaren?

Met erg veel belangstelling en bewondering heb ik op deze site en op sommige links over reisverhalen gelezen. Veel verhalen hebben me zo geïnspireerd dat ik zelf ook het idee heb om ooit nog eens in andere werelddelen grote fietstochten te maken, mits ik het geld en de moed heb natuurlijk.

Ik vraag me alleen af in hoeverre westerse fietsers, vooral in andere werelddelen, gevaar lopen voor bijvoorbeeld slangen, schorpioenen, beren, landmijnen, ontvoeringen of overvallen.

Nemen jullie maatregelen tegen dit soort gevaren en hoe groot schatten jullie zelf het gevaar in?


Groeten,
Een naieve westerling
seneca schreef: Ik vraag me alleen af in hoeverre westerse fietsers, vooral in andere werelddelen, gevaar lopen voor bijvoorbeeld slangen, schorpioenen, beren, landmijnen, ontvoeringen of overvallen.
Het gevaar van reizen per fiets, en zeker alleen, wordt door de buitenwereld schromelijk overdreven. Sinds '92 reis ik ieder jaar minimaal 1x naar Oost-Europa. In al die jaren en reizen (zo'n 25 stuks) ben ik een keer beroofd, in een trein. Voor de rest kwam ik nooit criminaliteit tegen. De meeste toeristen die naar de Spaanse Costa's gaan komen denk ik vaker onvrijwillig in aanraking met criminaliteit.
Toch moet je je er wel bewust van zijn. Iedere regio kan z'n eigen gevaren hebben. Komende zomer ga ik met een groepje fietsen door Bosnië. Daar ligen inderdaad her en der nog landmijnen. Echter, de risicoplekken zijn duidelijk te herkennen, hetzij zijn ze aangegeven met borden, hetzij is het direct duidelijk dat de mensen van een bepaald stuk land al lang geen gebruik meer maken. In een landmijnregio moet je dus niet zomaar de bosjes induiken voor je behoefte.
Wilde dieren zijn over het algemeen vreselijk bang voor mensen. De kans dat je wilde beren ziet is behoorlijk klein. Uitzonderingen zijn er ook, m.n. in Canada en de VS waar in de nationale parken beren hebben ontdekt dat in de buurt van mensen veel lekkers te vinden is. Vandaar dat de Noord-Amerikaanse fietsers het vaak over beren hebben. In Europa is dat, uitgezonderd de regio Brasov, niet het geval.
In politieke risicogebieden moet je vooral jezelf in de hand houden. Niet de ander is een gevaar maar ondoordachte handelingen/woorden van jezelf. Oefen jezelf in diplomatiek taalgebruik als je door een politiek risicogebied wil rijden. Volg de situatie op de voet en gebruik je verstand. Maar ook dit gevaar kom je in Europa zelden tegen. Ik zie eigenlijk alleen Trans-Dniëstrië (oostelijk gedeelte van Moldavië) en Kosovo als de gebieden in Europa waar je enig politiek risico kunt lopen.
In het algemeen wil ik stellen dat de fietser veel minder gevaar loopt dan andere reizigers. Een fietser vormt geen gevaar, een fietser is geen toonbeeld van rijkdom. Sterker nog, een fietser roept bij veel mensen in veel andere landen respect op.
Hallo,
Meesterlijk verwoord Ivo, helemaal mee eens !
Weinig aan toe te voegen, stap op je fiets en geniet seneca, nog leuker dan lezen ! Geld heb je niet veel nodig als je van kamperen houdt en moed, ach wat is moed, stap gewoon op je fietsie en ga die eideloze horizon tege moed :-)

Hallo Seneca,

Ivo heeft het meesterlijk verwoord.
Mijn mening is dat elke dag deelnemen in het Nederlandse verkeer ook een groot risico is.
Veel mensen staan er niet bij stil dat NL heel dicht bevolkt is en dat veel verkeersdeelnemers tegenwoordig een heel kort lontje hebben.

John.

johntelleman schreef:Mijn mening is dat elke dag deelnemen in het Nederlandse verkeer ook een groot risico is.
En de verkeersveiligheid in Nederland staat dan nog op eenzame hoogte vergeleken met de landen waar veel Wereldfietsers gaan fietsen.
Leon
seneca schreef: Nemen jullie maatregelen tegen dit soort gevaren en hoe groot schatten jullie zelf het gevaar in?
Het grootste gevaar is het verkeer, veel meer dan wilde beesten of boeven.
Bussen en vrachtwagens bijvoorbeeld die zich op te smalle wegen de koning van de weg wanen...

The only thing we have to fear is fear itself
<Franklin D. Roosevelt>

Het grootse gevaarvan Thailand was de hond van Etienne (Somchai), bekend van dit forum. Die hond heeft mij aangevallen en gebeten. Voor die hond hoeft nu niemand iets meer te vrezen. Het beest is onder uiterst verdachte omstandigheden overleden door een ongeval.

Hoi,

Laat me raden, op de weg zijn fietsremsporen gevonden :wink:

Whisky

verkeersveiligheid in NL op een hoog niveau?

In het buitenland rijden geen Amsterdamse taxichauffeurs, dus dat geloof ik niet!

Seneca, mag ik vragen of je mannelijk of vrouwelijk bent? Mannen en vrouwen schijnen namelijk nogal verschillende vragen te hebben m.b.t. het veiligheisgevoel.

Groet, Rena :wink:

FV schreef:verkeersveiligheid in NL op een hoog niveau? In het buitenland rijden geen Amsterdamse taxichauffeurs, dus dat geloof ik niet!
Je hoeft het niet te geloven, het is zo:<img>sorry, plaatje is verwijderd </img>
En denk nu niet dat het buiten Europa veiliger is of dat de trend in deze cijfers niet voor fietsers geldt.
Leon

laat ik nou net mijn enige fietsongeluk in Engeland gehad hebben...
dus aan die statistieken kun je ook al niets ontlenen :D

Nederland: 412 auto's per 100.000 inwoners = 0,00412 auto per inwoner?
Totaal: 0,00412 * 16.000.000 = 65.920 auto's. Ik vermoed dat hier ergens een factor 100 vergeten is, of vergis ik me? (hoe betrouwbaar is die statistiek eigenlijk :wink: )

"Seneca, mag ik vragen of je mannelijk of vrouwelijk bent? Mannen en vrouwen schijnen namelijk nogal verschillende vragen te hebben m.b.t. het veiligheisgevoel.

Groet, Rena Wink "

Rena, ik ben mannelijk en mijn echte naam is trouwens Maarten maar die was al bezet :wink: .

Bedankt voor de vele reacties op mijn vraag :D

aantal auto's per inwoner zegt niets. De rijstijl is belangrijker. En laat die van de taxichaufferus nu heel belabberd zijn en die in A'dam zelfs uiterst asociaal.... als ik daar gewoon mijn 'voorrang neem' als ik het heb, dan was ik al minstens 25 x zwaar verongelukt in een kwartaal tijd.

Ik ben van het sombere soort, en zie overal gevaren op de weg. Het verkeer is statistisch ongetwijfeld het grootste risico voor een fietser, ook al is opgepeuzeld worden door een grizley veel spectaculairder. Verder zijn er in tropische gebieden natuurlijk veel onduidelijke infecties mogelijk.
Voor mij is de consequentie dat ik nooit zonder helm fiets (en dus ook in Nederland in de stad altijd een helm op heb), en probeer me zo zichtbaar mogelijk te kleden. Dayglow kleding maakt je veel zichtbaarder, en hetzelfde geldt voor reflecterend materiaal in het donker. Het is jammer maar waar dat het moeilijk is dayglow kleding te pakken te krijgen. Het is toch dwaas dat bijvoorbeeld regenkleding meestal in schutkleuren geleverd wordt. Hesjes etc zijn wel makkelijk te krijgen, en staan je toe er de rest van de tijd wat discreter bij te lopen.
Een nadeel van opvallende kleding is dat het vooral in Nederland op sommige asociale automoblilisten werkt als een rode lap op een stier. Ze zien het blijkbaar als kritiek op de heilige koe - en dat is het natuurlijk impliciet wel.
Wim
Wim

Hoi Seneca/Maarten,


Gevaar? Tja, je kan natuurlijk pech hebben en onderweg beroofd worden, bekogeld met stenen, aangereden worden door een vrachtwagen, lelijk vallen en je pols breken, een agressieve hond tegenkomen die je bijt...alles kan.

Maar zo ook in je "veilige" leven in Nederland, dat hebben mijn voorgangers ook al duidelijk gemaakt.

Het belangrijkste is om jezelf in een "state of mind" te brengen waarin je alert bent, vooruitziend, diplomatiek reageert, anticipeert, en boven dit al: vertrouwen hebt en ontspant en geniet!
Als je een beetje invoelingsvermogen hebt en je voelsprieten aanzet "voel" je vaak al waar iemand iets van je wil wat JIJ niet wil. En met een beetje verstand snap je dat een helm en een spiegeltje wel eens je reddende engelen kunnen zijn op drukke wegen met gestoorde automobilisten.
En als je je een beetje bewust bent van politiek en religie weet je wel dat je op moet passen met uitspraken die al te bot zijn over dit soort onderwerpen, en wacht je eerst eens af wat de bewoners van de streek zoal zeggen.

In alle reizen die ik alleen of met mijn man maakte, door Oost Europa, Midden Oosten, Pakistan, India en Z.O.Azie is er eigenlijk bijna niets gebeurd.
Nou ja, natuurlijk zijn we 1 keer beroofd.Dat wil zeggen iemand stal het paspoort van mijn man uit zijn buidel. Hij vindt zelf (en ik ben het met hem eens...) dat het ook aan hemzelf lag dat dit kon gebeuren. We stonden met zware rugzakken in een lokale bus in Roemenie (bij Brasov) en hij hield zich met beide handen vast aan van die handgrepen die je in de bus vaak hebt. Op zijn buik hing een buikbuidel met alle papieren en paspoort erin. ALTIJD houdt hij 1 hand op die buidel als hij in een drukke bus stapt. Deze keer niet. Daar maakte een medepassagier die kleiner was en in het gedrang vlak voor mijn man stond handig gebruik van.
We baalden als een stekker, maar gelukkig regelde de NL ambassade in Boekarest een nieuw paspoort en konden we ook in Boekarest de visa voor Pakistan en India krijgen die in het oude paspoort stonden...
De hand van mijn man is niet meer van zijn buidel afgeweest...

Verder is er 1 keer geld van ons gestolen uit de (veel te dure sjieke)hotelkamer die we in Hanoi (Vietnam) hadden. Ook dit was eenn kwestie van "eigen schuld, dikke bult". We hadden een geldriem, en ALTIJD droeg mijn man die, en als hij een keer de riem niet omhad haalde hij het geld eruit. Deze keer waren we "afgeleid" c.q. "ongeconcentreerd" omdat we bezoek kregen van mijn vader, en lieten we de riem achteloos achter. Degene die de kamer kwam schoonmaken sloeg zijn slag en haalde er 50 euro uit...
Nooit maar dan ook nooit meer laten we geld achter in de kamer, ook niet zogenaamd "heel goed verstopt"...

Afgezien van deze twee stommiteiten, waren er af en toe situaties in het verkeer waarin al onze alertheid gewenst was en snelle reacties om niet ergens onder te komen, maar eigenlijk ging dat altijd heel goed, mede dankzij spiegeltjes en op elkaar letten.

Maar meer dan dit alles moet ik je eerlijk bekennen dat ik me vaak op reis "gedragen" en beschermd voel. Ik realiseer me steeds wat er ZOU kunnen gebeuren, en dat gebeurt niet. En sterker nog , we worden steeds heel lief geholpen overal, mensen zijn gastvrij en de ene na de andere uitnodiging om mee te eten stroomt binnen, mensen bieden spontaan water en een lift aan als je middenin de woestijn staat, en ga zo maar door.
Eigenlijk gaat alles vaak zo wonderbaarlijk "op rolletjes" en ik voel me vaak erg erg veilig en zoals ik al zei "gedragen". Ik ben niet erg godsdienstig, maar soms lijkt het alsof een engeltje, God of weet ik wat op ons past en we rustig kunnen dobberen op de het ritme van de dag, de fietstocht.

Ontspan, geniet, en wees niet dom! Dat is alles wat je nodig hebt.

Heleen

Verkeer is het grootste gevaar, duidelijk. We hebben in Mexico twee keer een onzachte aanraking met een langsrijdende vrachtauto gehad en hebben toen onze fietsreis door dat land noodgedwongen moeten afsluiten (met een gebroken hand ging het niet meer) maar we zouden er ook nooit meer willen fietsen. In beide gevallen was het trouwens op een heel rustige weg, zonder ander verkeer in de buurt.

Sinds die tijd doen we extra moeite om rustige wegen te vinden of in elk geval wegen met vluchtstroken.

Maar alle voorzorgen helpen natuurlijk niet tegen domme pech. Ik wijs maar even op het tragische geval van Barbara Savage, de Amerikaanse fietser, die de wereld had rondgefitest, maar die in haar woonplaats in Californië op haar fiets werd aangereden en dodelijk verongelukte.
Haar boek: Miles from Nowhere.

De meeste ongevallen gebueren in huis, maar fietsen op een drukke weg met razend vrachtverkeer is gewoon niet prettig.