Vreemd land, Madagascar. Gelegen tussen twee continenten, Afrika en Azië. Het is het eigenlijk geen van beiden of misschien toch wel. Vanuit mijn linkerooghoek vang ik een glimp op van de Tanzaniaanse hoogvlaktes terwijl mijn rechterooghoek aangetrokken wordt door een ogenschijnlijk kleurrijke Indiase dame. Jongetjes drijven vee over de kale vlaktes die even later afgewisseld worden door sompige tropische bossen waar Lemurs van de ene tak naar de andere tak springen. Elke dag lijkt een rit door een veranderde wereld. Elke dag worden we heen en weer geslingerd tussen beiden continenten. Maar na een week fietsen houdt die onrust op. Na een week fietsen daalt de rust neer en komen we erachter dat Madagascar een unieke wereld op zich is. Op de scheidslijn van de twee continenten heeft het alle vrijheid genomen om de besten van Afrika en Azië in zich op te nemen.
De infrastructuur van dit land is erbarmelijk. In het midden van het land loopt een verharde weg die we al na een paar uur fietsen in het land kwijt zijn geraakt. Ons doel is het Westen van Madagascar. En ons doel is ook om de essentie van het land te begrijpen. En vooral dat laatste doel heeft als gevolg dat wegen veranderen in smalle paden waarover we alleen met richtingsgevoel onze route kunnen bepalen. De kwaliteit van de landkaarten is erbarmelijk en al snel gebruiken we die nauwelijks meer. Het is fietsen, voelen, ruiken, proeven. En zo trekken we door de hoogvlaktes, door de bergen, langs rivieren en passeren we kleine dorpjes waar elke aankomst een feest lijkt te zijn. We volgen het ritme van een land zonder de geneugten van elektra, zonder stromend water, zonder internet, social media en verzekerende vangnets. You get what you see. En dat is niet verkeerd.
Veel plezier met het bekijken van de plaatjes.....
http://www.marcomeijerink.nl/-portfolio ... het-westen
De infrastructuur van dit land is erbarmelijk. In het midden van het land loopt een verharde weg die we al na een paar uur fietsen in het land kwijt zijn geraakt. Ons doel is het Westen van Madagascar. En ons doel is ook om de essentie van het land te begrijpen. En vooral dat laatste doel heeft als gevolg dat wegen veranderen in smalle paden waarover we alleen met richtingsgevoel onze route kunnen bepalen. De kwaliteit van de landkaarten is erbarmelijk en al snel gebruiken we die nauwelijks meer. Het is fietsen, voelen, ruiken, proeven. En zo trekken we door de hoogvlaktes, door de bergen, langs rivieren en passeren we kleine dorpjes waar elke aankomst een feest lijkt te zijn. We volgen het ritme van een land zonder de geneugten van elektra, zonder stromend water, zonder internet, social media en verzekerende vangnets. You get what you see. En dat is niet verkeerd.
Veel plezier met het bekijken van de plaatjes.....
http://www.marcomeijerink.nl/-portfolio ... het-westen