bert sitters schreef:Ik stond 10 dagen geleden op de Reschenpass, waar die Reitsma-route over gaat. Wat een enorme deceptie zeg! Totaal geen echt pas-gevoel;
De Reschenpass is meer vals plats naar een reeks van souvenirwinkeltjes, ijssalons en pizzeria's. Welkom in Italia! Wat een kots-kitsch.
Geef mij maar de Splügenpass van Paul Benjaminse met echt klimwerk in de eenzaamheid, met de plostelinge overgang van het overgeoganiseerde Zwitserland naar het losse Italie zonder Tiroler fratsen.
Daarna volgt een spectaculaire afdaling.
Overigens is de route van Paul Benjaminse de eerste, enige echte route naar Rome.
Als je toch persé over de Reschenpass denkt te gaan vanwege het minder zwaar zijn kun je beter vanaf de Donau de Via Claudia Augusta nemen.
Zelf in 2008 Reitsma gereden via Verona en Siena. Schitterend.
Reschenpas is geen spectaculaire klim. De laatste kilometers zijn vals plat over vriendelijk alpenlandschap met weilanden/koeien enz. NA de grens ga je het hoogste punt over, hierna sterk dalend van het ene naar het andere meer in Italië, Zuidtirol om precies te zijn, inderdaad een regio met een combinatie van Duitstalige en Italiaanse cultuur. Je gaat hier door kleinere plaatsjes als Glurns, Mals, Laas, Schlanders. Allemaal rustige vriendelijke stadjes met mooie cultuur en zonder grote pretenties. De opmerking over kots-kitsch is ongenuanceerd en in mijn mening ook zeer zeker niet van toepassing op die omgeving.
Vóór de Reschenpas leidt Reitsma over de Arlbergpas (bijna van Splugenpaskaliber), het teleurstellende st. Anton, en vanaf Landeck een wondermooi traject langs de schilderachtige plaatsjes Prutz, Ried en Pfunds in Oostenrijks Tirol.
De Splugenpas heb ik nog niet gereden, staat wel hoog op het verlanglijstje. Maar het lange stuk door noord zwitserland en het langere (dan Reitsma) stuk door de Povlakte, zijn dat ook wel aanraders in Benjaminse?
De opmerking dat Benjaminse de eerste enige echte route naar Rome heeft geschreven zal velen de wenkbrauwen doen fronsen. Niet iedereen, vooral niet degenen die zich er beginnend op oriënteren, is op de hoogte van de negatieve concurrentiestrijd tussen de twee heren. Beiden claimen dat ze als eerste op het idee zijn gekomen om een fietsroute naar Rome te maken. Benjaminse vindt of vond dat Reitsma zijn route daarom nooit had mogen uitgeven, andersom is dit niet zo (geweest).
Op zich niet relevant voor de consument, en Hilver schreef zojuist: over smaak valt niet te twisten, doch wanneer een van beide routes hier wordt afgekraakt kun je je afvragen of een persoonlijke voorkeur voor een van beide heren (klein wereldje) hier ook een rolletje in speelt.
Kortom, de ''kots-kitsch'' wordt de fietser die de route van Reitsma volgt, bespaard!