za 25 feb, 2006 19:21
Weblog cycling Thailand-Cambodja-Vietnam 2004
Reisverhaal geschreven door Michel van Angelen, Utrecht, en Ronny Riemens, Rotterdam
Verslag inclusief foto's check: http://www.hujambo-online.nl
30 Maart 2004 00:48u.
Het aftellen is begonnen, de fietsen zijn ingepakt, het feest kan bijna beginnen. De site is bijna helemaal af; alleen nog wat linkjes en foto's toevoegen. Het gastenboek is helemaal af en er is een teller om het aantal bezoekers bij te houden. Na het wegen van de fietsen zijn we erachter gekomen dat we nog slechts 10 kilo aan bagage mee kunnen nemen. Daarvan wegen de tassen er al een stuk of drie, dus blijft er niet veel over. Het is de afgelopen weken niet minder dan 35 graden geweest in Bangkok, dus qua kleding hebben we al niet echt veel nodig.
--------------------------------------------------------------------------------------
01 April 2004 13:38u.
Morgen is het dan zover; om half drie zal ons vliegtuig vertrekken naar Bangkok. De stress begint al een beetje op te spelen, maar dat schijnt gezond te zijn. Het eerstvolgende bericht zal vanuit het tropische Thailand komen!
--------------------------------------------------------------------------------------
04 April 2004 20:57u. (local)
Na een vlucht van 11 uur zijn we aangekomen in het tropische Bangkok. Het was wel even zweten om de fiets in elkaar te zetten bij 35 graden in onze Hollandse outfit. De tocht van het vliegveld naar de stad is in de volgende woorden samen te vatten: chaotisch, levensgevaarlijk, verbaasde blikken, uitlaatgassen en zweet. En zo kunnen we nog wel even doorgaan. We hebben de fiets geparkeerd in een hotel en zijn meteen de stad in gegaan; slapen komt later wel. We hebben een Boottochtje gemaakt (met een 8 cilinder vrachtwagenblok als buitenboordmotor), markten en tempels bezocht, een Thaise massage genoten, bier gedronken en nog wat meer van die toeristische dingen. Een nachtje zonder slaap hakt er wel in, dus om 22.00 u. ging het lichtje uit. Vandaag nog wat toeristenplaatsjes bezocht en dan morgen op naar het echte avontuur; weg uit Bangkok, weg uit de drukte en chaos. We fietsen eerst richting de kust en dan op weg naar Cambodja.
--------------------------------------------------------------------------------------
05 April 2004 20:06u. (local) Bangkok - Pattaya (190 km)
Vandaag hebben we Bangkok verlaten, daarmee is onze levensverwachting zeker met enkele weken verkort: 1 km Bangkok staat gelijk aan een buil zware shag. Zelfs de plaatselijke bevolking maakte zich ernstige zorgen over onze gezondheid en bood gratis mondkapjes aan. Enigszins verbaasd vervolgende we onze weg over de vluchtstrook van de snelweg. Enige klaverbladen / fly-overs verder bleek dat heel normaal te zijn in Thailand. Zo'n eerste dag leverde wel de nodige spierpijn op; in de armen en handen van het handjes schudden en zwaaien. Daar KON Juliana nog een puntje aan zuigen. De tolweg bleek achteraf niet bedoeld voor fietsers, we hoefden dan wel niets te betalen, er werd ons toch verzekerd dat we hier voor opgepakt hadden kunnen worden. Gisteren nog op het Formule 1 circuit en op tv, vandaag alweer aanwezig in Thailand: Wutaka oftwel de Thaise versie van Schuhmacher. Zo hadden wij hem gedoopt nadat hij zo vriendelijk was geweest om ons een lift te geven met zijn pickup wat zonder twijfel de gevaarlijkste lift aller tijden is geweest. Dit duurde 80 kilometer, wat dus van onze effectieve fietsafstand dient te worden afgetrokken (je dacht toch zeker niet echt dat we 190 kilometer gefietst hadden met 37 graden??). Onze eindbestemming van deze dag was Pattaya; de Thaise versie van Llorrett da Mar; op elke hoek een McDonalds en een peepshow. Planning: morgen op weg naar Rayong, overmorgen Chantharburi en daarna het tropische eiland Ko Chang (tegen Cambodja aan).
--------------------------------------------------------------------------------------
06 April 2004 19:12u. (local) Pattaya - Ban Phe (97 km)
Vandaag kunnen we samenvatten met de volgende woorden; warm, zweet, heet en afzien. We hebben Rayong bereikt na het inspirerende Pattaya achter ons te hebben gelaten. We zijn zelfs nog iets verder gekomen; Ban Phe. Waarschijnlijk moeten we de reis iets inkorten vanwege de schrikbarende prijzen alhier; vandaag weer al 2 euro kwijt voor een diner van twee personen....
Morgenvroeg (= 5 uur, om de hitte voor te zijn) volgens plan op weg naar Chanthaburi.
--------------------------------------------------------------------------------------
08 April 2004 22:16u. (local) Ban Phe - Koh Chang (104 km)
Gisteren om 5 uur uit bed gestapt. Het ontbijt schoot er min of meer bij in, aangezien er nog niks open was. Enkel droog wit brood van de lokale supermarkt. We hebben een lekker stuk langs de kust gefietst met een fris zeebriesje van maar liefst 37 graden. Overmoedig als we waren dachten we in een dag wel 170 kilometer af te kunnen leggen. Maar toen de zon een beetje begon door te breken dachten we daar heel anders over. We hebben ongeveer 60 kilometer met de taxi afgelegd om toch ons einddoel van die dag te kunnen bereiken: het Bounty-eiland Koh Chang. De laatste loodjes wogen ook nu weer het zwaarst. Het landschap begon iets heuvelachtiger te worden, wat de nodige bloed zweet en tranen kostte. Op den duur was het zo erg dat Michel een wasmachine aanzag voor een koelkast en dus een koud colaatje. Het bleek een gewoon woonhuis te zijn met daarvoor een wasmachine, desalniettemin werden we zeer gastvrij ontvangen. Eindelijk dan de boottocht naar Koh Chang. We dachten het laatste stukje over het eiland ook wel even te kunnen fietsen.... het was echter zo stijl dat we het bijltje er snel bij neer hebben gegooid. Uiteindelijk hebben we een lift gekregen van een stel kermisklanten naar onze strandhutjes. Nu zitten we dus op dit Bounty-eiland in onze rieten hut op het strand; even twee dagen rust. Vandaag hebben we zelf de coureur uitgehangen; met een 110 CC Honda motortje het eiland rondgereden. Daarnaast hebben we wat gezwommen en aan onze bruine kleur gewerkt; door de plaatselijke verkleuringen van het fietsen werden we al voor zebra's aangezien. Morgen nog een dagje welverdiende rust met een snorkeltripje en dan overmorgen op naar de Cambodjaanse grens. Waarschijnlijk zal het mailen en SMS-en daar wat lastiger gaan, maar we doen onze uiterste best om onze trouwe bezoekers op de hoogte te houden
. Als toegift nog een Thais grapje: Thai; You go by bike? Wij; yes, mountianbike! Thai; Oooo, motorbike. How many gears? We; 27! Thai; What???? 27 gears?? oeoeoeoeoeoeoe (in Thai).
--------------------------------------------------------------------------------------
12 April 2004 20:53u. (local) Koh Kong - Sihanouk Ville (114 km)
Zoals je kunt zien is internet ook al tot Cambodja doorgedrongen. Eergisteren hebben we Koh-Chang verlaten. Vanaf daar zijn we richting de Cambodjaanse grens gereden; 94 km, en de laatste 40 kilometer "gesmokkeld" met de taxi. Een visum kopen voor Cambodja was geen probleem. We werden bij het passeren van de grens nog wel gewaarschuwd voor SARS. In Koh Kong hebben we geslapen en de volgende dag zijn we met de Speed boot naar Sihanouk Ville gegaan aangezien verteld werd dat de wegen onbegaanbaar zijn. In Sihanouk Ville moesten we min of meer verplicht de rest van de dag blijven aangezien het volgende dorp te ver fietsen voor een halve dag. In een Amerikaanse huttenkamp hebben we ons tegoed gedaan aan heerlijke steaks met friet. Het ging ons aan het hart, maar de maag was sterker dan de principes. Na een compleet Engels ontbijt te hebben verorberd, hebben we de tot nu toe mooiste dag beleefd. We beginnen gewent te raken aan de hitte, waardoor taxi ritjes ook overbodig zijn geworden. De wegen zijn wat meer landelijk geworden en de mountainbike komt nu pas echt goed tot zijn recht. We zijn nog geen landmijnen tegen het lijf gelopen maar we hebben onderweg wel vele mensen gezien die ledematen missen als gevolg van de landmijnen. We hebben vele dorpjes gepasseerd die waarschijnlijk nog weinig door toeristen zijn bezocht. Telkens weer waren wij de publiekstrekker en hebben we wederom spierpijn van het zwaaien. Als vermaak hebben we rondjes gefietst met de lokale kids en vooral de digitale camera maakte ons erg populair. Morgen gaan we op weg naar de Vietnamese grens, vandaar de Mekong Delta door en vervolgens naar (Miss) Saigon of tegenwoordig Ho Chi Minh City genoemd.
--------------------------------------------------------------------------------------
14 April 2004 19:37u.(local) Tuk Maes - Chau Doc (76 km)
Eergisteren weer een schitterende route gefietst. Onderweg werden we door iedereen toegejuicht. De bedoeling was om bij Ha Tien de grens naar Vietnam over te gaan. Helaas bleek deze gesloten voor toeristen; we konden Vietnam al zien, maar we mochten er beslist niet heen. Noodgedwongen hebben we ons plan gewijzigd. Eerst moesten we een heel stuk dezelfde weg terug. Omdat we geen zin hadden om terug te gaan naar waar we begonnen waren en er geen andere grote plaatsen in de buurt waren zijn we in een klein dorpje, Tuk Maes genaamd, gestrand (in totaal 89 kilometer gefietst). Gelukkig hadden ze hier precies een “hotel” kamer. Steak met friet zat er dit keer zeker niet in, we moesten het doen met rijst met een overheerlijk drabje van ondefinieerbare groenten en vlees met daarbij een soort voorloper van de visstick, maar dan de rest van de vis er nog aan; ogen dicht en door eten dus! Met de wake-up service van het hotel was niks mis; hij was echter wel erg vroeg: 4 uur. Na het uitchecken en het nuttigen van een provisorisch ontbijtje, kwamen we er al snel achter dat zowel maaltijd als ontbijt niet erg voedzaam waren. We zijn vandaag echt de binnenlanden van Cambodja ingedoken; we hebben zelfs wegen gefietst die niet op onze kaart stonden. De grensovergang Dun Loap bleek een groter succes dan gisteren; na nog meer stempels, het invullen van wat formulieren en een bagage controle konden we voet zetten op Vietnamese bodem. We waren echter nog niet in het bezit van Vietnamese Dongs, Dollars hadden we ook niet meer, het water was bijna op en ons energie pijl zakte naar een krietiek dieptepunt. Met pijn en moeite zijn we neergestort in het eerste beste hotel in Chau Doc. Na een bankbezoekje was het tijd om de Vietnamese economie een impuls te geven. De eerste broodjes Bapao zijn al achter de kiezen en de loempia’s zullen spoedig volgen. Morgen vervolgen we de route richting de Mekong delta.
--------------------------------------------------------------------------------------
16 April 2004 20:25u.(local) Long Xuyen - Cantho (0 km)
Zoals je ziet hebben we ons wel verplaatst maar geen kilometer gefietst. De eerste Vietnamese maaltijd werd niet zo op prijs gesteld door Ronny z'n darmflora. Het stuk van Chau Doc naar Long Xuyen zou een van de makkelijkste dagen worden, ware het niet dat Ronny halverwege over z'n nek ging en het hem daarbij ook dun door de broek liep. Gelukkig was er Vietnamese familie zo vriendelijk om hem op te vangen. Na wat rust in de hangmat en verscheidene pijnstillers hebben we uiteindelijk de tocht toch kunnen volbrengen. Vandaag was het echter nog niet over en hebben we besloten de bus te nemen. Aangekomen op het busstation in Cantho stonden er binnen de kortste keren iets van 30 man om ons heen om te kijken hoe wij onze fietsen in elkaar een het zetten waren. Na een hotel te hebben gevonden gingen we vol goede moed met een klein rondvaart bootje mee. Wat een schitterende tocht van een uur door de prachtige zijriviertjes van de Mekong moest worden liep uit op een 3 uur durende oersaaie riooltocht. Overal dooie ratten, vuilniszakken en rook niet bepaald naar bosviooltjes. Toch wordt dat hier als schoon beschouwd; menig Vietnamees waste zich erin en er werd vrolijk in gezwommen en uit gedronken. De kleine dorpjes hier zijn best leuk, maar we waren blij dat we vandaag in een iets grotere stad weer steak met friet hebben kunnen eten. Op alleen rijst en groente is 100 kilometer fietsen op een dag bij 35 graden al gauw een hel. Morgen hopen we weer op vol sterkte te zijn en op de fiets richting Mytho te stappen.
--------------------------------------------------------------------------------------
17 April 2004 20:43u.(local) Cantho - Mytho (108 km)
De fietskilometer tussenstand is ondertussen de 900 gepasseerd. Nog geen lekke banden gehad en de reserve onderdelen zijn tot nu toe onaangeraakt gebleven. Waarom dit nieuws? Omdat de route vandaag vrij saai was. Een lange drukke weg van 104 kilometer met ontelbaar veel bruggen. Het goede nieuws is wel dat het hele team in blakende gezondheid verkeerd. Morgen een relatief kort stuk fietsen naar Saigon (= Ho Chi Minh City), waar we misschien wat langer blijven, afhankelijk van of we het daar leuk vinden.
--------------------------------------------------------------------------------------
18 April 2004 21:39u.(local) Mytho - Saigon (74 km)
Vandaag is het feest!!! Saigon is bereikt en daarmee hebben we ook weer de beschikking over franse frietjes, Mars, Snickers, melk (alhoewel 1 liter van die gezonde bende in een keer wel te veel van het goede is aldus Michel), koffie, pizza, spaghetti, etc. Wij als echte bikkels geven bij deze eerlijk toe dat ook wij ook wel eens niet zonder al deze Westerse lekkernijen kunnen. Na dagen op een Aziatisch rantsoen te hebben geleefd, zijn we ons vandaag te buiten gegaan aan al het lekkers hier. Onze eerste indruk van Saigon is dat het een mooie stad is en we blijven in ieder geval een dag om de stad wat beter te bekijken en op zoek te gaan naar Miss. Morgen met de fiets er op uit zodat we meteen de magische 1000 fietskilometer grens zullen passeren. De planning daarna is om in ongeveer 2 dagen naar Pnom Penh (Cambodja) te fietsen en vandaar de boot te nemen naar Siem Reap, waar de bekende Cambodjaanse tempels (Angkor Wat) staan.
--------------------------------------------------------------------------------------
20 April 2004 20:21u.(local) Saigon - Svay Rieng (122 km)
Een dag in Saigon was voldoende; het is een mooie stad, maar er zijn weinig bezienswaardigheden. We hebben nog wel het oorlogsmuseum bezocht, waar zonder censuur wordt weergegeven wat Bush zijn voorgangers in Vietnam hebben aangericht. Vandaag hebben we de langste afstand op de fiets afgelegd. We zijn wederom de grens Vietnam-Cambodja gepasseerd waar bleek dat ons visum voor Cambodja slecht voor een bezoek geldig was; we konden dus mooi weer een nieuwe kopen. De Vietnamezen wilden onze bagage doorzoeken, maar nadat ze de vuile onderbroeken bovenin in de fietstas hadden gezien, was dat snel afgelopen. Morgen weer een lange afstand voor de boeg; ongeveer 125 kilometer naar Pnom Penh, de hoofdstad van Cambodja.
--------------------------------------------------------------------------------------
22 April 2004 21:12u.(local) Pnom Penh
Gisteren weer ons persoonlijke record gebroken; 130 kilometer gefietst in een dag. We zijn er zeker van dat we dit niet nog een keer gaan verbreken; 10 uur onderweg met de fiets (met tussenstops) bij 40 graden gaat je niet in de koude kleren zitten. Pnom Penh is een zeer aangename stad. We hebben een hotel met uitzicht op de Mekong Rivier, mits je daar 5 dollar extra voor over hebt. Wij zouden natuurlijk geen Hollanders zijn als we dat zouden doen, dus wij hebben voor 5 dollar minder, uitzicht op een grijze stenen muur. Vandaag een rustdag gehad wat fietsen betreft; we zijn het culturele pad opgeweest. We hebben eerst een Engels ontbijtje genuttigd (dat is nog eens cultuur!) en daarna hebben we een museum bezocht wat ten tijde van Pol Pot diende als martelcomplex. In totaal zijn er toen rond de 2 miljoen Cambodjanen (ongeveer een kwart van de bevolking) vermoord. Erg gruwelijk en onwerkelijk om te zien wat er toen allemaal is gebeurd hier. Daarna zijn we op een brommertje (= taxi hier) naar een van de plekken gereden waar massagraven van die tijd zijn gevonden. Je leest het goed een brommertje. Ten eerste is dat goedkoper en ten tweede zijn ze hier van mening dat er gemakkelijk 5 man op een brommer kunnen. We hebben deze culturele dag afgesloten met een heerlijk diner bestaande uit een Schiener Witzel met friet. Morgenvroeg nemen we de boot over het Tonle Sap meer naar Siem Reap.
--------------------------------------------------------------------------------------
24 April 2004 19:55u.(local) Siem Reap - Angkor Wat (47 km)
Van Pnom Penh zijn we met de boot naar Siem Reap gegaan. Onderweg moest we overstappen in en een speedboot, waarom was ons (nog) niet helemaal duidelijk. Met een noodgang gingen we door ondiepe riviertjes waarbij de lokale vissersbootjes en het naar verkoeling zoekende vee overspoeld werden; het leek net een slechte James Bond film. De rede van de speedboot werd ons al gauw duidelijk; het water in het Tonle Sap meer stond slechts 40 centimeter hoog, aangezien het nu bijna het einde van het droge seizoen is. Midden op het meer bleek ook deze boot niet toereikend; na enkele meters modder te hebben geploegd stopten de motoren ermee en daar dreven we dan... Duwen schoot niet echt op, maar gelukkig kwam een van de vissersboten, die eerst bijna omver gevaren was, ons te hulp. Na naar dieper water te zijn gesleept konden we twee uur later weer verder. Vanuit Siem Reap hebben we vandaag het tempel complex van Angkor bezocht; een van deze tempels is het grootste religieuse bouwwerk ter wereld. Sommige mensen schijnen er een week door te kunnen brengen, voor ons was een dag echter wel voldoende. Morgen beginnen we aan de reis terug naar Thailand. Overmorgen hopen we de grens te kunnen passeren en eventueel dezelfde dag met de bus Bangkok te bereiken.
--------------------------------------------------------------------------------------
26 April 2004 21:35u.(local) Sisophon - Bangkok (71 km gefietst)
Highway from hell: zo wordt de weg van Siem Reap naar Sisophon omschreven in de Lonely Planet. Sinds 1960 is er geen onderhoud meer aan deze weg verricht en dat hebben we gemerkt. Zeventig kilometer lang stof happen en stenen & kuilen ontwijken met het zicht soms minder dan twee meter (in totaal 110 kilometer gefietst die dag). Na een overnachting in Sisophon zijn we via een iets betere weg naar de grens van Cambodja en Thailand gefietst. Voor de verandering hoefden we bij deze grensovergang eens niet te betalen. Net over de grens hebben we de bus gepakt naar Bangkok; we zijn nu weer terug waar we begonnen zijn. We hebben wederom kunnen ervaren hoe het is om de weg te vragen aan Thaise mensen die geen Engels spreken; trek daar rustig drie kwartier voor uit. Dit gaat namelijk volgens de volgende procedure; je vraagt aan een willekeurige Thai de weg. Eerst wordt iedereen in de buurt opgetrommeld, waarna ze met z'n allen de plaatsen op de kaart gaan aanwijzen die ze kennen. Vervolgens volgt er een levende conversatie in het Thais; waar het over gaat mag Joost weten. Daarna verontschuldigen ze zich dat ze geen Engels spreken. Uiteindelijk geef je het maar op en het resultaat is dat je nog steeds geen idee hebt waar je heen moet. Er rest ons nog twee dagen in Bangkok en in de nacht van 28 op 29 april vertrekken we (helaas) weer naar Amsterdam.
--------------------------------------------------------------------------------------
28 April 2004 15:45u.(local) Bangkok
De laatste twee dagen in Bangkok hebben we de doorsnee toerist uitgehangen. Gisteren met de tuk tuk diverse tempels en bezienswaardigheden bezocht voor een "cheap price". Dat had wel tot gevolg dat we bij verschillende "Thai Fashion shops" stopten. Onze tuk tuk chauffeur was erg oprecht en vroeg ons minimaal een kwartier binnen te blijven, omdat hij dan van die winkels gratis benzine krijgt. Vandaag hebben we het geheel afgesloten met een tour naar de "floating market". Dit houdt in dat je anderhalf uur met een bus onderweg bent naar een markt die in bootjes op het water plaatsvindt. Dit is echter zo toeristisch dat je er precies dezelfde zooi kunt kopen als in Bangkok. Daarbij regende het pijpenstelen (voor het eerst), dus hadden we eigenlijk net zo goed in Bangkok kunnen blijven, want daar dreef de markt nu ook. Er rest ons nu alleen nog de spullen in te pakken en de fietsen gedeeltelijk te demonteren en dan is het avontuur echt voorbij; 25 dagen, 1504 kilometer, 0 lekke banden of andere fietsenpech, veel zon en veel lol verder. We willen iedereen bedanken voor de getoonde interesse wat betreft het bezoeken van de site en het invullen van het gastenboek. Het is ons wel opgevallen wanneer de bezoekersaantallen het hoogst zijn: in de baas z'n tijd! De foto's van onze reis zullen zo snel mogelijk hier te vinden zijn, dus houdt het in de gaten. Na al dat gefiets zijn wij nu eigenlijk wel aan een welverdiende vakantie toe!
Groeten, Ronny & Michel
Reisverhaal geschreven door Michel van Angelen, Utrecht, en Ronny Riemens, Rotterdam
Verslag inclusief foto's check: http://www.hujambo-online.nl
30 Maart 2004 00:48u.
Het aftellen is begonnen, de fietsen zijn ingepakt, het feest kan bijna beginnen. De site is bijna helemaal af; alleen nog wat linkjes en foto's toevoegen. Het gastenboek is helemaal af en er is een teller om het aantal bezoekers bij te houden. Na het wegen van de fietsen zijn we erachter gekomen dat we nog slechts 10 kilo aan bagage mee kunnen nemen. Daarvan wegen de tassen er al een stuk of drie, dus blijft er niet veel over. Het is de afgelopen weken niet minder dan 35 graden geweest in Bangkok, dus qua kleding hebben we al niet echt veel nodig.
--------------------------------------------------------------------------------------
01 April 2004 13:38u.
Morgen is het dan zover; om half drie zal ons vliegtuig vertrekken naar Bangkok. De stress begint al een beetje op te spelen, maar dat schijnt gezond te zijn. Het eerstvolgende bericht zal vanuit het tropische Thailand komen!
--------------------------------------------------------------------------------------
04 April 2004 20:57u. (local)
Na een vlucht van 11 uur zijn we aangekomen in het tropische Bangkok. Het was wel even zweten om de fiets in elkaar te zetten bij 35 graden in onze Hollandse outfit. De tocht van het vliegveld naar de stad is in de volgende woorden samen te vatten: chaotisch, levensgevaarlijk, verbaasde blikken, uitlaatgassen en zweet. En zo kunnen we nog wel even doorgaan. We hebben de fiets geparkeerd in een hotel en zijn meteen de stad in gegaan; slapen komt later wel. We hebben een Boottochtje gemaakt (met een 8 cilinder vrachtwagenblok als buitenboordmotor), markten en tempels bezocht, een Thaise massage genoten, bier gedronken en nog wat meer van die toeristische dingen. Een nachtje zonder slaap hakt er wel in, dus om 22.00 u. ging het lichtje uit. Vandaag nog wat toeristenplaatsjes bezocht en dan morgen op naar het echte avontuur; weg uit Bangkok, weg uit de drukte en chaos. We fietsen eerst richting de kust en dan op weg naar Cambodja.
--------------------------------------------------------------------------------------
05 April 2004 20:06u. (local) Bangkok - Pattaya (190 km)
Vandaag hebben we Bangkok verlaten, daarmee is onze levensverwachting zeker met enkele weken verkort: 1 km Bangkok staat gelijk aan een buil zware shag. Zelfs de plaatselijke bevolking maakte zich ernstige zorgen over onze gezondheid en bood gratis mondkapjes aan. Enigszins verbaasd vervolgende we onze weg over de vluchtstrook van de snelweg. Enige klaverbladen / fly-overs verder bleek dat heel normaal te zijn in Thailand. Zo'n eerste dag leverde wel de nodige spierpijn op; in de armen en handen van het handjes schudden en zwaaien. Daar KON Juliana nog een puntje aan zuigen. De tolweg bleek achteraf niet bedoeld voor fietsers, we hoefden dan wel niets te betalen, er werd ons toch verzekerd dat we hier voor opgepakt hadden kunnen worden. Gisteren nog op het Formule 1 circuit en op tv, vandaag alweer aanwezig in Thailand: Wutaka oftwel de Thaise versie van Schuhmacher. Zo hadden wij hem gedoopt nadat hij zo vriendelijk was geweest om ons een lift te geven met zijn pickup wat zonder twijfel de gevaarlijkste lift aller tijden is geweest. Dit duurde 80 kilometer, wat dus van onze effectieve fietsafstand dient te worden afgetrokken (je dacht toch zeker niet echt dat we 190 kilometer gefietst hadden met 37 graden??). Onze eindbestemming van deze dag was Pattaya; de Thaise versie van Llorrett da Mar; op elke hoek een McDonalds en een peepshow. Planning: morgen op weg naar Rayong, overmorgen Chantharburi en daarna het tropische eiland Ko Chang (tegen Cambodja aan).
--------------------------------------------------------------------------------------
06 April 2004 19:12u. (local) Pattaya - Ban Phe (97 km)
Vandaag kunnen we samenvatten met de volgende woorden; warm, zweet, heet en afzien. We hebben Rayong bereikt na het inspirerende Pattaya achter ons te hebben gelaten. We zijn zelfs nog iets verder gekomen; Ban Phe. Waarschijnlijk moeten we de reis iets inkorten vanwege de schrikbarende prijzen alhier; vandaag weer al 2 euro kwijt voor een diner van twee personen....
Morgenvroeg (= 5 uur, om de hitte voor te zijn) volgens plan op weg naar Chanthaburi. --------------------------------------------------------------------------------------
08 April 2004 22:16u. (local) Ban Phe - Koh Chang (104 km)
Gisteren om 5 uur uit bed gestapt. Het ontbijt schoot er min of meer bij in, aangezien er nog niks open was. Enkel droog wit brood van de lokale supermarkt. We hebben een lekker stuk langs de kust gefietst met een fris zeebriesje van maar liefst 37 graden. Overmoedig als we waren dachten we in een dag wel 170 kilometer af te kunnen leggen. Maar toen de zon een beetje begon door te breken dachten we daar heel anders over. We hebben ongeveer 60 kilometer met de taxi afgelegd om toch ons einddoel van die dag te kunnen bereiken: het Bounty-eiland Koh Chang. De laatste loodjes wogen ook nu weer het zwaarst. Het landschap begon iets heuvelachtiger te worden, wat de nodige bloed zweet en tranen kostte. Op den duur was het zo erg dat Michel een wasmachine aanzag voor een koelkast en dus een koud colaatje. Het bleek een gewoon woonhuis te zijn met daarvoor een wasmachine, desalniettemin werden we zeer gastvrij ontvangen. Eindelijk dan de boottocht naar Koh Chang. We dachten het laatste stukje over het eiland ook wel even te kunnen fietsen.... het was echter zo stijl dat we het bijltje er snel bij neer hebben gegooid. Uiteindelijk hebben we een lift gekregen van een stel kermisklanten naar onze strandhutjes. Nu zitten we dus op dit Bounty-eiland in onze rieten hut op het strand; even twee dagen rust. Vandaag hebben we zelf de coureur uitgehangen; met een 110 CC Honda motortje het eiland rondgereden. Daarnaast hebben we wat gezwommen en aan onze bruine kleur gewerkt; door de plaatselijke verkleuringen van het fietsen werden we al voor zebra's aangezien. Morgen nog een dagje welverdiende rust met een snorkeltripje en dan overmorgen op naar de Cambodjaanse grens. Waarschijnlijk zal het mailen en SMS-en daar wat lastiger gaan, maar we doen onze uiterste best om onze trouwe bezoekers op de hoogte te houden
. Als toegift nog een Thais grapje: Thai; You go by bike? Wij; yes, mountianbike! Thai; Oooo, motorbike. How many gears? We; 27! Thai; What???? 27 gears?? oeoeoeoeoeoeoe (in Thai). --------------------------------------------------------------------------------------
12 April 2004 20:53u. (local) Koh Kong - Sihanouk Ville (114 km)
Zoals je kunt zien is internet ook al tot Cambodja doorgedrongen. Eergisteren hebben we Koh-Chang verlaten. Vanaf daar zijn we richting de Cambodjaanse grens gereden; 94 km, en de laatste 40 kilometer "gesmokkeld" met de taxi. Een visum kopen voor Cambodja was geen probleem. We werden bij het passeren van de grens nog wel gewaarschuwd voor SARS. In Koh Kong hebben we geslapen en de volgende dag zijn we met de Speed boot naar Sihanouk Ville gegaan aangezien verteld werd dat de wegen onbegaanbaar zijn. In Sihanouk Ville moesten we min of meer verplicht de rest van de dag blijven aangezien het volgende dorp te ver fietsen voor een halve dag. In een Amerikaanse huttenkamp hebben we ons tegoed gedaan aan heerlijke steaks met friet. Het ging ons aan het hart, maar de maag was sterker dan de principes. Na een compleet Engels ontbijt te hebben verorberd, hebben we de tot nu toe mooiste dag beleefd. We beginnen gewent te raken aan de hitte, waardoor taxi ritjes ook overbodig zijn geworden. De wegen zijn wat meer landelijk geworden en de mountainbike komt nu pas echt goed tot zijn recht. We zijn nog geen landmijnen tegen het lijf gelopen maar we hebben onderweg wel vele mensen gezien die ledematen missen als gevolg van de landmijnen. We hebben vele dorpjes gepasseerd die waarschijnlijk nog weinig door toeristen zijn bezocht. Telkens weer waren wij de publiekstrekker en hebben we wederom spierpijn van het zwaaien. Als vermaak hebben we rondjes gefietst met de lokale kids en vooral de digitale camera maakte ons erg populair. Morgen gaan we op weg naar de Vietnamese grens, vandaar de Mekong Delta door en vervolgens naar (Miss) Saigon of tegenwoordig Ho Chi Minh City genoemd.
--------------------------------------------------------------------------------------
14 April 2004 19:37u.(local) Tuk Maes - Chau Doc (76 km)
Eergisteren weer een schitterende route gefietst. Onderweg werden we door iedereen toegejuicht. De bedoeling was om bij Ha Tien de grens naar Vietnam over te gaan. Helaas bleek deze gesloten voor toeristen; we konden Vietnam al zien, maar we mochten er beslist niet heen. Noodgedwongen hebben we ons plan gewijzigd. Eerst moesten we een heel stuk dezelfde weg terug. Omdat we geen zin hadden om terug te gaan naar waar we begonnen waren en er geen andere grote plaatsen in de buurt waren zijn we in een klein dorpje, Tuk Maes genaamd, gestrand (in totaal 89 kilometer gefietst). Gelukkig hadden ze hier precies een “hotel” kamer. Steak met friet zat er dit keer zeker niet in, we moesten het doen met rijst met een overheerlijk drabje van ondefinieerbare groenten en vlees met daarbij een soort voorloper van de visstick, maar dan de rest van de vis er nog aan; ogen dicht en door eten dus! Met de wake-up service van het hotel was niks mis; hij was echter wel erg vroeg: 4 uur. Na het uitchecken en het nuttigen van een provisorisch ontbijtje, kwamen we er al snel achter dat zowel maaltijd als ontbijt niet erg voedzaam waren. We zijn vandaag echt de binnenlanden van Cambodja ingedoken; we hebben zelfs wegen gefietst die niet op onze kaart stonden. De grensovergang Dun Loap bleek een groter succes dan gisteren; na nog meer stempels, het invullen van wat formulieren en een bagage controle konden we voet zetten op Vietnamese bodem. We waren echter nog niet in het bezit van Vietnamese Dongs, Dollars hadden we ook niet meer, het water was bijna op en ons energie pijl zakte naar een krietiek dieptepunt. Met pijn en moeite zijn we neergestort in het eerste beste hotel in Chau Doc. Na een bankbezoekje was het tijd om de Vietnamese economie een impuls te geven. De eerste broodjes Bapao zijn al achter de kiezen en de loempia’s zullen spoedig volgen. Morgen vervolgen we de route richting de Mekong delta.
--------------------------------------------------------------------------------------
16 April 2004 20:25u.(local) Long Xuyen - Cantho (0 km)
Zoals je ziet hebben we ons wel verplaatst maar geen kilometer gefietst. De eerste Vietnamese maaltijd werd niet zo op prijs gesteld door Ronny z'n darmflora. Het stuk van Chau Doc naar Long Xuyen zou een van de makkelijkste dagen worden, ware het niet dat Ronny halverwege over z'n nek ging en het hem daarbij ook dun door de broek liep. Gelukkig was er Vietnamese familie zo vriendelijk om hem op te vangen. Na wat rust in de hangmat en verscheidene pijnstillers hebben we uiteindelijk de tocht toch kunnen volbrengen. Vandaag was het echter nog niet over en hebben we besloten de bus te nemen. Aangekomen op het busstation in Cantho stonden er binnen de kortste keren iets van 30 man om ons heen om te kijken hoe wij onze fietsen in elkaar een het zetten waren. Na een hotel te hebben gevonden gingen we vol goede moed met een klein rondvaart bootje mee. Wat een schitterende tocht van een uur door de prachtige zijriviertjes van de Mekong moest worden liep uit op een 3 uur durende oersaaie riooltocht. Overal dooie ratten, vuilniszakken en rook niet bepaald naar bosviooltjes. Toch wordt dat hier als schoon beschouwd; menig Vietnamees waste zich erin en er werd vrolijk in gezwommen en uit gedronken. De kleine dorpjes hier zijn best leuk, maar we waren blij dat we vandaag in een iets grotere stad weer steak met friet hebben kunnen eten. Op alleen rijst en groente is 100 kilometer fietsen op een dag bij 35 graden al gauw een hel. Morgen hopen we weer op vol sterkte te zijn en op de fiets richting Mytho te stappen.
--------------------------------------------------------------------------------------
17 April 2004 20:43u.(local) Cantho - Mytho (108 km)
De fietskilometer tussenstand is ondertussen de 900 gepasseerd. Nog geen lekke banden gehad en de reserve onderdelen zijn tot nu toe onaangeraakt gebleven. Waarom dit nieuws? Omdat de route vandaag vrij saai was. Een lange drukke weg van 104 kilometer met ontelbaar veel bruggen. Het goede nieuws is wel dat het hele team in blakende gezondheid verkeerd. Morgen een relatief kort stuk fietsen naar Saigon (= Ho Chi Minh City), waar we misschien wat langer blijven, afhankelijk van of we het daar leuk vinden.
--------------------------------------------------------------------------------------
18 April 2004 21:39u.(local) Mytho - Saigon (74 km)
Vandaag is het feest!!! Saigon is bereikt en daarmee hebben we ook weer de beschikking over franse frietjes, Mars, Snickers, melk (alhoewel 1 liter van die gezonde bende in een keer wel te veel van het goede is aldus Michel), koffie, pizza, spaghetti, etc. Wij als echte bikkels geven bij deze eerlijk toe dat ook wij ook wel eens niet zonder al deze Westerse lekkernijen kunnen. Na dagen op een Aziatisch rantsoen te hebben geleefd, zijn we ons vandaag te buiten gegaan aan al het lekkers hier. Onze eerste indruk van Saigon is dat het een mooie stad is en we blijven in ieder geval een dag om de stad wat beter te bekijken en op zoek te gaan naar Miss. Morgen met de fiets er op uit zodat we meteen de magische 1000 fietskilometer grens zullen passeren
. De planning daarna is om in ongeveer 2 dagen naar Pnom Penh (Cambodja) te fietsen en vandaar de boot te nemen naar Siem Reap, waar de bekende Cambodjaanse tempels (Angkor Wat) staan.--------------------------------------------------------------------------------------
20 April 2004 20:21u.(local) Saigon - Svay Rieng (122 km)
Een dag in Saigon was voldoende; het is een mooie stad, maar er zijn weinig bezienswaardigheden. We hebben nog wel het oorlogsmuseum bezocht, waar zonder censuur wordt weergegeven wat Bush zijn voorgangers in Vietnam hebben aangericht. Vandaag hebben we de langste afstand op de fiets afgelegd. We zijn wederom de grens Vietnam-Cambodja gepasseerd waar bleek dat ons visum voor Cambodja slecht voor een bezoek geldig was; we konden dus mooi weer een nieuwe kopen. De Vietnamezen wilden onze bagage doorzoeken, maar nadat ze de vuile onderbroeken bovenin in de fietstas hadden gezien, was dat snel afgelopen. Morgen weer een lange afstand voor de boeg; ongeveer 125 kilometer naar Pnom Penh, de hoofdstad van Cambodja.
--------------------------------------------------------------------------------------
22 April 2004 21:12u.(local) Pnom Penh
Gisteren weer ons persoonlijke record gebroken; 130 kilometer gefietst in een dag. We zijn er zeker van dat we dit niet nog een keer gaan verbreken; 10 uur onderweg met de fiets (met tussenstops) bij 40 graden gaat je niet in de koude kleren zitten. Pnom Penh is een zeer aangename stad. We hebben een hotel met uitzicht op de Mekong Rivier, mits je daar 5 dollar extra voor over hebt. Wij zouden natuurlijk geen Hollanders zijn als we dat zouden doen, dus wij hebben voor 5 dollar minder, uitzicht op een grijze stenen muur. Vandaag een rustdag gehad wat fietsen betreft; we zijn het culturele pad opgeweest. We hebben eerst een Engels ontbijtje genuttigd (dat is nog eens cultuur!) en daarna hebben we een museum bezocht wat ten tijde van Pol Pot diende als martelcomplex. In totaal zijn er toen rond de 2 miljoen Cambodjanen (ongeveer een kwart van de bevolking) vermoord. Erg gruwelijk en onwerkelijk om te zien wat er toen allemaal is gebeurd hier. Daarna zijn we op een brommertje (= taxi hier) naar een van de plekken gereden waar massagraven van die tijd zijn gevonden. Je leest het goed een brommertje. Ten eerste is dat goedkoper en ten tweede zijn ze hier van mening dat er gemakkelijk 5 man op een brommer kunnen. We hebben deze culturele dag afgesloten met een heerlijk diner bestaande uit een Schiener Witzel met friet. Morgenvroeg nemen we de boot over het Tonle Sap meer naar Siem Reap.
--------------------------------------------------------------------------------------
24 April 2004 19:55u.(local) Siem Reap - Angkor Wat (47 km)
Van Pnom Penh zijn we met de boot naar Siem Reap gegaan. Onderweg moest we overstappen in en een speedboot, waarom was ons (nog) niet helemaal duidelijk. Met een noodgang gingen we door ondiepe riviertjes waarbij de lokale vissersbootjes en het naar verkoeling zoekende vee overspoeld werden; het leek net een slechte James Bond film. De rede van de speedboot werd ons al gauw duidelijk; het water in het Tonle Sap meer stond slechts 40 centimeter hoog, aangezien het nu bijna het einde van het droge seizoen is. Midden op het meer bleek ook deze boot niet toereikend; na enkele meters modder te hebben geploegd stopten de motoren ermee en daar dreven we dan... Duwen schoot niet echt op, maar gelukkig kwam een van de vissersboten, die eerst bijna omver gevaren was, ons te hulp. Na naar dieper water te zijn gesleept konden we twee uur later weer verder. Vanuit Siem Reap hebben we vandaag het tempel complex van Angkor bezocht; een van deze tempels is het grootste religieuse bouwwerk ter wereld. Sommige mensen schijnen er een week door te kunnen brengen, voor ons was een dag echter wel voldoende. Morgen beginnen we aan de reis terug naar Thailand. Overmorgen hopen we de grens te kunnen passeren en eventueel dezelfde dag met de bus Bangkok te bereiken.
--------------------------------------------------------------------------------------
26 April 2004 21:35u.(local) Sisophon - Bangkok (71 km gefietst)
Highway from hell: zo wordt de weg van Siem Reap naar Sisophon omschreven in de Lonely Planet. Sinds 1960 is er geen onderhoud meer aan deze weg verricht en dat hebben we gemerkt. Zeventig kilometer lang stof happen en stenen & kuilen ontwijken met het zicht soms minder dan twee meter (in totaal 110 kilometer gefietst die dag). Na een overnachting in Sisophon zijn we via een iets betere weg naar de grens van Cambodja en Thailand gefietst. Voor de verandering hoefden we bij deze grensovergang eens niet te betalen. Net over de grens hebben we de bus gepakt naar Bangkok; we zijn nu weer terug waar we begonnen zijn. We hebben wederom kunnen ervaren hoe het is om de weg te vragen aan Thaise mensen die geen Engels spreken; trek daar rustig drie kwartier voor uit. Dit gaat namelijk volgens de volgende procedure; je vraagt aan een willekeurige Thai de weg. Eerst wordt iedereen in de buurt opgetrommeld, waarna ze met z'n allen de plaatsen op de kaart gaan aanwijzen die ze kennen. Vervolgens volgt er een levende conversatie in het Thais; waar het over gaat mag Joost weten. Daarna verontschuldigen ze zich dat ze geen Engels spreken. Uiteindelijk geef je het maar op en het resultaat is dat je nog steeds geen idee hebt waar je heen moet. Er rest ons nog twee dagen in Bangkok en in de nacht van 28 op 29 april vertrekken we (helaas) weer naar Amsterdam.
--------------------------------------------------------------------------------------
28 April 2004 15:45u.(local) Bangkok
De laatste twee dagen in Bangkok hebben we de doorsnee toerist uitgehangen. Gisteren met de tuk tuk diverse tempels en bezienswaardigheden bezocht voor een "cheap price". Dat had wel tot gevolg dat we bij verschillende "Thai Fashion shops" stopten. Onze tuk tuk chauffeur was erg oprecht en vroeg ons minimaal een kwartier binnen te blijven, omdat hij dan van die winkels gratis benzine krijgt. Vandaag hebben we het geheel afgesloten met een tour naar de "floating market". Dit houdt in dat je anderhalf uur met een bus onderweg bent naar een markt die in bootjes op het water plaatsvindt. Dit is echter zo toeristisch dat je er precies dezelfde zooi kunt kopen als in Bangkok. Daarbij regende het pijpenstelen (voor het eerst), dus hadden we eigenlijk net zo goed in Bangkok kunnen blijven, want daar dreef de markt nu ook. Er rest ons nu alleen nog de spullen in te pakken en de fietsen gedeeltelijk te demonteren en dan is het avontuur echt voorbij; 25 dagen, 1504 kilometer, 0 lekke banden of andere fietsenpech, veel zon en veel lol verder. We willen iedereen bedanken voor de getoonde interesse wat betreft het bezoeken van de site en het invullen van het gastenboek. Het is ons wel opgevallen wanneer de bezoekersaantallen het hoogst zijn: in de baas z'n tijd! De foto's van onze reis zullen zo snel mogelijk hier te vinden zijn, dus houdt het in de gaten. Na al dat gefiets zijn wij nu eigenlijk wel aan een welverdiende vakantie toe!
Groeten, Ronny & Michel
