Zit ik in Spanje op een camping vlakbij het vliegveld van Malaga voor mijn tent te koken. Het is net voor mijn vertrek naar Nederland om op tijd te zijn voor de trektocht van de Wereldfietser. Lekker rustig, maar niet voor lang. Het gefluit van de vogels wordt abrupt verstoord door een horde van 18 terreinmotoren die het gravelpad van het kampeerterrein opstuift. Gelukkig kan ik mijn prakkie tijdig afdekken, om mijn maaltijd te behoeden voor een dikke laag rode Spaanse stof.
Stopt een van ronkende rakkers ook pal naast mij. Ik denk nog: "Vent rij toch door met je herriebak." De bereider zet zijn integraalhelm af en jawel hoor: niemand minder dan Maarten Smit. Dik ingepakt op een loodzware fiets, maar waarop hij niet hoeft te trappen. Het enige van z'n echte fiets zijn z'n fietstassen die hij via een speciaal door hem bedachte constructie aan zijn terreinmachine heeft hangen.
Maarten laat mij nog meer snufjes zien die hij heeft uitgevonden.
De motorduivels blijken op weg naar een ruige tour door Marokko.
Een voordeel hebben ze: die knetterknakkers zijn zo snel, dat ze niet kunnen worden ingehaald door de stenen die gegooid worden naar fietsers. Verder zijn ze niet bij te houden voor die ellendige Marokaanse brommertjes. Zo durft Maarten dus wel!
Een voordeel: Na een diepe schaamte onder de Spaanse zon spreekt Maarten een plechtige belofte uit :"Volgende keer doe ik weer mee met een tocht van de Wereldfietser." Ik zal zorgen dat hij zich aan zijn belofte houdt.
Maarten, tot spoedig!
Stopt een van ronkende rakkers ook pal naast mij. Ik denk nog: "Vent rij toch door met je herriebak." De bereider zet zijn integraalhelm af en jawel hoor: niemand minder dan Maarten Smit. Dik ingepakt op een loodzware fiets, maar waarop hij niet hoeft te trappen. Het enige van z'n echte fiets zijn z'n fietstassen die hij via een speciaal door hem bedachte constructie aan zijn terreinmachine heeft hangen.
Maarten laat mij nog meer snufjes zien die hij heeft uitgevonden.
De motorduivels blijken op weg naar een ruige tour door Marokko.
Een voordeel hebben ze: die knetterknakkers zijn zo snel, dat ze niet kunnen worden ingehaald door de stenen die gegooid worden naar fietsers. Verder zijn ze niet bij te houden voor die ellendige Marokaanse brommertjes. Zo durft Maarten dus wel!
Een voordeel: Na een diepe schaamte onder de Spaanse zon spreekt Maarten een plechtige belofte uit :"Volgende keer doe ik weer mee met een tocht van de Wereldfietser." Ik zal zorgen dat hij zich aan zijn belofte houdt.
Maarten, tot spoedig!