DouweFries schreef:En wanneer komt nou je verslag???
Hèhè, eindelijk het beloofde reisverslagje. Ja schaamteloos laat maar beter laat dan nooit.
Het was mijn eerste bikerafttocht en ook de eerste keer dat ik in een packraft zat dus een beetje spannend was het wel. Een normaal mens zou dan eerst in een sloot oefenen maar ik had al zoveel youtube filmpjes gezien dat ik precies wist hoe het moest: je pakt je fiets, bindt de packraft erop, fietst naar het water, pompt 't bootje op, legt de fiets erop, peddelt naar een mooi zandstrandje en voilà, je bent opeens een stoere bikerafter, het
kon niet eenvoudiger.
Er was wel een klein verschil: de tocht ging acht dagen door het onherbergzame laplandse gebergte; een gebergte met een verradelijk bergklimaat, veel stroomversnellingen, watervallen, rotsen, moeras en geen wegen en bewoning. Maar, had ik zo bedacht, dat zou het alleen maar iets spannender maken.
Na die acht dagen wilde ik de raft, peddel en zwemvestje in een klein bergdorpje met de post terugsturen want ik had het onzalige plan om door te fietsen. Naar de Kebnekaise, de hoogste berg van zweden om daar de top te beklimmen en de as van een dierbare vriend uit te strooien. Bij elkaar zou het een circa 5 wekentocht worden en vnl over bergwandelpaden dus de bepakking bestond naast de 8 dagen voedsel en packraftspullen ook uit terreinkaarten, kompas, overlevingsspullen etc. En dan nog een flesje whisky en het potje as, dat het zwaarst van alles woog. Dus één ding was zeker: het zou geen licht tochtje worden.
De fatbike weegt circa 16kg en de gewone fietsbagage incl tassen 7kg (belachelijk weinig voor een wekenlange bergtocht). De rugzak weegt als het meeste voedsel op is 3kg, de packraft 3kg, peddel circa 1kg en zwemvestje 500g. Gelukkig is het laplandse bergwater het schoonste drinkwater dat er bestaat dus hoef je daar geen liters van mee te slepen, maar twee gevulde petflesjes moet je toch bij je hebben. Het zwemvestje is een onhandig groot ding maar in ijskoud stromendwater ben je zonder zwemvest levensmoe dus die moest ook mee. Alles bijelkaar woog het dan ook 31kg plus nog het voedsel, water en brandstof.
Zelf weeg ik 60kg (na die tocht 55) dus dat werd zwaar trappen op die brede vette noppenbanden, ook zwaar duwen en de fiets over hoge rotsen tillen lukte me niet meer. Was onmogelijk, de fiets was niet alleen te zwaar maar door de grote wielen ook onhandig groot. Even op je rug hijsen lukte mij als lichtgewicht tutje
echt niet. Daarbij zat de peddel in de weg, hij drukte me naar voren en op hellingen die zo steil waren dat de fatbike stap voor stap dwars omhoog getild moest worden, trok de rugzak me naar achteren zodat het moeilijk was evenwicht te bewaren.
De packraft zat bovenop de stuurrol, met twee spanbandjes aan het stuur. Prima plek, stuurde iets logger door de bocht maar de fatbike had er totaal geen last van. Door de vette wielen bleef hij nog steeds als een trouw paard stilstaan, ragde nog steeds zonder enig moeite over rotsen, blubber en moeras en trok zich nergens wat van aan. Ik blijf me verbazen over een fatbike, echt een heel aparte fiets. Dit zou nooit met een gewone trekkingfiets kunnen, die zou snel kromme velgen en andere ellende hebben.
De eerste dag ging over kronkelige terreinweggetjes de hoogvlakte op, zwaar trappend en af en toe duwend als de grond teveel door quads of sneeuwscooters was mishandeld. Daarna werd het pad steeds smaller en tenslotte werd het een wandelpad, gemarkeerd door steenmannetjes en door beekjes overspoeld. En daar begon het bikeraftavontuur, in een enorm grote boomloze vlakte, omringd door bergen met eeuwige sneeuw.
De Laplandse hoogvlakte; een immens grote groene vlakte met stenen en stromend water. Nergens is het stil, altijd hoor je water druppen, mummelen, borrelen, zingen. Het staat in poeltjes, stroomt in beekjes, vormt grote meren en donderende stroomversnellingen. Tis ook niet zo gek dat je in waterwezens gaat geloven; watertrollen, langnekken, nymfen en de Näcken natuurlijk, ook wel Bäckehästen, de Ziel van de Beken genaamd. Die lokt je met vioolmuziek naar het water en laat je nooit meer los.
Verder zijn er rendieren, berglemmingen die graag je tassen doorzoeken en heel soms een eland, poolvos, beer, veelvraat of lynx. Die laatste twee hebben rendier op het menu staan (bijna het enige wat daar te eten valt) maar ook de beer wil nog weleens een rendier grijpen. Als mens heb je weinig van ze te vrezen, heb zowiezo geen mens gezien.
De paden zijn vaak stromende beekjes, zoals de foto's hierboven. En door de vele rotsen, kuilen en laag struikgewas kun je er niet naast fietsen maar moet je gewoon door de blubber heen. Soms is het water zo diep, modderig of ligt het pad zo vol rotsen dat je de fiets moet duwen, vele kilometers lang. Vaak is het pad onvindbaar, weggespoeld of zijn de steenmannetjes door de metershoge sneeuwlaag omgevallen (op sommige plekken kan de sneeuw 7m hoog zijn). Dan is het taak de steenmannetjes weer in ere te herstellen want ze zijn er tenslotte voor je veiligheid.
En al snel kwam de eerste echte bikeraftstop: een groot bergmeer waar je alleen als er ijs ligt overheen kan, er loopt nl geen pad, er is niets. Dus ik blij natuurlijk! En er lag een zacht zandstrandje, speciaal voor bikerafters in spé.
De packraft was door een pompzak snel gevuld, de wielen in een minuutje los, nog een pedaal eraf anders ging dat met de scherpe flatpedaalpennetjes in het voordekje prikken, daarna frame en wielen opelkaar stapelen, drybags ertussen duwen, alles met twee spanbandjes aantrekken, de rugzak onder het spraydekje schuiven en als een prinses in het bootje gaan zitten.
En toen zat het bootje door mijn dikke kont muurvast in het zand en kwam ik geen mm vooruit. Dus weer uitstappen en met blote voeten door het ijskoude water waden, er lagen scherpe steentjes waardoor ik natuurlijk ging piepen en toen het water eindelijk diep genoeg was was ik een km van de kant en m'n broek tot over de knieën nat. Maar dat maakte niets uit want het was prachtig!
Ik peddelde tussen grote rotsblokken, langs zandstrandjes, gleed zachtjes over rotsen heen, schoof knarsend over ondiepe zandbodems en bij een prachtige kampeerplek was het alleen maar uitstappen, tentje opzetten en heerlijk genieten van het vrije leven.
De fatbike lijkt groter dan de packraft ..
.. maar zonder wielen is het maar een klein frame.
Bij kleine stukjes over land kan de packraft heel makkelijk aan de fiets mee; de fatbike als veelzijdige pakezel. Je zet het bootje op een pedaal, trekt er een spanbandje omheen, schuift nog een drybag tussen noppenband/bootje en dan maar lekker lopen en hopen dat het niet gaat waaien want je vangt zo aardig wat wind. Leuk ook als je dieren tegenkomt want ze weten niet wat je bent, ze hebben zowiezo nog nooit een fiets gezien dus laat staan een fiets met boot.
Het ene pedaal eraf kan handig zijn. Ik ben alleen de crankmuts kwijtgeraakt maar das maar een goedkoop rubber. Minder is dat hij nu ergens als afval in de natuur ligt te weken.
In de bergen kan het weer erg snel omslaan, eerst zit je nog heerlijk in de zon en de volgende minuut hangt er een onweerswolk boven je, zweept de wind het water omhoog, duwen de golven je als een speelbal alle kanten op en als dan ook nog de bliksem en de donder mee gaat doen, voel je je heel klein en kwetsbaar.
Je hebt weinig nodig; met een tentje, fatbike en packraft kom je de hele wereld over.
Niemand die hier komt, wrs ben ik de enige mens die hier ooit is geweest. Sporen op het strand zijn alleen van elanden, rendieren, bevers etc. Rendieren vonden de packraft trouwens erg interessant, die liepen vaak aan de kant met me mee. Erg mooi en gezellig.
Het was echt een heel speciale tocht, heb veel geleerd, ook weer over mezelf want soms was het niet makkelijk. Vooral niet toen het een dag sneeuwde en alles in ijskoude modder veranderde. Was toen heel moeilijk om de fiets over steile hellingen heen te duwen want je gleed steeds uit, ook de fattie glibberde alle kanten op. En het was barkoud, het vroor en dan kun je niet stilzitten of uitrusten want je koelt heel snel af en dat kost alleen maar nog meer energie. En de voorraad voedsel was bijna op, daar had ik me een beetje in vergist, dus ik was moe, koud, hongerig en dan voel je je echt superzielig.
Maar het bikerafting smaakte zeker naar meer dus dat wordt van de zomer weer een tocht. Een veel langere dit keer, ik had er
hier in het fatbike-topic al wat over gezegd. Wil de Klarälven, de langste rivier van Zweden volgen (circa 500km). Hij ontspringt in Lapland als een klein bronnetje, wordt een bruisende waterval, stroomt vervolgens door natuurreservaten over de Noorse grens, komt bij noord Värmland weer het land binnen en stroomt daarna via canyons en door diepe rotswanden het Vänern, 't grootste meer van zweden in. Geloof dat nog niemand dat heeft gedaan dus dat maakt het ook een beetje extra spannend.
Ik ga deze keer met een 4-delige peddel en een packraft zonder spatzeil want dat scheelt gewicht op de fiets. Een online packraftshop wil me korting geven bij de koop van een packraft als ik foto's van de tocht op hun site wil plaatsen. Heel leuk want er staat geen reclame op de packrafts en ze hebben verschillende merken dus het is geen sponsor/reclame maar puur omdat ze enthousiast zijn over wat ik wil ga doen. En ze doen zelf ook aan bikerafting, erg leuk!
Ik zoek ook nog een bikeraftmaatje, maar dat zal hier vast niet lukken. Maar mss weet iemand nog één of andere fietsgek die dit soort avonturen leuk vindt? Het hoeft niet perse met een fatbike, een superstevige MTB met dikke banden, schijfremmen en vering zou ook kunnen. Maar bikepacking is zeker een vereiste.
Hier nog meer plaatjes van de tocht.
En hieronder een video hoe je met een pompzak een packraft snel oppompt. Iets van 10x en hop daar ligt je schip.
Ik had hem al eens gezien maar het blijft lachen, die jongen heeft echt humor, met helm op samen met z'n fiets zwemmen. Maffe fatbikers!
Ik moet idd af en toe een schop onder m'n kont anders wordt het niks met mij. Ik ga beter mijn best doen, mss lukt het deze week .. 
Haha je snapt wel wat ik bedoel. Had je in de fatbike van die dingen tussen de remmen als je de wielen eruit had? met die schijfremmen bedoel ik? Of kan er niets mis gaan met die fiets? Geweldige ervaring heb je achter de rug.
