Op Pad stopt er mee

[Marco Meijerink]

Ergens rond 1982 leerde ik mijn eerste Op Pad kennen. Twee Nederlanders op de fiets door Scandinavia die tijdens het kamperen in de bush een vos in het wild zagen. Ik was om, dat wilde ik ook.
Heb ze toen verslonden.....
Jammer dat er eigenlijk bijna geen goede buitensport bladen meer zijn. De meeste bladen zijn erg braaf en weinig avontuurlijk meer.
Dank de mannen en vrouwen van Op Pad. Veel succes met het vinden van een nieuwe mooie buitensport uitdaging.

[Eric op de Fiets]

.....Jammer dat er eigenlijk bijna geen goede buitensport bladen meer zijn. De meeste bladen zijn erg braaf en weinig avontuurlijk meer....

De vraagt rijst zich bij mij op hoe de reis van ons verenigingsblad zal worden. Het merendeel van de lezers is 54+ begreep ik laatst. De ouder worden lezers zullen een papieren uitgave prima vinden. Dat bleek ook uit de enquete, de vraag is hoe we "jongere" leden kunnen boeien en met welke media om aan de informatie doelstelling te kunnen voldoen. OpPad richt zich ook op een jongere lezersgroep, nu met andere middelen dan een blad. Als ik de strategie van de Anwb zo bekijk hebben de bladen hun langste tijd gehad. De lezersgroep van KCK (Karavan en Kampers) is een oudere doelgroep dan Oppad en Reizen.Ik verwacht ook wel dat (het advertentieblad) KcK binnen een paar jaar zal verdwijnen als de adverteerders andere media opzoeken om de kampers en karavans te promoten.

[keesswart]

OpPad richt zich ook op een jongere lezersgroep, nu met andere middelen dan een blad. Als ik de strategie van de Anwb zo bekijk hebben de bladen hun langste tijd gehad. De lezersgroep van KCK (Karavan en Kampers) is een oudere doelgroep dan Oppad en Reizen.

Op Pad is inderdaad ooit begonnen als een fris jong tijdschrift voor lezers die anders op vakantie wilden dan oudere generaties deden. Dus niet met een sleurhut, maar met een trekkerstent. Inmiddels is de sleurhut iets voor 70-plussers en wordt de trekkerstent nog veel door vijftigers gebruikt. Op Pad lezers zijn een dagje ouder geworden.
Wat de ANWB nu met jongeren wil, behalve het leveren van een reisverzekering, is mij niet duidelijk.
De jongeren die ik nu ken, vieren hun examenfeesten door met Ryan Air naar de Costa Brava te vliegen, waar ze zich een week lang opsluiten in een hotel om zich vol te gieten met drank. Soms gaan ze nog tot hun 25e met hun ouders op vakantie, maar dat moeten dan wel intercontinentale reizen zijn. Ook zie ik af en toe nog jongeren met een volbepakte fiets op een camping verschijnen, maar wanneer ze de dertig gepasseerd zijn, maken de fietsen vaak plaats voor een camper. Of ze gaan met de kids eerst jarenlang naar Centerparcs en worden daarna door diezelfde kids nog een tijdje geclaimd voor het betalen van intercontinentale reizen. Als er dan niet nog een echtscheiding en een tweede leg volgt, zijn ze rond hun vijftigste wel weer rijp voor fietsvakanties.

De vraagt rijst zich bij mij op hoe de reis van ons verenigingsblad zal worden. Het merendeel van de lezers is 54+ begreep ik laatst. De ouder worden lezers zullen een papieren uitgave prima vinden. Dat bleek ook uit de enquete, de vraag is hoe we "jongere" leden kunnen boeien en met welke media om aan de informatie doelstelling te kunnen voldoen.

Dat zullen de jongeren zelf wel uit gaan vinden. Zolang de Wereldfietser geen oudemannenclub à la de Europafietsers wordt, is er nog hoop

[Bert van Sprang]

De jongeren die ik nu ken, vieren hun examenfeesten door met Ryan Air naar de Costa Brava te vliegen, waar ze zich een week lang opsluiten in een hotel om zich vol te gieten met drank.

Dan ken jij de verkeerde jongeren, er zijn gelukkig grote groepen jongeren die dit niet doen. Ik geloof er ook niets van dat jongeren van nu minder fietsen en/of minder met de fiets op vakantie gaan, ze hebben echter wel veel meer mogelijkheden en het duurt soms even voordat ze ontdekken hoe leuk het is. Ik denk echter ook dat de gemiddelde jongere geen behoefte heeft aan een club als De Wereldfietser en zeker niet aan een clubblad.

[Leon]

De jongeren die ik nu ken, vieren hun examenfeesten door met Ryan Air naar de Costa Brava te vliegen, waar ze zich een week lang opsluiten in een hotel om zich vol te gieten met drank. Soms gaan ze nog tot hun 25e met hun ouders op vakantie, maar dat moeten dan wel intercontinentale reizen zijn. Ook zie ik af en toe nog jongeren met een volbepakte fiets op een camping verschijnen, maar wanneer ze de dertig gepasseerd zijn, maken de fietsen vaak plaats voor een camper. Of ze gaan met de kids eerst jarenlang naar Centerparcs en worden daarna door diezelfde kids nog een tijdje geclaimd voor het betalen van intercontinentale reizen. Als er dan niet nog een echtscheiding en een tweede leg volgt, zijn ze rond hun vijftigste wel weer rijp voor fietsvakanties.

Die redenering gaat er grotendeels vanuit dat veranderend reisgedrag een gevolg is van de leeftijd.
Uit bijvoorbeeld het feit dat er 30 jaar geleden veel meer dertigers op fietsvakakantie gingen (neem ik even voor waar aan) dan nu volgt echter dat reisgedrag niet alleen een gevolg is van leeftijd, maar ook van geboortejaar.
Zo weten we nu ook niet of de twintigers van nu hetzelfde pad volgen als de twintigers van tien jaar geleden. Wie weet zijn de twintigers van nu over 15 jaar het reizen spuugzat en gaan ze massaal wandelen in Duitsland, over paden in natuurgebieden in het Ruhrgebied.

[keesswart]

Dan ken jij de verkeerde jongeren, er zijn gelukkig grote groepen jongeren die dit niet doen.

Daar had ik als jongere ook al last van (zie dit draadje).

Uit bijvoorbeeld het feit dat er 30 jaar geleden veel meer dertigers op fietsvakakantie gingen (neem ik even voor waar aan) dan nu volgt echter dat reisgedrag niet alleen een gevolg is van leeftijd, maar ook van geboortejaar.

Daar heb je een punt. Iemands geboortejaar is (naast land en sociale afkomst) vaak bepalend voor de keuzemogelijkheden die iemand later krijgt.

[Eric op de Fiets]

.....Zolang de Wereldfietser geen oudemannenclub à la de Europafietsers wordt, is er nog hoop ....

Ik ervaar dat we een behoorlijk groot aantal (actieve) vrouwen als lid hebben maar met cijfers kan ik dat niet staven. Ik ervaar ook dat er enorm veel "echte" vakantiefietsen verkocht worden, meer dan in het verleden en zeker niet allemaal aan "ouderen" maar ook aan jongeren zo zie ik op de fietspaden. Als ik zo om me heen kijk is het "vakantiefietsen" populairder dan ooit. Er is, lijkt mij, wel in potentie een vergrotende groep die lid zou kunnen worden. Maar hoe kunnen we deze groep "aanspreken" in de ruime zin van het woord? Op internet is veel te vinden maar bij "ons" kan ik zo 1 2 3 geen gps routes oid vinden. De vereniging mist de "digitalisering van het reizen" en misschien, ik ben voorzichtig, ook wel de aansluiting bij jongeren. En voordat je het weet Kees, worden we een oudemannenclup, met grijze manen

[bert sitters]

.....Zolang de Wereldfietser geen oudemannenclub à la de Europafietsers wordt, is er nog hoop ....

Ik ervaar dat we een behoorlijk groot aantal (actieve) vrouwen als lid hebben maar met cijfers kan ik dat niet staven. Ik ervaar ook dat er enorm veel "echte" vakantiefietsen verkocht worden, meer dan in het verleden en zeker niet allemaal aan "ouderen" maar ook aan jongeren zo zie ik op de fietspaden. Als ik zo om me heen kijk is het "vakantiefietsen" populairder dan ooit. Er is, lijkt mij, wel in potentie een vergrotende groep die lid zou kunnen worden. Maar hoe kunnen we deze groep "aanspreken" in de ruime zin van het woord? Op internet is veel te vinden maar bij "ons" kan ik zo 1 2 3 geen gps routes oid vinden. De vereniging mist de "digitalisering van het reizen" en misschien, ik ben voorzichtig, ook wel de aansluiting bij jongeren. En voordat je het weet Kees, worden we een oudemannenclup, met grijze manen

Ook reisorganisaties met actieve reizen trekken steeds minder jongeren. Als ik groepen tegen kwam, dan waren het twintigers en wat dertigers. Nu zijn dit ook vijftigers en zestigers. Fietsen zijn wel weer helemaal in bij jong en trendy, maar voor dagelijks verkeer en veel minder om er mee op vakantie te gaan.
Voorheen had je net-afgestudeerden die vertrokken voor een langere fietsreis, maar tegenwoordig is het veel meer meteen op jacht naar carrière en eigen huis.
Soms zie ook gofbewegingen. Traditioneel en eigen bier was ooit populair. Vanaf de jaren '60 viel de keuze echter steeds meer op pils van slechts een paar merken.
In 1945 telde Nederland 87 brouwerijen. Eind van de jaren '80 waren daarvan nog maar acht over en een paar daarvan stonden op omvallen. Nu is veelzijdigheid weer de vraag en zijn er meer dan 400 brouwerijen en de groei zit er nog altijd stevig in.

[Bert van Sprang]

Natuurlijk is het altijd een golfbeweging, maar evenals Eric denk ik dat er nog genoeg fietsende jongeren zijn. Volgens mij kom je ze veelvuldig op ons forum tegen.

[loknor]

Er zijn een paar voor de hand liggende hoofdredenen voor fietsvakanties door jongeren:

1. Goedkoop
2. Actief
3. Avontuurlijk

Nummer 1 is de laatste 30 jaar veel minder belangrijk geworden en voor 2 en 3 zijn er natuurlijk waanzinnige alternatieven door verre reizen (backpacken door Azie/Australie)

Uiteraard er zijn meer redenen voor een fietsvakantie, maar deze drie liggen voor jongeren voor de hand. Maar Op Pad is niet een jongeren blad.

Betreft Op Pad, ik heb wel eens heen en weer gemaild met o.a. Gijs en ik wens de beste man dan ook het beste, het is een aardige, integere man die helaas bij een medium werkt wat de weg van de paardenzweep opgaat. Testen van spulletjes is online veel efficiënter, veel meer testers, aanbod en andere schaalvoordelen die het Internet biedt (kortweg, de toegang tot de ervaringen van de wereld).

Net als het blad Fiets. Mooi blad, men probeert met man en macht het rendabel te houden, maar het legt het af tegen wat je online gratis aan info boven water kan krijgen.

Dus ja, sneu voor de mensen maar dit is zoals de wereld er nu eenmaal uit ziet.

[Travelmaster]

Gijs is dan ook nu leuk voor zichzelf bezig onder de naam "Outdoor Guru", ik hoop voor hem dat dat goed uitpakt.

[Smitty]

In 2015 werd het motorblad Promotor door de ANWB afgestoten. Zoals hieronder te lezen valt, is het door de redactie overgenomen en draait het nu zelfstandig en... gezond:
https://www.villamedia.nl/artikel/promo ... d-van-anwb

Misschien dat er voor Op Pad ook zo'n mogellijkheid bestaat. Want wat gaat de ANWB er nu dan meer mee doen, dan er een online (g)advertorial van maken?

[keesswart]

Twee jaar terug is het grootste deel van de redactie van Op Pad al door de ANWB wegbezuinigd. Daarna is is het aantal nummers teruggebracht van 8 naar 6 per jaar en is het magazine samengevoegd met de brochure van SNP. Ik weet niet of er toen serieus is overwogen om een doorstart buiten de ANWB te maken, maar daar lijkt het me nu te laat voor.

[WillemT]

Doodzonde!

Er stonden toch met regelmaat artikelen over interssante bestemmingen / onderwerpen in. En ik lees toch veel liever iets van papier dan van een beeldscherm. Maar dat is misschien de leeftijd

[AndreM]

Toch geloof ik dat er ruimte is voor een blad als Op Pad in het Nederlandse taalgebied.

[Frits]

Bike & Trekking heeft ook een doorstart gemaakt. Dit blad is zo kort na de doorstart natuurlijk nog niet financieel gezond maar anders zou ik zeggen, proberen samen op te trekken.
Het is zonde dat de knowhow van OpPad nu verdampt. Online zegt men door te gaan maar zoals een schrijver het eerder verwoordde, een blad leest toch fijner dan het van een beeldscherm(pje) te moeten lezen, maar misschien ben ik ook wel van de oude stempel.

[Bert van Sprang]

Veel mensen melden hier het prettiger te vinden van papier te lezen als van het scherm en melden er meteen bij dat dat wellicht komt omdat ze al wat ouder zijn. Leuk voor de statistieken: hoe oud is oud en is het inderdaad zo dat hoe jonger je bent, hoe minder je aan papier hecht? als dit laatste klopt, dan is iedere actie zieltogende tijdschriften, kranten etcetera in leven te houden tot mislukken gedoemd.

Ikzelf (57) lees erg veel van het scherm, maar een boek lees ik het liefst op papier en voor mijn werk print ik (te) veel uit. Een (vak)tijdschrift koop ik het af en toe (5 per jaar?) in de winkel, als er voor mij iets interessants in staat en af en toe (10x per jaar) koop ik zaterdag een krant om samen met veel koffie en koekjes te lezen.

[eindgebruiker]

Over oud vs jong zou ik me niet al te druk maken. De Wereldfietser heeft bijvoorbeeld nog steeds veel aanwas van oudere leden. Die willen blijkbaar allemaal ons tijdschrift lezen.

[Bert van Sprang]

Veel aanwas van oudere leden. Ouder als 57? Is gemiddelde leeftijd leden en het word ieder jaar een jaar ouder. Als je gemiddeld tot ca 70 fietsactief blijft, dan kunnen we de vereniging over ca 13 jaar opdoeken en het blad al veel eerder.

[keesswart]

De hele Nederlandse bevolking vergrijst, dus is het niet zo gek dat dat ook voor de wereldfietserpopulatie opgaat. Ook blijven ouderen steeds langer fit, dus die 13 jaar zijn rekbaar
Al is het natuurlijk wenselijk dat er ook jongeren meedoen en dat die elkaar in een club met veel ouderen ook kunnen vinden. Zelf kende ik als twintiger weinig vakantiefietsers. De enkelen die ik tegenkwam, waren meestal 'lone wolves', waarmee ik niet zo gauw op pad zou gaan. Toen ik voor het eerst van de Wereldfietser hoorde, was ik al in de dertig en leek ik hard op weg om zelf een 'eenzaam priemgetal' te worden, gewend geraakt om op eigen houtje weken of maanden te gaan fietsen.
Maar als twintiger had ik graag bij een niet al te prestatiegericht clubje fietsers willen horen, als dat toen had bestaan en als daar genoeg generatiegenoten bij hadden gezeten. Naar 'bejaarde' fietsers was ik niet echt op zoek, zoals ik in 1984 tijdens een tocht door Polen een tikje weemoedig constateerde: 'Op een avond vind ik een bankje op een sfeervol pleintje. Ik ga zitten om wat te eten. Terwijl ik brood aan het snijden ben, komt een oude vrouw op me af. In haar ene hand draagt ze een kopje en een suikerpot, in de andere een pot thee. Ze had me vanuit haar huis zien zitten en dacht dat ik vast wel trek zou hebben in een warme kop thee!
Terwijl ze naast me zit vertelt ze dat ze tweeëntachtig jaar oud is, maar af en toe nog fietst in de omgeving. Vroeger heeft ze lange tochten gemaakt.
“Toen ik je zag zitten, dacht ik: daar zit een collega”, vertelt ze in het Duits.
Ik besef dat ik nu dan toch een Poolse fietsster heb gevonden! Even lijkt de dubbele generatiekloof te vervagen als ze vertelt over haar jeugd in de ‘kaiserzeit’. Wanneer ze met de lege theepot terug naar huis loopt, bedenk ik een tikkeltje weemoedig dat ik in zekere zin zestig jaar te laat ben gekomen.'