Vermakelijk uitdijend draadje, tijd om een bijdrage te leveren. Ik begin beknopt.
1.
Prijs. Halve schoolpleinen staan vol met dure bakfietsen, die ook nog eens
kapot kunnen. Een Santos zit erg stevig in elkaar, blijft in principe gewoon heel. Een auto is aanzienlijk duurder, op fronten. En als je daaraan niet teveel geld wil uitgeven moet je ook nog eens benzine tanken (ugh).
2.
Diefstal. Niet te bang voor zijn. Gewoon een slot erop laten zetten en een los slot mee. Altijd ergens aan vastzetten, tenzij je zicht op de fiets hebt. Lijkt me logisch. Uiteraard verzekeren.
Populair bij het geboefte zijn elektrische fietsen en goedkope brikkies die makelijk zijn door te schuiven naar de volgende. Een trekkingfiets is er voor een select groepje (bestaande uit alleen maar nette mensen, dat spreekt voor zich).
3.
Aanschaf/korting. Jij wil die Santos, dat is de hele tijd al meer dan duidelijk. Het is een dure fiets, één van de duurste die je kunt kopen. Wat scheelt dat? Maak het zo leuk mogelijk voor jezelf. Geef aan bij het fietsverkooppunt dat je het een aardige aanschaf vindt, vraag wat ze kunnen doen zodat je er écht blij mee bent en kijk wat er komt. Geniet er verder van dat een nieuwe fiets de perfecte maten kan krijgen. Leef je uit met de kleuren, misschien zelfs met de kinderen als die ervoor in zijn en het wellicht een beetje wild mag. Doe je best om 'm zo licht mogelijk te krijgen, goede eerdere aanrader.
Een persoonlijke noot en die is een stuk uitgebreider. Ik rij op een Santos Trekking Lite. Ik ben er blij mee. Dat maakt me bevooroordeeld, tegelijk ben ik niet blind voor de sceptici die hier uitentreure komen melden dat het goedkoper kan en dan minstens zo goed is. Allemaal waar. Trekking- en vakantiefietsfabrikanten putten uit dezelfde onderdelenpoel. Het onderscheid zit 'm in imago, mate van aanpasbaarheid, serviceniveau. In hoge mate een gevoelskwestie.
Dan de haast morele kwestie van fietsafstanden en gerechtvaardigde aanschaf van een dure fiets. Dat maakt natuurlijk geen ene zier uit. Ik heb er een, mijn vader ook. Andere kleuren, verder akelig identiek opgebouwd. Nadat we samen op vakantie waren, met de fiets, in Friesland heeft hij zijn oude fiets aan de wilgen gehangen (Scott hybrideachtig dingetje, met Shimano Alfine, weet niet of het negen of elf was). Fietste te zwaar, naaf in theorie "sealed for life" meen ik, maar in de praktijk gebaat bij een servicebeurt door iemand die er wat van snapt. Moet die ouwe een dure fiets? Och. Is hij er blij mee? Enorm. Had 'ie veel eerder moeten doen, zegt 'ie. En de kilometers? Rondjes om de kerk. Familiebezoek 50 kilometer verderop, op hotel en een dag later weer terug. Toeren in de omgeving, buiten het wielrenseizoen. Niet alle dagen op deze fiets, vaak ook op de wielrenfiets en dat was óók al een duur ding. In totaal ongeveer 5.000 km per jaar schat ik voor beide fietsen tezamen.
Kan ik even patsen met >10.000 kilometer per jaar. Voor wat het waard is. En wat is dat? Juist, precies niets. Ik vind het fijn om de 30 kilometer enkele rit naar werk te pedaleren. Om vanaf werk een volgende stad op te zoeken omdat ik daar moet zijn en dan in de nacht weer terug naar huis in alle rust, wat een dagafstand oplevert van een slordige 100 kilometer. Om soms een lusje te maken. Om een weekendje of weekje weg in eigen land met de fiets te doen. Om eigenlijk min of meer alles op een afstand van 50 kilometer als het even kan met de fiets te doen. Moet je maar het willen allemaal.
Dan de diefstal en zorgvuldige omgang met een mooie fiets. Is een dingetje. Zelf gedurende een jaar wat last gehad van wat zou kunnen gebeuren (maar niet dat ik ooit maar ergens naar buiten ben gestormd om te kijken of de fiets er nog stond). Op werk staat de fiets buiten, vast aan een muurhaak. Buiten werk nooit op stationsstallingen omdat daar toch een beetje wordt gejonast met fietsen. Verder overal en nergens. Altijd goed vast, in een stalling als die er is. Op de mijne zit een ringslot, in de fietstas heb ik een los slot om altijd ergens aan vast te kunnen zetten. In de hoofdstad, tevens mijn woonplaats, staat de fiets binnen in de berging. Voor de binnenstedelijke bewegingen heb ik een comfortabele stadsfiets. Naar verloop van tijd wordt de fiets ouder, glimt het wat minder en wordt de omgang op een aangename manier losser.
Afsluitend. Doe wat goed is, wat goed voelt. Iedereen komt hier altijd met de eigen stokpaardjes aanzetten en eigenlijk leidt dat nooit tot eensgezindheid.
Ik begon dit topic over de juiste maat, het is inmiddels een "mag ik een dure fiets kopen voor een relatief kort stukje woon-werk verkeer" topic geworden, maar goed. Ik had niet voorzien dat ik hier bedenkingen bij zou krijgen.
