Noordkaap eerst via Noorwegen of Zweden/Finland

[Fytsreizger]

Collega reizigers,

Toen ik deze zomer een Duitse medefietser trof op mijn tocht rond de Oostzee vertelde hij me dat hij naar de Noordkaap geweest was en daar naartoe gefietst was via Zweden en terug gefietst is via Noorwegen. Hij wilde rond 21 juni zo noordelijk mogelijk zijn en hij deed het in deze volgorde om zoveel als mogelijk de muggen in Zweden te voorkomen.

Ik heb ook nog plannen om naar de Noordkaap te fietsen (wellicht 2025 / even plannen om wat langer vrij te kunnen van mijn werk) en zijn manier van fietsen leek me eerlijk gezegd wel een goed idee. Ik had maar in mijn hoofd om eerst via Noorwegen te fietsen en ergens in mijn achterhoofd wil ik dat nog altijd, kan niet precies aangeven waarom. Net zoals ik liever ergens naar toe fiets op een route in plaats van naar huis. Ook zoiets.

Maar zijn er mede-fietsers die dit soort afwegingen hebben gemaakt voor een rit naar de Noordkaap en weer terug? Kon daarover niets op dit forum vinden. En welke overwegingen maakten jullie daarbij. Overigens mag je bij Zweden ook Finland lezen, qua muggen maakt dat denk ik niet zoveel uit.

Muggen tegenkomen is denk ik ook een kwestie van pech of geluk hebben. Dit jaar in de Baltische staten, Finland en Zweden gefietst en vrijwel geen last gehad.

Ben benieuwd naar jullie afwegingen of ervaringen bij de keuze van de route met deze reden in het achterhoofd (of niet).

Anno

[_Peter_]

De keuze om eerst via Noorwegen te kiezen zou ik alleen nemen als ik vooraf voldoende (klim)kilometers in de benen heb zitten, want dat is wel waar je rekening mee moet houden, naast de wind die natuurlijk altijd tegen is (ook al rijdt je met de klok mee). Daarnaast heb je in Noorwegen nog de mogelijkheid om met de trein terug te gaan mocht de tijd krap worden, in Zweden is het maar de vraag of de fiets mee op de trein kan op het punt waar je dan bent. Muggen zijn vervelend maar zolang je maar in de wind en uit de schaduw blijft valt het wel mee is mijn ervaring tot nu toe.

[OtOnWheels]

Ik ben dit jaar naar Noordkaap gaan fietsen via Duitsland, Denemarken, Noorwegen (Kristiansand-Oslo-Trondheim-Lofoten-Noordkaap). In periode half april begin juli. De opbouw om in steeds mooier gebied te fietsen was top, ook met het klimmen met de fiets. Duitsland was nog flink koud, maar dit voorjaar was sowieso fris. Stuk Oslo - Trondheim was ik begin juni, eigenlijk wat vroeg, Dovrefjel was nog niet volledig toegankelijk.
De tegenwind viel reuze mee, soms flink mee, soms flink tegen. Dit kon per dag veranderen. Muggen en vliegen viel ook mee, wel paar dagen flink last van gehad. Terug met OV gegaan.

[stan.geerman]

Kan iemand mij vertellen hoe je het beste met openbaar vervoer (trein, vliegtuig, bus) vanaf de Noordkaap terug kunt komen in Nederland?
Vast bedankt
Stan

[QPO]

Ik ben in 2014 vanaf Tarifa (zuidkaap) naar de Noordkaap gefietst, via Zweden/ Finland. Voor mijn terugreis heb ik toen een ticket in Honningsvag geboekt voor de Postboot richting Tromso deze vaart de Huttigrute. In Tromso met het vliegtuig naar Nederland. Zie ook Willemvisser.blogspot.com, alle berichtjes van 2014. Succes

[WillyW]

In 2018 heb ik tocht naar de Noordkaap gemaakt. Vanaf Kristiandsand geheel via de westkust gefietst. Vond dat veel afwisselender dan via Zweden of Finland. Daar fiets je veel meer door de bossen en heb je lange rechte wegen. Begin van tocht was wel zwaar want is toch behoorlijk klimmen en daar waren de benen nog niet aan gewend.
Terugtocht heb ik met bus gedaan van Noordkaap naar Rovaniemi, vanaf daar met trein naar Helsinki en daar boot genomen naar Travemunde in Duitsland. Een verslag van mijn tocht kun je hier lezen : https://www.pindat.com/reis/dagboek/wil ... 2018-07-08
Veel succes met de verdere voorbereidingen!

[Auk]

Ik ben een paar jaar geleden vanaf huis naar de Noordkaap gefietst. Heenweg door Noorwegen. Terug door Finland. Mijn advies ga heen door Noorwegen. Dit is het mooiste land en de mooiste route. Dan heb je dat in ieder geval gezien mocht je je reis om wat voor rede moeten afbreken. (geen zin meer, geen tijd meer, overspoeld met indrukken , blessure of berichten van het thuisfront)

[Loes vdB]

Terugreis vanaf de Noordkaap kan met Hurtigruten van Honningsvåg naar Tromsø. Verder bussen naar het zuiden tot het eerste treinstation Fauske (op de hoogte van Bodø). Treinen via Trondheim naar Oslo. Boot naar Kiel en verder treinen. Dit is wat ik heb gedaan althans. Langzaam naar huis reizen kan erg fijn zijn na weken van inspanning en indrukken. Maar dat hangt af per persoon.
Reserveren van de trein is veel goedkoper dan ter plekke een kaartje lopen. In het hoogseizoen kunnen fietsplekken op de bus al vergeven zijn. Kortom, net een fietstocht met onverwachte zaken om op te lossen. Veel plezier!

[GuidoB]

Ik heb een route gepland vanaf het huis van mijn schoonzus (die woont in zuid Noorwegen) naar de Noordkaap.

Route is 3100km lang, en 35270 hoogtemeters, dus bergtraining is zeer noodzakelijk.

Ik heb mijn route gepland via de Lysevegen en Trollstigen, waar ik dan gelukkig in beide gevallen de zwaartekracht mee heb .

Mocht je de route willen bekijken:

https://www.komoot.com/nl-nl/tour/10259 ... ARWo5R9o6z

[Fytsreizger]

Misschien was mijn vraag niet helemaal duidelijk, maar ik wil dus naar de Noordkaap fietsen én terug. En de vraag is of jullie ervaring hebben met een zeg maar 'heen-en-terug' en hoe jullie de keuze hebben gemaakt. Waarbij ik sowieso heen of terug via Noorwegen zou willen.

Maar heen via Noorwegen en terug via Zweden/Finland, of juist andersom. Wat zouden jullie doen? Ervaringen mee? En ja, Noorwegen is erg bergachtig, dat zou er wellicht voor pleiten om 'heen' via Zweden of Finland te gaan zodat je al veel km's in de benen hebt.

Anno

[Polariteit]

Geen ervaring met fietsen in Scandinavie, dus voor wat het waard is: als ik zo'n tocht zou maken zou ik zeker noordwaarts via Zweden/finland gaan en terug via Noorwegen. Niet zozeer vanwege de muggen, maar wel omdat Noorwegen voor mijn gevoel het 'zwaarst' gaat zijn qua klimmen, en het scheelt nogal als je al in zweden wat aan je conditie hebt kunnen doen Ook bewaar je dan in mijn beeldvorming het mooiste voor het tweede deel van je reis.

Het is mij ook niet helemaal dudelijk 'wanneer' je van plan bent te gaan, maar zeker als het wat vroeger in de zomer is zou ik ook het weer mee laten spelen in mijn beslissing... maar goed ik heb totaal geen beeld bij het klimaat in die landen in de vroege zomer

Tof plan, sowieso!

[Fytsreizger]

Plan ja dan wel om rond 21 juni in het noorden te zijn. Hoeft niet specifiek noordkaap.
En mogelijk in 2025. Moet wat langer vrij voor mijn werk en kan dan een sabbatical opnemen. Maar nu al heerlijk om mee bezig te zijn.

[DaVinci]

Als je eerst Zweden en dan Noorwegen fietst dan heb je in Noorwegen wel het mooiste uitzicht naar zee rechts langs je.
Als je andersom fietst heb je eerst de weg en dan het uitzicht.
Als je hoogtevrees hebt moet je misschien net andersom fietsen.

[LHTJoost]

Nog niet gefietst maar het plan is er wel. Wel in zweden en Finland gefietst. Als je Åland mee kan pikken zou ik dat zeker doen. Heel tof om island-hoppend over te steken van Zeeden naar Finland. En dan zou ik Noorwegen als laatste nemen. Noorwegen helemaal skippen zou voor mij ook nog een optie zijn en dan heen en terug door Finland fietsen. Eerst nog andere fietsplannen.

[Headley]

Ik volg deze discussie met argusogen ...

Bedoeling is om half mei te vertrekken en via Nl, D, DK en Noorwegen naar de Noordkaap. Dan via zweden terugfietsen.
Maar ik heb dan ook een zee van tijd ...
In Emmen zou ik de Jutlandroute oppikken, Via Hirtshals naar Kristiansand, dan Oslo, Trondheim en vervolgens de Atlantische route naar het Noorden.
Terug via Zweden via nationale fietsroutes of via de European Divide Trail deel Zweden...
Dat Noorwegen als eerste komt en dus zwaar zal zijn besef ik, maar ik wil absoluut ook Noorwegen erbij.
Dat de route via Finland of Zweden "saai" is, nou, ik ben sowieso een solofietser, en die lange rechte stukken door bossen ... uiteindelijk zal ik ze mss beu zijn, maar hier in Vlaanderen en zelfs de Ardennen moet ik die rechte lange stukken nog tegenkomen en ik fiets graag door bossen. Ik kijk er in elk geval naar uit

Btw, dit zou mijn eerste grote buitenlandse fietstocht zijn, Of ik het zal volhouden of überhaupt haal
Laat dus maar komen die info ...

Ik heb al veel reisverslagen van voorgangers gelezen, ik volg youtubers, en de fiets- en wandelbeurs staat genoteerd in mijn agenda.
Mogelijk kom ik ook naar de Wereldfietserdagen te Ede.

Wordt ongetwijfeld vervolgd ...

[OtOnWheels]

Ik heb vanuit NL de route gereden tot Noordkaap die Headly beschrijft, Noorwegen is eerste stuk zwaar, maar het zal steeds makkelijker gaan. Het is een geweldige tocht, bij de wereldfietsers dagen geef ik een lezing over deze tocht: https://wereldfietser.nl/activiteiten/o ... ap-in-2023

[GuidoB]

Hoi Otje,

op welke dag geef je die lezing? Toevallig op de zaterdag?

[keesswart]

In 2022 vertrokken wij half mei met de boot naar Kristiansand om 2 maanden in Noorwegen te gaan fietsen. De Noordkaap beschouwden we vooral als richting, niet noodzakelijkerwijs als eindbestemming. Fietsplezier was voor ons veel belangrijker dan het bereiken van een eindpunt dat in veel opzichten een anticlimax is: een enorm parkeerterrein voor campers, waarvoor je eerst door een lange diepe tunnel moet fietsen en dan ook nog tol moet betalen.

Muggen waren meestal geen groot probleem. Als we op windstille avonden last van knutjes hadden, gebruikten we de netjes die we een kwart eeuw geleden in Schotland aangeschaft hebben. Muggenwolken zoals beschreven in Willem Frederik Hermans’ Nooit meer slapen hebben we niet meegemaakt. Wel werden we enkele dagen in het hoge noorden tijdens een hittegolf hevig geplaagd door dazen. Het was zo erg, dat we onze regenkleding als harnas gingen gebruiken. Bergopwaarts was dat door de hoge temperatuur echter niet lang uit te houden.

Wat maar weinig fietsers willen benoemen, was voor ons de grootste spelbreker. Ernstige hinder van wat Ferdinand Bordewijk Knorrende beesten noemde; de grote drukte op doorgaande wegen in Noorwegen, met name in juni, juli en augustus. De eerste weken van onze tocht lukte het nog prima om over rustige wegen door fascinerende landschappen te fietsen. Tot Trondheim fietsten we door een leeg land. Het was nog laagseizoen en in de bergen was het soms maar 5 graden. De laatste sneeuw was nog lang niet overal gesmolten.

Tussen Steinkjer en Namsos fietsten we voor het eerst enkele tientallen kilometers over een doorgaande weg die we niet via onverharde wegen en paden konden omzeilen. Hoewel er fietsroutebordjes stonden (EuroVelo 1), lag er geen fietspad langs. Deze weg moesten we delen met voorbijdenderend vrachtverkeer. Fietsplezier maakte hier plaats voor dwangmatig doortrappen op een witte streep langs de vangrail, totdat we weer verder konden op een autoluwe route. Dankzij onze gele hesjes (ook onmisbaar in tunnels) waren we goed zichtbaar, maar het voelde verre van safe.

Enkele dagen later werden we voor Brønnøysund opnieuw geconfronteerd met een drukke doorgaande weg. Daar zijn we uiteindelijk naar het eiland Vega gevlucht en per boot verder naar Sandnessjøen en Nesna gevaren.

Van Nesna naar Ornes was het weer fijn fietsen door een magisch landschap. De kustweg van Ornes naar Bodø bleek echter behoorlijk druk te zijn. Die hebben na een tijdje verlaten om via Sør Arnøy naar Bodø te varen.

Wanneer is een weg te druk? Af en toe een rustig passerende auto vind ik geen probleem. Wanneer mijn fietsplezier vergald wordt en ik auto's ga tellen, blijkt vrijwel altijd dat mijn irritatiegrens buiten de bebouwde kom rond de 50 auto’s per uur ligt (inclusief tegenliggers). Bij brede campers die ons met een minimale afstand passeren en bij opgefokte motormuizen die hun best doen om zoveel mogelijk decibellen te produceren, ligt die grens lager.

Op de Lofoten werden we onaangenaam verrast door het massale campertoerisme. In juni 2006 zijn we hier ook geweest, maar toen was het er lang niet zo druk als in 2022. Sommige vakantiefietsers deden hier alsof ze nergens last van hadden (een racefietser zagen we zelfs op een razend drukke weg rijden terwijl er een prima alternatief was), maar een fietsende Noor bevestigde onze indruk. Hij vertelde dat de E10, die de Lofoten met Narvik verbindt, in de zomermaanden nu een van de drukste wegen in Noorwegen is. Waar het niet mogelijk was om de E10 te vermijden, hebben we gebruik gemaakt van lijnbussen met fietsenrekken. We hadden geluk dat er plek was, want er kunnen maar een paar fietsen per bus mee.


uitzicht op de drukke E10


E10 bij Kabelvag, met een fietspad dat na enkele kilometers ophoudt


camperfile in Gryllefjord

Na de Lofoten fietsten we verder noordwaarts, maar inmiddels hadden we wel besloten om niet verder dan Tromsø te gaan en daar met de Hurtigruten terug te varen naar Bodø, waar we met de trein verder zuidwaarts konden reizen. Om na Tromsø nog een week lang de drukke E6 te moeten delen met campers en vrachtwagens – alleen maar om de zoveelste selfie te kunnen schieten op een plek waarvan je op Google Earth al ziet dat je er niet dood gevonden wilt worden – leek ons niet zo’n goed idee. Af en toe een beetje lijden hoort bij een lange fietsreis, maar je kunt ook overdrijven .

[Berger]

Wanneer is een weg te druk? Af en toe een rustig passerende auto vind ik geen probleem. Wanneer mijn fietsplezier vergald wordt en ik auto's ga tellen, blijkt vrijwel altijd dat mijn irritatiegrens buiten de bebouwde kom rond de 50 auto’s per uur ligt (inclusief tegenliggers). Bij brede campers die ons met een minimale afstand passeren en bij opgefokte motormuizen die hun best doen om zoveel mogelijk decibellen te produceren, ligt die grens lager.

Je maakt het jezelf ook niet makkelijk als je jezelf wijs maakt dat al die auto's, brede campers, opgefokte motormuizen, gillende kinderen en weet ik meer waar jij je allemaal aan irriteert, op aarde zijn om jouw leven te vergallen.

[alma]

Mijn irritatiegrens ligt zelfs nog veel lager dan die van Kees. (On)gevoeligheid voor geluid en andere prikkels is grotendeels erfelijk bepaald en heeft niets met (in)tolerantie te maken.

Het is dus geen verdienste als je je niet aan brullende motoren en gillende kinderen ergert, maar gewoon een kwestie van geluk (of pech natuurlijk, het is maar hoe je het bekijkt, want die gevoeligheid heeft ook veel mooie kanten)