zo 08 nov, 2009 15:55
Morgen is het 20 jaar geleden dat het IJzeren Gordijn en de Berliner Mauer zijn gevallen. Herinneringen aan mijn fietstocht door de pas gevallen DDR komen in mij weer bovendrijven.
Voor wie naar de kaart van Europa zit te kijken, is het onmogelijk om niet aan de geschiedenis te denken. Alleen al de beide Wereldoorlogen en de Wende vanaf 1989 hebben de kaart van Europa veranderd.
Een fietsreiziger, die wil ontdekken wat Oost-Europa zo bijzonder maakt, gaat vaak boeiende avonturen tegemoet. Ik heb al eerder in Oost-Europa gefietst, ik ben een keer in Tsjechoslowakije en twee keer in Polen geweest, onder de hamer en sikkel van het communisme. Vooral op het platteland met de dorpjes in het Oostblok lijkt de tijd stil te staan. Dat zie je niet meer in het kapot-verstedelijkte Nederland! Waar vind je aardige Anton Pieck-achtige dorpjes, waar kippen nog op straat rondlopen? Het gemoedelijke van de plaatselijke bevolking vraagt er gewoon om om daar kennis te maken. Zo heeft het oosten van Europa, ondanks de grimmige regeringsleiders ook zijn charme....
Tijdens de TV-uitzending van de hereniging van de beide Duitslanden op 3 oktober 1990 stootte ik mijn vrouw aan: „Ik wil een fietstocht in de DDR maken!” Zij keek me aanvankelijk raar aan, maar mijn besluit stond onomstotelijk vast.
Als molenliefhebber wilde ik vooral molens in Oost-Duitsland bekijken. Ik ben zelf gediplomeerde vrijwillig molenaar. Tevens bezit ik een Duitse molenaarsdiploma. Pas in de loop van de jaren ’80 werd geleidelijk meer bekend over het bestaan van de Oost-Duitse molens, hoe ze eruit zien en waar ze staan. Dat maakt je natuurlijk zeer nieuwsgierig.
Met het verdwijnen van de Muur was nu ook de weg vrij gemaakt voor inventarisatie van Oost-Duitse molens. De „Deutsche Gesellschaft für Mühlenkunde und Mühlenerhaltung” was onlangs opgericht, maar ze misten de kennis en ervaring om dit werk te doen. Contact met Nederlandse molenvrienden zijn hiervoor hard nodig om de molens in kaart te brengen.
Het is verschrikkelijk in welke staat veel molens daar verkeren. Niet voor niets spraken Oost-Duitse molencollega’s van Das Mühlensterben. Aan de ene kant is er natuurlijk geen geld om ze goed te onderhouden, laat staan restaureren. Een kwart van de molens verkeert daar nog in goede staat, de rest is erg vervallen.
Oost-Duitsland blijkt een zeer interessant molenland te zijn, er staan daar wel meer dan tweehonderd windmolens en reken nog eens ongeveer honderd door waterkracht aangedreven molens bij!
Ook heb ik de DDR vóór de Wende tweemaal bezocht. Het is nu allemaal geschiedenis geworden....
Ik overnachtte in twee West-Duitse jeugdherbergen (Lübeck en West-Berlin) en in zeven DDR-jeugdherbergen. Alles op goed geluk en zonder vooraf te reserveren! De 'Ossies' waren erg vriendelijk, geen kwaad woord over.
Klik hieronder op voor de foto's (voorzien van ondertiteling), die ik tussen 2 en 13 juni 1991 heb gemaakt. Klik op het zwarte pijltje rechtsonder voor de volgende foto. Op de foto klikken voor een vergroting.
http://www.mijnalbum.nl/Album=LP44BCGF
Voor wie naar de kaart van Europa zit te kijken, is het onmogelijk om niet aan de geschiedenis te denken. Alleen al de beide Wereldoorlogen en de Wende vanaf 1989 hebben de kaart van Europa veranderd.
Een fietsreiziger, die wil ontdekken wat Oost-Europa zo bijzonder maakt, gaat vaak boeiende avonturen tegemoet. Ik heb al eerder in Oost-Europa gefietst, ik ben een keer in Tsjechoslowakije en twee keer in Polen geweest, onder de hamer en sikkel van het communisme. Vooral op het platteland met de dorpjes in het Oostblok lijkt de tijd stil te staan. Dat zie je niet meer in het kapot-verstedelijkte Nederland! Waar vind je aardige Anton Pieck-achtige dorpjes, waar kippen nog op straat rondlopen? Het gemoedelijke van de plaatselijke bevolking vraagt er gewoon om om daar kennis te maken. Zo heeft het oosten van Europa, ondanks de grimmige regeringsleiders ook zijn charme....
Tijdens de TV-uitzending van de hereniging van de beide Duitslanden op 3 oktober 1990 stootte ik mijn vrouw aan: „Ik wil een fietstocht in de DDR maken!” Zij keek me aanvankelijk raar aan, maar mijn besluit stond onomstotelijk vast.
Als molenliefhebber wilde ik vooral molens in Oost-Duitsland bekijken. Ik ben zelf gediplomeerde vrijwillig molenaar. Tevens bezit ik een Duitse molenaarsdiploma. Pas in de loop van de jaren ’80 werd geleidelijk meer bekend over het bestaan van de Oost-Duitse molens, hoe ze eruit zien en waar ze staan. Dat maakt je natuurlijk zeer nieuwsgierig.
Met het verdwijnen van de Muur was nu ook de weg vrij gemaakt voor inventarisatie van Oost-Duitse molens. De „Deutsche Gesellschaft für Mühlenkunde und Mühlenerhaltung” was onlangs opgericht, maar ze misten de kennis en ervaring om dit werk te doen. Contact met Nederlandse molenvrienden zijn hiervoor hard nodig om de molens in kaart te brengen.
Het is verschrikkelijk in welke staat veel molens daar verkeren. Niet voor niets spraken Oost-Duitse molencollega’s van Das Mühlensterben. Aan de ene kant is er natuurlijk geen geld om ze goed te onderhouden, laat staan restaureren. Een kwart van de molens verkeert daar nog in goede staat, de rest is erg vervallen.
Oost-Duitsland blijkt een zeer interessant molenland te zijn, er staan daar wel meer dan tweehonderd windmolens en reken nog eens ongeveer honderd door waterkracht aangedreven molens bij!
Ook heb ik de DDR vóór de Wende tweemaal bezocht. Het is nu allemaal geschiedenis geworden....
Ik overnachtte in twee West-Duitse jeugdherbergen (Lübeck en West-Berlin) en in zeven DDR-jeugdherbergen. Alles op goed geluk en zonder vooraf te reserveren! De 'Ossies' waren erg vriendelijk, geen kwaad woord over.
Klik hieronder op voor de foto's (voorzien van ondertiteling), die ik tussen 2 en 13 juni 1991 heb gemaakt. Klik op het zwarte pijltje rechtsonder voor de volgende foto. Op de foto klikken voor een vergroting.
http://www.mijnalbum.nl/Album=LP44BCGF
