Noorwegen, de nasmaak...
De wind blaast door mijn openstaande raam,
alsof ze de tentstokken en het nylon geselt
Tot de ochtend een einde maakt aan al het geweld,
en de zonnestralen langzaam m'n onderkomen binnen stromen
In de ochtend probeer ik op de fiets te stappen,
onwennig wat er allemaal in dat ene tasje gestopt hoeft te worden
Nog geen routine van tent, slaapzak, en eten,
maar een chaotisch samenraapsel van eten, drinken, en ja, wat eigenlijk nog?
Een bospaadje dient zich aan en ik kijk om me heen,
waar zou dat uitzichtpunt nu toch blijven?
Even verderop fiets ik in eigen tempo omhoog,
wachtend op het restaurantje met buitenstaande fietsen, wat zo toch komen moeten zou?
Op de dalende weg maak ik me weer klein als Luc Leblanc,
maar het bergaf trappen doet de fiets niet zelf
En bij het water tuur ik, zoekend naar de ferry,
en pak het fietspad om het meertje heen
Niets is wat het was, maar toch blijft wat het was mooi,
en ook wat het nu tot verworden is, is mooi om van te genieten
Over een paar weekjes weer samen dromen en mijmeren over toen,
en tot die tijd….
