ma 17 mei, 2004 11:33
Uit het dagblad Trouw:
Een full-prof wereldfietser
door Haro Hielkema
Trouw, 2004-05-17
Acht tandjes achter heeft de fiets van Bert Sitters en daarop rijdt hij de hele wereld rond. Een full-prof wereldfietser.
De helft van het jaar zit Bert Sitters op de fiets en peddelt hij de wereld rond. De andere helft bereidt hij zijn tochten voor of na, schrijft fietsverhalen of geeft dialezingen en poetst zijn rijdende metgezel op. Kortom, Bert Sitters ( 58 ) is full-prof wereldfietser.
Dat is pas sinds afgelopen winter. Aanvankelijk combineerde hij zijn fietspassie met zijn baan in het welzijnswerk, de laatste jaren ging het andersom en nu is hij helemaal één met zijn fiets. Zoals hij op zijn reizen altijd één is met de omgeving, zoals hij het zelf omschrijft. ,,Je ziet alles. Je zit niet opgesloten in een vervoermiddel, want je zit óp je vervoermiddel. Je wordt overal gezien, krijgt met allerlei mensen contact en kunt stoppen waar je maar wilt. Het tempo is precies op maat, net goed genoeg om de variatie in het landschap waar te nemen. Je raakt nooit uitgefietst.''
Hij kan er van leven, vertelt hij -,,als je tenminste met weinig genoegen neemt''. Sitters dóét dat. Hij woont in een eenvoudige flat in Amsterdam, verplaatst zich ook in Nederland op de fietst en geniet op zijn tochten van wat er op hem afkomt. Hij is geen prestatie-fietser, al zijn de fietsroutes door Laos en Cambodja of in het merendistrict van de Andes bepaald geen zondagmiddagritjes. ,,Mijn tochten zijn niet al te extreem. ik doe graag dingen die andere mensen ook kunnen doen. Fietsen is voor mij genieten, niet presteren. Ik verdiep mij graag in de cultuur en geschiedenis van een land; ik kies ook meestal een thema voor mijn reizen. En waar ik vooral gek op ben, is het après-fietsen. Na afloop van een tocht lekker eten of drinken, met andere mensen of in mijn eentje vóór mijn tent. Dan heb ik de hele dag heerlijk gefietst, veel gezien onderweg en leuke mensen ontmoet, en dan maak ik op een éénpittertje mijn eten klaar: dat is een prachtig moment. Net zo mooi als met een locale fietsgroep ergens neerstrijken en een wijntje of een biertje drinken.''
Hoe zijn passie ontstaan is? Je begint eens met een tochtje naar Engeland en Ierland en zo breidt het zich uit, zegt hij nuchter. Op een gegeven moment maakte hij een groepsvakantie door Centraal-Azië en hield daar een dagboek van bij. Na afloop gaf hij elke reisgenoot een exemplaar en kreeg hij als reactie: 'Daar moet je meer mee doen.' Dat gebeurde ook: vier fietsverhalen bracht Sitters in eigen beheer uit, totdat uitgeverij Elmar het voor hem ging doen. De specialist op het gebied van reisboeken stuurt hem nu geregeld op pad om routegidsen met concrete informatie te schrijven -over wat je onderweg kunt doen of hoe je je kunt voorbereiden. ,,Het aantal mensen dat graag met de fiets op vakantie wil, groeit. Er zijn nog wel vaak psychologische barrières: ik hoop dat ik kan helpen om die weg te nemen.''
Sitters houdt van alles waar zijn oog op valt, maar is geen vogelkenner of natuurvorser. Hij kan onderweg gefascineerd raken door de grillige vormen van een boom, maar vraag hem tijdens de dialezing niet wát voor boom het is -dat laat hij dan op zo'n moment aan anderen over. Hij is ook geen polyglot. Communiceren gaat vaak met handen en voeten: hij zou inmiddels een goeie zijn voor 'Hints', zelfs een vraag over het stijgingspercentage van een berg weet hij duidelijk te maken. En verder leert hij vóór een tocht in een vreemd land wat sleutelwoorden. Zo kan hij tellen tot tien, om te vragen hoeveel iets kost of hoe ver het nog is.
Dat kwam hem onlangs ook weer van pas in Taiwan, waar hij vier weken rondfietste. Zijn ticket had hij gewonnen in een loterij, zijn route bedacht hij zelf. Hij wilde meer weten over de Nederlandse invloed op deze voormalige VOC-kolonie. Daarom bezocht hij Fort Zeelandia, de replica van een Hollands huis en een tentoonstelling over de VOC-tijd met schilderijen van Hollandse schepen en gouverneurs. Hij verbaasde zich erover dat Taiwan het systeem van uiterwaarden kende: ooit geleerd van de Nederlanders, vroeg hij zich af. Ook zag hij hoe de landbouw -destijds zo belangrijk voor de VOC om een handelspost op het eiland op te richten (suikerriet)- nog steeds een bron van inkomsten is. En hij realiseerde zich bij het zien van miljoenen Chinezen, dat Nederlandse kooplui destijds hun overkomst van het vasteland al hadden gestimuleerd.
Maar verder vermaakte hij zich ook best bij de aboriginals, werd uitgenodigd op een feest van de oorspronkelijke bevolking, bezocht hun kerken en zag een Aziatisch Mariabeeld met een veer op haar hoofd. ,,Taiwan was een geweldige ervaring. Hightech en traditioneel door elkaar. Zeer aardige mensen.'' Sitters trok een dag op met een fietsclub. Hij werd als een vorst onthaald bij de Giant-fabrieken, omdat hij al sinds sintjuttemis op een Giant Expedition ('met acht tandjes achter') rondrijdt: een beste fiets, zegt hij zelf: ,,Mankeert zelden iets aan, als je hem maar onderhoudt. Vrijwel geen lekke banden dankzij de anti-leklaag. Trouwens, een lekke band is tegenwoordig zo verholpen.''
Sitters is deze weken druk met lezingen, maar met Pinksteren zit hij al weer op het zadel in Spanje, zijn favoriete fietsland. Even voor een artikel de nieuwe fietspaden in de delta van de Ebro verkennen, Catalonië. ,,Een heerlijk rustig gebied, je hoeft niet te klimmen. Je kunt bijna met je handen losrijden, als je zou willen.''
Een full-prof wereldfietser
door Haro Hielkema
Trouw, 2004-05-17
Acht tandjes achter heeft de fiets van Bert Sitters en daarop rijdt hij de hele wereld rond. Een full-prof wereldfietser.
De helft van het jaar zit Bert Sitters op de fiets en peddelt hij de wereld rond. De andere helft bereidt hij zijn tochten voor of na, schrijft fietsverhalen of geeft dialezingen en poetst zijn rijdende metgezel op. Kortom, Bert Sitters ( 58 ) is full-prof wereldfietser.
Dat is pas sinds afgelopen winter. Aanvankelijk combineerde hij zijn fietspassie met zijn baan in het welzijnswerk, de laatste jaren ging het andersom en nu is hij helemaal één met zijn fiets. Zoals hij op zijn reizen altijd één is met de omgeving, zoals hij het zelf omschrijft. ,,Je ziet alles. Je zit niet opgesloten in een vervoermiddel, want je zit óp je vervoermiddel. Je wordt overal gezien, krijgt met allerlei mensen contact en kunt stoppen waar je maar wilt. Het tempo is precies op maat, net goed genoeg om de variatie in het landschap waar te nemen. Je raakt nooit uitgefietst.''
Hij kan er van leven, vertelt hij -,,als je tenminste met weinig genoegen neemt''. Sitters dóét dat. Hij woont in een eenvoudige flat in Amsterdam, verplaatst zich ook in Nederland op de fietst en geniet op zijn tochten van wat er op hem afkomt. Hij is geen prestatie-fietser, al zijn de fietsroutes door Laos en Cambodja of in het merendistrict van de Andes bepaald geen zondagmiddagritjes. ,,Mijn tochten zijn niet al te extreem. ik doe graag dingen die andere mensen ook kunnen doen. Fietsen is voor mij genieten, niet presteren. Ik verdiep mij graag in de cultuur en geschiedenis van een land; ik kies ook meestal een thema voor mijn reizen. En waar ik vooral gek op ben, is het après-fietsen. Na afloop van een tocht lekker eten of drinken, met andere mensen of in mijn eentje vóór mijn tent. Dan heb ik de hele dag heerlijk gefietst, veel gezien onderweg en leuke mensen ontmoet, en dan maak ik op een éénpittertje mijn eten klaar: dat is een prachtig moment. Net zo mooi als met een locale fietsgroep ergens neerstrijken en een wijntje of een biertje drinken.''
Hoe zijn passie ontstaan is? Je begint eens met een tochtje naar Engeland en Ierland en zo breidt het zich uit, zegt hij nuchter. Op een gegeven moment maakte hij een groepsvakantie door Centraal-Azië en hield daar een dagboek van bij. Na afloop gaf hij elke reisgenoot een exemplaar en kreeg hij als reactie: 'Daar moet je meer mee doen.' Dat gebeurde ook: vier fietsverhalen bracht Sitters in eigen beheer uit, totdat uitgeverij Elmar het voor hem ging doen. De specialist op het gebied van reisboeken stuurt hem nu geregeld op pad om routegidsen met concrete informatie te schrijven -over wat je onderweg kunt doen of hoe je je kunt voorbereiden. ,,Het aantal mensen dat graag met de fiets op vakantie wil, groeit. Er zijn nog wel vaak psychologische barrières: ik hoop dat ik kan helpen om die weg te nemen.''
Sitters houdt van alles waar zijn oog op valt, maar is geen vogelkenner of natuurvorser. Hij kan onderweg gefascineerd raken door de grillige vormen van een boom, maar vraag hem tijdens de dialezing niet wát voor boom het is -dat laat hij dan op zo'n moment aan anderen over. Hij is ook geen polyglot. Communiceren gaat vaak met handen en voeten: hij zou inmiddels een goeie zijn voor 'Hints', zelfs een vraag over het stijgingspercentage van een berg weet hij duidelijk te maken. En verder leert hij vóór een tocht in een vreemd land wat sleutelwoorden. Zo kan hij tellen tot tien, om te vragen hoeveel iets kost of hoe ver het nog is.
Dat kwam hem onlangs ook weer van pas in Taiwan, waar hij vier weken rondfietste. Zijn ticket had hij gewonnen in een loterij, zijn route bedacht hij zelf. Hij wilde meer weten over de Nederlandse invloed op deze voormalige VOC-kolonie. Daarom bezocht hij Fort Zeelandia, de replica van een Hollands huis en een tentoonstelling over de VOC-tijd met schilderijen van Hollandse schepen en gouverneurs. Hij verbaasde zich erover dat Taiwan het systeem van uiterwaarden kende: ooit geleerd van de Nederlanders, vroeg hij zich af. Ook zag hij hoe de landbouw -destijds zo belangrijk voor de VOC om een handelspost op het eiland op te richten (suikerriet)- nog steeds een bron van inkomsten is. En hij realiseerde zich bij het zien van miljoenen Chinezen, dat Nederlandse kooplui destijds hun overkomst van het vasteland al hadden gestimuleerd.
Maar verder vermaakte hij zich ook best bij de aboriginals, werd uitgenodigd op een feest van de oorspronkelijke bevolking, bezocht hun kerken en zag een Aziatisch Mariabeeld met een veer op haar hoofd. ,,Taiwan was een geweldige ervaring. Hightech en traditioneel door elkaar. Zeer aardige mensen.'' Sitters trok een dag op met een fietsclub. Hij werd als een vorst onthaald bij de Giant-fabrieken, omdat hij al sinds sintjuttemis op een Giant Expedition ('met acht tandjes achter') rondrijdt: een beste fiets, zegt hij zelf: ,,Mankeert zelden iets aan, als je hem maar onderhoudt. Vrijwel geen lekke banden dankzij de anti-leklaag. Trouwens, een lekke band is tegenwoordig zo verholpen.''
Sitters is deze weken druk met lezingen, maar met Pinksteren zit hij al weer op het zadel in Spanje, zijn favoriete fietsland. Even voor een artikel de nieuwe fietspaden in de delta van de Ebro verkennen, Catalonië. ,,Een heerlijk rustig gebied, je hoeft niet te klimmen. Je kunt bijna met je handen losrijden, als je zou willen.''
