Beter niet langer dan 1 uur sporten per dag.

[AB]

@ AB,

het is niet omdat er geen duidelijke grens tussen sporten en bewegen te trekken is, dat er geen verschil is.

Is het doel van sporten niet het bewegen, het bevorderen van de conditie of fysieke prestatie, het verleggen van grenzen en soms het 'winnen' (van zichzelf of van een ander)?
Is bewegen niet elke andere vorm van fysieke activiteit dat niet het voorgaande tot doel heeft maar waar de fysieke activiteit dus eerder het 'neveneffect' is van een andere activiteit (zoals reizen met de fiets, werken, ...).
Ook met deze vage omschrijving zijn er zeker talloze voorbeelden waar over de categorisering te discussiëren valt, net omdat er geen duidelijk grens te trekken is.

In ieder geval zullen er zeker veel vormen van beweging te vinden zijn die niet gezond zijn (denk maar aan vele beroepsziekten) en is het ook mogelijk om gezond te sporten.

Maar op het moment dat men 'tot het uiterste gaat' (ongetraind of getraind), tijdens een wedstrijd, voor het plezier of door heel veel te trainen, schaadt men volgens mij het lichaam. Gezien de levensstijl van velen hier in het westen, zal dat 'tot het uiterste gaan' vaker voorkomen bij het sporten dan bij andere vormen van bewegen.

Af en toe het lichaam 'beschadigen' door 'tot het uiterste te gaan' hoeft nu ook geen ramp te zijn. Wie doet er nooit eens iets dat niet heel gezond is, dus wie dat leuk vindt doet wat mij betreft maar. En zonder twijfel is de schade van niet bewegen vaak groter dan de schade van sporten waarbij men af en toe wel tot het uiterste gaan.
Maar het lijkt me heel aannemelijk dat voldoende rustig, niet intensief bewegen (zonder ooit de grenzen op te zoeken) gezonder is dan de grens opzoeken en dat in die zin het bewegen van Piet beter is dan het grenzen opzoeken van sommige anderen.

Renaat

Grappig, dus bewegen boven je omslagpunt is sporten en sporten onder je omslagpunt is bewegen…. Hoe verzint men het. En dan monotonie ook nog tot norm verheffen.

Als je iets meer van dynamiek houdt en inderdaad een beetje op efficiënte wijze aan je motor wilt sleutelen dan ben ik er persoonlijk van overtuigd dat je afwisselend moet trainen/bewegen/sporten/fietsen. Dat wil zeggen soms hele lange langzame trainingen op lage hartslag/intensiteit (de basistraining voor elke duursporter) en anderzijds soms hele intensieve intervaltrainingen op hoge hartslag/intensiteit (soms boven omslagpunt) om de turbo geprikkeld te houden en je vermogen te vergroten. In beide gevallen zullen je spieren beschadigen en zal zich melkzuur ophopen. Rust na de inspanning is belangrijk om beter te worden dan voorheen (supercompensatie). Het is de kunst om dit spel tussen rust/herstel en inspanning/beschadiging te begrijpen. Wacht je te lang tot de volgende prikkel dan volgt geen verbetering, wacht je te kort tot de volgende prikkel volgt verslechtering. Het bepalen van je omslagpunt en maximale hartslag is een handig hulpmiddel, vandaar dat het wel aan te raden is om een hartslagmeter aan te schaffen en hiermee te trainen om jezelf beter te leren kennen.

Ik snap heus wel dat enige verdieping in de basisbeginselen van trainingsleer niet voor iedereen is weggelegd. Het is vaak veel leuker om je te verdiepen in de reis zelf of het materiaal waarmee je fietst. Vooral daarmee doorgaan als dat je ding is. Maar daarmee ga je (imho) wel voorbij aan het feit dat fietsen nog steeds een fysieke aangelegenheid is. Om de bandjes en de framepjes met veel wetenschappelijke toewijding te benaderen is leuk, maar wel een beetje opmerkelijk als je tegelijkertijd de motor van de fiets maar voor lief neemt. Maar goed, ook dat is maar een mening.

[Revanho]

Als je iets meer van dynamiek houdt en inderdaad een beetje op efficiënte wijze aan je motor wilt sleutelen dan ben ik er persoonlijk van overtuigd dat je afwisselend moet trainen/bewegen/sporten/fietsen. Dat wil zeggen soms hele lange langzame trainingen op lage hartslag/intensiteit (de basistraining voor elke duursporter) en anderzijds soms hele intensieve intervaltrainingen op hoge hartslag/intensiteit (soms boven omslagpunt) om de turbo geprikkeld te houden en je vermogen te vergroten. In beide gevallen zullen je spieren beschadigen en zal zich melkzuur ophopen. Rust na de inspanning is belangrijk om beter te worden dan voorheen (supercompensatie). Het is de kunst om dit spel tussen rust/herstel en inspanning/beschadiging te begrijpen. Wacht je te lang tot de volgende prikkel dan volgt geen verbetering, wacht je te kort tot de volgende prikkel volgt verslechtering. Het bepalen van je omslagpunt en maximale hartslag is een handig hulpmiddel, vandaar dat het wel aan te raden is om een hartslagmeter aan te schaffen en hiermee te trainen om jezelf beter te leren kennen.

Je hebt nu mooi uitgelegd, hoe je een lichaam tot 'optimale' prestaties kan krijgen. Geen probleem mee, en ik kan heel goed begrijpen dat mensen dat doen. Maar dat je een lichaam op die manier tot 'optimale' prestaties kan krijgen, bewijst niet dat dit op langere termijn ook de gezondste manier is om met je lichaam om te gaan. Dus wat je schrijft is totaal geen bewijs van het niet valide zijn van mijn uitspraken.

Renaat

[waltertje]

Ik krijg de indruk dat een aantal forumleden boot hebben gemist als beroepsrenner. Schrijven uit frustratie over VO2max en sportvoeding Met een andere benadering, die van een Vakantie-Fietser, hoop ik dat ze meer plezier zullen krijgen aan mooie ritten en nieuwe omgevingen.

Geprobeerd. Gaat niet. In goed gezelschap is het niet onmogelijk, maar bij een solotocht moet ik tot het uiterste gaan om te kunnen genieten. Als ik in mijn eentje op een middelmatig inspanningsniveau rij, voel ik me alleen maar ongelukkig en zie ik niks van de omgeving. Het is echt heel vreselijk. Als ik op mijn tochten in Scandinavië twee keer zoveel tijd zou hebben gehad, was ik nooit aangekomen.

Grtjs,

Walter

[PietV]

Ik snap heus wel dat enige verdieping in de basisbeginselen van trainingsleer niet voor iedereen is weggelegd. Het is vaak veel leuker om je te verdiepen in de reis zelf of het materiaal waarmee je fietst. Vooral daarmee doorgaan als dat je ding is. Maar daarmee ga je (imho) wel voorbij aan het feit dat fietsen nog steeds een fysieke aangelegenheid is. Om de bandjes en de framepjes met veel wetenschappelijke toewijding te benaderen is leuk, maar wel een beetje opmerkelijk als je tegelijkertijd de motor van de fiets maar voor lief neemt. Maar goed, ook dat is maar een mening.

Ik neem mijn motor voor lief. Wanneer ik voortdurend fiets rond de minimale onderwaarde mijn hartslag, circa 70% van mijn bovenwaarde, wordt mijn motor in conditie gehouden voor de lange ritten. Zit ik rond de 100. In rust zakt de hartslag onder de 60.
Naar mijn vorm van bewegen gevraagd, zei mijn huisarts en een specialist, niet op meer vermogen te gaan fietsen. Onder de 50 slagen in rust schijnt niet goed te zijn voor een jong bejaarde.

En de basisbeginselen voor gezond bewegen is voor een ieder weggelegd. Bewegen is gezond, maar het moet niet in sporten ontaarden.

Piet

[AB]

Je hebt nu mooi uitgelegd, hoe je een lichaam tot 'optimale' prestaties kan krijgen. Geen probleem mee, en ik kan heel goed begrijpen dat mensen dat doen. Maar dat je een lichaam op die manier tot 'optimale' prestaties kan krijgen, bewijst niet dat dit op langere termijn ook de gezondste manier is om met je lichaam om te gaan. Dus wat je schrijft is totaal geen bewijs van het niet valide zijn van mijn uitspraken.

Renaat

Dus het gaat er bij jou om dat je "fietsen" gebruikt om zo lang mogelijk in goede gezondheid te leven? Dan kun je naar het schijnt toch beter hersengymnastiek blijven doen om zo Alzheimer voor te blijven. En met fietsen heb je ook een verhoogde kans op verkeersongelukken, vooral in het buitenland. En het schijnt dat overmatig fietsen ook leidt tot meer fijnstof inademen wat op de lange duur ook ongezond is voor je lichaam (net als overmatig roken en alcohol drinken).

De technische revolutie is iets sneller gegaan dan de menselijke evolutie. Ons lichaam zit nog steeds opgescheept met energiesystemen en functies die we in onze huidige maatschappij helemaal niet meer gebruiken. Nog even en onze gezondheidszorg houdt elke halve zool tot 100 jaar oud in leven, dat is pas funest voor onze verzekeringspremies . Wat ik met efficiëntere trainingsmethodes wil aangeven is een iets andere wijze van benaderen dan die van piet, die alleen maar eindeloos in hetzelfde tempo hetzelfde energiesysteem aan het paaien is. Vanuit zijn beperkte ervaringswereld verheft hij dat ook nog als norm door het te onderbouwen met zijn eindeloze gewauwel over beroepsrenners (en ja piet, ik vind topsport ook onzin ook al heeft het veel positieve dingen opgeleverd, niet bedoelende dopingsuitslagen).

Als je dat eeuwige rustige fietsen leuk vindt, prima, maar monotoon is het zeker en op de lange duur gaat er geen enkele prikkel meer van uit. En meer afwisselend efficiënt trainen leidt helemaal niet tot een sporthart of andere ongezonde bijverschijnselen, dat is onzin. Een zware intensieve intervaltraining is zo nu en dan heel goed, mits je weet wat je doet (goede warming up bijvoorbeeld, voldoende rust en serierust en gedoseerd aantal herhalingen, niet meer dan 1 of 2x per 10 dagen etc). Ik doe dit afwisselende trainen al jaren, voel me er goed bij en heb nog steeds geen sporthart. Mijn maximale hartslag blijft wel al jaren op niveau (niks geen 220 minus leeftijd), maar gewoon lekker richting 195 als ik goed uitgerust ben. En nee, mocht ik ooit de 70 halen dan zie ik het me niet meer met 190 doen, maar eerder met 150 ofzo.

Ik hoop wel dat ik tegen die tijd nog gewoon kan blijven genieten van gericht sporten/bewegen of je hoe je het ook maar wilt noemen. Het kan namelijk ook heel leuk zijn om niet alleen maar van de omgeving te genieten, maar ook van de inspanning zelf. Je bent dan veel bewuster met je lichaam bezig: letten op ademhaling, letten op je omwentelingen, op de aanspanning van je spieren, het uitzetten van je longen, het ritme van ademhalen, het verdragen van pijn die melkzuur heet, etc. Je komt simpelweg in een andere gemoedstoestand terecht die ook heel prettig, leuk en leerzaam kan zijn.

Net als bij het klimmen van een hoge berg, waarbij je op een gegeven ogenblik alle grassprietjes wel hebt gezien en je alleen nog maar in je roes zit, niet afgeleid wilt worden en alleen nog maar let op je ademhaling, souplesse, het in toom houden van de vermoeidheid, het zweet wat op je bovenbuis drupt en je toekomstvisie die niet verder reikt dan de volgende bocht. Dat is echt heerlijk, vaak nog mooier dan het uitzicht. En het is weer eens een andere benadering dan als een sjef van oekel met een jaren 50 mentaliteit op je stalen paard zitten.

Korte samenvatting voor Leon :
Het betreffende artikel gaat over extremen in de sport en het is nog maar zeer de vraag of dat onderzoek klopt. Hun aanbeveling neemt een wel hele ruime marge en het zegt in feite niet meer dan: overdrijf niet, maar play it save. Daar kun je dus helemaal niets mee. Maar goed, als je je bang wilt laten praten (en daar zijn amerikanen goed in, meest hypochondrische volkje op aarde), en je daar goed bij voelt, dan zou ik hun aanbeveling vooral letterlijk nemen… (en ps: een uurtje hardlopen is wat anders dan een uurtje fietsen).

[VoorheenRJ]

Korte samenvatting voor Leon :
Het betreffende artikel gaat over extremen in de sport en het is nog maar zeer de vraag of dat onderzoek klopt. Hun aanbeveling neemt een wel hele ruime marge en het zegt in feite niet meer dan: overdrijf niet, maar play it save. Daar kun je dus helemaal niets mee. Maar goed, als je je bang wilt laten praten (en daar zijn amerikanen goed in, meest hypochondrische volkje op aarde), en je daar goed bij voelt, dan zou ik hun aanbeveling vooral letterlijk nemen… (en ps: een uurtje hardlopen is wat anders dan een uurtje fietsen).

Leon+Robertjan, dat terzijde.
Hardlopen moet je dan ook vergelijken met stevig doorfietsen. Wat is daar anders aan? Ja, je gebruikt de spieren anders. Maar voor het hart-longsysteem?

Ik denk dat we allemaal nu wel doorhebben dat gedurende vele jaren te lang op een hoge intensiteit bewegen met te weinig rust tussendoor mogelijkerwijs kan leiden tot problemen in het hart en de longen. Verrassing? Allerminst.

Piet heeft het over 70% van zijn "bovenwaarde" (wat dat ook moge zijn). Als hij daarmee zijn omslagpunt bedoelt lijkt me dat prima. Op die leeftijd is dat evengoed een aardig flinke inspanning.

Waltertje lijkt me degene die hierbij het meest in de buurt komt van waarvoor gewaarschuwd wordt. Maar als hij zich goed voelt: prima. Wellicht een korter leven daardoor en daarmee minder drukkend op de kosten van de samenleving: iedereen blij. Zowel Walter (die zich levenslang lekker heeft gevoeld met urenlange flinke inspanningen van zo'n 90% van het omslagpunt) als ieder ander (die een duizendste cent minder ziektekosten hoeft te betalen daardoor).

Renaat sport daarbij wellicht zonder hartslagmeter maar luistert goed naar het lichaam en AB sport liever mét hartslagmeter om dit alles bevestigd te zien in getallen. Ook beiden niets mis mee.

En Leon? Die fietste heerlijk door de Limburgse heuvels alle zorgen van zich af.

Volgens mij zijn we eruit!

[Pedalero]

Bewegen is gezond, maar het moet niet in sporten ontaarden.

Piet

Gedverdemme wat krijg ik van dit soort 'doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg/lang leve de middelmaat/met de mondhoeken omlaag'-prietpraat weer een jeuk zeg.

[PietV]

Het kan namelijk ook heel leuk zijn om niet alleen maar van de omgeving te genieten, maar ook van de inspanning zelf. Je bent dan veel bewuster met je lichaam bezig: letten op ademhaling, letten op je omwentelingen, op de aanspanning van je spieren, het uitzetten van je longen, het ritme van ademhalen, het verdragen van pijn die melkzuur heet, etc. Je komt simpelweg in een andere gemoedstoestand terecht die ook heel prettig, leuk en leerzaam kan zijn.

Masochist Ik fiets met het hoofd, zonder lijfelijke ongemakken. Spreek onderweg weleens wielrenners en die "klagen" vaak over blessures. Fietsen gestrest met een hoge dosis Cortisol in hun lijf. Vaak knie-, rug- pols- en zit problemen. Slaafs met een kastje op het stuur, die bepaald welk vermogen er moet worden weggetrapt.

Om over de doodsoorzaken van fanatieke sporters maar te zwijgen. Een echte sporter voelt geen pijn, omdat ie voldoende endorfine aanmaakt. Dat zijn endorfine junks. Die gaat door tot ie erbij neer valt. Ik lees te vaak dat sporters te vroeg uitstappen.

Piet.

[PietV]

Bewegen is gezond, maar het moet niet in sporten ontaarden.

Piet

Gedverdemme wat krijg ik van dit soort 'doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg/lang leve de middelmaat/met de mondhoeken omlaag'-prietpraat weer een jeuk zeg.

Ik fiets altijd met een brede grijns.

[AB]

Het kan namelijk ook heel leuk zijn om niet alleen maar van de omgeving te genieten, maar ook van de inspanning zelf. Je bent dan veel bewuster met je lichaam bezig: letten op ademhaling, letten op je omwentelingen, op de aanspanning van je spieren, het uitzetten van je longen, het ritme van ademhalen, het verdragen van pijn die melkzuur heet, etc. Je komt simpelweg in een andere gemoedstoestand terecht die ook heel prettig, leuk en leerzaam kan zijn.

Masochist Ik fiets met het hoofd, zonder lijfelijke ongemakken. Spreek onderweg weleens wielrenners en die "klagen" vaak over blessures. Fietsen gestrest met een hoge dosis Cortisol in hun lijf. Vaak knie-, rug- pols- en zit problemen. Slaafs met een kastje op het stuur, die bepaald welk vermogen er moet worden weggetrapt.

Om over de doodsoorzaken van fanatieke sporters maar te zwijgen. Een echte sporter voelt geen pijn, omdat ie voldoende endorfine aanmaakt. Dat zijn endorfine junks. Die gaat door tot ie erbij neer valt. Ik lees te vaak dat sporters te vroeg uitstappen.

Piet.

Als ik jou was zou ik het maar mooi bij jezelf houden en je niet vergelijken met "die andere sporters", waarvan het wel heel duidelijk is dat je er uitsluitend een negatief voorstellingsvermogen bij hebt. Wat wil je nou eigenlijk met dit soort p(r)ietpraat bewijzen? Dat de buitenwereld gek is geworden en jij niet?

[multiwgb]

Ik vraag me af hoe PietV fietste toen hij nog een jonge god was zeg na zijn 25 tot richting de 50.

[Revanho]

@AB,

laat het duidelijk zijn, ik heb niets tegen sporten. Ik heb ook niets tegen 'de grens opzoeken', soms doe ik dat zelf ook en met plezier. Ook heb ik geen reden om te twijfelen aan afwisseling als vorm van training om je lichaam tot optimale prestaties te drijven. (Hoewel wat als goede training wordt beschouwd ook heel sterk aan evolutie onderhevig is, en het maar de vraag is of wat nu als de norm beschouwd wordt, binnen 10-20 jaar misschien afgedaan is.)

Evenmin heb ik geen reden om aan te nemen dat af en toe die grenzen opzoeken een ramp is voor een normaal lichaam. (We hebben het dus niet over de situaties waar het artikel over ging, over topsporttoestanden en dergelijk.) Maar 'weinig schadelijk', niet schadelijk en gezond zijn nog steeds drie verschillende zaken en je lichaam via training tot een optimale 'conditie' of prestatie aanzetten bewijst niet dat dit ook op termijn het beste is voor een lichaam.
En dan heb ik - zonder echt verdere onderbouwing, maar die ontbreekt ook bij de anderen mensen die tot nu toe hebben gereageerd - geen reden om aan te nemen dat het lichaam 'tot het uiterste drijven' (al is het maar af en toe) gezond is, integendeel.

Maar zoals ik al aangaf, het leven is meer dan het vermijden van alle risico's of zo gezond mogelijk leven, dus ik heb er geen probleem met sporten, grenzen opzoeken, zich 'kapot' rijden, ... zolang men niet suggereert dat dit 'gezond' is. Want daar geloof ik niets van en is in ieder geval niet te bewijzen met trainingsschema's en dergelijke.

Renaat

[AB]

@AB,

laat het duidelijk zijn, ik heb niets tegen sporten. Ik heb ook niets tegen 'de grens opzoeken', soms doe ik dat zelf ook en met plezier. Ook heb ik geen reden om te twijfelen aan afwisseling als vorm van training om je lichaam tot optimale prestaties te drijven. (Hoewel wat als goede training wordt beschouwd ook heel sterk aan evolutie onderhevig is, en het maar de vraag is of wat nu als de norm beschouwd wordt, binnen 10-20 jaar misschien afgedaan is.)

Evenmin heb ik geen reden om aan te nemen dat af en toe die grenzen opzoeken een ramp is voor een normaal lichaam. (We hebben het dus niet over de situaties waar het artikel over ging, over topsporttoestanden en dergelijk.) Maar 'weinig schadelijk', niet schadelijk en gezond zijn nog steeds drie verschillende zaken en je lichaam via training tot een optimale 'conditie' of prestatie aanzetten bewijst niet dat dit ook op termijn het beste is voor een lichaam.
En dan heb ik - zonder echt verdere onderbouwing, maar die ontbreekt ook bij de anderen mensen die tot nu toe hebben gereageerd - geen reden om aan te nemen dat het lichaam 'tot het uiterste drijven' (al is het maar af en toe) gezond is, integendeel.

Maar zoals ik al aangaf, het leven is meer dan het vermijden van alle risico's of zo gezond mogelijk leven, dus ik heb er geen probleem met sporten, grenzen opzoeken, zich 'kapot' rijden, ... zolang men niet suggereert dat dit 'gezond' is. Want daar geloof ik niets van en is in ieder geval niet te bewijzen met trainingsschema's en dergelijke.

Renaat

Ik denk dat de medische wetenschap daar ook geen uitsluitsel over kan bieden, vandaar dat ze hele ruime marges nemen in hun aanbevelingen. Ik denk dat sporten iets moet zijn wat bij je past en waarbij je je goed voelt (ongeacht daarmee zeker te weten of iets wel dan niet gezond/ongezond is). Ik zit meer op de lijn van waltertje, waarbij ik intuitief wel bepaal of de grenzen opzoeken gezond voor me is (waarom hebben we anders beschikking over dergelijke energiesystemen, om ze alleen in nood te gebruiken? + het is in ieder geval mentaal gezond voor me). Ik zou er ook niet meer zonder kunnen. Het voelt als leven.... en op het randje is het altijd spannender.

Of ik daar over 30 jaar nog zo over denk? Zover heb ik nog nooit vooruit gekeken in het leven, wie dan leeft, wie dan zorgt. Hoewel ik wel enkele sporters ken van 65+ die nog steeds boven de 43 gemiddeld halen in hun tijdritjes. Dus ja, wat is gezond oud worden, met 70 op een tijdritfiets in competitieverband, of met 70 op een stalen ros en bang zijn voor een hartaanval als je even in het rood rijdt?

Ik heb eigenlijk in mijn (jonge) fietsleven nog maar twee keer ongezonde momenten meegemaakt. Eentje was oververhit raken in een amerikaanse woestijn, waarbij ik me echt afvroeg of ik uberhaupt levend die laatste 40 km zou halen.... en eenmaal onderkoelt geraakt in de zwitserse alpen, waarbij ik gevangen werd door een plots opkomende koude regenbui en geen regenkleding bij me had. Beide keren had het dus niets met de inspanning zelf te maken, maar met de omstandigheid waarin.

[Leon]

Ik vraag me af hoe PietV fietste toen hij nog een jonge god was zeg na zijn 25 tot richting de 50.

Hoe dan ook, hij is de frustratie van het ouder worden inmiddels voorbij
Leon

[Revanho]

waarom hebben we anders beschikking over dergelijke energiesystemen, om ze alleen in nood te gebruiken?

Ja, inderdaad. Zaken als pieken adrenaline (met invloed op pijndrempel, reactievermogen, stress, ...), endorfines, ... zijn prima te verklaren vanuit de evolutie en 'surfival of the fittest'.

(En ik val in herhaling, daarmee wil ik niet zeggen dat het heel ongezond is om af en toe de grens op te zoeken.)

Renaat

[AB]

waarom hebben we anders beschikking over dergelijke energiesystemen, om ze alleen in nood te gebruiken?

Ja, inderdaad. Zaken als pieken adrenaline (met invloed op pijndrempel, reactievermogen, stress, ...), endorfines, ... zijn prima te verklaren vanuit de evolutie en 'surfival of the fittest'.

(En ik val in herhaling, daarmee wil ik niet zeggen dat het heel ongezond is om af en toe de grens op te zoeken.)

Renaat

Zelfs de brandweer begrijpt dat je noodmaatregelen wel eens moet oefenen .

[Slaapt]

En zo zie je maar weer. Ik heb altijd redelijk veel gesport en was altijd 85 kilo.
Tot dat ik astma kreeg plus prednison.
Daarna weer gaan fietsen.
En hup ongeluk ellenboog gebroken en achterste kruisbanden afgescheurd.
Na lange tijd kon ik weer fietsen.
Tot dat ik gewoon op mijn scooter naar het werk ging en in puin gereden werdt door een gewone jongen van 23 die gewoon even zat te bellen in de auto.
En nu loop ik gewoon in een revalidatie centrum om weer gewoon te worden.

Net als een 29jarige vriend van mij die op een gewone dag kreeg te horen dat hij gewoon long kanker had en daar gewoon aan dood ging.

Kortom dat doe maar gewoon slaat nergens op.
Haal er lekker alles er uit wat er in zit dan kan je daarna weer gewoon doen.

[AB]

Zonet weer gewoon lekker gewoon gesport met mijn gewone trainingsgroepje: rondje van 65km waarvan de snelste 42,2km in een gemiddelde snelheid van 43,7kmh met een gemiddelde hartslag van 181 slagen per minuut, wat net één slag boven mijn omslagpunt is.... ik zal dus wel gesport hebben ook al voelde deze ploegentijdrit als gewoon lekker bewegen. Of het gezond is geen flauw idee, laat staan of het gevolgen zal hebben, mocht ik ooit de 70 halen. Vadertje tijd zal het leren. Gemiddelde leeftijd van mijn groepje ligt net boven de 46 met uitschieters naar 65 en 19. It kin wat leie, zolang je het maar een beetje onderhoud

[VoorheenRJ]

Niks mis mee toch? Morgen lekker voetbal kijken.

[AB]

Niks mis mee toch? Morgen lekker voetbal kijken.

voetbal? wat is dat?