58 jaar na 1958....

[Martin E. van Doornik]

Als klein kind wist ik al van de fietstocht van mijn ouders door Denemarken in juni 1958. Ik was toen een jochie van 7 jaar. M'n grootouders kwamen over om op de kinderen te passen. Zij hebben met de tent (gekocht in 1954 bij Slee Utrecht voor 228,– gulden, voor die tijd een behoorlijk bedrag!) gekampeerd, bij slecht weer overnacht in jeugdherbergen, zoals in Fåborg (nog bestaand). Daarbij liet mijn vader in onze huiselijke kring in Blaricum zijn dia’s zien. Verder hing er een landkaart van Denemarken aan de wand in hun slaapkamer. Grappig waren de heksenbezems op de boeien in zee afgebeeld.

Helaas overleed mijn vader Johan van Doornik in maart 1963, nog geen vijf jaar na de Deense fietstocht, gevolgd door mijn moeder in 1971. Beide waren respectievelijk slechts 47 en 41 jaar oud. Allebei aan kanker....
Mijn moeder heeft mij vanuit haar sterfbed nog erop aangedrongen dat ik zijn fietsliefhebberij moest voortzetten. En dat heb ik gedurende 47 jaar gedaan!

Vader was een enthousiaste amateur-fotograaf. Zijn dia’s gingen naar mijn broer, die sinds 1999 geen contact met mijn familie meer wilde hebben. Zijn zwart-wit negatieven (al vanaf 1933!) heb ik tot vandaag de dag nog steeds in bezit. Daarvan heb ik de foto’s van 1958 gescand. De negatieven zijn door hem op een bijgevoegd papiertje beschreven, maar ik kon daaruit de fietsroute nog niet reconstrueren. Ik dacht dat zij per trein (getrokken door een stoomlocomotief!) naar Flensburg waren gegaan en daar uitgestapt, maar het bleek naderhand Padborg te zijn, net over de Deense grens. De Deense plaatsnamen zijn wel vermeld, maar in welke volgorde? Van 20 t/m 28 juni 1981 heb ik een deel van hun fietstocht overgedaan met overnachtingen in Deense jeugdherbergen. Nog abusievelijk met de trein naar Flensburg en niet Padborg....

Totdat ik met Kerst 2015 van mijn Blaricumse zus een boek met het complete, door vader handgeschreven, reisverslag van hun fietstocht in Denemarken, voorzien van tekeningen en opgeplakte foto's in mijn handen heb gekregen! Vader schreef nog dat de treinreis van Hilversum naar Padborg 75,– gulden heeft gekost, retour voor twee personen, inclusief fietsvervoer! Zo heeft hun fietsroute nu een definitieve gestalte gekregen; daarnaast bracht Google Streetview uitkomst, waar ik kon lokaliseren waar de foto’s zijn genomen! Het heeft nog een poos geduurd tot ik het puzzel ongeveer compleet heb gemaakt: in augustus 2016 heb ik, onderweg op vakantie naar Zweden, het station van Padborg en de kampeerplaats op het eiland Thurø (vlakbij Svendborg op Fyn) teruggevonden! Het was voor mij heel emotioneel om daar te staan, waar zij hebben rondgelopen en -gefietst; mijn ogen schoten ervan vol.


Mijn vader bij de fietsen op het station van Padborg op 22 juni 1958.

Het nog bestaande station van Padborg op 13 augustus 2016.


De tent op het eiland Thurø op 25 juni 1958.

Dezelfde plek op Thurø, 14 augustus 2016.


De tent bij de schuur op Thurø in 1958, met links mijn vader.

Dit is onomstotelijk dezelfde schuur!

[Wim]

Martin, wat prachtig en ontroerend. Zelf kwam ik vorige week bij het opruimen de jeugdherberg kaarten uit de late jaren '40 van mijn ouders tegen, voordat zij getrouwd waren, met de routes die zij gefietst hebben. Niet zo avontuurlijk als die van jouw ouders, maar evenzeer emotioneel.

[Martin E. van Doornik]

Hieronder een verklaring hoe en waarom mijn ouders hun tent zomaar bij een huis op Thurø heeft neergezet (dankzij de goede routebeschrijving van mijn vader vond ik op Google Streetview, dit hier https://www.google.nl/maps/@55.0503769, ... 312!8i6656 ):

Wij wilden in de buurt van Svendborg ’n kampeerplaatsje aan het water. Door Svendborg gingen wij over een brug. Een weg volgend langs het water kwamen we bij ’n paar huisjes, ’n aardig landtongetje, ’t leek ons wel.
Bij ’n huis gevraagd of we daar op dat landtongetje mochten kamperen. De bejaarde vrouw die ons te woord stond maakte ons duidelijk, dat we daar niet moesten gaan staan, omdat het daar te druk was met zwemmers. Zij bood ons ’n standplaats aan achter het huis. De mensen heetten Dyreborg (Durebor), het eiland Thurø en het dorp Thurø By.
Hier hebben wij drie nachten gekampeerd. Op alle mogelijke manieren verwend door onze gastvrouw. Van hieruit hebben we tochten gemaakt naar Svendborg en per boot naar de eilanden Ærø en Langeland.
Besloten om op 27 juni 1958 dit gastvrije oord te verlaten en naar Nyborg (Nubor) te gaan. Na breedvoerig afscheid, waarbij onze gastvrouw haar tranen niet in bedwang kon houden, en de belofte om met Kerst een kaart te sturen, verlieten wij om 1 uur Thurø.

Ik heb bij dat gele huis op Thurø aangebeld en de mevrouw die de deur opendeed, heeft wel van de familie Dyreborg gehoord. Ik heb aan haar de uitgeprinte foto's van 1958 afgegeven.

[Michaj]

Een mooi verhaal Martin, dank voor het neerpennen en delen hiervan!

[arnob]

Martin,

Een mooi verhaal (al kwam het me wel bekend voor: http://www.wereldfietser.nl/phpbb/viewt ... Thur%C3%B8). Ik herkende de foto.

[cervus]

Zeker ontroerend, dank voor het mogen meelezen.

Westernieland, zie ik, onlangs daar nog in een B&B geweest. Fijn gefietst in die omgeving.

[keesswart]

Leuk Martin, zo'n persoonlijke pelgrimage naar het verleden!
Zo vond ik een paar jaar geleden tijdens het opruimen van de zolder van mijn ouders een sigarendoosje met stoffige negatieven, waarop o.a. deze beelden staan van mijn vader op een fietsvakantie in de jaren vijftig. Het moet voor mijn geboorte (toevallig ook in 1958) zijn geweest. Ik zal hem eens vragen of hij nog weet wanneer dit was (al valt dat niet mee bij een 92-jarige die nog wel een goed geheugen heeft, maar ook continu ruzie met zijn gehoorapparaat en best veel lijkt op de man die wordt beschreven in 'Deaf Sentence' van David Lodge ).

[Eric op de Fiets]

Mooie verhalen Martin. Dank daarvoor. Mijn ouder maakten ook fiets vakanties voor hun huwelijk en later samen met ons de kinderen. Helaas zijn daar geen foto's of negatieven meer van. Die rolfilms zijn niet bewaard gebleven. De herinneringen aan de reisjes en hun mooie verhalen die ze erover, nog nagenietend vertelden wel.

[SanderZ]

Geweldig deze verhalen, en ook zo herkenbaar !!
Mijn vader fietste in 1953 naar Oostenrijk. Onderweg werkte hij een half jaar op een boerderij in Duitsland. In Oostenrijk werkte hij een tijdje in een hotel.
Van al deze ervaringen heeft hij notities gemaakt en deze later uitgetypt en de foto's
erbij geplakt.
De boerderij in Duitsland was ook later een geliefde kampeerplek van mijn ouders en van ons. Toen mijn vader erg ziek was, was zijn wens om nog één keer naar deze boerderij
te gaan om te kijken hoe het er nu uitzag. Aangezien ik niet alleen met de fiets kampeer, maar ook met de camper, was deze wens niet zo moeilijk uit te voeren...