wo 20 jun, 2018 23:53
Het helpt niet dat de topic starter zijn zadelpijn niet beter omschrijft. Is het een verdoofd gevoel aan zijn geslachtsorgaan of een pijnlijk zitvlak? En bij dat laatste: pijnlijke huid, ontsteking van haarzakjes of blaren? Dat zijn allemaal verschillende dingen.
Ik heb gewoonlijk weinig last van zadelpijn, maar wel één keer een tocht halverwege afgebroken door blaren. Daardoor weet ik dat duur een belangrijke factor is voor de keuze van je broek. Een broek die goed zit maar transpiratie minder goed afvoert, is best geschikt voor een zondags rondje van 2-3 uur, maar niet voor een rit van 10 uur. Op een fietsreis smeer ik elke dag mijn zitvlak en liezen in met zinkoxide zalf (ontsmettend, helend) en met antischimmel creme, bv. miconazolnitraat, omdat veel haarzakjesontstekingen door bacteriën en schimmels worden veroorzaakt.
Eerst die wetenschap. De fiets is die wij nu hebben is nauwelijks door wetenschappelijk onderzoek tot stand gekomen, maar vooral door empirische optimalisatie. Er zijn wel prominente fysici geweest die de stabiliteit en de geometrie van een fiets hebben proberen te verklaren, zoals Arnold Sommerfeld, maar toen David Jones in 1970 zijn beroemde verhaal The stability of the bicycle schreef was er nauwelijks een goed wetenschappelijk model, terwijl de racefietsen van toen al heel dicht bij de geometrie van nu zaten. Toen Kooijman en anderen rond 2011 een vrijwel compleet fysisch model rond hadden heeft dat nauwelijks meer invloed gehad. Wat wel grote invloed gehad heeft zijn materiaalontwikkelingen in staal, aluminium, carbon. Ook daar zit heel veel empirie in.
Wat geldt voor de fiets geldt ook voor het zitten op de fiets. Dat gaat hand in hand.
Ik heb gewoonlijk weinig last van zadelpijn, maar wel één keer een tocht halverwege afgebroken door blaren. Daardoor weet ik dat duur een belangrijke factor is voor de keuze van je broek. Een broek die goed zit maar transpiratie minder goed afvoert, is best geschikt voor een zondags rondje van 2-3 uur, maar niet voor een rit van 10 uur. Op een fietsreis smeer ik elke dag mijn zitvlak en liezen in met zinkoxide zalf (ontsmettend, helend) en met antischimmel creme, bv. miconazolnitraat, omdat veel haarzakjesontstekingen door bacteriën en schimmels worden veroorzaakt.
Ik vind dat in dit commentaar en het vervolg de wetenschap op een veel te hoog voetstuk wordt gezet en van de praktijk een karikatuur wordt gemaakt. Ja, er zullen misschien enkele kwakzalvers tussen zitten, maar ook mensen met een goed oog en oor voor verhoudingen van het lichaam, souplesse van bewegingen, compensatie-mechanismen en de motivatie.
Eerst die wetenschap. De fiets is die wij nu hebben is nauwelijks door wetenschappelijk onderzoek tot stand gekomen, maar vooral door empirische optimalisatie. Er zijn wel prominente fysici geweest die de stabiliteit en de geometrie van een fiets hebben proberen te verklaren, zoals Arnold Sommerfeld, maar toen David Jones in 1970 zijn beroemde verhaal The stability of the bicycle schreef was er nauwelijks een goed wetenschappelijk model, terwijl de racefietsen van toen al heel dicht bij de geometrie van nu zaten. Toen Kooijman en anderen rond 2011 een vrijwel compleet fysisch model rond hadden heeft dat nauwelijks meer invloed gehad. Wat wel grote invloed gehad heeft zijn materiaalontwikkelingen in staal, aluminium, carbon. Ook daar zit heel veel empirie in.
Wat geldt voor de fiets geldt ook voor het zitten op de fiets. Dat gaat hand in hand.
Ik heb in ieder geval één van de stukken van Fiets over rondjes langs diverse bikefitters gelezen, maar helaas heb ik het artikel hier niet meer. Wat ik me herinner was dat er enkele uitschieters waren, maar dat er ook een goede overeenstemming was tussen de meeste bikefitters. Zoiets verwacht ik ook. Als ik naar mezelf kijk (ik ben nooit naar een bikefitter geweest), zie ik dat mijn racefiets, mountainbike voor rondjes in de buurt, mountainbike voor dagenlange off-road tochten en mijn reisfiets verschillend zijn afgesteld. Bikefitting hangt sterk af van je motivatie, de duur van de inspanning en de geoefendheid. Wat werkt voor een professionele renner is lang niet goed voor een recreant. Ik was twee weken geleden in de nieuwe windtunnel van de TU Eindhoven. Daarin kun je in enkele minuten je optimale lichaamshouding vaststellen, inbegrepen zadelhoogte en stuurpositie. Hoe lang je die positie vol kunt houden kan de computer je niet vertellen en jezelf weet het ook niet anders dan door uitproberen en soms lang trainen.loknor schreef: Nee, dit is al een paar keer door o.a. Fiets onderzocht het is volstrekte willekeur...
Onjuist! Ik heb hier al drie wetenschappelijke artikelen over zadelpijn op mijn stapel liggen, en in het vorig jaar verschenen boek Cycling Science van Cheung en Zabala staat een hoofdstuk 20 Managing Common Cycling Injuries met verwijzing naar 5 wetenschappelijke artikelen over zadelpijn : Anderson (1997), Gemery (2007), Lowe (2004), Sommer (2001), Spears (2003). Zoek en je zult vinden of anders moet je het boek kopen (niet duur ; actueel overzicht).loknor schreef: Betreft peer-reviewed papers: er is haast geen onderzoek en dat is meestal naar vermogen en zeker niet naar klachtjes als zadel/knie/rugpijn en fietsen.
en bleef het probleem van zadelpijn bestaan 
) maar die leverde bij lange ritten nog wel een houten reet op, al ging die pijn wel sneller weg dan tegenwoordig (kan ook aan mijn eigen veranderde gestel liggen natuurlijk).
Ik vind jouw behoefte om in een discussie over zadelpijn jouw levensstijl meerdere malen te berde te brengen aardig fanatiek. 