door
robin » vr 25 nov, 2005 22:01
Hoi Joris!
Maanden geleden heb ik je geloof ik al eens het een en ander over het Midden Oosten gemaild.
Wij zijn in februari van dit jaar vanuit Cairo naar Luxor gefietst door de Westelijke woestijn, via de oases Bahariya, Farafra, Dakhla, en Kharga.
Qua politie was het tot aan Kharga geen enkel probleem. Bij de ingang en uitgang van elk dorp, en soms tussendoor zijn er wel politieposten, die vragen dan om je paspoort en willen weten waar je naartoe gaat en vandaan komt, maar verder laten ze je gewoon gaan en staan waar je wilt.
En o ja, in Farafra staat er wel politie voor het goedkoopste hotelletje, en die vraagt als je naar buiten komt waar je naartoe gaat, maar na je antwoord is het steevast "Meshi, messalama" (al goed, dag!).
Toen kwamen we in Kharga. Daar kregen wij een EIGEN politieagent toegewezen. De laatste politiepost had denk ik doorgegeven dat we eraan kwamen, hij stond ons op te wachten. Zonder uitleg of introductie van zichzelf en zijn taak liep hij ineens achter onze kont alsof er stroop op zat, zei niks, en hij was niet speciaal aardig of zo...
Al snel vroegen we of er een bepaalde reden was dat hij bij ons bleef lopen? Hij zei dat hij ons ging beschermen.
Bedankt, zeiden we, voor je bescherming, maar doe maar niet, we hebben het niet nodig.
Daar was echter geen sprake van, hij MOEST het doen. Het was zijn baan, zo zei hij een beetje beledigd omdat we zijn "aangeboden diensten" afsloegen.
Hij liep mee naar ons hotel, bleef in de hal wachten tot we er weer uitgingen, ging bij ons zitten toen we op straat kushari gingen eten. Hij bestelde ook wat en rekende er aan het einde van het eten op dat wij voor hem betaalden, terwijl hij niks had gevragd, gezegd daarover: dat deden we niet. Hij ging zich vervolgens op een zeer vervelende manier bemoeien met ons praten over de prijs (afdingen) in een winkeltje waar we wat voorraad kochten, zodat de prijs veel te hoog werd.
De mensen op straat reageerden niet meer spontaan op ons, in tegenstelling tot normaal kregen we geen gesprekjes meer op straat met mensen, doordat iedereen zag dat er een politieagent bij ons was, en dan kijken ze wel uit om contact met je te maken, want politie zal altijd de toeristen boven de Egyptenaren stellen.
Kortom, Joris, wij waren oom agent al snel erg zat. We gingen niet meer tegen hem praten, snel lopen, en vroegen hem zijn mond te houden als we in een winkel waren: we deden niet onbeschoft maar negeerden hem totaal.
Na 1 dag was hij het kennelijk ook zat met ons, en was hij opeens verdwenen. Dat was een stuk fijner.
Het stuk tussen Kharga en Luxor geeft wisselende berichten van fietsers. Soms kan je er zonder in een convooi gestopt te worden doorfietsen. Soms ontkom je er niet aan en wordt je in een pick-up over de weg getransporteerd in de convooi die bussen en jeeps en pick-ups met toeristen daar over de weg sjezen.
(Als je als Egyptenaar kwade bedoelingen hebt met toeristen is zo'n convooi wel een heel makkelijk doelwit overigens...)
Tussen Luxor en Aswan wil de politie je ook in een convooi proppen. Wij hebebn toen gesproken op het kantoor van de "convoy-department of police" met DE grote baas van de convooien, en die zei ons toe dat we zonder politie mochten fietsen als we eigen risico namen. Door zijn naam te noemen bij de eerste politiepost net buiten Luxor mochten we inderdaad doorfietsen. Bij de politiepost 30 kilometer voor Aswan hielp dat niet meer en stuurde men tegen onze wens in een politiewagen achter onze kont aan. Toen hebben we 30 kilometer aan één stuk heel heel hard gefietst zonder te stoppen en ons er maar niks van aangetrokken.
Veel plezier, Joris!! Ik ben jaloers, wil ook wel weer daar fietsen...
Heleen
