door
robin » ma 19 jun, 2006 20:32
Grappig al die verschillende en toch zo herkenbare afspraken en gewoontes.
Wij hebben ook een aantal signalen en tekens.
Inderdaad, de hand omhoog naast je hoofd met gesloten vingers = STOP.
En vaart minderen is inderdaad je arm gestrekt en dan op en neer bewegen.
En bij een gat of kuil of glas of een putdeksel roepen we keihard GAT of KUIL etcetera en dan wijzen we op het gevaarlijke deel.
En ga zo maar verder..
Al deze afspraken en signalen ten spijt gebeurt het toch wel dat je naar iets moois of afleidends kijkt, de wind in je oren hebt of een voertuig voor de voorste van de twee stopt plotseling, en dan is het toch een keertje tot een botsing gekomen. Op die momenten ben ik blij met fietshandschoenen en/of een helm.
Wat ik nog mis in de opsomming van de gebaren om elkaar als fietsend stel op de hoogte te houden, is wat sociale gebaren.
Gebaren waarin je vertelt hoie het met je gaat, of wat je van de ander vindt!
Als vrienden en ook als liefdes-stel is het toch fijn soms zoiets te delen, althans wij hadden die behoefte kennelijk wel, want wij hebben ook nog:
* Het "Ik hou van jou!"-gebaar: geleend uit de internationale doventaal, je steekt je hand omhoog, je vouwt je middel en ring-vinger naar binnen zodat je duim, wijsvinger en pink nog omhoog steken. Lief om ineens op een zwaar stuk, alsje achter aan het zwoegen bent, voor je dit gebaar te zien. Geeft moed!
* Het "gaat het goed? / het gaat goed met mij!" gebaar: duim in e lucht steken natuurlijk! Ook fijn om zo af te checken of de ander nog goed gaat of eigenlijk stuk zit en een pauze verdient.
Zoals je begrijpt uit dit verhaal rijden wij inderdaad als een treintje. Bij tegenwind om de beurt voor, en verder rijdt Robin meestal voor omdat hij sneller en sterker is en bij het klimmen steevast voorbij me gaat.
We spreken altijd af dat hij boven aan een lange beklimming wacht op mij. Als er een aantal glooiende klimmetjes achter elkaar liggen maakt hij de reeks af en wacht verderop.
Natuurlijk is het altijd veiliger om niet te dicht op elkaar te fietsen. behalve het veiligheidsaspect vind ik zelf ook dat als ik vlak achter Robin rijd, de hele dag alleen maar naar zijn achterwiel zit te staren, erg saai behalve als je een meditatieve fietsdag hebt misschien?!!
Wij hebben trouwens ook een fluitje (met een gevlochten draad om onze nek) doie we gebruiken in drukke steden (Delhi, Cairo etcetera) om ons een weg te banen tussen de miljoenen krioelende medeweggebruikers. Helpt waanzinnig goed. Bij tijd en wijle gebruiken we het ook om in de stad elkaar te attenderen op iets, maar meestal niet.
Heleen
) en ben gestopt. Op hetzelfde moment ben ik beginnen te schreeuwen (dat er niets ergs was, dat ik niet gevallen was, dat ik eraan kwam etc...) maar mijn vriend was al dusdanig veel verder in de afdaling dat hij me niet meer hoorde. Toen hij in zijn spiegeltje keek om te kijken of ik nog achter hem zat (en mij dus niet zag) kreeg hij bijna een hartverlamming...
)
