ma 08 sep, 2003 21:08
Hemelvaarttrektocht 2003
Woensdag:
Op woensdagmiddag komen de eerste fietsers al op camping de Bosrand even buiten Sint Geertruid aan. In de avond hebben er zo’n 25 kampeerders zich verzameld op het trekkersveld. We worden gadegeslagen door de andere kampeerders, die vonden dat het bij ons toch wel heel relaxed en gezellig was. En de fietstrektocht is nog niet eens begonnen.
Donderdag:
‘s morgens 10 uur is het vertrek en er is een fanatieke en een minder fanatieke groep geformeerd. De fanatieke groep wordt geleid door Jeroen en Barbara en de minder fanatieke groep door Leon. Het eindpunt van deze dag moet voor beide groepen Niedeggen in de Duitse Eifel zijn. In Slenaken houden we onze eerste terraspauze. Dit was geen slecht idee, want net over de grens in de Voerstreek hebben ze geen lekkere vlaaien. Via Homburg en Montzen fietsten we over verharde wegen en diverse heuveltjes naar Lontzen.
Even voor Lontzen was er een wegomleiding en hier geldt de wet van Leon “ altijd de wegomleiding negeren”. Twee heldhaftige jongens hadden zich ontfermd over de jongste telg van de groep en die waren totaal niet met de “de wet van Leon” bezig. Deze drie musketiers raakten we dus kwijt. We besloten bij de kerk in Lontzen te lunchen. Een mobiele telefoon is handig dan, maar dan moet het natuurlijk wel werken net over de grens. De vermiste fietsers hadden zich uiteindelijk bij de andere groep gevoegd.
Weer 15 kilometer verder besloten onze groep dat we Niedeggen niet zouden halen. Dit lag namelijk nog 40 kilometer verder. Leon had een goed alternatief en een uur later na een mooie afdaling komen we aan op een camping in het dal van de Rur. John en Gudy waren voor een nacht gescheiden, want de een had zich bij de fanatieke groep gevoegd en de ander niet. Dat werd een beetje improviseren want de een had de tent en de ander de slaapmatten en het eten. De fu yong hai die John wilde maken werd verruild voor een lekkere grote Deutsche Schnitzel. Onze groep sloot de avond af met een maaltijd en een glas wijn voor de tent.
De vraag blijft voor velen blijft: In welke tent is ze uiteindelijk gekropen....
Vrijdag:
Een klein ongelukje vond plaats in de groep de volgende ochtend. Twee van ons bleven achter op de camping, waaronder onze gids Leon. Onderweg naar de Urfttalsperre was er nog een pechvogel met een lekke band. De plakspullen zaten natuurlijk in de tas van haar vriend die bij de andere groep zat. Maar iedereen hielp mee en met zijn allen was het klusje zo geklaard. We waren precies om half 12 bij de dam aan de Urft Stausee. We wisten niet dat we bij de verkeerde dam stonden. Bij de snackbar waar we aan het wachten waren kwamen we nog een wereldfietser tegen, die besloot om met ons mee te fietsen. Om half 2 waren uiteindelijk de drie groepen weer compleet. We willen naar de Urftalsperre gaan, maar dit lukte niet helemaal omdat de weg gesloten was. We krijgen een pittige klim naar boven gedeeltelijk door de regen. In Schleiden doen we boodschappen en komen we de andere groep weer tegen. In Hellenthal vinden we een camping waar zo’n 30 tentjes verspreid over twee velden konden staan.
Zaterdag:
Via Hellenthal fietsen we richting een van de hogere heuvels in de Eifel. Hier staat een restaurant. Ja daar fietsen we niet voorbij. We genieten met de groep van koffie, frisdrank en supergrote stukken gebak. Ja die Duitse mensen weten wel wat gebak is. Waar zal de andere groep uithangen??? Ploeteren over onverharde paden in het bos, enfin dat zullen we vanavond weer horen. ‘s Middags fietsen we over een militair oefenterrein richting Kalterherberg waar onze laatste nacht van de tot nu toe geslaagde fietstocht zal zijn. Het was een heerlijke camping aan een riviertje. Een aantal wereldfietsers sprongen enthousiast in het heerlijke koele water. De avond sloten we af met eten, wijn en het spel ik ga op fietsreis en ik neem mee.............
Zondag:
Dit keer vertrekken we vroeger, want we hebben nog een lange fietsdag vandaag. Uiteindelijk worden het ongeveer 80 kilometers. We fietsen richting lac de Gileppe een mooi stuwmeer. Het is hier druk met fietsers, want het is voor de vierde dag achter elkaar mooi weer. We pauzeren ergens na het klooster Val Dieu in het bos. Vlak voor Mesch komen we de andere groep tegen en samen gaan we richting de camping. Vlak voor de camping gaan veel fietsers al richting het station. Ze zijn namelijk bang dat de treinen overvol zitten, want dat was al eens eerder gebeurd. Een kleine groep gaat terug naar de camping.
Op het station Maastricht was het rustig. Er wordt omgeroepen: “beste reizigers vandaag rijden er geen rechtstreekse treinen naar Amsterdam”. De treinen rijden uiteindelijk via Venlo naar Eindhoven. Schandalig dat er tijdens het drukste weekend van het jaar onderhoudswerkzaamheden aan het spoor moeten plaatsvinden. Ook blijken er geen fietswagons aan de trein te hangen.
Vlak voor Venlo stond de trein stil met een mankement. De temperatuur steeg tot over de 35 graden binnen in de trein. Pfff... na een half uur gingen de deuren eindelijk open. Na 10 minuten gingen ze weer dicht, want de trein reed achteruit naar het dichtbij liggende station Tegelen. Nu was ik hier nog nooit geweest dus dat kwam goed uit. Hier stapten we met de Amsterdamse club uit. Het idee was dat we beter kunnen fietsen met dit lekkere weer. Waar zouden we zijn zonder de NS; op de fiets richting Venlo dus. We zongen vrolijk het lied “en we gaan nog niet naar huis, nog lang nog niet”. Uiteindelijk in Venlo pakten we de trein naar Eindhoven en vandaar uit naar Amsterdam. Normaal ben je binnen 3 uur van Maastricht naar Amsterdam, maar dat werd het dubbele. De discussie over de NS en het hemelvaartweekend staat nog steeds op het forum. Leon heeft nog een aantal brieven naar de NS gestuurd.
Leon namens de groep nog bedankt voor je ongelofelijke inzet tijdens dit leuke weekend.
Woensdag:
Op woensdagmiddag komen de eerste fietsers al op camping de Bosrand even buiten Sint Geertruid aan. In de avond hebben er zo’n 25 kampeerders zich verzameld op het trekkersveld. We worden gadegeslagen door de andere kampeerders, die vonden dat het bij ons toch wel heel relaxed en gezellig was. En de fietstrektocht is nog niet eens begonnen.
Donderdag:
‘s morgens 10 uur is het vertrek en er is een fanatieke en een minder fanatieke groep geformeerd. De fanatieke groep wordt geleid door Jeroen en Barbara en de minder fanatieke groep door Leon. Het eindpunt van deze dag moet voor beide groepen Niedeggen in de Duitse Eifel zijn. In Slenaken houden we onze eerste terraspauze. Dit was geen slecht idee, want net over de grens in de Voerstreek hebben ze geen lekkere vlaaien. Via Homburg en Montzen fietsten we over verharde wegen en diverse heuveltjes naar Lontzen.
Even voor Lontzen was er een wegomleiding en hier geldt de wet van Leon “ altijd de wegomleiding negeren”. Twee heldhaftige jongens hadden zich ontfermd over de jongste telg van de groep en die waren totaal niet met de “de wet van Leon” bezig. Deze drie musketiers raakten we dus kwijt. We besloten bij de kerk in Lontzen te lunchen. Een mobiele telefoon is handig dan, maar dan moet het natuurlijk wel werken net over de grens. De vermiste fietsers hadden zich uiteindelijk bij de andere groep gevoegd.
Weer 15 kilometer verder besloten onze groep dat we Niedeggen niet zouden halen. Dit lag namelijk nog 40 kilometer verder. Leon had een goed alternatief en een uur later na een mooie afdaling komen we aan op een camping in het dal van de Rur. John en Gudy waren voor een nacht gescheiden, want de een had zich bij de fanatieke groep gevoegd en de ander niet. Dat werd een beetje improviseren want de een had de tent en de ander de slaapmatten en het eten. De fu yong hai die John wilde maken werd verruild voor een lekkere grote Deutsche Schnitzel. Onze groep sloot de avond af met een maaltijd en een glas wijn voor de tent.
De vraag blijft voor velen blijft: In welke tent is ze uiteindelijk gekropen....
Vrijdag:
Een klein ongelukje vond plaats in de groep de volgende ochtend. Twee van ons bleven achter op de camping, waaronder onze gids Leon. Onderweg naar de Urfttalsperre was er nog een pechvogel met een lekke band. De plakspullen zaten natuurlijk in de tas van haar vriend die bij de andere groep zat. Maar iedereen hielp mee en met zijn allen was het klusje zo geklaard. We waren precies om half 12 bij de dam aan de Urft Stausee. We wisten niet dat we bij de verkeerde dam stonden. Bij de snackbar waar we aan het wachten waren kwamen we nog een wereldfietser tegen, die besloot om met ons mee te fietsen. Om half 2 waren uiteindelijk de drie groepen weer compleet. We willen naar de Urftalsperre gaan, maar dit lukte niet helemaal omdat de weg gesloten was. We krijgen een pittige klim naar boven gedeeltelijk door de regen. In Schleiden doen we boodschappen en komen we de andere groep weer tegen. In Hellenthal vinden we een camping waar zo’n 30 tentjes verspreid over twee velden konden staan.
Zaterdag:
Via Hellenthal fietsen we richting een van de hogere heuvels in de Eifel. Hier staat een restaurant. Ja daar fietsen we niet voorbij. We genieten met de groep van koffie, frisdrank en supergrote stukken gebak. Ja die Duitse mensen weten wel wat gebak is. Waar zal de andere groep uithangen??? Ploeteren over onverharde paden in het bos, enfin dat zullen we vanavond weer horen. ‘s Middags fietsen we over een militair oefenterrein richting Kalterherberg waar onze laatste nacht van de tot nu toe geslaagde fietstocht zal zijn. Het was een heerlijke camping aan een riviertje. Een aantal wereldfietsers sprongen enthousiast in het heerlijke koele water. De avond sloten we af met eten, wijn en het spel ik ga op fietsreis en ik neem mee.............
Zondag:
Dit keer vertrekken we vroeger, want we hebben nog een lange fietsdag vandaag. Uiteindelijk worden het ongeveer 80 kilometers. We fietsen richting lac de Gileppe een mooi stuwmeer. Het is hier druk met fietsers, want het is voor de vierde dag achter elkaar mooi weer. We pauzeren ergens na het klooster Val Dieu in het bos. Vlak voor Mesch komen we de andere groep tegen en samen gaan we richting de camping. Vlak voor de camping gaan veel fietsers al richting het station. Ze zijn namelijk bang dat de treinen overvol zitten, want dat was al eens eerder gebeurd. Een kleine groep gaat terug naar de camping.
Op het station Maastricht was het rustig. Er wordt omgeroepen: “beste reizigers vandaag rijden er geen rechtstreekse treinen naar Amsterdam”. De treinen rijden uiteindelijk via Venlo naar Eindhoven. Schandalig dat er tijdens het drukste weekend van het jaar onderhoudswerkzaamheden aan het spoor moeten plaatsvinden. Ook blijken er geen fietswagons aan de trein te hangen.
Vlak voor Venlo stond de trein stil met een mankement. De temperatuur steeg tot over de 35 graden binnen in de trein. Pfff... na een half uur gingen de deuren eindelijk open. Na 10 minuten gingen ze weer dicht, want de trein reed achteruit naar het dichtbij liggende station Tegelen. Nu was ik hier nog nooit geweest dus dat kwam goed uit. Hier stapten we met de Amsterdamse club uit. Het idee was dat we beter kunnen fietsen met dit lekkere weer. Waar zouden we zijn zonder de NS; op de fiets richting Venlo dus. We zongen vrolijk het lied “en we gaan nog niet naar huis, nog lang nog niet”. Uiteindelijk in Venlo pakten we de trein naar Eindhoven en vandaar uit naar Amsterdam. Normaal ben je binnen 3 uur van Maastricht naar Amsterdam, maar dat werd het dubbele. De discussie over de NS en het hemelvaartweekend staat nog steeds op het forum. Leon heeft nog een aantal brieven naar de NS gestuurd.
Leon namens de groep nog bedankt voor je ongelofelijke inzet tijdens dit leuke weekend.
Moest dat?
Ik zie dubbel.
