Onderhandelen met geliefde als je weer eens langer weg wilt

[erikveenstra]

Dag medefietsers,
Mijn geliefde gunt me mijn fietsreizen in mijn eentje (± 1 keer per 2 a 3 jaar ga ik 8 weken fietsen), maar echt fijn vindt ze het niet. Ik zou eigenlijk nog wel langer weg willen, maar dan maak ik haar echt verdrietig.
Meegaan is geen optie want ze vindt mijn tochten te lang en te ruig.
Zelf heb ik een mooie uitspraak dat echte liefde ook is: elkaar kunnen loslaten, maar na een aantal reizen komt er wat sleet op deze uitspraak.
Hoe vinden de wereldfietsers die ook hun geliefde(n) achterlaten een balans tussen vrijheid en liefde?
Erik

[Jan Eleveld]

Meegaan is geen optie want ze vindt mijn tochten te lang en te ruig.

Je kunt toch onderhandelen over de voorwaarden? Wat kortere dagafstanden, meer rustdagen, minder ruige routes, dan moet je het toch eens kunnen worden?
Je zou zelfs op haar rustdagen zelf ruige dagtochten kunnen doen.
Hoe dan ook moet je concessies doen.
Zelf kies ik toch liever voor samen fietsen, dan maar wat minder snel en ruig en lang. Het zwaardere werk bewaar ik wel voor mijn mtb-tochten in de buurt.

[Shane]

Wij hebben zo onderhandeld dat wij eind volgende jaar een eind om onze relatie maken.......

Tegen die tijd zijn onze paden bijna 5 jaar samen, maar onze paden gaan uit elkaar (die voor mij wordt een fietspad.... )

Dit hoeft niet een negatief ervaring te zijn, onze relatie is juist een stuk leuker geworden omdat we elke dag ons best doen omdat we weten dat een einde aan komt, er is ook nog tijd genoeg om alle zakelijk dingen goed en in harmonie af te handelen.

Maar ok, gewoon is het niet, de hele wereld om ons heen verklaard ons voor gek dat we op deze manier een eind aan maken. Wij zijn wel deze relatie zo begonnen van, we blijven bij elkaar zo lang dat het leuk is of tot dat een een andere plan trekt.........

Er is een tijd voor komen e n een tijd voor gaan,

[Gunter]

voor mij is dit ook elk jaar een wederkerend discussiepunt; voor volgende zomer kost het mij een hond ...

[Janneke]

tsja, mijn vriend en ik zijn samen gaan fietsen. Mocht ik ooit een andere partner krijgen dan zou dat voor mij wel een voorwaarde zijn: samen op een actieve manier kunnen reizen, vakanties houden. Het lijkt mij persoonlijk erg lastig als je het fietsen niet met je partner kunt delen, maar dat is wellicht ook omdat ik niet anders weet. Ben erg blij met deze gedeelde interesse. (alhoewel alleen fietsen ook weer een hele uitdaging en beleving was!)
Succes!

[cwg]

voor mij is dit ook elk jaar een wederkerend discussiepunt; voor volgende zomer kost het mij een hond ...

Herkenbaar. Ruilmiddel hier is een paarden vakantie voor haar . Een extra luxe fietsvakantie tussendoor deed het trouwens ook prima .

[bikelike]

Ik had een heel drukke vriendin waar ik nooit eens mee op pad ging (dan heb ik het niet eens over fietsen). Dat was niet leuk.

Ik zou zeggen: af en toe samen een vakantie, af en toe lekker alleen op reis.

[erikveenstra]

Leuk om jullie reacties te lezen.

Het voorstel van Jan om wat kortere etappes te doen, doen we al in "normale" fietsvakanties en bevalt beiden inderdaad goed. Het gaat juist om de ver weg fietsreizen die het dilemma oproepen. Op de steile hellingen van de Peruaanse Andes, in de jungle van (onverhard) Laos en op onverharde logroads in de Canadese Rockies zijn dergelijke compromissen helaas niet mogelijk. Nog afgezien van het feit dat mijn vrouw enge beesten het liefst achter tralies of met een verrekijker vanuit een stevige auto ziet.

De "oplossing" van Shane, uit elkaar gaan, is voor mij een wel erg drastische oplossing. Shane, succes met een nieuwe richting in je leven!

Om de oplossing van Gunter, omkopen met een hond, moest mijn vrouw erg lachen. We zijn meer van de katten, maar ze had wel een aantal andere opties als oplossing. Zo moet ik binnenkort mee naar overzeese schoonfamilie . Overigens heb ik een aantal jaren geleden al in een bui van schuldgevoel een overdreven dure halsketting gekocht een uur na boeken van een vliegtuig. Daar had ik ook een halve randonneur van kunnen kopen. Het zijn de toelages die het reizen duur maken

Janneke kan ik gerust stellen. We fietsen reeds 28 jaar vaak en graag samen en dat blijft wel tot in het bejaardenhuis, maar het gaat net om die ver weg tochten waarbij je vrouw je bij het tuinhek in tranen uitzwaait. Dan breekt mijn hart toch een beetje.

"cwg" doet net als Gunter aan omkopen. De kunst is dan wel iedere keer iets nieuws te bedenken (waar je na terugkomst ook niet teveel last van hebt, je hele erf vol honden of paarden geeft ook een hoop gedoe)

Misschien zit het in de naam, maar uiteindelijk lijkt Erik's benadering het meest te passen bij mijn eigen benadering: naast de dingen die je samen doet moet je ook de vrijheid hebben om alleen op stap te kunnen gaan.

Bedankt voor jullie reacties. Ik houd me aanbevolen voor bespiegelingen over de mate waarin je kunt kiezen voor eigen (fiets)vrijheid, maar cretaieve omkooptips zijn ook altijd welkom.

Erik

[Wit]

pff het was mijn idee om te gaan fietsen en gelukkig ging Douwe daarin mee en vind hij het ook fantastisch. Gelukkig want voor hem had ik het ook weer laten varen! Stel dat ik geen partner had en tegen iemand aan zou lopen dan zou een van de basisvoorwaarden zijn dat hij ook fietste, geen compromis mogelijk. Maar daarnaast vinden we het heel gezond voor onze relatie om ook dingen alleen of met anderen te doen. We gaan daarom ook weg zonder elkaar. Sorry ik heb eigenlijk geen antwoord, ben alleen bij dat ik het getroffen heb. Maarre is er niet iets wat zei heel erg graag wil en dat jij haar dan weer kan gunnen? Naast een dozijn leuke katten dan (blijft zij tenminste thuis om voor ze te zorgen)

[Gunter]

misschien toch even ter verduidelijking: mijn "omkoping" met een hond is omdat mijn vrouw met de kids liefst niet alleen thuis is nadat er een inbraak in ons huis vorig jaar was (terwijl we sliepen)

eigenlijk is het dus eerder een "omruiling": als ik gaan fietsen ben moet de hond waken

[Rongyos]

Kan je anders niet binnen die lange periode waarin je 'ruig' fietst, een paar weken inbouwen waarop ze je achterna reist, een stuk minder ruig samen fietst, en de wegen weer scheiden? Kennis van me heeft dat zo gedaan met een back-pack vakantie 4 weken alleen - 3 weken samen - 4 weken alleen.

Roef

[erikveenstra]

Ja Roef, onze eerste verre reis naar Thailand hebben we zo gedaan. Eerst 3 weken samen door het vlakke deel fietsen, daarna luieren op een eiland en vervolgens ben ik 5 weken naar het noorden en oosten van Thailand geweest. In de nabije toekomst hoop ik, zoveel mogelijk onverhard, van Vietnam naar Maleisië te fietsen en dan gaan we in Maleisië samen een rustig stuk doen.
Afgelopen zomer in Peru was een dergelijke constructie niet mogelijk.
Ik sta bekend als een gezelligheidsmens, maar ondanks dat of wellicht juist daardoor, vind ik het heerlijk om regelmatig langere tijd alleen weg te gaan.
(en voor de mensen die denken: "zal wel aan z'n vrouw liggen dat ie zo lang weg wil"; om een fietsmetafoor te gebruiken: ik vind mezelf zo'n beetje een degelijke Gazelle, maar prijs me gelukkig naast een id-worx wakker te worden )
Erik

[Aniphys]

Romantischer kan je het op dit forum niet stellen "mijn vrouw is een idworx".
Enfin, zolang je het tenminste niet bedoelt als een goeie woon-werkfiets: "Ik gooi er eerst een flinke smak geld tegenaan zodat ik er jarenlang zonder problemen dagelijks een uurtje op kan zitten"

[m_nu]

Ons punt van discussie is meestal de vijfjarige dochter die alleen met de moeder moet blijven voor de duur van mijn reizen. Zeggen dat ik ze wel mee zal nemen wordt meestal op hoongelach van die laatste onthaald.

Wat wij al wel eens doen: vrouw en kinderen met het vliegtuig/de wagen naar de vakantiebestemming, ik met de fiets, en dan ter plekke samen een vakantie en iedereen samen terug.