Wie Drenthe zegt, denkt aan stilte, heide en eindeloze natuur. En precies dat kregen we, met dank aan de fantastische routes van Barbara.
Natuurlijk had ze er bewust een zeer recent omgevallen boom in verwerkt – om de spanning en scherpte bij de deelnemers erin te houden. En ook een stukje heide waar fietsen officieel verboden was ontbrak niet, zodat de volgzaamheid (of beter: onze eigenwijsheid) van de deelnemers getest kon worden.
Van ultralichte minimalist tot rollend fietsenmagazijn: de variatie in fietsen, bagage en bepakking was enorm.
De route en de natuur
De Drentse hei stond prachtig in bloei: paarse velden zover je kon kijken. Je voelde de geschiedenis van dit landschap, ooit door mensenhanden ontgonnen, eeuwenlang gebruikt voor schapenbegrazing en plaggen, en nu een natuurparel waar de stilte bijna tastbaar is. Voor wie normaal de Randstad gewend is, was het een verademing: hier hoorde je hooguit de wind en een verdwaalde vogel, en natuurlijk de erudiete conversatie tussen de deelnemers (over bijvoorbeeld welk merk bagagerekje toch echt het allerbeste is).
De eerste en tweede nacht
Vrijdagavond belandden we op camping Horstmannsbos in Gasselte, verscholen tussen de bomen. Tentjes in allerlei soorten en maten kwamen tevoorschijn. Een idyllische plek om de eerste redelijk frisse nacht in vrede en harmonie door te brengen. Wat bij bijna iedereen lukte.
De tweede overnachting vond plaats op camping De Appelhof in Midlaren.
Een passende naam, want de appels vielen te pas en te onpas uit de bomen (en waren prima te eten). Ook hier een eiland van stilte, ware het niet dat één deelnemer het volume van een startende kettingzaag haalde tijdens zijn slaap. Oordoppen waren onontbeerlijk: dit snurken tartte werkelijk elke verbeelding.
De drie fietsdagen
De route leidde ons door bossen en langs heidevelden. Onderweg maakten we koffiestops die niet alleen “lang” bleken qua wachttijd, maar vooral qua zitsessies: niemand had haast. En vlak voor de camping werd nog even boodschappen gedaan bij de Appie. Terwijl één moedige vrijwilliger bij de grote verzameling fietsen bleef, stroomde de rest, al dan niet met een plan, de supermarkt binnen.
Zaterdagavond was het moment voor La Vita Bella, de pasta en pizza én de bediening was pico bello, en iedereen bleek na afloop in staat zijn/haar eigen tent terug te vinden.
Kleine drama’s en grote helden
Een hoogtepunt vanuit technisch perspectief: de fiets van Roel die volledig vastliep. Gelukkig was Magic Marcel daar die de schijfrem bij-boog alsof hij nooit anders had gedaan. Hulde!
Ondertussen werd er volop marketing bedreven voor de Durston-tent – het enthousiasme deed bijna vermoeden dat er commissies in het spel waren. Agatha kreeg ondertussen wel duizend adviezen over van alles en nog wat, die ze overigens lekker toch niet gaan opvolgen (toch?).
De groep
Met dank aan Roel, Ruud, Arno, Raoul, Jan, Ferdi, Nap, Frans, Agatha, Corien, Gerlof, Erwin, Rudi, Barbara, Jeroen en natuurlijk ook degene die ik per ongeluk vergeten ben te noemen. Iedereen bracht zijn eigen energie, humor en gezelligheid mee. Het was meer dan de moeite waard.
Tot slot
Ontzettend veel dank aan Barbara voor dit mooie evenement. Het was natuurlijk geen toeval dat het zulk mooi weer was.
Leendert Jan van Wijnen
