Afzakken door het Amazoneregenwoud
Waar het internet bol staat van de reisverhalen langs de westkant van Zuid-Amerika, heb ik besloten om langs de oostkant van het continent af te reizen. Mijn eindbestemming: een vriendin die al 22 jaar in Salvador in Brazilië woont.
Ik was even vergeten hoe dat voelt, zo’n warme, tropische wind, als ik in Paramaribo uit het vliegtuig stap. Paramaribo, de prachtige hoofdstad van het niet zo prachtige Nederlandse koloniale verleden in de west, met zijn witte, houten, koloniale gebouwen en huizen.....
.......knusse marktjes met lokale groenten en fruit, muziek, gezellige inwoners en natuurlijk verrukkelijk eten! Na een paar dagen acclimatiseren fiets ik over de Jules Wijdenboschbrug hoog over de Surinamerivier de stad uit in oostelijke richting. Glad asfalt, warme wind, dichte jungle aan beide zijden van de weg en veel houten huisjes en hutjes aan de rand. Daarvan hebben vele een paarse vlag van de NDP in hun tuin, de partij van regeringsleider Desi Bouterse.
Geplons, gekraak en gepiep
Tussen Paramaribo en de grens met Frans-Guyana in het oosten is het jungle wat de klok slaat. In Stolkertsijver, bekend van Ronnie Brunswijks junglecommando, kan ik na wat rondvragen mijn hangmat opknopen onder een groot afdak. Ik heb gelezen dat hangmatten the way to go zijn in Zuid-Amerika. Nog ietwat onwennig beklim ik mijn hangmat, zorgvuldig vermijdend dat ik er aan de andere kant weer uit donder. Kijkend over de rivier de Commewijne, aan de rand van de jungle begint het een beetje door te dringen waar ik ben. De nacht is rijk aan geluiden – getjilp, geplons, gekraak, gepiep. Maar ik slaap goed.
Lees hier verder