Plaats je reisanekdote op de website van de Wereldfietser

Ik fietste vandaag het traject Shrewsbury – Newtown van de Lôn Cambria (NCR 81), een route die dwars door Wales loopt tot aan de Ierse Zee. Cambria is middeleeuws latijn voor Cymru, de Keltische naam van Wales. Het beginstuk in dit landje zou ‘challenging’ zijn en terecht - zo heb ik mogen constateren.

Gijs was vroeger een fervent wandelaar. Jaren geleden kampeerde hij met zijn gezin in Hospital de Orbigo, een klein Spaans dorpje aan de “Camino Frances”. Een eeuwenoude pelgrimsweg naar Santiago de Compostella. Daar bezwoer hij zichzelf om ooit die pelgrimstocht zelf te maken, te voet. Jarenlang heeft hij veel gewandeld. Hij genoot van de wisselende seizoenen, donker of licht,

En nu heb ik vanaf de treinbank zicht op mijn trouwe bondgenoot, die ik van de conducteur aan de hengsels van een deur moest vastmaken, zodat deze niet zou vallen. In het buitenland doe ik altijd netjes wat ze van mij vragen. Om geen misverstanden te krijgen en om geen irritatie op te wekken.

Er zat al een paar dagen tijdens lange afdalingen een rare tik in mijn achterrem, ik had niet kunnen vinden wat het was. Het getik ging ook steeds weer weg als de remschijf afkoelde. Maar nu was het echt mis, de rem bleef hangen, fietsen was ineens erg veel zwaarder geworden. 

Ik zag de zon opkomen in de bergen in Zwitserland, en de zon ondergaan op het water in Venetië. Ik voelde me vrij, ontspannen, ik deed 24u per dag vollenbak mijn goesting en genoot ervan om 4 weken lang buiten te leven. Lachen, huilen, angst, adrenaline, frustraties en boos zijn, het hoorde er allemaal bij.

Na een hectische tijd was ik toe aan avontuur, lekker in mijn eentje. Om daarvoor op de fiets te stappen leek mij perfect: volledig vrij, goedkoop, heel veel natuur, en ook nog eens sportief! Als tweeëntwintigjarige student was ‘goedkoop’ natuurlijk wel een belangrijke voorwaarde.....

Er is niks aan om in de Baltische staten te fietsen. Het asfalt is druk, het gravel eindeloos. Ik wilde er niet per se fietsen. Finland was het doel, we waren in Polen, de Baltische staten lagen ertussen. Toch hadden die kleine landen aan de Oostzee iets exotisch. Dicht bij huis en modern, maar toch zo anders.